LIBER DE ORATIONE DOMINICA.

 ARGUMENTUM.

 I. EVANGELICA praecepta, fratres dilectissimi, nihil 0520B aliud sunt quam magisteria divina, fundamenta aedificandae spei , firmamenta corroborandae

 II. Qui inter caetera salutaria sua monita et praecepta divina quibus populo suo consulit ad salutem, etiam orandi ipse formam dedit, ipse quid precar

 III. Oremus itaque, fratres dilectissimi, sicut magister Deus docuit. Amica et familiaris oratio est 0521B Deum de suo rogare, ad aures ejus ascendere

 IV. Sit autem orantibus sermo et precatio cum disciplina, quietem continens et pudorem. Cogitemus nos sub conspectu Dei stare. Placendum est divinis o

 V. Quod Anna, in primo Regnorum libro, Ecclesiae typum portans, custodit et servat quae Dominum non clamosa petitione , sed tacite et modeste intra i

 VI. Adorans autem, fratres dilectissimi, nec illud ignoret quemadmodum in templo cum Pharisaeo Publicanus oraverit, non allevatis in coelum impudenter

 VII. Quae nos, fratres dilectissimi, de divina lectione discentes, postquam cognovimus qualiter ad orationem accedere debeamus, cognoscamus, docente D

 VIII. Ante omnia, pacis doctor atque unitatis magister singillatim noluit et privatim precem fieri, ut 0524A quis cum precatur, non pro se tantum prec

 0525A IX. Qualia autem sunt, fratres dilectissimi, orationis Dominicae sacramenta, quam multa, quam magna , breviter in sermone collecta, sed in virtu

 X. Nec hoc solum, fratres dilectissimi, animadvertere et intelligere debemus, quod appellemus Patrem 0525C qui sit in coelis, sed conjungimus et dicim

 XI. Quanta autem Domini indulgentia, quanta circa nos dignationis ejus et bonitatis ubertas, qui sic nos voluerit orationem celebrare in conspectu Dei

 XII. Post hoc dicimus: SANCTICETUR NOMEN TUUM. Non quod optemus Deo ut sanctificetur orationibus 0527A nostris, sed quod petamus ab eo ut nomen ejus s

 XIII. Sequitur in oratione: ADVENIAT REGNUM TUUM. Regnum etiam Dei repraesentari nobis petimus, sicuti et nomen ejus, ut in nobis sanctificetur postul

 XIV. Addimus quoque et dicimus: FIAT VOLUNTAS TUA SICUT IN COELO ET IN TERRA non ut Deus faciat quod vult, sed ut nos facere possimus quod Deus vult.

 XV. Voluntas autem Dei est quam Christus et fecit et docuit. Humilitas in conversatione, stabilita sin fide, verecundia in verbis, in factis justitia,

 XVI. Fieri autem petimus voluntatem Dei in coelo et in terra quod utrumque ad consummationem nostrae incolumitatis pertinet et salutis. Nam, cum corp

 XVII. Potest et sic intelligi, fratres dilectissimi, ut, quoniam mandat et monet Dominus etiam inimicos diligere et pro iis quoque qui nos persequuntu

 XVIII. Procedente oratione postulamus et dicimus: PANEM NOSTRUM QUOTIDIANUM DA NOBIS HODIE. Quod potest et spiraliter et simpliciter intelligi, quia e

 XIX. Potest vero et sic intelligi, ut qui saeculo renuntiavimus, et divitias ejus et pompas fide gratiae spiritalis abjecimus, cibum nobis tantum peta

 XX. Docet non tantum contemnendas, sed et periculosas esse divitias, illic esse radicem malorum blandientium , caecitatem mentis humanae occulta decep

 XXI. Neque enim deesse quotidianus cibus potest 0534A justo, cum scriptum sit: Non occidet Dominus fame animam justam Junior fui, et senui et non vid

 XXII. Post haec, et pro peccatis nostris deprecamur dicentes: ET REMITTE NOBIS DEBITA NOSTRA SICUT ET NOS REMITTIMUS DEBITORIBUS NOSTRIS. Post subsidi

 XXIII. Adjunxit plane et addidit legem, certa nos conditione et sponsione constringens, ut sic nobis dimitti debita postulemus secundum quod et ipsi d

 XXIV. Neque enim in sacrificiis quae Abel et Cain primi obtulerunt munera eorum Deus sed corda intuebatur, ut ille placeret in munere qui placebat in

 XXV. Illud quoque necessarie admonet Dominus ut in oratione dicamus: ET NE NOS PATIARIS INDUCI IN 0536C TENTATIONEM. Qua in parte ostenditur nihil con

 XXVI. Potestas vero dupliciter adversus nos datur, vel ad poenam cum delinquimus, vel ad gloriam cum probamur sicuti de Job factum videmus, manifesta

 0537C XXVII. Post ista omnia in consummatione orationis venit clausula universas petitiones et preces nostras collecta brevitate concludens. In noviss

 0538A XXVIII. Quid mirum, fratres dilectissimi, si oratio talis est quam Deus docuit, qui magisterio suo omnem precem nostram salutari sermone breviav

 XXIX. Nec verbis tantum, sed et factis Dominus 0538C orare nos docuit, ipse orans frequenter et deprecans, et quid facere nos oporteret exempli sui co

 XXX. Orabat autem Dominus et rogabat, non pro se, quid enim pro se innocens precaretur? sed pro delictis nostris, sicut et ipse declarat, cum dicit ad

 XXXI. Quando autem stamus ad orationem, fratres dilectissimi, vigilare et incumbere ad preces toto corde debemus. Cogitatio omnis carnalis et saecular

 XXXII. Orantes autem non infructuosis nec nudis precibus ad Deum veniant. Inefficax petitio est cum precatur Deum sterilis oratio. Nam, cum omnis arbo

 XXXIII. Cito orationes ad Deum ascendunt quas ad Deum merita nostri operis imponunt. Sic et Raphael angelus Tobiae oranti semper et semper operanti te

 XXXIV. In orationibus vero celebrandis invenimus observasse cum Daniele tres pueros in fide fortes et in captivitate victores, horam tertiam, sextam,

 XXXV. Sed nobis, fratres dilectissimi, praeter horas antiquitus observatas, orandi nunc et spatia et 0541D sacramenta creverunt. Nam et mane orandum e

 XXXVI. Qui autem in Christo, hoc est in lumine, semper sumus, nec noctibus ab oratione cessemus. Sic Anna vidua sine intermissione rogans semper et vi

35. But for us, beloved brethren, besides the hours of prayer observed of old,94    [By the apostles, as here mentioned. Acts iii. 1 and passim.] both the times and the sacraments have now increased in number. For we must also pray in the morning, that the Lord’s resurrection may be celebrated by morning prayer. And this formerly the Holy Spirit pointed out in the Psalms, saying, “My King, and my God, because unto Thee will I cry; O Lord, in the morning shalt Thou hear my voice; in the morning will I stand before Thee, and will look up to Thee.”95    Ps. v. 2. And again, the Lord speaks by the mouth of the prophet: “Early in the morning shall they watch for me, saying, Let us go, and return unto the Lord our God.”96    Hos. vi. 1. Also at the sunsetting and at the decline of day, of necessity we must pray again. For since Christ is the true sun and the true day, as the worldly sun and worldly day depart, when we pray and ask that light may return to us again, we pray for the advent of Christ, which shall give us the grace of everlasting light. Moreover, the Holy Spirit in the Psalms manifests that Christ is called the day. “The stone,” says He, “which the builders rejected, is become the head of the corner. This is the Lord’s doing; and it is marvellous in our eyes. This is the day which the Lord hath made; let us walk and rejoice in it.”97    Ps. cxviii. 22. Also the prophet Malachi testifies that He is called the Sun, when he says, “But to you that fear the name of the Lord shall the Sun of righteousness arise, and there is healing in His wings.”98    Mal. iv. 2. But if in the Holy Scriptures the true sun and the true day is Christ, there is no hour excepted for Christians wherein God ought not frequently and always to be worshipped; so that we who are in Christ—that is, in the true Sun and the true Day—should be instant throughout the entire day in petitions, and should pray; and when, by the law of the world, the revolving night, recurring in its alternate changes, succeeds, there can be no harm arising from the darkness of night to those who pray, because the children of light have the day even in the night. For when is he without light who has light in his heart? or when has not he the sun and the day, whose Sun and Day is Christ?

XXXV. Sed nobis, fratres dilectissimi, praeter horas antiquitus observatas, orandi nunc et spatia et 0541D sacramenta creverunt. Nam et mane orandum est, 0542A ut resurrectio Domini matutina oratione celebretur. Quod olim Spiritus sanctus designabat in Psalmis dicens: Rex meus et Deus meus, quoniam ad te orabo , Domine, mane exaudies vocem meam, mane assistam tibi, et contemplabor te (Psal. V, 2). Et iterum per Prophetam loquitur Dominus: Diluculo vigilabunt ad me dicentes: Eamus et revertamur ad Dominum Deum nostrum (Ose. VI, 1). Recedente item sole ac die cessante necessario rursus orandum est: nam, quia Christus sol verus et dies est verus, sole ac die saeculi recedente, quando oramus et petimus ut super nos Iux denuo veniat, Christi precamur adventum lucis aeternae gratiam praebiturum. Christum autem diem dictum declarat in Psalmis Spiritus sanctus: Lapis, inquit, quem reprobaverunt aedificantes, hic factus 0542B est in caput anguli. A Domino factus est iste et est admirabilis in oculis nostris. Iste est dies quem fecit Dominus, ambulemus et jucundemur in eo (Psal. CXVII, 22, 23). Item, quod sol appellatus sit Malachias propheta testatur dicens: Vobis autem qui timetis nomen Domini, orietur sol justitiae, et in alis ejus curatio est (Malach. IV, 2). Quod si in Scripturis sanctis sol verus et dies verus est Christus, hora nulla a Christianis excipitur quominus frequenter ac semper Deus debeat adorari; ut qui in Christo, hoc est in sole et in die vero, sumus, insistamus per totum diem precibus et oremus, et quando mundi lege decurrens vicibus alternis nox revoluta succedit, nullum de nocturnis tenebris esse orantibus damnum potest, quia filiis lucis et in noctibus dies est. Quando enim sine lumine 0542C est cui lumen in corde est? aut quando sol ei et dies non est cui sol et dies Christus est?