S. Congregatio Concilii 389

SACRA CONGREGATIO CONCILII

CANARIEN.

COMPENSATIONIS OB RESIDENTIAM

Die 16 Iulii 1927

SPECIES FACTI. - Post Decretum regium die 30 Iunii 1926 publicatum in

Hispania de «publicis administris qui in insulis Canariis funguntur munere»,

etiam ecclesiasticis Episcopus Canariensis huic Sacrae Congregationi reve-

renter exponebat: « In Regali Decreto a die 1 Iulii decurrentis vim obti-

nente, ecclesiasticis qui in Insulis Canariis suo munere funguntur atque

ab Statu dotationem percipiunt, augmentum quoddam, scilicet, 30 vel 15

supra centum, pro diversitate casuum, dotationis respectivae percipient.

^At, forsan non immerito omnino, dubitant aliqui num augmentum huius-

modi canonice computare teneantur veluti partem dotationis iisdemque

proin iuris, praescriptionibus obnoxium; tum ob naturam singularem aug-

menti praefati, quod quidem non participes omnes eodem modo afficit,

illudque indemnizationem ob residentiam appellat Regale Decretum, tum

vero ob singularem indolem adiunctorum e quibus augmentum pendet:

prout nempe participes nati fuerint extra Insulas Canarias vel in eis, ac

in hoc postremo casu prout per 15 annos residentiam aut vicinitatem in

Archipelago habeant vel non. Ceterum haec concessio pariter ac unifor-

miter tam pro quibuscumque officialibus civilibus ac militaribus, servitio

Status his in Insulis adscriptis, quam pro ecclesiasticis viget, qui quidem

hac in re illis adsimilantur ex tenore Regalis Decreti. Ex adverso, quali-

ficatio qua augmentum - quamvis, uti confici potest, minoris stabilitatis

in se, atque etiam quoad quantitatem assignatam minus quam ipsa

dotatio - veluti accessio spectetur eiusdem dotationis, seu redotatio quae-

dam, ac consequenter iisdem iuris praescriptionibus subiectum, scopo

observantioris disciplinae videtur magis favere ac deservire. Quapropter

ut ambiguitas quaelibet removeatur, sequentium dubiorum solutionem

submisse rogat:

« I. An augmentum de quo in casu sit tamquam accessio seu dotis beneficii

* sive muneris uniuscuiusque obtenions (canonicatus, paroeciae, vicariatus,

capellaniae) habendum, iisdemque proin iuris praescriptionibus respective

obnoxium;

A C T A , vol. XX, n. 12. - 3-12-928. 20