982 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

implendas. Haec enim imprimis spectare debemus ; scilicet veram ger-

manamque sanctificationem nostram, et certam facultatem nuntium

evangelicum inter homines nostrae huius aetatis disseminandi.

Plurimum vero, quemadmodum Nobis videtur, interest, ut perspec-

tum habeamus, qui esse debeat mentis nostrae habitus eo tempore, quod

Concilium subsequetur. Celebratio enim Concilii, Nostro quidem iudicio,

tres diversos animorum habitus ex ordine ostendit : quorum primus ad

animorum inflammationem et ardorem pertinet; quod merito contigit.

Nam convocationis nuntius cum stupore, laetitia, spe, et quasi cum visu

messianici cuiusdam somnii exceptus est, exspectatus et simul non

exspectatus ; veluti vernus afflatus animos omnes permulsit. Alter deinde

animorum habitus est insecutus, quo tempore Concilium ipsum ageba-

tur, cui proprius erat multiplex quaestionum ac difficultatum numerus.

Haec non fortuito iri opus Concilii inciderunt, siquidem id fuit immen-

sum; qua ex parte laudes tribuendae sunt praesertim sodalibus Consi-

liorum seu « Commissionum » et Coetuum minorum seu « Subcommis -

sionum », in quibus Periti, quidam potissimum, impense ac sapienter

elaboraverunt. Quos quasi remunerari cupientes, statuimus, ut saltem

nonnulli ex iis Nobiscum sociarentur in hoc divino celebrando Sacrificio.

Sed eodem tempore a quibusdam, publicam opinionem vulgantibus,

omnia in controversiam vocabantur vel talia existimabantur, ut eo pos-

sent vocari; omnia iis videbantur difficilia et implicata; omnium rerum

iidem censuram faciebant, et animo impatienti rebus novis inhiabant;

subortae sunt anxietates, inter se pugnantes sententiae, timores, auda-

ciae, acta rerum arbitria ; hic et illic dubitatio iniecta est de ipsis prae-

ceptis veritatis et auctoritatis, donec Concilium vocem coepit proferre,

leniter quidem, sed considerate et sollemniter. Nunc vero sub exitum

suum, Concilium ipsum annuntiabit verbis brevibus et adhortationis

plenis, quae esse debeat forma vitae Ecclesiae.

Itaque tertius iam mentium habitus sequitur; id est quo proposita

ineuntur, quo Decreta Concilii accipiuntur et ad effectum deducuntur.

Ad hoc ipsum unusquisque animum debet componere. Disceptationi finis

imponitur; res incipiunt mente volvi et comprehendi. Arationem solum

proscindentem sequitur agri cultura, quae ordinatim et utiliter fit.

Ecclesia se ad novas normas a Concilio sibi traditas conformat : earum

propria est fidelitas, eae insignes sunt novitate quasi adauctae conscien-

tiae circa communionem in Ecclesia, circa admirabilem eius compagem,

circa ardentiorem caritatem, qua communio Ecclesiae hierarchica debet

conglutinan, excitari, sanctificari.