2Thess 2
1
Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ χριστοῦ, καὶ ἡμῶν
ἐπισυναγωγῆς ἐπ’ αὐτόν,
2
εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοός, μήτε
{NA μήτε θροεῖσθαι > μηδὲ θροεῖσθαι } θροεῖσθαι, μήτε διὰ πνεύματος, μήτε διὰ λόγου, μήτε δι’ ἐπιστολῆς ὡς δι’ ἡμῶν, ὡς
ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ χριστοῦ·
{NA χριστοῦ > κυρίου }
3
μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον· ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ ἡ ἀποστασία πρῶτον, καὶ
ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας,
{NA ἁμαρτίας > ἀνομίας } ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας,
4
ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς
τὸν ναὸν τοῦ θεοῦ ὡς
{NA ὡς θεὸν > - } θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶν θεός.
5
Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς, ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν;
6
Καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ.
7
Τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας· μόνον ὁ κατέχων ἄρτι, ἕως ἐκ μέσου γένηται,
8
καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ κύριος ἀναλώσει
{NA ἀναλώσει > [Ἰησοῦς] ἀνελεῖ } τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ, καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ·
9
οὗ ἐστὶν ἡ παρουσία κατ’ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασιν
ψεύδους,
10
καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς
{NA τῆς ἀδικίας ἐν > ἀδικίας } ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ’ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ
σωθῆναι αὐτούς.
11
Καὶ διὰ τοῦτο πέμψει
{NA πέμψει > πέμπει } αὐτοῖς ὁ θεὸς ἐνέργειαν πλάνης, εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει·
12
ἵνα κριθῶσιν πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ’
{NA ἀλλ’ εὐδοκήσαντες ἐν > ἀλλὰ εὐδοκήσαντες } εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ.
13
¶Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ κυρίου,
ὅτι εἵλετο
{NA εἵλετο > εἵλατο } ὑμᾶς ὁ θεὸς ἀπ’
{NA ἀπ’ ἀρχῆς > ἀπαρχὴν } ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ πνεύματος, καὶ πίστει ἀληθείας·
14
εἰς ὃ ἐκάλεσεν
{NA ἐκάλεσεν > [καὶ] ἐκάλεσεν } ὑμᾶς διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἡμῶν, εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ χριστοῦ.
15
Ἄρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε, εἴτε διὰ λόγου,
εἴτε δι’ ἐπιστολῆς ἡμῶν.
16
¶Αὐτὸς δὲ ὁ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς χριστός, καὶ ὁ
{NA ὁ θεὸς καὶ > [ὁ] θεὸς ὁ } θεὸς καὶ πατὴρ ἡμῶν ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς, καὶ δοὺς παράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδα ἀγαθὴν
ἐν χάριτι,
17
παρακαλέσαι ὑμῶν τὰς καρδίας, καὶ στηρίξαι ὑμᾶς
{NA ὑμᾶς ἐν παντὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ > ἐν παντὶ ἔργῳ καὶ λόγῳ } ἐν παντὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀγαθῷ.