Titus 2
1
Σὺ δὲ λάλει ἃ πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ·
2
πρεσβύτας νηφαλέους
{Byz νηφαλέους > νηφαλίους }
{NA νηφαλέους > νηφαλίους } εἶναι, σεμνούς, σώφρονας, ὑγιαίνοντας τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ·
3
πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι ἱεροπρεπεῖς, μὴ διαβόλους, μὴ οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας,
καλοδιδασκάλους,
4
ἵνα σωφρονίζωσιν τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι, φιλοτέκνους,
5
σώφρονας, ἁγνάς, οἰκουρούς,
{NA οἰκουρούς > οἰκουργούς } ἀγαθάς, ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα μὴ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ βλασφημῆται·
6
τοὺς νεωτέρους ὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν·
7
περὶ πάντα σεαυτὸν παρεχόμενος τύπον καλῶν ἔργων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ ἀδιαφθορίαν,
{NA ἀδιαφθορίαν > ἀφθορίαν } σεμνότητα, ἀφθαρσίαν,
{NA ἀφθαρσίαν > - }
8
λόγον ὑγιῆ, ἀκατάγνωστον, ἵνα ὁ ἐξ ἐναντίας ἐντραπῇ, μηδὲν ἔχων περὶ
{NA περὶ ἡμῶν λέγειν > λέγειν περὶ ἡμῶν } ἡμῶν λέγειν φαῦλον.
9
Δούλους ἰδίοις δεσπόταις ὑποτάσσεσθαι, ἐν πᾶσιν εὐαρέστους εἶναι, μὴ ἀντιλέγοντας,
10
μὴ νοσφιζομένους, ἀλλὰ πίστιν
{NA πίστιν πᾶσαν > πᾶσαν πίστιν } πᾶσαν ἐνδεικνυμένους ἀγαθήν, ἵνα τὴν διδασκαλίαν τοῦ
{NA τοῦ > τὴν τοῦ } σωτῆρος ἡμῶν θεοῦ κοσμῶσιν ἐν πᾶσιν.
11
Ἐπεφάνη γὰρ ἡ χάρις τοῦ θεοῦ ἡ
{NA ἡ σωτήριος > σωτήριος } σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις,
12
παιδεύουσα ἡμᾶς ἵνα, ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας, σωφρόνως
καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι,
13
προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου θεοῦ καὶ σωτῆρος
ἡμῶν Ἰησοῦ χριστοῦ,
14
ὃς ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίας, καὶ καθαρίσῃ ἑαυτῷ
λαὸν περιούσιον, ζηλωτὴν καλῶν ἔργων.
15
¶Ταῦτα λάλει, καὶ παρακάλει, καὶ ἔλεγχε μετὰ πάσης ἐπιταγῆς. Μηδείς σου περιφρονείτω.