Rev 6
1
Et vidi quod aperuisset Agnus unum de septem sigillis, et audivi unum de quatuor animalibus, dicens tamquam vocem tonitrui :
Veni, et vide.
2
Et vidi : et ecce equus albus, et qui sedebat super illum, habebat arcum, et data est ei corona, et exivit vincens ut vinceret.
3
Et cum aperuisset sigillum secundum, audivi secundum animal, dicens : Veni, et vide.
4
Et exivit alius equus rufus : et qui sedebat super illum, datum est ei ut sumeret pacem de terra, et ut invicem se interficiant,
et datus est ei gladius magnus.
5
Et cum aperuisset sigillum tertium, audivi tertium animal, dicens : Veni, et vide. Et ecce equus niger : et qui sedebat super
illum, habebat stateram in manu sua.
6
Et audivi tamquam vocem in medio quatuor animalium dicentium : Bilibris tritici denario et tres bilibres hordei denario, et
vinum, et oleum ne læseris.
7
Et cum aperuisset sigillum quartum, audivi vocem quarti animalis dicentis : Veni, et vide.
8
Et ecce equus pallidus : et qui sedebat super eum, nomen illi Mors, et infernus sequebatur eum, et data est illi potestas
super quatuor partes terræ, interficere gladio, fame, et morte, et bestiis terræ.
9
Et cum aperuisset sigillum quintum, vidi subtus altare animas interfectorum propter verbum Dei, et propter testimonium, quod
habebant :
10
et clamabant voce magna, dicentes : Usquequo Domine (sanctus et verus), non judicas, et non vindicas sanguinem nostrum de
iis qui habitant in terra ?
11
Et datæ sunt illis singulæ stolæ albæ : et dictum est illis ut requiescerent adhuc tempus modicum donec compleantur conservi
eorum, et fratres eorum, qui interficiendi sunt sicut et illi.
12
Et vidi cum aperuisset sigillum sextum : et ecce terræmotus magnus factus est, et sol factus est niger tamquam saccus cilicinus :
et luna tota facta est sicut sanguis :
13
et stellæ de cælo ceciderunt super terram, sicut ficus emittit grossos suos cum a vento magno movetur :
14
et cælum recessit sicut liber involutus : et omnis mons, et insulæ de locis suis motæ sunt :
15
et reges terræ, et principes, et tribuni, et divites, et fortes, et omnis servus, et liber absconderunt se in speluncis, et
in petris montium :
16
et dicunt montibus, et petris : Cadite super nos, et abscondite nos a facie sedentis super thronum, et ab ira Agni :
17
quoniam venit dies magnus iræ ipsorum : et quis poterit stare ?