2Cor 13
1
Τρίτον τοῦτο ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς. Ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων καὶ τριῶν σταθήσεται πᾶν
ῥῆμα.
2
Προείρηκα καὶ προλέγω, ὡς παρὼν τὸ δεύτερον, καὶ ἀπὼν νῦν γράφω
{NA γράφω > - } τοῖς προημαρτηκόσιν καὶ τοῖς λοιποῖς πᾶσιν, ὅτι ἐὰν ἔλθω εἰς τὸ πάλιν, οὐ φείσομαι·
3
ἐπεὶ δοκιμὴν ζητεῖτε τοῦ ἐν ἐμοὶ λαλοῦντος χριστοῦ, ὃς εἰς ὑμᾶς οὐκ ἀσθενεῖ, ἀλλὰ
δυνατεῖ ἐν ὑμῖν·
4
καὶ γὰρ εἰ
{NA εἰ > - } ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας, ἀλλὰ ζῇ ἐκ δυνάμεως θεοῦ. Καὶ γὰρ ἡμεῖς ἀσθενοῦμεν ἐν αὐτῷ,
ἀλλὰ ζησόμεθα
{NA ζησόμεθα > ζήσομεν } σὺν αὐτῷ ἐκ δυνάμεως θεοῦ εἰς ὑμᾶς.
5
Ἑαυτοὺς πειράζετε εἰ ἐστὲ ἐν τῇ πίστει, ἑαυτοὺς δοκιμάζετε. Ἢ οὐκ ἐπιγινώσκετε ἑαυτούς,
ὅτι Ἰησοῦς χριστὸς ἐν ὑμῖν ἐστίν;
{NA ἐστίν Εἰ > Εἰ } Εἰ μήτι ἀδόκιμοί ἐστε.
6
Ἐλπίζω δὲ ὅτι γνώσεσθε ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἐσμὲν ἀδόκιμοι.
7
Εὔχομαι
{NA Εὔχομαι > Εὐχόμεθα } δὲ πρὸς τὸν θεόν, μὴ ποιῆσαι ὑμᾶς κακὸν μηδέν, οὐχ ἵνα ἡμεῖς δόκιμοι φανῶμεν, ἀλλ’
ἵνα ὑμεῖς τὸ καλὸν ποιῆτε, ἡμεῖς δὲ ὡς ἀδόκιμοι ὦμεν.
8
Οὐ γὰρ δυνάμεθά τι κατὰ τῆς ἀληθείας, ἀλλ’
{NA ἀλλ’ > ἀλλὰ } ὑπὲρ τῆς ἀληθείας.
9
Χαίρομεν γὰρ ὅταν ἡμεῖς ἀσθενῶμεν, ὑμεῖς δὲ δυνατοὶ ἦτε· τοῦτο δὲ
{NA δὲ καὶ > καὶ } καὶ εὐχόμεθα, τὴν ὑμῶν κατάρτισιν.
10
Διὰ τοῦτο ταῦτα ἀπὼν γράφω, ἵνα παρὼν μὴ ἀποτόμως χρήσωμαι, κατὰ τὴν ἐξουσίαν ἣν ἔδωκέν
{NA ἔδωκέν μοι ὁ κύριος > ὁ κύριος ἔδωκέν μοι } μοι ὁ κύριος εἰς οἰκοδομήν, καὶ οὐκ εἰς καθαίρεσιν.
11
¶Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε· καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τὸ αὐτὸ φρονεῖτε, εἰρηνεύετε·
καὶ ὁ θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν.
12
Ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν ἁγίῳ φιλήματι.
13
¶Ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἅγιοι πάντες.
14
¶Ἡ χάρις τοῦ κυρίου Ἰησοῦ χριστοῦ, καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ, καὶ ἡ κοινωνία τοῦ ἁγίου
πνεύματος μετὰ πάντων ὑμῶν. Ἀμήν.
{NA Ἀμήν > - }