Rom 13
1
Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω· οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ θεοῦ,
αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι
{NA ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ > ὑπὸ } ὑπὸ τοῦ θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν.
2
Ὥστε ὁ ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ, τῇ τοῦ θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν· οἱ δὲ ἀνθεστηκότες
ἑαυτοῖς κρίμα λήψονται.
{NA λήψονται > λήμψονται }
3
Οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶν φόβος τῶν
{NA τῶν ἀγαθῶν ἔργων ἀλλὰ τῶν κακῶν > τῷ ἀγαθῷ ἔργῳ ἀλλὰ τῷ κακῷ } ἀγαθῶν ἔργων, ἀλλὰ τῶν κακῶν. Θέλεις δὲ μὴ φοβεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν; Τὸ ἀγαθὸν ποίει,
καὶ ἕξεις ἔπαινον ἐξ αὐτῆς·
4
θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστίν σοι εἰς τὸ ἀγαθόν. Ἐὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς, φοβοῦ· οὐ γὰρ εἰκῇ
τὴν μάχαιραν φορεῖ· θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν, ἔκδικος εἰς ὀργὴν τῷ τὸ κακὸν πράσσοντι.
5
Διὸ ἀνάγκη ὑποτάσσεσθαι, οὐ μόνον διὰ τὴν ὀργήν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συνείδησιν.
6
Διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρους τελεῖτε· λειτουργοὶ γὰρ θεοῦ εἰσιν, εἰς αὐτὸ τοῦτο προσκαρτεροῦντες.
7
Ἀπόδοτε οὖν
{NA οὖν > - } πᾶσιν τὰς ὀφειλάς· τῷ τὸν φόρον τὸν φόρον· τῷ τὸ τέλος τὸ τέλος· τῷ τὸν φόβον τὸν
φόβον· τῷ τὴν τιμὴν τὴν τιμήν.
8
¶Μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε, εἰ μὴ τὸ ἀγαπᾷν
{NA ἀγαπᾷν ἀλλήλους > ἀλλήλους ἀγαπᾶν } ἀλλήλους· ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον, νόμον πεπλήρωκεν.
9
Τὸ γάρ, Οὐ μοιχεύσεις, οὐ φονεύσεις, οὐ κλέψεις,
{Byz κλέψεις > κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις } οὐκ ἐπιθυμήσεις, καὶ εἴ τις ἑτέρα ἐντολή, ἐν τούτῳ
{NA τούτῳ τῷ λόγῳ > τῷ λόγῳ τούτῳ } τῷ λόγῳ ἀνακεφαλαιοῦται, ἐν
{NA ἐν τῷ > [ἐν τῷ] } τῷ, Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.
10
Ἡ ἀγάπη τῷ πλησίον κακὸν οὐκ ἐργάζεται· πλήρωμα οὖν νόμου ἡ ἀγάπη.
11
¶Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς
{NA ἡμᾶς ἤδη > ἤδη ὑμᾶς } ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν.
12
Ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν· ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους, καὶ
{NA καὶ ἐνδυσώμεθα > ἐνδυσώμεθα [δὲ] } ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός.
13
Ὡς ἐν ἡμέρᾳ, εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις,
μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ.
14
Ἀλλ’
{NA Ἀλλ’ > Ἀλλὰ } ἐνδύσασθε τὸν κύριον Ἰησοῦν χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε, εἰς ἐπιθυμίας.