Luke 16
1
Ἔλεγεν δὲ καὶ πρὸς τοὺς μαθητὰς
{NA μαθητὰς αὐτοῦ > μαθητάς } αὐτοῦ, Ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος, ὃς εἶχεν οἰκονόμον· καὶ οὗτος διεβλήθη αὐτῷ ὡς διασκορπίζων
τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ.
2
Καὶ φωνήσας αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ, Τί τοῦτο ἀκούω περὶ σοῦ; Ἀπόδος τὸν λόγον τῆς οἰκονομίας
σου· οὐ γὰρ δυνήσῃ
{NA δυνήσῃ > δύνῃ } ἔτι οἰκονομεῖν.
3
Εἶπεν δὲ ἐν ἑαυτῷ ὁ οἰκονόμος, Τί ποιήσω, ὅτι ὁ κύριός μου ἀφαιρεῖται τὴν οἰκονομίαν
ἀπ’ ἐμοῦ; Σκάπτειν οὐκ ἰσχύω, ἐπαιτεῖν αἰσχύνομαι.
4
Ἔγνων τί ποιήσω, ἵνα, ὅταν μετασταθῶ τῆς
{NA τῆς > ἐκ τῆς } οἰκονομίας, δέξωνταί με εἰς τοὺς οἴκους αὐτῶν.
5
Καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα ἕκαστον τῶν χρεωφειλετῶν
{NA χρεωφειλετῶν > χρεοφειλετῶν } τοῦ κυρίου ἑαυτοῦ, ἔλεγεν τῷ πρώτῳ, Πόσον ὀφείλεις τῷ κυρίῳ μου;
6
Ὁ δὲ εἶπεν, Ἑκατὸν βάτους ἐλαίου. Καὶ
{NA Καὶ εἶπεν > Ὁ δὲ εἶπεν } εἶπεν αὐτῷ, Δέξαι σου τὸ
{NA τὸ γράμμα > τὰ γράμματα } γράμμα, καὶ καθίσας ταχέως γράψον πεντήκοντα.
7
Ἔπειτα ἑτέρῳ εἶπεν, Σὺ δὲ πόσον ὀφείλεις; Ὁ δὲ εἶπεν, Ἑκατὸν κόρους σίτου. Καὶ
{NA Καὶ λέγει > Λέγει } λέγει αὐτῷ, Δέξαι σου τὸ
{NA τὸ γράμμα > τὰ γράμματα } γράμμα, καὶ γράψον ὀγδοήκοντα.
8
Καὶ ἐπῄνεσεν ὁ κύριος τὸν οἰκονόμον τῆς ἀδικίας ὅτι φρονίμως ἐποίησεν· ὅτι οἱ υἱοὶ
τοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμώτεροι ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς εἰς τὴν γενεὰν τὴν ἑαυτῶν
εἰσίν.
9
Κἀγὼ
{NA Κἀγὼ > Καὶ ἐγὼ } ὑμῖν λέγω, Ποιήσατε
{NA Ποιήσατε ἑαυτοῖς > Ἑαυτοῖς ποιήσατε } ἑαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας, ἵνα, ὅταν ἐκλίπητε,
{NA ἐκλίπητε > ἐκλίπῃ } δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς.
10
Ὁ πιστὸς ἐν ἐλαχίστῳ καὶ ἐν πολλῷ πιστός ἐστιν, καὶ ὁ ἐν ἐλαχίστῳ ἄδικος καὶ ἐν πολλῷ
ἄδικός ἐστιν.
11
Εἰ οὖν ἐν τῷ ἀδίκῳ μαμωνᾷ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε, τὸ ἀληθινὸν τίς ὑμῖν πιστεύσει;
12
Καὶ εἰ ἐν τῷ ἀλλοτρίῳ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε, τὸ ὑμέτερον τίς ὑμῖν δώσει;
13
Οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶν κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει, καὶ τὸν ἕτερον
ἀγαπήσει· ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται, καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. Οὐ δύνασθε θεῷ δουλεύειν
καὶ μαμωνᾷ.
14
¶Ἤκουον δὲ ταῦτα πάντα καὶ
{NA καὶ οἱ > οἱ } οἱ Φαρισαῖοι φιλάργυροι ὑπάρχοντες, καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν.
15
Καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Ὑμεῖς ἐστε οἱ δικαιοῦντες ἑαυτοὺς ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ὁ δὲ θεὸς
γινώσκει τὰς καρδίας ὑμῶν· ὅτι τὸ ἐν ἀνθρώποις ὑψηλὸν βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ θεοῦ.
16
Ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται ἕως
{NA ἕως > μέχρι } Ἰωάννου· ἀπὸ τότε ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ εὐαγγελίζεται, καὶ πᾶς εἰς αὐτὴν βιάζεται.
17
Εὐκοπώτερον δέ ἐστιν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν παρελθεῖν, ἢ τοῦ νόμου μίαν κεραίαν πεσεῖν.
18
Πᾶς ὁ ἀπολύων τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ γαμῶν ἑτέραν μοιχεύει· καὶ πᾶς
{NA καὶ πᾶς > καὶ } ὁ ἀπολελυμένην ἀπὸ ἀνδρὸς γαμῶν μοιχεύει.
19
¶Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον, εὐφραινόμενος
καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς.
20
Πτωχὸς δέ τις ἦν
{NA ἦν ὀνόματι Λάζαρος ὃς > ὀνόματι Λάζαρος } ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος
{NA ἡλκωμένος > εἱλκωμένος }
21
καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν
{NA τῶν ψιχίων > - } ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον
{NA ἀπέλειχον > ἐπέλειχον } τὰ ἕλκη αὐτοῦ.
22
Ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχόν, καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον
Ἀβραάμ· ἀπέθανεν δὲ καὶ ὁ πλούσιος, καὶ ἐτάφη.
23
Καὶ ἐν τῷ ᾍδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν
{NA τὸν > - } Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν, καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ.
24
Καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπεν, Πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με, καὶ πέμψον Λάζαρον, ἵνα βάψῃ τὸ
ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος, καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου· ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ
φλογὶ ταύτῃ.
25
Εἶπεν δὲ Ἀβραάμ, Τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ
{NA σὺ τὰ > τὰ } τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται,
σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι.
26
Καὶ ἐπὶ
{NA ἐπὶ > ἐν } πᾶσιν τούτοις, μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι
ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ
{NA οἱ ἐκεῖθεν > ἐκεῖθεν } ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν.
27
Εἶπεν δέ, Ἐρωτῶ οὖν
{NA οὖν σε > σε οὖν } σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου,
28
ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς, ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν
τόπον τοῦτον τῆς βασάνου.
29
Λέγει αὐτῷ
{NA Λέγει αὐτῷ > Λέγει δὲ } Ἀβραάμ, Ἔχουσιν Μωσέα
{NA Μωσέα > Μωϋσέα } καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν.
30
Ὁ δὲ εἶπεν, Οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ· ἀλλ’ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν.
31
Εἶπεν δὲ αὐτῷ, Εἰ Μωσέως
{NA Μωσέως > Μωϋσέως } καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδέ,
{NA οὐδέ > οὐδ’ } ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ, πεισθήσονται.