Isa 31
1
Væ qui descendunt in Ægyptum ad auxilium,
in equis sperantes,
et habentes fiduciam super quadrigis, quia multæ sunt ;
et super equitibus, quia prævalidi nimis ;
et non sunt confisi super Sanctum Israël,
et Dominum non requisierunt !
2
Ipse autem sapiens adduxit malum,
et verba sua non abstulit ;
et consurget contra domum pessimorum,
et contra auxilium operantium iniquitatem.
3
Ægyptus homo, et non deus ;
et equi eorum caro, et non spiritus ;
et Dominus inclinabit manum suam,
et corruet auxiliator, et cadet cui præstatur auxilium,
simulque omnes consumentur.
4
Quia hæc dicit Dominus ad me :
Quomodo si rugiat leo
et catulus leonis super prædam suam ;
et cum occurrerit ei multitudo pastorum,
a voce eorum non formidabit,
et a multitudine eorum non pavebit :
sic descendet Dominus exercituum ut prælietur
super montem Sion et super collem ejus.
5
Sicut aves volantes,
sic proteget Dominus exercituum Jerusalem,
protegens et liberans, transiens et salvans.
6
Convertimini, sicut in profundum recesseratis,
filii Israël.
7
In die enim illa abjiciet vir
idola argenti sui, et idola auri sui,
quæ fecerunt vobis manus vestræ in peccatum.
8
Et cadet Assur in gladio non viri,
et gladius non hominis vorabit eum :
et fugiet non a facie gladii,
et juvenes ejus vectigales erunt.
9
Et fortitudo ejus a terrore transibit,
et pavebunt fugientes principes ejus,
dixit Dominus : cujus ignis est in Sion
et caminus ejus in Jerusalem.]