78 Ps 48,4.5 Λόγου, φησίν, ἅψομαι σοφοῦ κεκρυμμένου, μιγνὺς ᾠδῇ τὸ αἴνιγμα. πῶς οὐχὶ τὸ στόμα εἶπεν ἀνοίγειν εἰς παραβολὴν ἀλλὰ τὸ οὖς κλίνειν; ἢ ὅτι δεικνύειν ἑαυτὸν βούλεται μᾶλλον ἀκροατὴν ὄντα πνεύματος λαλοῦντος ἢ αὐτὸν ἐξηγητὴν ἢ καὶ διὰ στόματος αὐτοῦ λαλεῖ τὰ λεγόμενα. καὶ γὰρ Ἀκούσομαι τί λαλήσει ἐν ἐμοὶ ὁ θεὸς ἐν Π∆ λέγεται ψαλμῷ. 79 Ps 48,10a Ἀλλὰ θάνατον μέν φησιν ἑκὼν ὅσον πρὸς τὸν αἰῶνα τοῦτον ὑποστήσεται κόσμῳ τελευτῶν, αἰρόμενος ἀπὸ γῆς τῆς ζωῆς αὐτοῦ, θεῷ δὲ ζῶν. 80 Ps 48,13 Τὸ δὲ τοῦ θανάτου πάθος, φησίν, οὐ γενομένῳ τῷ ἀνθρώπῳ συνῆπτο, ἀλλ' ἐξ ἀτιμίας ἐπισυμβέβηκεν, ὅτι τῇ πρὸς ἀθανασίαν αὐξήσει τετιμημένος οὐκ ᾔσθετο, μεῖζον ἔχων τῆς φύσεως τὸ ἐκ τιμῆς ἀγαθόν, ὅθεν ἀποπεσὼν τῆς τοῦ θεοῦ ὁμοιώσεως τῆς ἐν ἀθανασίᾳ κτήνεσιν ὁμοιοῦται κατὰ τὸν θάνατον. Ὡς γὰρ ὁ θάνατος τούτου, οὕτως ὁ θάνατος τούτου, φησὶν ὁ Ἐκκλησιαστής, καὶ πνεῦμα ἓν τοῖς ἅπασιν· καὶ τί ἐπερίσσευσεν ὁ ἄνθρωπος παρὰ τὸ κτῆνος; οὐδέν, ὅτι πάντα ματαιότης. τὰ πάντα εἰς τόπον ἕνα· τὰ πάντα ἐγένετο ἀπὸ τοῦ χοός, καὶ τὰ πάντα ἐπιστρέφει εἰς τὸν χοῦν. 81 Ps 48,15bc Τοῦ δὲ μέλλοντος αἰῶνος, φησίν, ἐνστάντος, ὅπερ ἐστὶ πρωῒ τῆς μελλούσης ἡμέρας, τῶν ἀγαθῶν ἡ βασιλεία ἔσται, πάσης ἀνθρωπίνης δυνάμεως πεπαυμένης, τῆς δὲ παρὰ θεοῦ κρατούσης, ὅτε τὸ μὲν τῶν ἀγαθῶν γένος ἔνδοξον καὶ βασιλικόν, τὸ δὲ τῶν οὐκ ἀγαθῶν ὑπήκοον καὶ δοῦλον, ἐπειδὴ παρελήλυθεν ἡ κατὰ πλοῦτον ἰσχύς, μένει δὲ ἡ κατ' ἀρετὴν καὶ πᾶν τὸ ὑπολειπόμενον ἀνθρώπων ἐν γῇ τοῖς ἀγαθοῖς ὑπακούσεται βασιλεύουσι κατὰ θεόν. 82 Ps 48,17 Μηδὲν τοίνυν λογιζέσθω μέγα πλοῦτος καὶ δόξα· τά γε μὴ συναπιόντα τῷ κτησαμένῳ, ὥσπερ ἡ δικαιοσύνη συναπέρχεται, καὶ ἐπανάγει τοὺς καταχθέντας.

83 Ps 49,6 Ἐφυμνήσει δέ, φησίν, τῇ τοῦ θεοῦ δικαιοσύνῃ τὰ τέλεια γένη τὰ

οὐράνια, τοῖς τελείοις ἐπευφημοῦντα λόγοις τοῖς τὸ δικαιότατον ἔχουσιν καὶ κριτικώτατον, τῷ μὴ θύμασιν ἀλλὰ κρίσει θεὸν εὐφραίνεσθαι καὶ ταύτην ἔχειν τὴν εἰς ἀεὶ διαθήκην. 84 Ps 49,13 Μὴ γὰρ ἐνδεὴς ἐδεσμάτων, φησίν, ὁ θεὸς καὶ ποτῶν, ἵνα προσέχῃ κρέασιν ὡς ἐδέσμασι καὶ ὡς ποτῷ αἵματι. εἶτα ἀντεισάγων τὴν ἀληθῆ θεοῦ τιμὴν τῷ τῆς θυσίας ὀνόματι τὰ ἐχόμενα προστίθησι. 85 Ps 49,14 Ταύτην, φησίν, ἡγοῦ θυσίαν τὴν τῶν εὐεργεσιῶν αἴσθησιν καὶ τὴν ἐκ καρδίας ὁμολογίαν καὶ τὴν τῶν εὐχῶν πλήρωσιν χρέος ὀφειλόμενον παρὰ ἀνθρώπων θεῷ. 86 Ps 49,15 Καὶ ταῦτα ποιῶν, φησίν, εὔελπις ἔσο τεύξεσθαι θεοῦ βοηθοῦντος ἐν θλίψεσιν, ἵνα καὶ δοξάσῃς αὐτὸν εὐεργετούμενος, ἀπαύστως ἀνάγων εὐχαριστίας. 87 Ps 49,17-19 Παράλυσις ταῦτα τοῦ νόμου, τοῦ μὲν Οὐ κλέψεις τὸ κλέπτῃ συντρέχειν, τοῦ δὲ Οὐ μοιχεύσεις τὸ μετὰ μοιχῶν συντετάχθαι, τοῦ δὲ Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σαυτὸν καὶ Οὐ πορεύσει δόλῳ ἐν τῷ ἔθνει σου τὸ λαλεῖν ἐπιβουλευτικὰ καὶ δολερὰ καὶ κατηγορεῖν καὶ μηχανᾶσθαι τῷ πλησίον προσπταίσματα. 88 Ps 49,21c Ἀλλ' ἡ κρίσις ἐπιδείξει τὴν γνῶσιν ὅτι καὶ αὐτόν σε ποιήσω σεαυτῷ θεωρεῖσθαι. τοιοῦτον γὰρ ἑαυτὸν ἕκαστος ὄψεται τῶν καρδιῶν ἀπο καλυπτομένων, οἷος ἐκ τῆς καρδίας ἐτυπώθη. Τὸ δὲ Προσθήσω Στοιβάσω Θεοδοτίων ἑρμηνεύσας τὴν ἀθρόαν τῶν πράξεων ἐδήλωσεν ἄθροισιν ὑπ' ὀφθαλμοὺς τῷ πράξαντι γινομένην. 89 Ps 50,5 Τοῦτο ἦν τὸ ∆ίκαιος ἑαυτοῦ κατήγορος. οὐ γὰρ ἀναμένω, φησίν, τὸν παρ' ἑτέρου ἔλεγχον, εἰ καὶ ὁ προφήτης ἤλεγξεν. ἐκεῖνος μέν γε εἰς ἅπαξ, ἐγὼ δὲ διὰ παντὸς ὁρῶ τὸ πταισθέν, ἀλλ' οὐκ ἀπογινώσκω τὴν ἴασιν διὰ τὸν ἔλεον.

90 Ps 50,7 Συγγνώμης αἴτησις ὅτι συμπέφυκεν ἡμῖν ἡ ἁμαρτία κατὰ τὴν

πρώτην γένεσιν ἐκ μητέρων τῶν κυουσῶν ἐφ' ἡμᾶς παραπεμπομένη. ὅτι ∆ι' ἑνὸς

11