INTERAMNEN. 365

sit in beneficii possessione, possit instaurare iudicium contra parochum. Imo protestatur suum clientem in hac sede iudicii non quaerere de merito controversiae, sed unice expostulare remedium restitutionis in integrum.

Remedio restitutionis in integrum non obstat, observat patronus, nova circumstantia in pendentia litis exorta; in- stitutio videlicet favore alterius parochialis beneficii s. Ioan- nis. Ignorare haud poterat Episcopus Interamnen. ecclesia- sticas sanctiones quoad litis pendentiam. Lite enim pendente, quidquid attentatum fuerit in praeiudicium partis collitigantis debet purgari et restitui in statum pristinum ; ita ut, ante restitutionem non possit procedi ultra in actibus iudicialibus et quidquid istis attentatis innititur in progressu iudicii nul- lius esto valoris. Verum istud attentatum patratum fuit, postquam, consentiente Episcopo Interamnensi, controversia in folio expeditionis causae iam scripta videbatur, cui ne- cesse praecedere debebat citatio.

Ulterius, prosequitur defensor, valida esse non poterat nova institutio, quia beneficium neque iure neque facto va- cabat. Parochus enim adhuc manet in possessione parochialis domus, quam ipse nullimode relinquere voluit. Possessio haec refutat assertiones Episcopi, dicentis esse notoriam renun- ciationem paroeciae omnimodam per reditum parochi ad clau- strum. Insuper ad negandam derelictionem paroeciae ex parte parochi, procurator refert alium factum, nempe epistolam P. Provincialis ad Episcopum, in quo legitur Parochum cer- tiorem fecisse P. Guardianum, se donatum fuisse perpetua saecularizatione, insuper esse parochum cum bullis, a Gubernio recognitum et abhorrere a religioso Ordine, a quo reiicitur, eodem tempore, a Provinciali. Post hoc orator, fatetur se non intelligere quomodo paucis post diebus ab hac epistola in decreto privationis audeat Episcopus asserere parochum paroeciam reliquisse cum animo repetendi Ordinem religio- sum, quod omnino fecit et in obedientiam iterum receptus fuit.

Verum est, parochum mensibus aestivis aliquantulum commorasse in conventu oppidi Stronconi, sed non praeter-