ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ. πολλὰ μὲν οὖν παραλελειμμένα ὑπὸ Ἰωάννου γέγραπται πρὸς τῶν λοιπῶν εὐαγγελιστῶν, πολλὰ δὲ κἀκείνοις λέλειπται· οὐ γὰρ ἑνὸς βιβλίου πάντα περιλαβεῖν τὰ πρὸς τοῦ σωτῆρος πεποιημένα. διδάσκει δὲ ἡμᾶς καὶ ὁ Ἰωάννης, δι' ἣν αἰτίαν γραφῆς ἠξίωσεν τὰ τῆς Χριστοῦ παρουσίας ἀπομνημονεύματα, ὅτι πρὸς ὠφέλειαν μεγίστην τῶν ἀκουόντων· οὔτε γὰρ πρὸς ἔκπληξιν τῶν θαυμάτων οὔτε πρὸς τέρψιν τῆς διηγήσεως, ἀλλὰ ἵνα πιστεύωμεν τῇ δυνάμει διὰ τῶν ἔργων αὐτοῦ καὶ πιστεύοντες τὴν μόνην ἀληθινὴν ὠφέλειαν κομιζώμεθα τὴν εἰς ζωὴν αἰώνιον.

155 Jο 21, 15-17 Τοῦτο γὰρ αὐτὸ καὶ πρὸ τῆς ἀρνήσεως προειρήκει δηλῶν μέν, ὅτι διαβόλου πειραθήσεται μεθιστάντος αὐτὸν τῆς εἰς Χριστὸν ὁμολογίας, βοηθείᾳ δὲ τῇ παρ' αὐτοῦ μένει ἐπὶ τῆς πίστεως. καὶ δεῖ τὸν ταύτης ἐπικουρίας τυχόντα τὴν ὁμοίαν περὶ τοὺς ἀδελφοὺς φειδὼ καὶ κηδεμονίαν ἐνδείκνυσθαι. "Σίμων" γάρ, φησίν, "Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον. ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ, ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου. καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήρισον τοὺς ἀδελφούς σου" . ἐπαναλαμβάνει δὴ τοὺς λόγους ἐκείνους ὁ κύριος καί φησιν, ὅτι, εἰ φιλεῖς τὸν διδάσκαλον καὶ σωτῆρα τὸν ἄχρι σε καὶ νῦν ἐν ἀγάπῃ τηρήσαντα, μίμησαι τὴν ἐμὴν πρός σε κηδεμονίαν ἐπιστη-ρίζων τοὺς ἀδελφοὺς καὶ νέμων ὡσπερεὶ ποιμὴν ποίμνια, ἴδια λέγων τὰ πρόβατα καὶ εἰ διὰ τοῦ Πέτρου ἐποιμαίνετο, ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ ἀληθινὸς ποιμὴν καὶ διδάσκαλος. προσέθηκεν δὲ τρίτην περὶ τῶν αὐτῶν ἐρώτησιν ἅμα μὲν ἀείμνηστον αὐτῷ ποιῶν τὸ παράγγελμα; ἅμα δὲ καὶ τῆς τρίτης γενομένης ἀρνήσεως ἀναμιμνῄσκων καὶ τὴν τριπλῆν ὁμολογίαν τῆς ἀγάπης ἀντὶ τῆς τριπλῆς ἀρνήσεως ἀντεισάγων καὶ τὴν προθυμίαν τῆς ὑπηρεσίας ἀπαιτῶν, ἵν' ἐν ἔργοις ὁμολογήσειε Χριστόν, ὃν λόγοις ἠρνήσατο

σωτηρίας ἀπ' ἀνθρώπων ἐπιμελούμενος. 156 Jο 21, 18-19 Τὴν ἔτι μείζω τῆς ἀγάπης ἀπόδειξιν τὴν διὰ τοῦ μαρτυρίου φησὶν αὐτὸν ποιήσεσθαι καὶ παρασκευάζει πρὸς τοῦτο ἔχειν ἑτοίμως, ἵνα ἀντὶ δέους θάρσος ἀντεισαγαγὼν καὶ τὴν μέχρι θανάτου μαρτυρίαν περὶ τοῦ κυρίου τὴν πρότερον διὰ θανάτου φόβον ἄρνησιν γενομένην ἀπαλείψειεν. ζώννυσθαι δὲ τὸ δεσμεῖσθαί φησιν. ἡ δὲ ἀκολούθησις μάλιστα μὲν διὰ τοῦ σταυροῦ ἔσται, ὅτι ταὐτὸν τῷ σωτῆρι πάσχει καὶ μετανίσταται αὐτῷ καὶ τὴν μετάστασιν ἐλευθέραν ἔχει ἀπὸ τῶν ἐν ἅδου δεσμωτηρίων διὰ τὸ πρὸς τὸν Χριστὸν ἀνάγεσθαι τὴν ψυχήν. διὸ καὶ τὸ "κρεῖσσον τὸ ἀναλῦσαι", φησὶν ὁ Παῦλος, ἕνεκα τοῦ "σὺν Χριστῷ εἶναι" . 157 Jο 21, 23 Ἦν ἄρα ὁ τοῦ κυρίου λόγος περὶ τῶν ἐν τέλει μὴ ἀποθανουμένων. καὶ τοῦτο ἐδήλου λέγων· "ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται, καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμέ, οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα" . διὰ δὴ τοῦτο οὐκ ἀνέλπιστον ἐποιοῦντο βιώσεσθαι ἄνθρωπον καὶ μὴ ἀποθανεῖσθαι. τὸ δὲ ἦν ἀποκείμενον τοῖς καταλειπομένοις ἕως Χριστοῦ παρουσίας, τοῖς ἐν ἐσχάτῃ γενεᾷ γενησομένοις, ὥσπερ ὁ Παῦλος ἐξεδίδαξεν. καὶ ἐπισημαίνεται ὁ Ἰωάννης, ὅτι οὐκ εἶχεν ἐπαγγελίαν αὐτὸς τοῦ μὴ ἀποθανεῖσθαι, ἀλλ' ἐξ ἀγνοίας ὑπέλαβον τοῦτο τοῦ λόγου παρακούσαντες οἱ ἀδελφοί.

23