ζητεῖν παρὰ τῶν ἀνθρώπων ὑπακοήν, οἷς οὐ δέδωκας διὰ τοῦ λόγου σου τὸ εὐ ήκοον. καὶ διὰ τοῦτο φοβηθεὶς μὴ ἄπρακτος γένωμαι τὸ κατ' ἐμὲ ἐφύ λαξα μόνον μὴ ἐσπουδακὼς περὶ ἑτέρους.

129 Mt 25, 34-46 Ἐπειδὴ δὲ ὑμεῖς ἑαυτοὺς ἐμβάλλετε, τὸ ἔγκλημα εἰς ὑμᾶς περιίσταται. δηλοῖ δὲ τῶν πραγμάτων τὴν δύναμιν ἡ τῶν λόγων ὑπο τύπωσις ὡς ἐρούντων ταῦτα τῶν δικαίων καὶ ὡς ἀκουσομένων ἅπερ ἡ τοῦ πράγματος ἔχει φύσις· δῆλον γὰρ ὅτι οὐκ ἐροῦσιν αὐτὰ τότε καὶ οὐ ζητήσουσιν, ὁπότε λέλυται ἐν τῷ εἰρημένῳ ὑπὸ Χριστοῦ· ἀλλ' οὕτω πολλάκις ἐν ταῖς γραφαῖς ῥήμασι χαρακτηρίζεται τὰ ἐν τοῖς πράγμασι κείμενα.

130 Mt 26, 17-18 Μᾶρκος δὲ καὶ ὁ Λουκᾶς οὐκ εἶπον αὐτὸν εἰρηκέναι, ὅτι ἔδομαι τὸ πάσχα ὡς ἕτερός φησιν, ἀλλὰ «ποῦ ἐστιν τὸ κατάλυμα, ὅπου τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω». δύναται δὲ ταῦτα τὴν «παρασκευὴν τοῦ πάσχα » δηλοῦν, οὐ τὴν βρῶσιν· ὁ γὰρ Ἰωάννης δηλοῖ κατὰ τὴν τοῦ πάσχα ἡμέραν μήπω τὸ πάσχα βρωθὲν ὑπὸ Ἰουδαίων, ἐπει δήπερ ὡς ἐλέγομεν ἐχρῆν κατὰ τὴν αὐτὴν ἡμέραν καὶ ὥραν τό τε τυπι κὸν πάσχα καὶ τὸ ἀληθὲς ἐπιτελεσθῆναι. οὐδέπω δὲ ἔμελλεν τῷ ἀνθρώπῳ δηλοῦν, ὅτι παρασκευάζεται μὲν τὸ πάσχα , πρὸ δὲ τῆς γνώσεως αὐτοῦ ἔδει πάσχα , εἰ μή τι καὶ τοῦτο ὑπεσήμηνεν εἰπὼν ὁ καιρός μου ἐγγύς ἐστιν . δηλοῖ δὲ καὶ ἐν αὐτῷ <τῷ> δείπνῳ, ὅτι ὃ βέβρωκεν αὐτὸς τὸ δεῖπνον· λέγει γὰρ ὁ Λουκᾶς· «ὅτε ἐγένετο ὥρα, ἔπεσεν, καὶ οἱ ιβʹ ἀπόστολοι σὺν αὐτῷ. καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς· ἐπιθυμίᾳ ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ πάσχα φαγεῖν μεθ' ὑμῶν πρὸ τοῦ με παθεῖν· λέγω γὰρ ὑμῖν οὐ μὴ φάγω αὐτὸ ἕως οὗ πληρωθῇ ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ »· οὐ γὰρ εἶπεν οὐκέτι μὴ «φάγω αὐτό », ἀλλ' «οὐ μὴ φάγω » δηλῶν μὲν τὴν συμπάθειαν αὐτοῦ τὴν εἰς τοὺς μαθητάς, ὅτι ᾤκτιρεν αὐτοὺς μέλλοντας τὴν ἑορτὴν ἀνεόρταστον ἕξειν τῇ ἀπολείψει αὐτοῦ· τοῦτο γὰρ τὸ «ἐπε θύμησα μεθ' ὑμῶν φαγεῖν τὸ πάσχα πρὸ τοῦ με παθεῖν », ἐπιφέρων δέ, ὅτι λύπην ἕξουσιν καὶ προτιμήσει τῆς ἐκείνων εὐθυμίας τὸ καὶ αὐτοῖς καὶ παντὶ κόσμῳ συμφέρον τὸ μὴ φαγεῖν τὸ πάσχα , ἀλλ' αὐτὸν πάσχα γενέσθαι, οὗ ἡ πλήρωσίς ἐστιν «ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ », ὅτε παντελῶς ὑπερβαίνει θάνατον· τοῦτο γὰρ ἡ λέξις τοῦ πάσχα δηλοῖ ὑπέρβασιν σημαίνουσα. 131 Mt 26, Ἡ μὲν ἑτοιμασία γέγονε τοῦ πάσχα. δεῖπνον δέ ἐστιν καὶ οὔπω τοῦ πάσχα βρῶσις· οὐδὲ γὰρ ἦν σχῆμα τῶν τὸ πάσχα ἐσθιόντων, ἀλλ' ἀνέκειντο δειπνοῦντες. καὶ ὁ Ἰωάννης δὲ δεῖπνον εἴρηκεν οὐδεμίαν μνή μην τοῦ πάσχα ποιησάμενος λέγων· «πρὸ δὲ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς, ὅτι ἦλθεν αὐτοῦ ἡ ὥρα, ἵνα μεταβῇ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου πρὸς τὸν πατέρα, ἀγαπήσας τοὺς ἰδίους τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ, εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτοὺς» καὶ τὰ ἑξῆς. «πρὸ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα» λέγει, οὐκ ἐν τῇ ἑορτῇ τοῦ πάσχα, ὥστε καὶ «τὴν πρώτην τῶν ἀζύμων » οἰκείως ἐδεξάμεθα τὴν πρὸ τῶν ἀζύμων νοήσαντες. 132 Mt 26, 24 Τὸ δὲ καλὸν εἶναι τὸ μὴ γεγεννῆσθαι πρὸς τὴν κόλασιν εἴρηται· κακῆς γὰρ ὑπάρξεως ἀνυπαρξία αἱρετωτέρα. 133 Mt 26, 26 Ὅτι προεξῆλθεν Ἰούδας, Ἰωάννης ἐδήλωσεν· οὐ γὰρ ἂν ἐδέξατο τῆς σωτηρίου κοινωνίας τύπον ὁ τῆς χριστοκτονίας ὑπηρέτης· καίτοι τὰ ἄλλα πάντα ἤνεγκεν αὐτὸν ὁ κύριος, ἀλλὰ τοῦτο οὐκέτι συνεχωρεῖτο. καὶ ἡμῖν ὁ τύπος εἰς τὸ τῆς ἁγίας κοινωνίας ἀπείργειν τοὺς πονηρούς, εἰ καὶ εἰς τὰ ἄλλα πάντα δι' ἀνεξικακίας φέρομεν αὐτούς· δῆλον γάρ, ὅτι ὀλέσειν τὸν σωτῆρα «ἐξῆλθεν » παραδοθεὶς τῷ διαβόλῳ· «μετὰ » γὰρ «τὸ ψωμίον εἰσῆλθεν », φησίν, «εἰς ἐκεῖνον ὁ σατανᾶς », ὥστε λαβὼν αὐτὸν ἔκδοτον

ἀπήγαγεν. 134 Mt 26, 26-28 Περὶ πολλῶν δὲ λέγων ἐκχύννεσθαι τὸ αἷμα περὶ

17