ζῶσαν τὴν ὄντως εὐάρεστον θεῷ, ὧν καὶ τὸ πλῆθος ἀνα πληροῖ τὸ θυσιαστήριον ἄχρι πρὸς τὸ ἀκρότατον ὕψος τὸ συναπτόμενον τοῖς οὐρανίοις ἀγγέλοις, διὰ τῆς αὐτῆς δυνάμεως ἣ τά τε οὐράνια πρὸς ὕψος ἀνέχει καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἀνυψοῖ θυσιαστηρίου τρόπῳ δεχομένη τοὺς θεῷ προσιόντας.

211 Ps 118,1bc Οὗτοι δὲ ἦσαν οἱ μὴ πορευθέντες ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ

ἁμαρτωλῶν μὴ στάντες ἀλλὰ τὸν νόμον ἑλόμενοι καὶ τὴν ἐν τούτῳ πορείαν. ἄμωμον δὲ οὐ τὸ παντάπασιν ἀπερίπτωτον μώμοις καὶ ἁμαρτήμασι λέγει. Χριστῷ γὰρ τοῦτο ἀπέκειτο καὶ τοῖς Χριστοῦ μετόχοις δι' αὐτοῦ, ἀλλ' ἐκείνοις τὸ ἄμωμον ἐν τοῖς κατὰ δύναμιν ἐκρίνετο συγγνώμῃ τῇ παρὰ θεοῦ καὶ οὐκ ἀκριβείᾳ τῇ περὶ τὰ προστάγματα. οὐ γὰρ ἀπαιτεῖ ὁ θεὸς τὸ μὴ δυνατόν, ἀλλὰ νομοθετεῖ διελέγχων τὸ ἐνδεές, συγχωρεῖ δὲ τὸ ἀσθενὲς ἐγνωκὼς καὶ τῇ τότε ἔτι μελλούσῃ μετουσίᾳ Χριστοῦ, τοῦ δυνατοῦ θεοῦ, πορίζων τὴν σωτηρίαν. ἡμῖν οὖν ἁρμόττει τὸ ἄμωμον βιοῦσι κατὰ Χριστόν. 212 Ps 118,5 Ἐπειδὴ πλεῖστα ἦν πρὸς ἀρετὴν ἐναντιώματα εἰκότως καθάπερ ὁδοῦ πταίσματα, τὴν τούτων ὑφαίρεσιν αἰτεῖ. οὕτω γὰρ ὁδὸς εὐτρεπίζεται τῶν ἐμποδισάντων ἀναιρουμένων κατὰ τὸ ∆ιαρρίψατε ἐκ τῆς ὁδοῦ τοῦ λαοῦ μου τὰ σκῶλα· οἷον ἐγένετο τῷ θείῳ ∆αυὶδ σκῶλον ἡ γυνὴ καὶ ἡ τοῦ θεάματος οὐκ ἐν καιρῷ περίπτωσις, ἄλλῳ δὲ ἔδεσμα πρὸς ἡδονὴν ὀφθὲν οἷον τῷ Ἡσαῦ, ἄλλῳ δὲ δόξα ὥσπερ τῷ Σαούλ, ἄλλῳ δὲ κτῆμα ὥσπερ τῷ Ἀχαάβ· πρὸς ἅπερ ἅπαντα θεοῦ τοῦ ἑτοιμάζοντος εἰς τὴν ὁδὸν δεῖ, ἥτις ἀποσκευάζοιτο ταῦτα καὶ τὴν φιλόκαλον προθυμίαν περιέποι † τὰ βιαιότερα τῆς προθέσεως ἐφέλκοντα καὶ οἷον ἀνικμάζοντα διὰ τὸ τῆς φύσεως ἐπιρρεπές. 213 Ps 118,6 Ἡμῖν δὲ πρὸς τὸ πνεῦμα τὸ θεῖον ἀφορῶσιν ἔσται τὸ μὴ αἰσχύνεσθαι, ἐπειδὰν συνηρμοσμένους αὐτῷ θεωρῶμεν ἡμᾶς αὐτοὺς ἁπανταχῆ καὶ μηδαμῇ μετατιθεμένους πρὸς τὴν σάρκα μηδὲ ἐκ μετεώρου πτώσεως κατενεχθέντας. 214 Ps 118,7b.8a Ἐν τῷ μεμαθηκέναι με τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου τὰ δικαιώματά σου φυλάξω. σύνεσιν αἰτεῖ, φησί, καὶ ταύτην οὐκ ἄκαρπον ἕξειν ἐπαγγέλλεται. οὐ γὰρ μαθήσομαι μόνον, φησίν, ἀλλὰ καὶ φυλάξω τὰ δικαιώματά σου. 215 Ps 118,10 Ἀκύλας φησὶ Μὴ ἀγνοηματίσῃς με [πρὸς ὅπερ ἐροῦμεν]. ἐπιθυμίᾳ τῇ περὶ τὸν νόμον χρώμενος δέδοικε τὴν ἀσυνεσίαν ἣ πολλοῖς τὴν σπουδὴν εἰς τοὐναντίον περιίστησιν. καὶ ἐν οἷς δοκοῦσι κατορθοῦν, ἐσφάλησαν κατὰ τὸ λεγόμενον παρὰ Σολομῶνι Ἔστιν ὁδὸς ἣ δοκεῖ παρὰ ἀνθρώποις ὀρθῆ εἶναι, τὰ δὲ τελευταῖα αὐτῆς ἔρχεται εἰς πυθμένα ᾅδου. 216 Ps 118,12b Οὐ γὰρ εὐθὺς ἀπὸ τῆς μνήμης ἡ σύνεσις ἀλλ' ἀπὸ τοῦ θείου φωτισμοῦ· δικαιώματα δὲ τὰ δικαιῶσαι δυνάμενα. 217 Ps 118,21 Μήτηρ παρανομίας ὑπερηφανία. διὰ γὰρ ταύτην οὐκ ἀνέχονται ὑπακούειν προστάγμασι θεοῦ, οἷός ἐστιν ὁ ἀπειθὴς λαὸς λέγων Οὐ κυριευθησόμεθα καὶ οὐχ ἥξομεν πρὸς σὲ ἔτι. τοῦτο δὲ λέγει τὴν αὐτοῦ προθυμίαν ἐπιδεικνὺς θεῷ τὴν πρὸς ὑπακοὴν τῶν ἐντολῶν. ὅτι συνίησιν ἐνόχους, ἐπιτιμήσει τοὺς δι' ὑπερηφανίας ἀπειθεῖς καὶ ἀνυποτάκτους. 218 Ps 118,22.23 Εὔχεται τὴν ἀληθῆ φυγεῖν ἀδοξίαν τὴν παρὰ θεῷ ἣν φοβερωτάτην ὁ κύριος ὑποδείκνυσι λέγων ἐπαισχυνθήσεσθαι τοὺς ἐπαισχυνθέντας αὐτόν· οὗ δὴ τὸ ἐναντίον ἐνδεικνύμενος ὁ νόμιμος οὗτος ἄνθρωπος ἐνταῦθα λέγει χλευαζόμενος ὑπὸ μεγάλων καὶ ὑπερηφάνων μὴ ἀφίστασθαι τῆς τῶν ἱερῶν λογίων μελέτης καὶ τῆς ὑπ' αὐτῶν διορθώσεως, καὶ μικρὸν ὕστερον Ἐλάλουν, φησίν, ἐν τοῖς μαρτυρίοις σου ἐναντίον βασιλέων καὶ οὐκ ᾐσχυνόμην· οἷός ἐστι καὶ ὁ Παῦλος λέγων Οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον. 219 Ps 118,25 Ὅπερ αὐτὸς λέγει θυσίαν εἶναι θεῷ καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην, τοῦτο νῦν πεπληρωκέναι φησὶ καταγαγὼν τὴν ψυχὴν ὥσπερ εἰς ἔδαφος καὶ ταπεινωθεὶς ἑκουσίως, ὡς περὶ τῆς ἀκουσίου λέγει ταπεινώσεως τὸ Ἐταπεινώθη εἰς χοῦν ἡ ψυχὴ ἡμῶν, ἐκολλήθη εἰς γῆν ἡ γαστὴρ

31