ἀναφέρεσθαι δεῖ τὰς νῦν λεγομένας πλάσεις, οἷον καὶ τὸ Πρὸ τοῦ με πλάσαι σε ἐν κοιλίᾳ ἐπίσταμαί σε· καθὸ καὶ Ἰὼβ λέγει τὸ Πηλόν με ἔπλασας, τὴν ἐν τῷ Ἀδὰμ πηλοπλαστίαν δηλῶν ἐφ' ἑαυτοῦ. Αἴτησις δ' ἐπὶ τῆς ποιήσεως εὐχαριστία, μαλ' ἀκολούθως ἡ τῆς νοητικῆς δυνάμεως τῆς συνιέναι ποιούσης τὰς ἐντολάς. περὶ ταύτης καὶ ὁ Παῦλός φησι Νόει ἃ λέγω· δώσει γάρ σοι ὁ κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσιν. ἀκόλουθον δὲ ὡς πρὸς δημιουργὸν τὸ αἴτημα οἱονεί· τοῦ σοῦ φρόντισον ποιήματος καὶ τελείωσον τῇ νοήσει τὸ ζῷον τὸ νοητικόν· καὶ ὃ πρὸς οἰκείωσιν τὴν σὴν παρεσκευάσας, τοῦτο διὰ τῆς σῆς γνώσεως τῶν βουλημάτων οἰκείωσαι. ἐπεὶ καὶ ἐξ ἀρχῆς προστάγματος ἄνθρωπος ἐδεήθη ὃ τῶν πολλῶν ἐπιταγμάτων αὐτῷ ἀνεπιδεῆ καθίσθη τὸν νοῦν, καὶ δὴ ἀποσφαλεὶς ἐκείνου πλειόνων δεῖται τῶν τὴν μείζονα πληρούντων ἔνδειαν. 228 Ps 118,74-76 Χωρὶς γὰρ τῆς ἐν πολλοῖς πονηροῖς γυμνασίας καὶ παρ' ἐλπίδα γινομένης θεοῦ βοηθείας οὐκ ἔστι βεβαίως ἄνθρωπον ἐν ἀρετῇ παγῆναι. εὐσάλευτοι γὰρ ἀγῶνος ἐπελθόντος οἱ ἀναγώνιστοι. τὴν οὖν ἐκ τῶν πολλῶν κακοπαθειῶν βεβαίωσιν ἐν αὐτῷ ἐπιγνούς, τὴν βεβαιωτικὴν θεοῦ πρόνοιαν ἀνυμνεῖ· εἶτα δὴ τὴν ἐκ τῶν πόνων ἀνάπαυσιν αἰτεῖ λέγων Γενηθήτω δὴ τὸ ἔλεός σου τοῦ παρακαλέσαι με κατὰ τὸ λόγιόν σου τῷ δούλῳ σου. 229 Ps 118,83 Ἴσως νεκροὶ μᾶλλον ἢ ζῶντες ὑπὸ τῶν κακώσεων γίνονται οἱ δίκαιοι ὡς ἀσκοῖς ἐοικέναι μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις ἀποψυχόμενοι καθάπερ πάχνη περιπηγνυμένη, τὸ δὲ θερμὸν καὶ πρακτικὸν προαιρούμενοι, ὡς ἀλλαχοῦ λέγει Ἐκάθισάν με ἐν σκοτεινοῖς ὡσεὶ νεκροὺς αἰῶνος· ἀλλὰ καὶ ἐν τοσούτοις γινόμενος, φησί, τῆς θεοδιδάκτου δικαιοσύνης οὐκ ἀφιστάμην, ὥσπερ Ἰωσὴφ τὴν δικαίαν σωφροσύνην φυλάττων. 230 Ps 118,86.87 Ἐντολὰς τὰς ἐπαγγελίας καλεῖ. θαρρῶν, φησί, ταῖς σαῖς ἐπαγγελίαις καὶ τῇ τούτων ἀληθείᾳ ζητῶ τὴν παρὰ σοῦ τοῦ θεοῦ μου βοήθειαν. 231 Ps 118,88 Μὴ ἐκδοθῆναι ταῖς τῶν ἐπιβουλευόντων χερσὶν εἰς θάνατον ἀξιοῖ, ζωὴν αἰτῶν οὔπω τὴν αἰωνίαν ἀλλὰ τὴν παροῦσαν. οὐχ ὡς τέλος ταύτην αἰτεῖ ἀλλ' ὡς ἀγαθοῦ τέλους συναίτιον ἐσομένην, ὅτι ζήσας φησὶ Φυλάξω τοῦ θεοῦ τὰ προστάγματα, δι' ὧν καὶ τὴν αἰώνιον ἔστι περιποιήσασθαι ζωήν. 232 Ps 118,93 Τοῖς σοῖς νόμοις ἕψομαι, φησίν. ἕξω γὰρ ἐν αὐτοῖς τὴν ζωήν, καθὰ δή μοι καὶ εἴρηκας ὅτι Ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς. ζῶν οὖν μόνος ὁ δίκαιος κἂν τεθνηκέναι δοκῇ, νεκροὶ δὲ οἱ ἄδικοι κἂν ζῆν φαίνωνται. οἱ μὲν γὰρ ἔχουσι τὴν τῆς ζωῆς σύστασιν ἐν αὐτοῖς τὴν δικαιοσύνην, οἱ δὲ ταύτην οὐκ ἔχοντες τοῖς οὐ παρ' ἑαυτῶν ἀλλ' ἔξωθεν κινουμένοις ἀψύχοις ἐοίκασιν, ὅτι δὴ τὸ ζωτικὸν αὐτῶν ἔξωθεν, καὶ οὐδὲ μίαν ζωὴν ἔχουσιν ἐν αὐτοῖς. διὸ καὶ ὁ κύριος αὐτὸς ὢν ἡ ὄντως δικαιοσύνη ἑαυτόν τε ἀποφαίνει τὴν ζωήν, καὶ τοὺς μὴ μετέχοντας αὐτοῦ ζωὴν οὐκ ἔχειν φησὶν ἐν ἑαυτοῖς· καὶ ὅ γε θάνατος τοῦ σωτῆρος οὐ ζωὴ μόνον ἐστὶν ἀλλὰ καὶ ζωοποιὸς ἀνθρώπων ἐπιλύσει θανάτου γενόμενος. 233 Ps 118,97 Οἱ μὲν ἄδικοι καὶ τυφλώττουσι πρὸς τὸ τῆς δικαιοσύνης κάλλος καὶ τῶν περὶ αὐτῆς λόγων τὸ σεμνὸν καὶ εὐπρεπὲς οὐ καθορῶσιν, ὁ δὲ τούτους ἑλόμενος καὶ τούτων εἶναι βουληθείς, οὗτος καὶ μόνος ἐν συνέσει καθίσταται, ὅτι καὶ μόνοις τοῖς ἐρασταῖς ἑαυτῆς ἡ σοφία τὸ ἴδιον κάλλος ἀποκαλύπτει κατὰ τὸ Ἐράσθητι αὐτῆς, καὶ τιμήσει σε· τίμησον αὐτήν, ἵνα σε περιλάβῃ. 234 Ps 118,99.100 Πάντα διὰ μελέτης ἐν ἀνθρώπῳ καλὰ, ὅθεν καὶ τῇ τῆς μελέτης ἐπιτάσει συνεπεκτείνετο, ὡς διὰ ταύτης ὑπερβαίνειν τὸν πρεσβύτερον καὶ τὸν νέον καὶ τὸν μαθητὴν τοὺς διδασκάλους. 235 Ps 118,107 Ταπεινὸν καὶ ὑπήκοον ἑαυτὸν παριστὰς τὴν ἐπὶ τούτῳ σωτηρίαν αἰτεῖ παρὰ θεοῦ τοῦ ταπεινοῖς διδόντος χάριν καὶ τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτὸν ἐπαγγειλαμένου τὸν ἔλεον. 236 Ps 118,109.110 Μείζων τῆς προθυμίας ἀπόδειξις τὸ καὶ διὰ κινδύνων ἰόντα μὴ ἀφίστασθαι τοῦ νόμου καὶ ἐν ἐπιβουλαῖς ὄντα μὴ ἀφέλκεσθαι τῶν δικαίων ὀργῇ καὶ

33