1

 2

 3

 4

 5

 6

 7

 8

 9

 10

 11

 12

 13

 14

 15

 16

 17

 18

 19

 20

 21

 22

 23

 24

 25

 26

 27

 28

18

ἁπλῶς καὶ δοθήσεται αὐτῷ." περὶ ης πάλιν γέγραπται οτι "ἀπὸ προσώπου τοῦ κυρίου γνῶ σις καὶ σύνεσίς" ἐστιν. οὐ̣ περὶ ταύτης ουν, ἀλλὰ τῆς "ἀν θρωπίνης σοφίας" ······ περὶ πάντων τῶν ἀγαθῶν φαμεν τῶν περὶ ψυχῆς οτι τὰ μὲν κτητά ἐστιν ἐξ ἡμετέρας σπου δῆς καὶ "προαιρέσεως", τὰ δὲ θεόδοτα καὶ χορηγούμενα "αυ̣νω θεν". "ευ̣στιν" γὰρ "σοφία ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης". 34 αυτη "ἀνθρωπίνη σοφία" ἐστίν· ἐκ κατορθώματος "ἀνθρωπί νου̣" λ̣ο̣γισμοῦ γίνεται ἡ "σοφία" αυτη. αυτη ουν, φησίν, ἡ "ἀνθρωπίνη σοφία" "ἐμοῦ" ουσα, οὐκ "ἐμοῦ" τοῦ "σοφοῦ", οὐκ "ἐμοῦ" τοῦ θεοσόφου, ἀλλ' "ἐμοῦ" τοῦ "ἀνθρώπου" τοῦ ἐπιβάλλοντος τοῖς "πράγμασιν" τοῖς "ἀνθρωπίνοις" "πο νηρὸν" ευ̣χουσιν "περισπασμόν", αυτη ουν "ὡδήγησέν με"····· "καρδίαν μου ὡδήγησεν" αυτη ἡ "σοφία". ἐπερ· καταλλήλως τῇ "σοφίᾳ" τὸ "ὡδήγησεν"; ····"ὡδήγησέ̣ν̣ με" περὶ τὰ "ἀνθρώπινα" ἐν πᾶσιν. ἐκεῖ μὲν καθόλου περὶ τῶν "πνευματικῶν". λέγεται ἐν πρώτῳ ψαλμῷ περὶ τοῦ μακαριζομένου ἀνδρός· "καὶ πάντα, οσα ἐὰν ποιῇ, κατευοδωθήσεται." ἐνταῦθα ὁ "κατευοδούμενος" ἐν τοῖς "ἀν θρωπίνοις" σπουδάσμασιν "ὁδηγο̣υμένην" ευ̣χε̣ι τὴν "καρ δίαν ἐν σοφίᾳ". ινα καθόλου αὐτὸ λάβωμεν· τὰ μ̣ὲ̣ν ἐξ̣ ἑαυτῶν ευ̣χομεν, ῃ ζῷά ἐσμεν, τὰ δὲ ἐκ σπουδῆς ἡμετέρας, τ̣ὰ̣ δὲ θεόπεμπ τα. τὸ θέλημ̣α καθόλου ευ̣χομεν· ουυ̣πω λέγω οτι ἀγαθὸν ευ̣̣χομε̣ν̣. οταν ἡ θελητικὴ ἡμῶν δύναμις ἐκεῖνα σπουδάζῃ κατορθο̣ῦναι̣ ····· ····· ···νκ······ κατασκευάζει θεοῦ, καλὸν γέγονεν τὸ θέλημα ····· ····· ····· ····· ···· θέλημα̣ α̣ὐτοῦ. οταν δὲ τὰ αυ̣λλα οιη̣ο̣ν θελήματα πο····· ····· ····· ····· ·······πη····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ···μ̣α̣ ιν' ουτ̣ω̣·········· ψ̣ε̣κ̣τ̣ο̣ν̣ η και τ̣················ ····· ····· ····· ·· καὶ ἐπὶ τῶν αἰσθήσεων δὲ τὸ αὐτό ἐστιν· δεῖ ου̣ψιν ευ̣χειν, ιν' ουτω τις η ἀγαθῶς η κακῶς αὐτῇ χρᾶται. ἐπερ· τί; αυ̣τοπον επεται, ἐὰν ἡ "σοφία" ἐκείνη "γνῷ" τὰ αἰσθητὰ ταῦτα οτι "μάταιά" εἰσιν; ἀλλὰ νῦν εἰσάγεται πρόσωπον σπουδάζον περὶ πάντα τὰ τρυφηλά· καὶ τὰ περὶ "ὀφθαλμούς", περὶ "ωτα"-"ᾳυ̣δοντος" γὰρ καὶ "ᾀδούσης"-, περὶ κτῆσιν τὴν περὶ αἰώρησιν οιον "φυτείας"-"κολυμβήθρας"-, ευ̣στω ὡς πρὸς τὸ ῥητὸν λεγό μενα ταῦτα. οταν ἀναγωγὴ λέγηται, ῥητέον περὶ τῆς "σοφίας" τοῦ "σοφοῦ", καθ' ην "σοφός" ἐστιν. καὶ ωσπερ τὸ αγιον πνεῦμα ὁτὲ μὲν ἀπὸ τοῦ χορηγοῦντος ὁτὲ δὲ ἀπὸ τοῦ εἰληφότος ὀνο μάζεται πνεῦμα ∆ανιήλ, πνεῦμα ̓Ισαΐου, ειτα πνεῦμα θεοῦ, ουτω δύναται καὶ ἡ "σοφία"-ἡ μεγάλη, ἡ θεόπεμπτος, ἡ ἐπιστήμη "θείων καὶ ἀνθρωπίνων καὶ τῶν τούτων αἰτιῶν" ὁτὲ μὲν τοῦ θεοῦ ὁτὲ δὲ τοῦ εἰληφότος· ῃ μὲν χορηγεῖται, τοῦ θεοῦ ἐστιν· ῃ δὲ ἐδέξατο αὐτὴν αὐτός, ῳ κεχορήγηται, καὶ μετέσχεν αὐτοῦ χρηματίζει. 2,3d καὶ τοῦ κρατῆσαι ἐπ' εὐφροσύ νῃ. ταῦτα, ἐφ' α "ὡδήγησέν με ἡ σοφία", "κρατῶ ἐπ' εὐφροσύ νῃ". ······αι αὐτὰ ἑκατέρως πάλιν λάμβανε καὶ ἐπὶ τῶν κυρίως ἀγαθῶν καὶ ἐπὶ τῶν ἀδιαφόρων. 2,3ef εως ου ιυ̣δω ποῖον τὸ ἀγαθὸν τοῖς υἱοῖς τοῦ ἀνθρώπου, ο ποιήσωσιν ὑπὸ τὸν ηλιον. 35 οὐκέτι ωδε τὸ μέγα καὶ θεόπεμπτον ἐκλαμβάνομεν, ἀλλὰ "τὸ τοῖς ἀνθρώποις ἀγαθόν", τὸ περὶ τὰ ἐκτὸς καὶ σωματικά. τοῦτο γὰρ διεῖλεν ἡμῖν ὁ λόγος σημαίνων̣ οτι τὰ μὲν "πρόσκαιρά" ἐστιν, τὰ δὲ "αἰώνια". καὶ ευ̣στιν τις ἐραστὴς τῶν "προσκαίρων". ο̣ὐ καθάπαξ ουν τὸ "ἀγαθόν", ἀλλὰ "τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων, ο̣ ποιήσωσιν ὑπὸ τὸν ηλιον", οὐχ ὑπερ̣ κοσμίως, οὐκ ἀνωτέρω τῶν φαινομένων. 2,3g ἀριθμὸν ἡμερῶν ζωῆς αὐτῶν. τούτων δὲ οἱ μὲν "πολυχρόνιοι", οἱ δὲ "ὀλιγοχρόνιοί" εἰσιν. καὶ τοῦτο πάλιν θείᾳ κρίσει γίνεται· προνοίας ευ̣ργον ἐστίν̣. ουτω καὶ̣ ἐν τῷ βιβλίῳ αὐτοῦ τούτου τοῦ "σοφοῦ" τῷ αυ̣λλῳ τῷ γεγραμμένῳ αὐτοῦ "σοφ̣ίᾳ" λέγεται̣ περί τινος· "ἡρπάγη· ἡ κακία ἀλλάξει σύνεσιν αὐτοῦ η δόλος ἀπατήσει ψυχὴν αὐτοῦ" ···· ἐν τῇ νεότητι σπουδαῖός ἐστι̣ν, ἀ̣φα̣ί̣ρε̣μα δέ. οὐ μάτην δὲ τοῦτο γίνεται,