1

 2

 3

 4

 5

 6

 7

 8

 9

 10

 11

 12

 13

 14

 15

 16

 17

 18

 19

 20

 21

 22

 23

 24

 25

 26

 27

 28

 29

 30

 31

 32

 33

 34

 35

 36

 37

 38

 39

 40

 41

 42

 43

 44

 45

 46

 47

 48

 49

 50

 51

 52

 53

 54

 55

 56

 57

 58

 59

 60

 61

 62

 63

 64

 65

 66

 67

 68

 69

 70

 71

 72

 73

 74

 75

 76

 77

 78

 79

 80

 81

 82

 83

 84

 85

 86

 87

 88

 89

 90

 91

 92

 93

 94

 95

 96

 97

 98

 99

 100

 101

 102

 103

 104

 105

 106

 107

 108

 109

 110

 111

 112

 113

 114

 115

 116

 117

 118

 119

 120

 121

 122

 123

 124

 125

 126

 127

 128

 129

 130

 131

 132

 133

 134

 135

 136

 137

 138

 139

 140

 141

 142

 143

 144

 145

 146

 147

 148

 149

 150

 151

 152

 153

 154

 155

 156

 157

 158

 159

 160

 161

 162

 163

 164

 165

 166

 167

 168

 169

 170

 171

 172

 173

 174

 175

 176

 177

 178

 179

 180

 181

 182

 183

 184

 185

 186

 187

 188

 189

 190

 191

 192

 193

 194

 195

 196

 197

 198

 199

 200

 201

 202

 203

 204

 205

 206

 207

 208

 209

 210

 211

 212

 213

 214

 215

 216

 217

 218

 219

 220

 221

 222

 223

 224

 225

 226

 227

 228

 229

 230

 231

 232

 233

 234

 235

 236

 237

 238

 239

 240

170

····· ····· ····· ····· ····· ····· ··λην ἱερουργίαν ποιοῦντες δοκοῦσιν βεβηλοῦν τὸ σάββατον ····· ····· ····· ····· ····· · βεβηλοῦσιν. ἢ τάχα κατὰ τὴν ὑπόλημψιν τῶν ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· · λέγοντες ὅτι· ἐν τῷ σαββάτῳ τίλλοντες στάχυας "οἱ μαθηταί σου ποιοῦσιν ὃ οὐκ ἔξεστιν ποιεῖν ἐν τῷ σαββάτῳ", εἶ πεν τὴν λέξιν ταύτην δεικνὺς ὅτι ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· · τὰ ἱερατικά, καὶ οὔκ εἰσιν ὑπεύθυνοι παραβάσει ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ·το νομίζοντας, ἀναίτιοι δέ εἰσιν· οὐ γὰρ κατὰ ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· · ὥστε ὁ ποιῶν αὐτὰ οὐ παραβαίνει τὸ σάββατον. ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ··ενος τῷ κόσμῳ καὶ τῇ ἐνεργείᾳ καὶ ἐπιθυμίᾳ ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· άπαυσιν εὕρῃ· "δεῦτε" γὰρ "πρὸς ἐμὲ πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς". ····· ···ν ὑψηλοτέραν ἀναγωγήν, ἣν καλοῦσιν οἱ θεῖοι ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ····· ·· κ̣αὶ ὁ σαββατισμὸς ὁ ῥηθησόμενος. 259 ὥσπερ ἐπὶ γῆς τις περιπατῶν ἐν οὐρανῷ ἔχει τὸ πολίτευμα, οὕτως τις ἐν τῷ κόσμῳ ἔτι ὢν ἄνω τω῀̣ν̣ ἔρ̣γ̣ω̣ν αὐτοῦ γίνεται καὶ σαββατίζει. τὸ σάββατον οὐχ ἁπλῶς ἔργον παραιτήσατο, ἀλλὰ λατρευτόν. ἡ δὲ ἔπαρσις ἡ ἱερατικὴ οὖσα ὑπερκόσμιος ἐλευθέρους ποιεῖ. οὐχ ὡς ἔργα λατρευτὰ θεοῦ ἔργα εἰσίν, οὐχ ἃ ἐργάζεται ὁ θεός, ἀλλ' ἃ προστάττει ἐργάζεσθαι τοῖς πειθομένοις αὐτῷ. λήμψεται δὲ οὐκ ἄλλο ἀντὶ τοῦ φθαρτοῦ, ἀλλ' αὐτὸ τὸ φθαρτὸν εἰς ἀφθαρσίαν μεταβαλλὸν κα̣̣ι`̣ αυ᾿̣τ̣ὸ τὸ ψυχικὸν γενόμενον πνευματικόν. ὅρα γοῦν τί λέγει· τὸ ἕτερον τοῦ σώματος ἀσώματόν ἐστιν. εἴ τις οὖν λέγοι, ὅτ̣ι ἕτερον σώμα τός ἐστιν ὃ ἀπ̣ολημψόμεθα, οὐκ οἶδεν τί λέγει· ἐπ' ἀμφοτέρων γὰρ ἔταξεν τὸ "σῶμα"· "σπείρεται σῶμα φθαρτόν, ἐγείρεται σῶμα ἄφθαρτον, σπείρεται σῶμα ἀσθενὲς καὶ ἄτιμον, ἐγείρεται σῶμα ἰσχυρὸν καὶ ἔνδοξον, σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν". τρόπον τινὰ οὖν καὶ ἕτερόν ἐστιν καὶ αὐτὸ τὸ ἐγειρόμενον τῷ πεπτωκότι̣. ἐὰν λέγῃ δὲ ὅτι, εἰ ἔστιν σῶμα ψυχικόν, ἔστιν καὶ σῶμα πνευματικόν, τῇ ἐπινοίᾳ λέγει τὴν διαφορὰν καὶ λέγει· "οὐ πρῶτον τὸ πνευματικὸν ἀλλὰ τὸ ψυχικόν, ἔπειτα τὸ πνευματικόν". τὸ πρῶτον καὶ τὸ ἔπειτα δοκεῖ δύο εἶναι, ἀλλ' οὕτω λέγω δύο ὡς ἐὰν λέγω τὸν ἄνθρωπον πρῶτον βρέφος, εἶτα παῖδα, καὶ οὐ πρῶτον τὸ παῖς ἀλλὰ τὸ βρέφος, καὶ οὐ δήπου δύο ὑποστάσεις λέγω, οὐ δύο ἀνθρώπους λέγω ἀλλὰ ἕνα· ἡλικίας δὲ δύο. ὅνπερ οὖν τρόπον αἱ ἡλικίαι οὐχ ἑτεροούσιον τὸ ἀφη̣λικιούμ̣ενον ποιοῦσιν, ἀλλὰ τρόπῳ καὶ γνώμῃ καὶ μεταβολὴ γίνεται ἢ ἐξ̣αλλαγή, οὕτω καὶ ἐκ τοῦ παιδὸς ἀνὴρ γίνεται καὶ οὐχ ἕτερος ἄνθρωπός ἐστιν ὁ ἀνὴρ παρὰ τὸν παῖδα, ἀλλ' ὁ αὐτὸς ἄνθρωπος. γίνεταί τις οὖν τότε ἀληθῶς καὶ σωματικῶς ἐν τ̣ῷ οὐρανῷ καὶ σαββατίζει, οὐκέτι ἐπὶ γῆς περιπατῶν καὶ ἐν οὐρανοῖς ἔχων τὸ πολίτευμα, ἀλλ' ἤδη ἐν τοι῀̣ς̣ ἐπ̣ο̣υρανίοις καθεσθείς, ἤδη ἐκεῖ διατρίβων ὑπὸ τὸν "μέγαν ἀρχιερέα τὸν τοὺς οὐρανοὺς διεληλυθότα". καὶ ὅτι οὐκ ἀπὸ κακίας ἤρξατο τὰ κατὰ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ἀπὸ ἀρετῆς, "εἰς ἀνάμνησιν" λέγει "περὶ σαββάτου". ὅτε τις γίνεται ἐν τῇ ἀρετῇ, ἀναμιμνήσκεται ὅτι ἦν ποτε ἐν αὐτῇ. λοιπὸν αἰνίξασθαι βαθὺν λόγον βούλομαι. ἐὰν ἡ ἀρχὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς ψυχῆς ἀπὸ τοῦδε τοῦ ζῆν ᾖν, ἡ κακία πρὸ ἀρετῆς ἐστιν, ἀναλημπτὴ δὲ ἡ ἀρετή. ἔχομεν ζωὴν τὴν μετὰ σώματος, ἔχομεν ζωὴν καὶ τὴν ἄνευ τούτου. καὶ ὅτι ἀποβαλόντες τὸ σῶμα γινόμεθα ἐν ἀσωμάτῳ ζωῇ, παντί που δῆλον. ζητείσθω δέ, εἰ καὶ πρὸ σώματος αὕτη ἦν. οὔκ ἐστιν δὲ φανερόν, ἀλλὰ ζητείσθω καὶ ἐξεταζέσθω. ἐὰν οὖν ἡ ζωὴ τοῦ λογικοῦ ἀπὸ τῆς ἐνύλου ζωῆς ᾖν, ἡ κακία πρὸ ἀρετῆς ἐστιν· ὁρῶμεν γὰρ ὅτι ἐκ κακίας συνπληρωθεὶς ὁ λόγος ἄρχεται. ἐὰν δέ, ὡς ἔχει ἀληθείας, πρὸ κακίας ᾖν ἡ ἀρετή-"πεποίηκεν" γὰρ "ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον εὐθῆ, αὐτοὶ δὲ ἐξεζήτησαν διαλογισμοὺς πονηρούς". καὶ ὅρα ὅτι ἡ ζήτησις τῶν διαλογισμῶν τῶν πονηρῶν μετὰ τὴν εὐθύτητά ἐστιν. εὐθύτητα δὲ παρασκευάζει ἡ ἀρετή. "ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκεν, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσιν τοῖς ἀνοήτοις". οὐκ ἀπὸ κτηνώδους τρόπου