4

αὐτοῦ διακονησαμένου τῷ πνεύματι τὰ ὑποβαλλόμενα ὑπ' αὐτοῦ προελέχθη, ειτα δοθέντος τοῦ ψαλμοῦ τινι τῶν ᾀδόντων ἀπηγγέλθη δι' ἐκείνων Τῷ ∆αυίδ· ὁποτέρως δ' εχει εκαστον τῶν ἐν γραφαῖς κειμένων, μόνου τοῦ κατὰ θεὸν σοφοῦ εἰδέναι †

17Ps 4,2b Πλατύνει δὲ ἐν θλίψει ὁ θεὸς οὐ παύων τὴν περίστασιν, οὐκ

ἀνατρέπων τοὺς κακοῦντας ἀλλὰ παρέχων μεγαλοψυχίαν γενναίως φέρειν τὰ περιστατικά. κατὰ ταύτην τὴν διάνοιαν ἀκουστέον καὶ τὸ Πολλαὶ αἱ θλίψεις τῶν δικαίων καὶ ἐκ πασῶν αὐτῶν ῥύσεται αὐτούς, ὑπομονὴν χαριζόμενος. εστι δ' οτε καὶ εξω τῶν περιστάσεων ποιεῖ τὸν μεγαλοψύχως πρὸς τὰς περιστάσεις στάντα ὡς τὸν ̓Ιωσὴφ καὶ τὸν ̓Ιὼβ ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν περὶ ου τὰ προκείμενα. 18 Ps 4,3a Πολλὰ δὲ τοιαῦτα φέρεται καὶ ἐν τῇ γραφῇ ων εν ἐστιν καὶ τὸ Βροτὸς γὰρ γεννητὸς γυναικός, καὶ τὸ ̓Εν γεννητοῖς γυναικῶν ̓Ιωάννου οὐδεὶς μείζων ἐστίν. καὶ αυται γὰρ αἱ λέξεις ἀντὶ τοῦ ανθρωποι ειρηνται. 19Ps 4,4a Η οὐ θαυμαστοῦται ὁ οσιος τοῦ θεοῦ οτ' αν θλίψεις φέρῃ μεγαλοψύχως δοκούσας ὑπὲρ ανθρωπον ειναι ἀλλὰ καὶ οτ' αν ἐπικαλούμενος θεὸν ἐπινεύοντα εὐθέως εχῃ, απερ πάντα ἀγνοεῖ ὁ βαρείαν καρδίαν, τουτέστι νόησιν μετὰ κακίας, εχων; εἰ δὲ περὶ τοῦ Χριστοῦ ειρηται πρὸς ̓Ιουδαίους ὁ λόγος διὰ τὸ βαρυκάρδιον οὐκ ετι θεοῦ ἀλλ' ἀνθρώπων υἱούς, πῶς γὰρ οὐκ ἐθαυμάστωσεν κύριος τὸν οσιον ἐν αὐτῷ καὶ δι' αὐτοῦ πληρώσας προφητείας, παραδόξων δυνάμεων γενομένων δι' αὐτοῦ ετι μὴν καὶ ἀναστάντος ἐκ νεκρῶν; γνώσεσθε δὲ ἀποβαλόντες τὸ βαρυκάρδιον καὶ ἐρευνήσαντες τὰς περὶ τοῦ ὁσίου γραφάς· ἐρευνήσασι γὰρ ὑμῖν ἡ καινότης τοῦ πνεύματος εὑρεθήσεται. 20 Ps 4,5a Ταύτην τὴν λέξιν παραλαβὼν ὁ ἀπόστολος ἐπήγαγεν αὐτῇ· ̔Ο ηλιος μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ τῷ παροργισμῷ ὑμῶν, μηδὲ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ. ὁ ταύτην καταδεξάμενος τὴν ἀποστολικὴν προτροπὴν ὀργισθεὶς οὐχ ἁμαρτάνει τοῦ κατ' ὀργὴν διακειμένου ἐπίμονον αὐτὴν εχοντος ον καὶ μηνιαστὴν εθος καλεῖν. βεβαιοῖ ταύτην τὴν νόησιν τὸ ἑξῆς ἐπιφερόμενον· Α λέγετε γάρ φησίν (ὀργισθέντες δηλονότι) ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἐπὶ ταῖς κοίταις κατανύγητε, ωστε ἀναστάντας ἐξ υπνου μηδὲν πρᾶξαι η εἰπεῖν τῶν ἐν τῇ καρδίᾳ ἐν ὀργῇ διεσκεμμένων. 21 Ps 4,7b ∆υνατὸν Φῶς τοῦ προσώπου τοῦ θεοῦ τὸν χαρακτῆρα τῆς ὑποστάσεως καὶ εἰκόνα αὐτοῦ τοῦ ἀοράτου θεοῦ εἰπεῖν, οπερ φῶς ἀπεντεῦθεν ἐσημειώθη ἐφ' ἡμᾶς μορφωθέντας κατ' αὐτόν. οὐκ ἀγνοητέον ὡς ἀναγινώσκουσί τινες τὸ Τίς δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθὰ ουτως· τὰ ἀγαθὰ οὐ πολλῶν ἐστιν, ἀλλ' ἑνός ἐστιν δεῖξαι· ουτος δὲ ὁ μονογενής ἐστι τοῦ θεοῦ υἱός. σημαίνει τοῖς ουτως ἐκλαμβάνουσι τὸ Τίς τὸ ὀνομαζόμενον ἰδίως ποιὸν η ατομον καὶ μίαν τῷ ἀριθμῷ οὐσίαν. συγχρῶνται μαρτυρίῳ τὸ Ανθρωπός τις εὐγενής, καὶ ἐνταῦθα γὰρ τὸ Τίς δηλοῖ τὸν ἰδίως ποιόν. 22 Ps 4,9 Εἰ καὶ ουτοι ἀπὸ τῶν ἡδέων αὑτοῖς εδοξαν πληθύνεσθαι, ἀλλά γε ἐγὼ προσδοκῶν αἰῶνα μέλλοντα καὶ μισθὸν ὀρθῆς πολιτείας, πάσης ταραχῆς ἐκτὸς διὰ τὴν ἐλπίδα γεγονώς, ̓Επὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσωμαι, κοίμησιν καὶ υπνον λέγων τὴν ἀπὸ τοῦ βίου ἀναχώρησιν· ἀποδιδοὺς τὴν αἰτίαν τοῦ κεκοιμῆσθαι καὶ ὑπνωκέναι ἐν εἰρήνῃ εὐθὺς ἐπήγαγεν οτι ̓Επ' ἐλπίδι κατῴκισάς με. ειρηται δὲ καὶ ἐν ̓Ωσηὲ πρὸς τὴν ψυχὴν ἐκ προσώπου τοῦ θεοῦ Κατοικιῶ σε ἐπ' ἐλπίδι. ποιεῖ δὲ τοῦτο θεὸς ἐλπίδα μελλόντων θείων ἀγαθῶν προτείνων τοῖς κατοικιζομένοις ὑπ' αὐτοῦ ἐν διανοητικῇ καὶ πρακτικῇ ἀρετῇ καὶ ἐν δόγμασιν ἀληθείας καὶ θεσμοῖς ἐκκλησιαστικοῖς.

23 Ps 5,1a Εἰς τὸ τέλος χαριστήριος υμνος ᾳδεται ὑπὲρ τῆς ἀγομένης ψυχῆς

ητοι ἐκκλησίας εἰς θείαν κληρονομίαν ἡτοιμασμένην τοῖς τοῦ θεοῦ θεραπευταῖς· εστι γὰρ κληρονομία τοῖς θεραπεύουσι κύριον. εστιν δὲ αυτη οὐ φθαρτὴ καὶ ἐν