67

εστιν τοιοῦτον· ̓Εν ἐκστάσει, τουτέστιν ἐν ἐκπλήξει γεγενημένος, ειπα ̓Απέρριμμαι αρα ἀπὸ προσώπου τῶν ὀφθαλμῶν σου, τουτέστιν μακρὰν εδοξα ειναι τῶν ἐποπτικῶν καὶ ἐπισκοπευτικῶν σου δυνάμεων, καὶ ἐπεὶ ουτω διατεθεὶς παρεκάλεσα μὴ ἀπερριμμένος μεῖναι ἀλλ' ἐπιφανῆναί μοι τὸ πρόσωπον τῶν ὀφθαλμῶν σου. ∆ιὰ τοῦτο εἰσήκουσας τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σέ. 279 Ps 30,24ab Μιᾶς ἀληθείας ουσης τῆς εἰπούσης ̓Εγώ εἰμι ἡ ἀλήθεια, πολλαὶ συνίστανται ἐν τοῖς μετέχουσιν τῆς μιᾶς ἑκάστης ψυχῆς ἀλήθειαν ἐχούσης, ον ἐδέξατο τύπον ἐκ τῆς μονογενοῦς ἀληθείας. ἐπεὶ ουν πάσας τὰς ἀληθείας ταύτας ἐκζητεῖ κύριος, τιμῆσαι ἐπ' αὐτὰς βούλεται τοὺς εχοντας αὐτάς. τούτου χάριν, οἱ οσιοι αὐτοῦ, ἐκζητήσατε αὐτόν, οὐκ ἀμισθὶ καταλύοντες ἐφ' ῃ εχετε ἀληθείᾳ.

280 Ps 31,1a Καὶ ἐπεὶ πολλὰ κεκρυμμένα ὁ ψαλμὸς εχει, συνέσεως χρεία τῷ

ἐντυγχάνοντι, ινα συνιέναι δυνηθῇ εκαστα τῶν ἀσαφῶς εἰρημένων. 281 Ps 31,1bc ̓Ανομιῶν καὶ ἁμαρτιῶν διαφορὰν ειναί φασιν τοιαύτην· αἱ ἁμαρτίαι τῶν μηδὲ οντιν' ουν νόμον προσηκαμένων ἀνομίαι καλοῦνται, τῶν κατὰ παράβασιν νόμου πραττομένων ἁμαρτιῶν ὀνομαζομένων. Μακάριοι ουν εἰσιν ων ἀφίενται αἱ ἀνομίαι, αρτι τῷ θείῳ λόγῳ προσερχομένων· Μακάριοι δὲ καὶ ων ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι, οτ' αν παρακούσαντες τοῦ νόμου υστερον μετανοήσωσιν. αφεσις μὲν ἐπὶ τῶν ἀνομιῶν, ἐπικάλυψις δὲ ἐπὶ τῶν ἁμαρτιῶν ειρηται τῷ τὰς ἀνομίας πάντῃ ἀφίεσθαι. συγγνωστοὶ γὰρ οἱ δίχα νόμου ἁμαρτάνοντες τῶν ἐπικρυπτομένων ἁμαρτιῶν οὐ πάντῃ ἀφιεμένων ἀλλ' ἐξ ἀγάπης ἐπισκιαζομένων· ̓Αγάπη γὰρ καλύπτει πλῆθος ἁμαρτιῶν. Χρῶνται δέ τινες τῷ μὲν Μακάριοι ων ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι ἐπὶ τῶν τὸ λουτρὸν εἰς αφεσιν ἁμαρτιῶν ἐσχηκότων, τῷ δὲ Καὶ ων ἐπεκαλύφθησαν ἐπὶ τῶν ἐκ μετανοίας ἐπικρυψάντων τὰ ἁμαρτήματα. εἰσὶν δὲ οι λαμβάνουσιν τὴν μὲν προτέραν ἐπὶ τῶν πιστευόντων ἐθνῶν, τὴν δὲ δευτέραν ἐπὶ τῶν ἐκ περιτομῆς τὸν σωτῆρα προσηκαμένων. 282 Ps 31,2 ̔Ο ἀναμάρτητος οὐχ ἁπλῶς ανθρωπος ἀλλ' ἀνὴρ διὰ τὴν τελειότητα λέγεται. ουτω γοῦν ὁ θεὸς οὐ λογίζεται ἁμαρτίαν ητοι τῷ ἀφίεσθαι αὐτὴν η τῷ μηδ' ολως γεγονέναι. ἁρμόσει γὰρ τοῦτο μάλιστα τῷ Χριστῷ κατὰ τὴν οἰκονομίαν· καὶ τὸ Οὐκ εστιν ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ δόλος ὁμοίως ἐκδεκτέον η τῷ ἀποβεβληκέναι η τῷ μὴ ἐσχηκέναι δόλον. οὐκ εστιν δὲ δόλος ἐν στόματι τοῦ λόγον ἀληθῆ καὶ ἀκατάγνωστον εχοντος. 283 Ps 31,3 ̓Απὸ τοῦ ἀληθινοῦ φωτὸς καταυγαζόμενος ἐν ἡμέρᾳ διῆγον καὶ ἐν ολῃ ταύτῃ εκραζον ὑμνῶν εὐχόμενος. ἐπεὶ ουν ἀπὸ ταύτης τῆς κραυγῆς ἐξ ἀπροσεξίας ἐσίγησα, ἐπαιλαιώθη τὰ ἰσχυρὰ καὶ τὰ ευτονα τῶν δογμάτων, ὀστᾶ μου ὀνομαζόμενα. σημαίνει δὲ τὴν μετάπτωσιν τοῦ ταῦτα λέγοντος τῷ πεπαλαιῶσθαι καὶ μὴ φύσει παλαιὰ ειναι τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ. 284 Ps 31,4 Καὶ ἐν τοῖς προάγουσιν ειρηται, ὡς ἐν πολλοῖς τόποις τῆς γραφῆς ἡ κολαστικὴ τοῦ θεοῦ δύναμις χεὶρ αὐτοῦ ὀνομάζεται. ταύτην ουν βαρέως ἐπικεῖσθαι αὐτῷ ἡμέρας καὶ νυκτὸς τουτέστιν συνεχῶς λέγει διὰ τὴν ἐπὶ τὸ χεῖρον μεταβολήν. Τὰς βιωτικὰς μέντοι μερίμνας ἡδονάς τε καὶ ἀπάτας τούτου τοῦ αἰῶνος ἀκάνθας ἡρμήνευσεν ὁ σωτήρ. οτ' αν ουν τοιαύτη ακανθα ἐμπαγῇ τινι, εὐθέως εἰς ταλαιπωρίαν στρέφεται. ἰστέον οτι κατὰ μεταβολὴν καὶ τροπὴν ταλαίπωρός τις γίνεται μὴ φύσει ων τοιοῦτος. σημαίνει δὲ ἡ λέξις τὸν οἰκτρὸν καὶ ἐλεεινόν. Καὶ τὸ ἐμπαγῆναι δὲ ακανθαν τὸ μὴ φύσει δηλοῖ ἀλλ' εξωθεν ἐπεισιοῦσαν. νυττόμενος ουν ὑπὸ ταύτης ̓Εστράφην εἰς ταλαιπωρίαν, τὴν διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῆς ὑπὸ τοῦ κυρίου παιδευτικῆς νουθεσίας· Ον γὰρ ἀγαπᾷ κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ον παραδέχεται. εγνωμεν δὲ ἐν ταῖς Βασιλείαις οσα ὑπέμεινεν διὰ ταύτην τὴν ἁμαρτίαν ὑπὸ κυρίου παιδευόμενος διὰ τὴν προτέραν αὐτοῦ δικαιοσύνην, ιν' ἐκείνης τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς δι' αὐτὴν τιμωρίας ἀπαλλαγεὶς