86

αγιος ουν ἀναιρῶν οφεις καὶ σκορπίους καθ' ην ειληφεν ὑπὸ ̓Ιησοῦ ἐξουσίαν, ἀλλὰ καὶ ἐκδικῶν πᾶσαν παρακοήν, πνευματικὸς ων ελαφος, σπεύδει ἀνιχνεύειν θείας πηγὰς ὑδάτων, οιον τὸν θεὸν λέγοντα ̓Εμὲ ἐγκατέλιπον πηγὴν υδατος ζῶντος, καὶ τὸν σωτῆρα περὶ ου ειρηται πρός τινα ̓Εγκατέλιπες τὴν πηγὴν σοφίας, καὶ τὸ αγιον πνεῦμα ὑπὲρ ου ἀπήγγελται τὸ Ος δ' αν πίῃ ἐκ τοῦ υδατος ου ἐγὼ δώσω αὐτῷ γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ υδατος ἀλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον. τάχα δὲ καὶ πᾶσα θεόπνευστος γραφὴ πηγαὶ σωτήριοι τυγχάνουσιν. 424 Ps 41,3 ̔Ομοιοῦται ουν ἡ πρόθεσις τοῦ σπουδαίου πρὸς τὸν θεὸν τῷ πρὸς τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων πόθῳ τῆς ἐλάφου. καὶ ἐπεὶ οιδεν ἐν τῷ παρόντι βίῳ δι' ἐσόπτρου προσβάλλοντα αὐτὸν τῷ θεῷ, τοῦ Πρόσωπον πρὸς πρόσωπον ἀποκειμένου εἰς τὰ μετὰ ταῦτα, ευχεται ἐνστῆναι καιρὸν καθ' ον ἐλθὼν ὀφθείη τῷ προσώπῳ τοῦ θεοῦ. καὶ ετι· ἐπεὶ σκιὰν καθ' ολου περιέχειν ὁ νόμος τῶν μελλόντων ἀγαθῶν λέγεται, αἱ δὲ ἑορταὶ καθ' ας ὠπτάνετο τὰ ἀρσενικὰ τῷ προσώπῳ τοῦ θεοῦ σκιαὶ καὶ σύμβολά εἰσιν μελλουσῶν ἑορτῶν, ευχεται ἐλθεῖν εἰς τὰς πνευματικὰς ἑορτάς, οπως τελείως ὀφθῇ τῷ προσώπῳ τοῦ θεοῦ οὐχ ἑτέρου τυγχάνοντος τῆς εἰκόνος τοῦ θεοῦ τοῦ ἀοράτου. 425 Ps 41,4a ̔Ο μὴ μάτην δακρύων ἀλλ' ἀπὸ διαθέσεως τῷ ὑπὲρ ἀρετῆς πονεῖν, ἐκεῖνος τὰ δάκρυα ἑαυτοῦ αρτου δίκην τραφήσεται, οὐκ ἐν τοῖς ἀνεκτοῖς μόνοις α ἡμέραν καλεῖ ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς περιστατικοῖς α νύκτα ὀνομάζει. 426 Ps 41,4b Οἱ περὶ πάντα ἠπατημένοι σφάλλονται καὶ περὶ τὸ νομίζειν τὸν θεὸν ἐν τόπῳ ειναι. ὀνειδίζοντες γοῦν λέγουσι Ποῦ ἐστιν ὁ θεός σου; 427 Ps 41,5a Μετὰ γὰρ τῆς ἐπιθυμίας ταύτης ἐπέτεινέ μοι τὴν ἀθυμίαν καὶ τὸ ὀνειδίζεσθαι παρὰ τῶν κατεχόντων ὡς οὐκ οντος τοῦ βοηθοῦντος· καὶ πρὸς τούτοις ἡ μνήμη τῶν ἐπιτελουμένων ἐν τοῖς τόποις ἐκείνοις εἰς θεραπείαν σήν. τὸ δὲ Ταῦτα ἐμνήσθην καὶ ἐξέχεα ἐπ' ἐμὲ τὴν ψυχήν μου ἀντὶ τοῦ ̓Απὸ τῆς ἀθυμίας διελυόμην. 428 Ps 41,5bc ̓Επεὶ γὰρ προκόπτω καὶ ουπω τέλειός εἰμι, σύμβολον δὲ προκοπῆς ἡ σκηνὴ ὡς πολλάκις ειρηται, διὰ τοῦτο τετάραγμαι· πλὴν ἡ κατὰ θεὸν σκηνὴ θαυμαστῶς φέρει ἐπὶ τὸν οικον αὐτοῦ τοῦ θεοῦ, τουτέστιν τὴν τελειότητα καθ' ην οἰκοῦμεν ενθα θεός. ∆ιελεύσομαι δ' ἐν τόπῳ σκηνῆς θαυμαστῆς εως τοῦ οικου τοῦ θεοῦ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως καὶ ἱερᾶς ἐξομολογήσεως κατὰ τὸν ηχον τῶν πνευματικῶς ἑορταζόντων· οἱ γὰρ πνευματικῶς ἑορτάζοντες ἠχοῦσιν ἀγαλλιώμενοι καὶ ἐξομολογούμενοι. 429 Ps 41,7b Εἰ γενοίμην ἐν τῇ γῇ τοῦ ̓Ιορδάνου, τουτέστιν εἰ ἀξιωθείην τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, τὸ τηνικάδε σου μνησθήσομαι. διερμηνεύουσι δὲ καὶ τὸ ̔Ερμωνιεὶμ ὁδὸς λύχνου, ὡς τοῦ ἁγίου βαπτίσματος ὁδὸν αὐτοῖς ἀνοιγνύντος φωτισμοῦ καὶ αὐγῆς τῆς εἰς νοῦν καὶ καρδίαν. 430 Ps 41,8 Καταρράκται τοῦ θεοῦ οἱ περὶ αὐτοῦ βαθύτατοι λόγοι η οἱ θεῖοι προφῆται. ἡ τοῦ τοίνυν ̓Ιησοῦ διδασκαλία αβυσσος ουσα ἐπικαλεῖται τὴν αβυσσον ἐκ τῆς παλαιᾶς γραφῆς. τάχα δὲ καί, ἐπεὶ τὰ κρίματα τοῦ θεοῦ αβυσσός ἐστιν πολλή, παρίσταται οτι τὰ κρίματα ἑτέρων ηρτηται κριμάτων κἀκεῖνα αλλων πάντων ἀπὸ τοῦ λόγου τοῦ θεοῦ, ο ειρηται μικρὸν ορος, τὴν αἰτίαν ἐχόντων· ορος γὰρ μέγα, φησίν, ὁ θεὸς λόγος, ορος δὲ μικρὸν δι' ην ὑπέμεινεν ἐθελούσιον κένωσιν δι' ἡμᾶς. Πάντες οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ' ἐμὲ διῆλθον. θαλάττης τροπικῶς οντος τοῦ ἀνθρωπίνου βίου, ὁ μὴ ναυαγῶν ἐν αὐτῇ ἀλλὰ κατ' ὀρθὸν πλέων, πεῖραν τρικυμιῶν καὶ τῶν ἐξ ὀγκώσεως τῶν ἀπὸ χειμῶνος τῆς θαλάττης εχων, ἐπὶ τὸν λιμένα τῆς σωτηρίας ἐλθὼν ἐρεῖ τὸν στίχον· οὐ γὰρ ειπεν ̓Επ' ἐμὲ διέρχονται, ἀλλὰ ∆ιῆλθον. 431 Ps 41,9a Πάντες διειλήφαμεν περὶ θεοῦ φανερῶς ὡς ἐλεήμονος, οὐ πάντες δὲ ὁρῶμεν πῶς ἐλεεῖ· πολλάκις γὰρ τὰ κατ' ἐλεημοσύνην αὐτοῦ γινωσκόμενα τῷ ἐπίπονα ειναι οὐχ ἡδέως εχοντες οὐδὲ ελεον ειναι νομίζομεν. ὁ δὲ διειληφὼς οτι πᾶν ο ἐπάγει ὁ θεὸς συμφερόντως ἐπάγει, ἐκεῖνος οψεται οτι δηλοῖ ἐν νυκτὶ τὸν ελεον αὐτοῦ ον ἡμέρας ἐνετείλατο. 432 Ps 41,10