250

πῶς νοῆσαι δύναιτο Αυτη ἡ κατάπαυσίς μου εἰς αἰῶνα αἰῶνος, παρερχομένης ἐπὶ τέλει τούτου τοῦ αἰῶνος, οταν παρέρχηται ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ; εἰ γὰρ πᾶσα ἡ γῆ παρέρχεται, καὶ ἡ Σιὼν ἡ ἐπὶ γῆς τυγχάνουσα παρελεύσεται. περὶ αρα τῆς πνευματικῆς Σιὼν τὰ προκείμενα, περὶ ης γέγραπται Ψάλατε τῷ κυρίῳ τῷ κατοικοῦντι ἐν Σιών. αυτη δέ ἐστιν ἡ ἁγιωτάτη ἐκκλησία ην καὶ ᾑρετίσατο εχειν εἰς κατοικίαν ἑαυτῷ ὁ εἰπὼν Ωδε κατοικήσω, οτι ᾑρετισάμην αὐτήν. 1186 Ps 131,15-18 Αλλος ἀντὶ τοῦ Τὴν θήραν Τὴν χήραν ἐξέδωκε καί φησι· Τὴν ἀπροστασίαστον καὶ ανδρα κηδεμόνα οὐκ εχουσαν εὐλογήσω αμα τοῖς πτωχοῖς οις εἰς πλησμονὴν αρτους παρέχων λέγει Τοὺς πτωχοὺς αὐτῆς ἐμπλήσω αρτων, ἐπείπερ εκαστος τῶν τοιούτων πτωχῶν δικαίου σπέρμα τυγχάνων οὐκ ἐλαττοῦται αρτοις. Φέρεται δὲ ἐν ἀντιγράφοις Τὴν θήραν αὐτῆς εὐλογῶν εὐλογήσω. εὐλογουμένη δὲ εὐλογίᾳ κυρίου θήρα ην θηρεύουσιν ἐπὶ παντὸς ορους ὑψηλοῦ καὶ ἐν ταῖς τρυμαλίαις τῶν πετρῶν οἱ ἀποστελλόμενοι ὑπὸ κυρίου ἁλιεῖς καὶ θηρευταί, ων σύμβολον φέρουσιν οἱ τὴν κώμην τῶν θηρευτῶν οἰκοῦντες ̓Ανδρέας Πέτρος Φίλιππος· ουτοι γὰρ πάντες τὴν Βηθσαϊδὰ οἰκοῦσι μεταλαμβανομένην εἰς τὸ οικος θηρευτῶν. Ταύτης δὲ τῆς Σιὼν τοὺς ἱερέας ἐνδύσω σωτηρίαν. σωτηρία δὲ πάντων ὁ Χριστὸς ἐληλυθὼς ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός. πρὸς δὲ τῷ ειναι σωτηρία καὶ ενδυμά ἐστι, περὶ ου γέγραπται ̓Αγαλλιάσθω ἡ ψυχή μου, οτι ἐνέδυσάς με ἱμάτιον σωτηρίου, ἀγαλλιωμένων καὶ τῶν ὁσίων αὐτοῦ ἀγαλλιάσει θείᾳ. ̓Εκεῖ ἐν τῇ Σιὼν ἀνατελῶ κέρας τῷ ∆αυίδ. τοῦτο τὸ κέρας τῆς βασιλείας ὑπὸ θεοῦ ἀνατέλλεται ἐν οικῳ ∆αυὶδ κατὰ τὸ λεχθὲν ὑπὸ τοῦ δικαίου Ηγειρε κέρας σωτηρίας ἡμῖν ἐν οικῳ ∆αυίδ. ἡτοίμασε δὲ τούτῳ τῷ κέρατι Χριστῷ τυγχάνοντι λύχνον ὁ πατὴρ προτρέχοντα τῆς ἐπιδημίας αὐτοῦ θεῖον νόμον, περὶ ου γέγραπται Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου καὶ φῶς ταῖς τρίβοις μου. η καὶ ὁ ̓Ιωάννης, μέχρις ου ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται, λύχνος ἐστὶν ἑτοιμαζόμενος τῷ χριστῷ ἑαυτοῦ, περὶ ου ὁ σωτὴρ ̓Εκεῖνος ην ὁ λύχνος ὁ καιόμενος καὶ φαίνων ου ἠθελήσατε πρὸς ωραν ἀγαλλιαθῆναι τῷ φωτὶ αὐτοῦ. Τούτων θεολογουμένων περὶ τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος ∆αυὶδ τὸ κατὰ σάρκα, οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ αἰσχύνην ἐνδύσονται, θέλοντες, εἰ ἐγένοντο πυρίκαυστοι, Οτι παιδίον ἐγεννήθη, υἱὸς καὶ ἐδόθη ἡμῖν, ου ἡ ἀρχὴ ἐπὶ τοῦ ωμου αὐτοῦ, αἰσχύνην πλείονα ὀφλισκάνοντες, οτι τὰ αὐτὰ τοῖς αλλοις ἀνθρώποις ἀσπαζόμενος οὐκ εχει τὸν ὑπεραναβεβηκότα βίον. διὸ καὶ ἐπ' αὐτὸν ἐξανθήσει τὸ ἁγίασμα αὐτοῦ, περὶ ου φησιν ἐν ̔Ησαΐᾳ Καὶ ανθος ἐκ τῆς ῥίζης ἀναβήσεται, ῳ ἀκολούθως τὰ ανθη τῆς γῆς ωφθη ἐν τῇ γῇ ἡμῶν τὸ ειναι ανθη τοιαῦτα εἰληφότα πρὸς τοῦ ἐξανθουμένου ὑπὸ κυρίου ἁγιάσματος. τοῦτο γὰρ τὸ ἐξανθοῦν ἁγιάζει τοὺς προσπελάζοντας αὐτῷ, αὐτὸ ον τὸ αγιον τοῦ θεοῦ αμα καὶ ανθος, ωστ' αν εἰπεῖν ̓Εγὼ ανθος τοῦ πεδίου κρίνον τῶν κοιλάδων. ἐπὰν ουν αὐτὰ ποιῇ τὸ ανθος καὶ τὸ κρίνον τοῦ πεδίου καὶ τῶν κοιλάδων, εἰκότως ὀφθήσεται τὰ ανθη ἐν τῇ γῇ ἡμῶν, ἐξανατείλαντος τοῦ θεοῦ τὸ ἁγίασμα αὐτοῦ ἐπὶ τῷ πεφωτισμένους καὶ νεάζοντας ειναι ἐπὶ τὴν μακαρίαν καὶ πνευματικὴν ἑορτήν.

1187 Ps 132,2 ̔Ο πώγων σύμβολον ἀνδρικῆς ἡλικίας. καταβαίνει δὲ τὸ μύρον

ἀπὸ τοῦ πώγωνος τοῦ ̓Ααρὼν ἐπὶ τὴν ῳαν τοῦ ἐνδύματος αὐτοῦ. ὁ ̓Ααρὼν πρόσωπον εχει τῆς κατὰ σκιὰν ἱερωσύνης. ταύτης ἡ κεφαλὴ ἡ πρωτότυπος καὶ ἀληθῶς ἱερωσύνη πεπλήρωται θείου μύρου τοῦ Χριστοῦ ὀνόματος, περὶ ου ειρηται Μύρον ονομά σου. κάτεισι δὲ τοῦτο τὸ μύρον ἐπὶ τὸν πώγωνα ἑκάστου τῶν δυναμένων εἰπεῖν μετὰ τὸ ὑπερβεβηκέναι τὴν σκιὰν Οτι γέγονα ἀνήρ, κατήργη κατὰ τοῦ νηπίου. γίνεται δέ τις ἀνὴρ τοιοῦτος μιμητὴς γεγονὼς ἐκείνου, περὶ ου γέγραπται ̓Ιδοὺ ἀνήρ, ̓Ανατολὴ ονομα αὐτῷ, καὶ ̓Οπίσω μου ερχεταιἀνὴρ ος εμπροσθέν μου