Patrologiae Cursus Completus

 Patrologiae Cursus Completus

 Elenchus Operum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Elenchus Operum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Eusebii Pamphili De Vita Beatissimi Imperatoris Constantini

 Eusebii Pamphili De Vita Beatissimi Imperatoris Constantini

 Liber Primus.

 Caput Primum. Prooemium de morte imperatoris Constantini.

 Caput II. Prooemium de filius Constantini imperatoribus

 Caput III. De Deo pios principes honorante et tyrannos puniente.

 Caput IV. Quod Deus Constantinum honoraverit.

 Caput V. Quod XXX quidem annis regnavit: vixit autem plusquam

 Caput VI. Quod Dei quidem famulus, gentium autem victor fuerit.

 Caput VII. Comparatio ejus cum Cyro Persarum et Alexandro Macedonum rege.

 Caput VIII. Quod orbem propemodum universum subegerit.

 Caput IX. Quod pii imperatoris filius imperium filiis reliquit.

 Caput X. Quod historia haec necessaria, et ad formandos mores utilis sit.

 Caput XI. Quod sola Constantini gesta quae ad pietatem pertinent narratarus sit.

 Caput XII. Quod Constantinus in tyrannorum aedibus, sicut Moses, educatus sit.

 Caput XIII. De patre ejus Constantio, qui Christianos ut Diocletianus et Maximianus persequi noluit.

 Caput XIV. Quomodo Constantius exprobrata ipsi a Diocletiano paupertate, aerarium impleverit, et postea collatoribus pecuniam reddiderit.

 Caput XV. De persecutione ab aliis concitata.

 Caput XVI. Quomodo Constantinus simulans se simulacra colere, eos quidem qui sacrificare parati essent expulerit: illos vero qui se Christianos profit

 Caput XVII. De affectu et amore ejusdem Constantii erga Christum.

 Caput XVIII. Quod post abdicationem Diocletiani et Maximiani, Constantius primus Augustus fuit, numerosa prole insignis.

 Caput XIX. De filio ejus Constantino, qui adhuc adolescens una cum Diocletiano in Palaestinam venit.

 Caput XX. Constantinus propter Diocletiani et Galerii insidias ad patrem revertitur.

 Caput XXI. Mors Constantii Constantinum filium imperatorem relinquentis.

 Caput XXII. Quomodo elato Constantio, Constantinus a militibus Augustus appellatus sit.

 Caput XXIII. Interitus tyrannorum brevis commemoratio.

 Caput XXIV. Quod Constantinus imperium Dei arbitrio sit consecutus.

 Caput XXV. Constantini de Britannis et Barbaris victoriae.

 Caput XXVI. Quomodo Romam Maxentii tyrannide liberare decreverit.

 Caput XXVII. Quod Constantinus eorum qui simulacra coluissent interitum considerans Christianismum potius elegit

 Caput XXVIII. Quomodo Deus oranti visionem ostenderit in coelo sub meridiem, crucem videlicet lucidam cum inscriptione, monente ut in hac vinceret.

 Caput XXIX. Quomodo Christus Constantino in somnis visus, praeceperit ut signo ad crucis formam facto uteretur in bellis.

 Caput XXX. Fabricatio ejus signi ad crucis similitudinem.

 Caput XXXI. Descriptio signi instar crucis formati quod Romani labarum vocant.

 Caput XXXII. Quomodo Constantinus Catechumenus factus sacras Scripturas perlegerit.

 Caput XXXIII. De adulteriis a Maxentio Romae perpetratis.

 Caput XXXIV. Quomodo uxor praefecti, pudicitiae servandae causa mortem sibi conscivit.

 Caput XXXV. Caedes populi Romani jussu Maxentii.

 Caput XXXVI. Magicae artes Maxentii, et alimentorum penuria Romae.

 Caput XXXVII. Maxentii exercitus in Italia superati.

 Caput XXXVIII. Maxentii interitus in ponte Tiberis.

 Caput XXXIX. Ingressus Constantini in urbem Romam.

 Caput XL. De Constantini statua crucem tenente, et de ejus inscriptione.

 Caput XLI. Exultatio provinciarum, et largitiones Constantini.

 Caput XLII. Honores episcopis delati, et ecclesiarum extructiones.

 Caput XLIII. De Constantini in pauperes beneficentia.

 Caput XLIV. Quomodo synodis episcoporum interfuit.

 Caput XLV. Quomodo insipientes toleraverit.

 Caput XLVI. Victoriae de Barbaris relatae.

 Caput XLVII. Mors Maximiani et aliorum quorum insidias Deo revelante Constantinus deprehenderat.

 Caput XLVIII. Constantini decennalia.

 Caput XLIX. Quomodo Licinius Orientem affixerit.

 Caput L. Quomodo Licinius Constantino insidiatus sit.

 Caput LI. Licinii insidiae adversus Episcopos, et prohibitio Synodorum.

 Caput LII. Christianorum exilia et proscriptiones.

 Caput LIII. Edictum Licinii, ne mulieres una cum viris in ecclesiam convenirent.

 Caput LIV. Quomodo eos qui sacrificare renuissent, militia solvit: et carcere inclusos, ali vetuit.

 Caput LV. De iniquitate et avaritia Licinii.

 Caput LVI. Quomodo persecutionem adversus Christianos tandem excitaverit.

 Caput LVII. Qualiter Maximianus fistuloso ac verminante ulcere perdomitus, pro Christianis legem scripserit.

 Caput LVIII. Qualiter Maximinus christianorum persecutor, fugiens servili habitu sese occultaverit.

 Caput LIX. Quomodo vi morbi excaecatus Maximinus, legem pro Christianis dedit.

 Liber II.

 Caput Primum. Occulta persecutio Licinii, et caedes episcoporum apud Amasiam urbem Ponti.

 Caput II. Ecclesiae dirutae, et episcopi trucidati.

 Caput III. Quomodo Constantinus Christianorum causa quos Licinius persequi parabat, commotus sit.

 Caput IV. Quod Constantinus cum precibus, Licinius vero cum vaticiniis, se ad bellum parabat.

 Caput V. Quid de simulacris et de Christo Licinius dixerit, dum in luco sacrificaret.

 Caput VI. Spectra in urbibus quae Licinio parebant visa. Constantini militum Licinianos persequentium.

 Caput VII. Ubicumque in praeliis crucis signum adfuit partam esse victoriam.

 Caput VIII. Quod quinquaginta viri electi sunt qui crucem portarent.

 Caput IX. Quod ex cruciferis is quidem qui fugit interfectus est: qui vero fideliter permanserat, incolumis evasit.

 Caput X. Variae pugnae et Constantini victoriae.

 Caput XI. Fuga et magicae artes Licinii.

 Caput XII. Quomodo Constantinus orans in tabernaculo, victoriam adeptus est.

 Caput XIII. Constantini humanitas in milites captos.

 Caput XIV. Iterum de oratione in tabernaculo.

 Caput XV. Licinii simulata amicitia et idolorum cultus.

 Caput XVI. Quomodo Licinius militibus praeceperit, ne adversus crucis signum impetum facerent.

 Caput XVII. Constantini victoria.

 Caput XVIII. Licinii caedes et triumphi de illo acti.

 Caput XIX. Publica laetitia ac festivitas.

 Caput XX. Quomodo pro Confessoribus Constantinus leges sanxerit.

 Caput XXI. Quomodo etiam pro martyribus et pro Ecclesiarum praediis leges tulit.

 Caput XXII. Quomodo etiam populos recreaverit.

 Caput XXIII. Quod Deum bonorum auctorem praedicavit, et de legibus ejusdem.

 Caput XXIV. Lex Constantini de pietate in Deum, et de christiana religione.

 Caput XLIII. Quomodo Constantinus ea quae legibus sanxerat factis ipsis confirmavit.

 Caput XLIV. Quomodo Christianos ad regendas provincias promoverit, et paganos sacrificare prohibuerit.

 Caput XLV. De legibus quibus sacrificia quidem prohibebantur, Ecclesiae vero construi jubebantur.

 Caput XLVI. Epistola Constantini ad Eusebium et reliquos episcopos de Ecclesiis praesidum opera aedificandis: utque vetustae reficiantur, et ampliores

 Caput XLVII. Quod contra idolorum cultum scripserit.

 Caput XLVIII. Constantini edictum ad Provinciales de falso cultu multorum deorum. Exordium de virtute et vitio.

 Caput LXI. Quomodo ab urbe Alexandria quaestiones commotae sint propter Arium.

 Caput LXII. De Ario et Melitianis.

 Caput LXIII. Quomodo Legatum cum litteris misit ad pacem componendam.

 Caput LXIV. Constantini Epistola ad Alexandrum episcopum, et Arium presbyterum.

 Caput LXXIII. Quod post has etiam Imperatoris litteras perseveravit contentio.

 Liber III.

 Caput Primum. Comparatio pietatis Constantini cum iniquitate persecutorum.

 Caput II. Rursus de pietate Constantini signum crucis libere profitentis.

 Caput III. De imagine Constantini, cui crux quidem superposita erat, infra autem draco.

 Caput IV. Rursus de controversiis in Aegypto excitatis ab Ario.

 Caput V. De dissensione ob festum Paschae.

 Caput VI. Quomodo synodum Nicaeae fieri jussit.

 Caput VII. De universali Concilio, ad quod ex omnibus provinciis convenerunt Episcopi.

 Caput VIII. Quod sicut in Actis Apostolorum dicitur, ex variis gentibus convenerunt.

 Caput IX. De virtute et aetate ducentorum quinquaginta episcoporum.

 Caput X. Synodus habita in palatio, quo ingressus Constantinus cum episcopis resedit.

 Caput XI. Silentium Concilii, postquam Eusebius episcopus pauca quaedam dixisset.

 Caput XII. Constantini ad synodum oratio de pace.

 Caput XIII. Quomodo episcopos inter se certantes ad concordiam revocarit.

 Caput XIV. Concors synodi sententia de fide et de pascha.

 Caput XV. Quomodo Constantinus vicennalibus suis episcopos convivio exceperit.

 Caput XVI. Munera Episcopis donata et litterae ad omnes scriptae.

 Caput XVII. Epistola Constantini ad Ecclesias de synodo Nicaena.

 Caput XXI. Episcopis discessuris consilium dat ut concordiam servent.

 Caput XXII. Quomodo alios quidem hortatus sit, ad alios autem scripserit, et de pecuniarum divisione.

 Caput XXIII. Quomodo ad Aegyptios scripserit, eosque ad pacem hortatus sit.

 Caput XXIV. Quomodo episcopis et plebibus religiosas litteras saepius scripsit.

 Caput XXV. Quomodo Hierosolymis in sancto Dominicae resurrectionis loco templum exstrui praecepit.

 Caput XXVI. Quomodo impii sepulcrum Domini ruderibus et simulacris superpositis obtexerant.

 Caput XXVII. Quomodo Constantinus templi materiam ac rudera longissime projici mandavit.

 Caput XXVIII. Manifestatio sanctissimi sepulcri.

 Caput XXIX. Quomodo de construenda ecclesia ad praesides et ad Macarium episcopum litteras dedit.

 Caput XXX. Constantini ad Macarium epistola de aedificatione Martyrii Servatoris nostri.

 Caput XXXIII. Quomodo ecclesia Servatoris extructa fuerit, quam prophetae novam Hierusalem appellaverant.

 Caput XXXIV. Descriptio fabricae sancti sepulcri.

 Caput XXXV. Descriptio atrii et porticuum.

 Caput XXXVI. Descriptio parietum tectique et ornatus atque inaurationis ipsius Basilicae.

 Caput XXXVII. Descriptio geminarum utrinque porticuum et trium portarum orientalium.

 Caput XXXVIII. Descriptio hemisphaerii et duodecim columnarum cum crateribus.

 Caput XXXIX. Descriptio atrii, exhedrarum et vestibulorum.

 Caput XL. De numero donariorum.

 Caput XLI. De aedificatione Ecclesiae apud Bethlehem et in monte Olivarum.

 Caput XLII. Quomodo Helena Augusta Constantini mater, Bethlehem orandi causa profecta, has Ecclesias aedificavit.

 Caput XLIII. Rursus de Ecclesia Bethlehemitica.

 Caput XLIV. De magnitudine animi et beneficentia Helenae.

 Caput XLV. Quomodo Helena in ecclesiis religiose versata sit.

 Caput XLVI. Quomodo octogenaria, testamento facto, e vita decessit.

 Caput XLVII. Quomodo Constantinus matrem deposuit et qualiter illam coluit dum viveret.

 Caput XLVIII. Quomodo Constantinopoli martyria construxit, omnemque idolorum cultum abolevit.

 Caput XLIX. Signum crucis in palatio, et imago Danielis in fontibus.

 Caput L. De ecclesiis quas Nicomediae et alibi exstruxit.

 Caput LI. Quod in loco dicto Mambre ecclesiam aedificavit.

 Caput LII. Constantini epistola ad Macarium de Mambre.

 Caput LIV. Fana et simulacra ubique diruta.

 Caput LV. Eversio fani apud Aphaca in Phoenice, et impudicitiae abolitio.

 Caput LVI. Destructio templi Aesculapii Aegis.

 Caput LVII. Quomodo gentiles damnatis simulacris Deum agnoverunt.

 Caput LVIII. Quomodo apud Heliopolim destructo Veneris fano, primus ecclesiam construxit.

 Caput LIX. De tumultu Antiochiae propter Eustathium excitato.

 Caput LX. Tres epistolae Constantini: prima ad Antiochenos ne Eusebium Caesarea abstraherent secunda ad Eusebium. Quod Antiochiam recusaverit tertia

 Caput LXIII. Quomodo haereses exscindere studuerit.

 Caput LXIV. Constantini constitutio adversus haereticos.

 Caput LXVI. Quomodo nefariis libris apud haereticos repertis, plurimi eorum ad Catholicam redierint Ecclesiam.

 Liber IV.

 Caput Primum. Qualiter donis ac promotionibus plurimos cohonestavit.

 Caput II. Remissio quartae partis censuum.

 Caput III. Peraequatio ac relevatio censuum.

 Caput IV. Quomodo in pecuniariis causis, iis qui causa ceciderant, ipse de suo largiebatur.

 Caput V. Scytharum per signum crucis devictorum subactio.

 Caput VI. Sarmatae subacti, cum servi adversus dominos rebellassent.

 Caput VII. Variorum Barbarorum legationes et munera eis ab Imperatore donata.

 Caput VIII. Quod Persarum Regi qui legatos ad ipsum miserat scripsit in gratiam Christianorum illic agentium.

 Caput IX. Epistola Constantini ad Saporem Persarum Regem, summa cum pietate Deum et Christum confitentis.

 Caput XIV. Quomodo assiduis Constantini precibus pax data est Christianis.

 Caput XV. Quod in nummis et imaginibus precantis habitu effingi se jussit.

 Caput XVI. Quod imagines suas in templis idolorum poni lege lata prohibuit.

 Caput XVII. Precationes in palatio, et recitatio sacrarum Scripturarum.

 Caput XVIII. Diem Dominicum et sextam feriam honorari praecipit.

 Caput XIX. Quomodo etiam gentiles milites diebus dominicis orare docuerit.

 Caput XX. Forma precationis a Constantino militibus tradita.

 Caput XXI. In armis militum signum dominicae crucis exprimi jubet.

 Caput XXII. Studium precandi et cultus festi paschalis.

 Caput XXIII. Quomodo idolorum cultum prohibuit, martyrum autem festa honoravit.

 Caput XXIV. Quod rerum externarum quasi episcopum se esse dixit.

 Caput XXV. De prohibitione sacrificiorum et initiationum, et de abolitis gladiatoribus et impuris sacerdotibus Nili.

 Caput XXVI. Correctio legis adversus orbos, et legis de testamentis.

 Caput XXVII. Quod legem tulit ne Judaei christianum mancipium haberent, utque conciliorum decreta rata essent, et caetera.

 Caput XXVIII. Dona in Ecclesias collata, et pecuniae virginibus ac pauperibus erogatae.

 Caput XXIX. Lucubrationes et declamationes Constantini.

 Caput XXX. Quod cuidam avaro sepulcri modum delineavit, ut ei pudorem incuteret.

 Caput XXXI. Quod ob nimiam clementiam irrisus est.

 Caput XXXII. De Constantini oratione, quam ad Sanctorum coelum scripsit.

 Caput XXXIII. Quomodo Eusebii de Servatoris sepulcro panegyricas orationes stans audierit.

 Caput XXXIV. Quod de Pascha et de sacris codicibus ad Eusebium scripsit.

 Caput XXXV. Epistolae duae Constantini ad Eusebium, prior in orationem Eusebii de Pascha, altera de conficiendis sacris codicibus.

 Caput XXXVII. Quomodo confecti fuerint codices.

 Caput XXXVIII. Quomodo Emporium Gazaeorum, ob Christianismum urbs facta est et Constantia cognominata.

 Caput XXXIX. Quod in Phoenice urbs facta est Constantina, et in aliis urbibus idola diruta et Ecclesiae exstructa.

 Caput XL. Quod cum trinis decennalibus tres filios Caesares creavisset, dedicationem Martyrii Hierosolymis celebravit.

 Caput XLI. Quod inter haec synodum Tyri haberi constituit ob quasdam in Aegypto controversias.

 Caput XLII. Epistola Constantini ad synodum Tyri congregatam.

 Caput XLIII. Quomodo ad dedicationem Ecclesiae Hierosolymorum episcopi ex omnibus provinciis convenere.

 Caput XLIV. Quomodo per Marianum notarium excepti sint, et pecuniae pauperibus erogatae: et de donariis Ecclesiae.

 Caput XLV. Episcoporum in conventibus sermones, et ipsius qui haec scripsit Eusebii.

 Caput XLVI. Quod descriptionem Martyrii et orationem de tricennalibus, coram ipso imperatore postea recitavit.

 Caput XLVII. Quod Nicaena quidem synodus vicennalibus Constantini, dedicatio vero basilicae Hierosolymitanae contigit tricennalibus.

 Caput XLVIII. Quomodo immodicas cujusdum laudes aegre tulerit.

 Caput XLIX. Nuptiae Constantii Caesaris, ejus filii.

 Caput L. Legatio et munera ab Indis missa.

 Caput LI. Quomodo Constantinus diviso in tres filios imperio, eos et regnandi arte et pietatis officiis instituit.

 Caput LII. Quomodo eos virilem aetatem ingressos pietatem docuerit.

 Caput LIII. Quod cum duobus ac triginta annis regnaverit, et plusquam sexaginta annis vixerit, integra semper fuit valetudine.

 Caput LIV. De iis qui eximia ejus humanitate ad avaritiam et pietatis simulationem abusi sunt.

 Caput LV. Qualiter ad ultimum usque vitae diem orationes scripsit.

 Caput LVI. Quomodo ad bellum Persicum proficiscens, episcopos sibi adjunxit, et tentorium in speciem Ecclesiae paravit.

 Caput LVII. Quomodo susceptis Persarum legatis, festo Paschae die cum aliis pernoctavit.

 Caput LVIII. De constructione martyrii apostolorum Constantinopoli.

 Caput LIX. Descriptio ejusdem Martyrii.

 Caput LX. Quod etiam in eo templo sepulcrum sibi aedificavit.

 Caput LXI. Imperatoris aegritudo, et orationes Helenopoli. Item de ejus baptismo.

 Caput LXII. Quibus verbis Constantinus postulavit ab episcopis ut baptismum sibi conferrent.

 Caput LXIII. Quomodo post baptismum Deum laudavit.

 Caput LXIV. Constantini mors die festo Pentecostes, circa meridiem.

 Caput LXV. Militum et tribunorum planctus.

 Caput LXVI. Quomodo funus Nicomedia Constantinopolim deductum est in palatium.

 Caput LXVII. Quomodo etiam post mortem a comitibus et reliquis, perinde ac vivus, honoratus est.

 Caput LXVIII. Quomodo exercitus judicio, filii ejus Augusti sunt nuncupati.

 Caput LXIX. Romae luctus ob mortem Constantini, et imagines ei decretae.

 Caput LXX. Quomodo funus Constantinopoli depositum sit a Constantio.

 Caput LXXI. Missa in apostolorum Martyrio celebrata in exequiis Constantini.

 Caput LXXII. De Phoenice ave.

 Caput LXXIII. Quomodo in nummis, Constantinum velut in coelum ascendentem expresserint.

 Caput LXXIV. Quod cum Deum coluisset, merito etiam a Deo honoratus est.

 Caput LXXV. Quod Constantinus superiores omnes imperatores pietate superavit.

 Constantini Magni Scriptorum Omnium Pars prima, Complectens Omnia Quae Exstant Decreta Et Constitutiones. (Omnia Ex Code Theod. Optimi Ed. Gust. Haene

 Constantini Magni Scriptorum Omnium Pars prima, Complectens Omnia Quae Exstant Decreta Et Constitutiones. (Omnia Ex Code Theod. Optimi Ed. Gust. Haene

 Anno Domini 312. Constantino A. II et Licinio A. Coss.

 De Revelationibus .

 De Appellationibus Et Poenis Earum Et Consultationibus

 Anno Domini 313. Constantino A. III et Licinio A. Coss.

 De Petitionibus Et Ultro Datis .

 De Censu Sive Adscriptione .

 De Actoribus Et Procuratoribus Et Conductoribus Rei Privatae.

 De Bonis Vacantibus .

 De Decurionibus .

 De Censu Sive Adscriptione.

 De Testimoniali Ex-Tribunis Et Protectoribus.

 De Officio Proconsulis Et Legati.

 De Annona Et Tributis.

 De Exactionibus .

 De Episcopis, Ecclesiis Et Clericis .

 De Poenis.

 De Appellationibus.

 Quorum Appellationes Non Recipiantur .

 Edictum Pro Religionis Libertate. ( Ex Euseb. Hist. Eccl.

 Anno Domini 314. Volusiano et Anniano Coss.

 Ad Legem Juliam Majestatis.

 De Curatoribus Kalendarii Et Fide Jussoribus Eorum.

 De Dilationibus:

 De Naviculariis

 De Administratione Et Periculo Tutorum Et Curatorum .

 Ad Sc. Claudianum .

 De Ingenuis Qui Tempore Tyranni Servierunt.

 De Privilegiis Eorum Qui In Sacro Palatio Militarunt.

 De Concussionibus Advocatorum Sive Apparitorum .

 De Advocato Fisci.

 De Diversis Rescriptis.

 De Longi Temporis Praescriptione Quae Pro Libertate Et Non Adversus Libertatem Opponitur.

 De Acquirenda Et Requirenda Possessione.

 Anno Domini 315. Constantino IV et Licinio Aa. Coss.

 De Cursu Publico Angariis Et Parangariis

 Quorum Appellationes Non Recipiantur.

 De Diversis Officiis Et Apparitoribus Et Probatoriis Eorum.

 Si Petitionis Socius Sine Haerede Defecerit .

 De Poenis.

 De Thesauris.

 De Cohortalibus, Principibus, Corniculariis Et Primipilaribus

 De Alimentis Quae Inopes Parentes De Publico Petere Debent.

 De Naviculariis.

 De Pignoribus .

 De Maternis Bonis Et

 Ad Legem Fabiam

 De Officio Rectoris Provinciae.

 De Diversis Rescriptis.

 De Appellationibus.

 De Jure Fisci.

 De Centonariis Et Dendrophoris .

 De Decurionibus.

 De Judaeis, Coelicolis Et Samaritanis .

 De Frumento Carthaginiensi .

 De Appellationibus .

 De Fundis Emphyteuticis, Et Eorum Conductoribus.

 Anno Domini 316. Sabino et Rufino Coss.

 De Longi Temporis Praescriptione.

 De Officio Judicum Omnium .

 Ad Legem Corneliam De Falso

 De Decurionibus.

 De Adm. Et Peric. Tut. Et Cur.

 De Donationibus .

 De Donationibus.

 De Temporum Cursu Et Reparationibus Denuntiationum .

 De Cursu Publico.

 De Appellationibus.

 De Diversis Rescriptis.

 De Accusationibus Et Inscriptionibus .

 Anno Domini 317. Gallicano et Basso Coss.

 De Decurionibus

 Ad Sc. Claudian.

 Ad L. Juliam Majestatis.

 De His Qui Se Deferunt.

 Ad Legem Juliam De VI Publica Et

 De Appellationibus.

 De Caesarianis.

 De Primipilaribus.

 De Murilegulis Et Gynaeciariis Et Monetariis Et Bastagariis.

 De Decurionibus.

 Si Quis Solidi Circulum Exteriorem Inciderit, Vel Adulteratum In Vendendo Subjecerit.

 De Off. Rect. Prov.

 De Servis Fugitivis.

 Ubi Senatores, Vel Clarissimi Civiliter, Vel Criminaliter Conveniantur.

 De Usuris.

 Anno Domini 318. Licinio C. et Crispo C. Coss.

 De Veteranis.

 De Parricidio .

 Ubi Causae Fiscales Vel Divinae Domus.

 Anno Domini 319. Constantino A V. et Licinio C. Coss.

 De Accusationibus.

 De Maleficis Et Mathematicis, Et Caeteris Similibus

 De Denuntiatione Vel Editione.

 De Relationibus.

 De Filiis Militarium Apparitorum Et Veteranorum.

 De Bonis Vacantibus.

 De Falsa Moneta.

 De Famosis Libellis.

 De Appellationibus.

 De Inofficioso Testamento.

 De Privilegiis Eorum.

 De Itinere Muniendo .

 De Emendatione Servorum.

 De Pactis Et Transactionibus .

 Tit. V. De Sponsalibus Et Ante Nuptias Donationibus.

 De Maleficis.

 De Jure Fisci.

 De Naviculariis.

 De Jure Fisci.

 De Numerariis, Actuariis.

 De Appellationibus.

 Sine Censu Vel Reliquis Fundum Compa Rari Non Posse.

 De Decurionibus.

 De His, Qui A Non Domino Manumissi Sunt.

 De Maternis Bonis.

 De Dolo Malo.

 De Privilegiis Eorum Qui In Sacro Palatio Militarunt.

 De Poenis.

 De Contrahenda Emptione .

 De Pistoribus Et Catabolensibus .

 De Extraordinariis Sive Sordis Muneribus .

 Ad Legem Juliam De VI Publica Et Privata.

 De Donationibus.

 De Tutoribus Et Curatoribus Creandis.

 De Sponsalibus.

 De Episcopis .

 De Officio Rectoris Provinciae.

 De Temporum Cursu.

 De Postulando.

 De Exactionibus.

 De Abolitionibus .

 De Petitionibus.

 De Bonis Decurionum .

 De Diversis Rescriptis.

 De Officio Proconsulis Et Legati.

 De Re Judicata.

 De Procuratoribus.

 Si Ex Pluribus Tutoribus Vel Curatoribus Omnes Vel Unus Agere Pro Minore Vel Conveniri Possint.

 De Libertis Et Eorum Liberis.

 De Mancipiis Et Colonis Patrimonialum, Saltuensium Et Emphyteuticorum Fundorum.

 Anno Domini 320. Constantino A. VI et Constantio C. Coss.

 De Commissoria Rescindenda .

 De Infirmandis Poenis Caelibatus Et Orbitatis .

 De Exactionibus.

 De Operibus Publicis.

 De Decurionibus.

 De Famosis Libellis.

 De Veteranis.

 De Praetoribus Et Quaestoribus.

 De Raptu

 Si Quis Eam Cujus Tutor Fuerit Corruperit.

 De Jure Fisci.

 De Custodia Reorum.

 De Appellationibus.

 De Clericis.

 De Erroribus Advocatorum .

 De Metallis Et Metallariis .

 De Officio Proconsulis Et Legati.

 De Veteranis.

 De Famosis Libellis.

 De Paganis, Sacrificiis Et Templis .

 De Castrensi Omnium Palatinorum Peculio.

 Anno Domini 321. Crispo II et Constantino Caess. Coss.

 De Judiciis .

 De Appellationibus.

 De Honorariis Codicillis.

 De Inofficioso Testamento.

 De Bonis Proscriptorum Seu Damnatorum .

 De Privilegiis Eorum.

 De Susceptoribus, Praepositis Et Arcariis .

 De His, Qui Veniam Aetatis Impetrarunt .

 De Operibus Publicis.

 De Collatione Fundorum Patrimonialium Vel Emphyteuticorum Et Rei Privatae.

 De Manumissionibus In Ecclesia .

 De Tempor. Cursu.

 De Legitimis Haeredibus .

 Si Pendente Appellatione Mors Intervenerit

 De Maleficis.

 De Vectigalibus Et Commissis .

 De Indulgentiis Criminum.

 De Feriis .

 Be Vectigalibus Et Commissis.

 De Vectigalibus Et Commissis.

 De Medicis Et Professoribus .

 Familiae Herciscundae .

 De Sententiam Passis Et Restitutis Et Liberis Eorum .

 De Responsis Prudentum .

 De Falsa Moneta.

 De Judeis.

 De Donationibus.

 De Concubinis.

 Si Pendente Appellatione.

 De Aedificiis Privatis.

 De Requirendis Reis.

 Familiae Erciscundae.

 Anno Domini 322. Probiano et Juliano Coss.

 De Accusationibus.

 De Denuntiatione. Vel. Edictione. Rescripti.

 De Judiciis.

 De Liberali Caussa .

 De Alimentis.

 De Liberali Caussa.

 De Constitutionibus Principum Et Edictis

 De Indulgentiis Criminum.

 De Hraedii Minorum Sine Decreto .

 Anno Domini 323. Severo et Rufino Coss.

 De Liberali Caussa.

 De Appellationibus.

 De Decurionibus.

 De Re Militari.

 De Commeatu.

 De Extraordinariis.

 De Episcopis.

 De Distrahendis Pignoribus, Quae Tributorum Caussa Tenentur .

 Lex Constantini De Pietate In Deum, Et De Christiana Religione.

 Victor Constantinus Maximus Augustus, provincialibus Palaestinae.

 Νικήτης Κωνσταντῖνοε Μέγιστος, Σεβαστὸς, ἐπαρχεώταις Παλαιστίνης.

 Exemplum A Vetustis Temporibus.

 De Iis Qui Persecutionem Passi Sunt, Et De Persecutoribus.

 Quod Persecutio Bellum Gerentibus Malorum Causa Exstiterit.

 Quod Deus Constantinum Bonorum Ministrum Elegit.

 Piae In Deum Voces Constantini, Et Laus Confessorum.

 Lex Solvens Exsilio Et Curia, Et Bonorum Proscriptione.

 Item Eos Qui In Insulas Erant Relegati.

 Item Eos Qui Ad Metalla Et Ad Publica Opera Ignominiose Damnati Fuerant.

 De Confessoribus Qui Militaverant.

 De Iis Qui Ad Gynaecea Vel In Servitutem Dati Erant, Liberandis.

 De Successione Bonorum Martyrum Et Confessorum, Et Eorum Qui Relegati Fuerant, Et Quorum Bona In Fiscum Relata.

 Ut Deficientibus Cognatis Ecclesia Haereditatem Capiat, Utque Legata Firma Maneant.

 Ut Qui Hujusmodi Loca, Aedes, Hortos Occupaverint, Ea Restituant, Exceptis Fructibus.

 Quomodo Super His Libellos Dari Oporteat.

 Ut Fiscus Fundos, Aedes Et Hortos Restituat Ecclesiis.

 Ut Martyria Et Coemeteria Ecclesiis Reddantur.

 Ut Qui Res Ecclesiae Emerunt, Aut Dono Acceperunt, Eas Restituant.

 Sedula Exhortatio Ad Colendum Deum.

 Constantini Edictum Ad Provinciales De Falso Cultu Multorum Deorum. Exordium De Virtute Et Vitio. (Ex Euseb. Vit. Const. II, c. 48, 60.)

 Victor Constantinus Maximus, Augustus, provincialibus Orientis.

 Νικητὴς Κωνσταντῖνος, Μέγιστος, Σεβαστός, ἐπαρχεώταις ἀνατολικοῖς.

 De Pio Ac Dei Amantissimo Constantini Patre, Et De Diocletiano Et Maximiano Persecutoribus.

 Quod Ex Apollinis Oraculo, Qui Ob Justos Homines Responsa Aplius Edere Non Poterat, Mota Sit Persecutio.

 Quomodo Constantinus Adhuc Adolescens Justos Esse Christianos Audivit.

 Quot Tormentorum Et Suppliciorum Genera Adversus Christianos Excogitata Sint.

 Quomodo Barbari Christianos Exceperunt.

 Quomodo Divina Ultione Puniti Sint, Qui Ex Oraculo Persecutionem Commoverant.

 Constantinus Deo Gloriam Tribuit, Signum Crucis Confitetur Et Precatur Pro Ecclesiis.

 Quomodo Omnes Quidem Christianos Esse Optavit, Neminem Autem Coegit.

 Gloriam Tribuit Deo, Qui Per Filium Suum Errantes Illuminavit.

 Iterum Deo Gloriam Tribuit Ex Ministerio Totius Mundi.

 Deum Laudat, Qui Semper Bona Atque Honesta Docet.

 Adhortatio Sub Finem Edicti, Ut Nemo Alteri Molestiam Facessat.

 Constantini Constitutio Adversus Haereticos. (Ex Euseb. Vit. Const. III, c. 64, 65.)

 Victor Constantinus Maximus, Augustus, Haereticis.

 Νικητὴς Κωνσταντῖνος, Μέγιστος, Σεβαστός, αἱρετικοίς.

 De Tollendis Conventiculis Haereticorum.

 De Magistratibus Municipalibus.

 Anno Domini 324. Crispo III et Constantino Caess. Coss.

 De His Qui Numero Liberorum Vel Paupertate Excusationem Meruerint

 De Naviculariis.

 De Exordinariis Sive Sordidis Muneribus.

 De Infirmandis His Quae Sub Tyrannis Aut

 De Decurionibus.

 Si Per Vim, Vel Alio Modo Absentis Perturbata Sit Possessio.

 Anno Domini 325. Paulino et Juliano Coss.

 De Infirmandis.

 De Officio Vicarii.

 De His Quae Ex Publica Collatione Illata Sunt Non Usurpandis.

 De Postulando.

 De Usuris .

 De Diversis Rescriptis.

 De Veteranis.

 De Decurionibus.

 De Susceptoribus Praepositis Et Arcariis.

 De Ponderatoribus Et Auri Illatione.

 De Judiciis.

 De Officio Praefectorum Praetorio .

 De Fide Testium Et Instrumentorum .

 De Accusationibus.

 De Gladiatoribus .

 De Decurionibus.

 De Erogatione Militaris Annonae .

 De Decurionibus.

 Anno Domini 326. Constantino A. VII et Constantio C. Coss.

 Ad Sc. Claudian.

 De Haereditatis Petitione .

 Ad Legem Juliam De Adulteriis .

 De Custodia Reorum.

 De Cursu Publico.

 De Postulando.

 De Integri Restitutione .

 De Administratione Et Periculo Tutorum.

 Ad Legem Corneliam De Falso.

 De Suariis Pecuariis.

 De Emendatione Servorum.

 Ad Legem Juliam De Adulteriis.

 Quorum Appellationes Non Recipiantur.

 De Decurionibus.

 De Medicis Et Professoribus.

 De Accusationibus.

 De Privilegiis Eorum.

 De Mulieribus, Quae Se Servis Propriis Junxerunt

 De Episcopis.

 De Cursu Publico.

 De Operibus Publicis.

 De Falsa Moneta.

 De Infirmandis His Quae Sub Tyrannis Aut Barbaris Gesta Sunt.

 Quemadmodum Munera Civilia Indicantur .

 De Filiis Militarium Apparitorum Et Veteranorum.

 De Bonis Vacantibus.

 De Appellationibus.

 Ad Sc. Claudianum.

 De Haereticis .

 De Sc. Claudiano.

 De Haereticis.

 Unde VI.

 De Praediis Naviculariorum .

 De Diversis Officiis.

 De Decurionibus.

 De Testamentis Et Codicillis .

 De Tutoribus Et Curatoribus Creandis.

 De Jure Fisci.

 De Agricolis Et Censitis, Et Colonis.

 Anno Domini 327. Constantino Caes. V et Maximo Coss.

 De Officio Praeffectorum Praetorio.

 Sine Censu.

 De Praetoribus.

 De Decurionibus.

 De Exactionibus.

 De Fam. Hercisc.

 De Dilation.

 De Resp. Prud.

 Anno Domini 328. Januario et Justo Coss.

 De Mensis Oleariis.

 De Famosis Libellis.

 De Off. Rect. Prov.

 Anno Domini 329. Constantino A. et Constantino Caes. Coss.

 De Falsa Moneta.

 De Exordinariis Sive Sordidis.

 De Operibus Publicis.

 De His, Qui Sanguinolentos Umptos Vel Nutriendos Acciperint.

 Anno Domini 330. Gallicano et Symmacho Coss.

 De Episcopis.

 Finium Regundorum .

 De Sponsalibus.

 De Aquaeductu .

 Finium Regundorum.

 De Perfectissimatus Dignitate.

 De Judaeis.

 De Off. Rec.

 Anno Domini 331. Basso et Ablavio Coss.

 De Appellationibus.

 De Expositis.

 De Repudiis .

 De Honorariis Codicillis.

 De Adm. Et Peric. Tut. Et Cur.

 De Litigiosis.

 De Exactionibus.

 De His, Qui Per Metum Julicis Non Appellaverunt .

 De Filiis Militarium Appar.

 De Decurionibus.

 Ad Sc. Claudianum.

 De Officio Praefectorum Praetorio.

 De Officio Rectoris Provinciae.

 De Judaeis.

 De Jurisdictione Omnium Judicum.

 Anno Domini 332. Pacatiano et Hilariano Coss.

 De Filiis Militarium.

 De Sponsalibus.

 De Inofficioso Testamento.

 De Libertis Et Eorum Liberis .

 De Liberali Caussa.

 De Fugitivis Colonis, Inquilinis Et Servis .

 De Servis Fugitivis Et Libertis.

 De Codicillis.

 Anno Domini 333. Dalmatio et Zenophilo Coss.

 De Administratione Et Periculo Tutorum Et Curatorum.

 De Donationibus.

 De Fide Testium Et Instrumentorum.

 De Numerariis Actuariis.

 De Medicis Et Professoribus.

 De Diversis Respectis.

 De Filiis Militarium.

 De Appellationibus Et Consultationibus.

 Anno Domini 334. Optato et Paulino Coss.

 De Suariis, Pecuariis Et Susceptoribus Vini Caeterisque Corporatis.

 De Maternis Bonis.

 De Communi Dividundo .

 De Numerariis Actuariis.

 De Iis Quae Administrantibus Distracta Sunt Vel Donata.

 Haec Lex expositione non indiget

 De Officio Judicum Omnium.

 De Advocato Fisci.

 De Fide Testium Et Instrumentorum.

 De Excusationibus Artificum.

 De Naviculariis.

 De Testamento Militis.

 Quando Imperator Inter Miserabiles Personas Cognoscat.

 Anno Domini 335. Constantino et Albino Coss.

 De Petitionibus.

 De Lucris Officiorum .

 Dd Decurionibus.

 De Judaeis.

 Haec Lex Interpretatione non eget

 Ne Christianum Mancipium Judaeus Habeat .

 De Officio Rectoris.

 Anno Domini 336. Nepotiano et Facundo Coss.

 De Naturalibus Filiis Et Matribus Eorum .

 De Naviculariis.

 De Sponsalibus.

 De Naturalibus Filiis.

 De Decurionibus.

 De Annona Et Tributis.

 De Ordine Judiciorum.

 Anno Domini 337. Feliciano et Titiano Coss.

 De Contrahenda Emptione.

 Quemadmodum Munera Civilia Indicantur.

 De Excusationibus Artificium.

 De Omni Agro Deserto, Et Quando Steriles Fertilibus Imponuntur.

 Decreta Sineannis. (Ex Cod. Just.) .

 De Dignitatibus.

 De Omni Agro Deserto. D E Collatione Fundorum Patrimonialium Et Emphyteuticariorum.

 De Servis Fugitivis.

 De Usuris.

 De Eunuchis.

 De Fundis Patrimonialibus.

 De Fundis Rei Privatae Et Saltibus Divinae Domus.

 De Servis.

 Mandati.

 De Patribus Qui Filios Suos Distraxerunt.

 De Usuris.

 De Incestis Et Inutilibus Nuptiis.

 De Quadriennii Praescriptione.

 De Officio Proconsulis Et Legati.

 De Officio Magistri Officiorum.

 De Agricolis Et Mancipiis Dominicis, Vel Fiscalibus Rei Publicae Vel Privatae.

 De Salgamo Hospitibus Non Praestando.

 In Quibus Causis Coloni Censiti Dominos Accusare Possint.

 De Excusationibus Munerum.

 De Naufragiis.

 Pars secunda. Conciones. ( Ex Euseb. Hist. Eccl.

 Pars secunda. Conciones. ( Ex Euseb. Hist. Eccl.

 Constantini Ad Synodum In Palatio Habitam Oratio De Pace.

 Oratio Ad Sanctorum Coetum.

 Caput Primum.—Prooemium Mentionem Facit Paschae, Et Quod Christus Cum Multa In Omnes Homines Beneficia Contulisset, Ab Iisdem Male Mulctatus Est.

 Cap. II.—Allocutio Ad Ecclesiam Et Auditores, Ut Ignoscant Et Emendent, Si Quid Minus Recte Dixerit.

 Cap. III.—Quod Deus Pater Est Verbi, Et Omnium Rerum Opifex, Et Quod Nullo Modo Res Possent Consistere, Si Diversae Essent Earum Causae.

 Cap. IV.—De Errore Eorum Qui Simulacra Venerantur.

 Cap. V.—Quod Christus Filius Dei Cuncta Condidit, Et Certum Vitae Spatium Singulis Constituit.

 Cap. VI.—De Fato, Et Quod Falsa Sunt Quae De Eo Dicuntur Idque Ostenditur Tum Ex Legibus Humanis, Tum Ex Rebus Creatis, Quae Non Temere, Sed Ordine M

 Cap. VII.—Quod In Rebus Quas Intelligentia Assequi Non Possumus Creatoris Sapientiam Praedicare Debemus, Nec Casum Aut Aliam Praeter Deum Causam Exist

 Cap. VIII.—Quod Quae Ad Usum Necessaria Sunt Deus Copiose Suppeditat Hominibus, Quae Vero Ad Voluptatem Faciunt Modice Subministrat, Utrumque Ad Utili

 Cap. IX.—De Philosophis Qui, Cum Omnia Scire Voluissent, Opinionibus Lapsi Sunt, Et Nonnulli Discrimen Vitae Subierunt. Item De Doctrina Platonis.

 Cap. X.—De Iis Qui Non Solum Sacrae Scripturae, Sed Etiam Philosophorum Dogmata Respuunt, Et Quod Vel In Omnibus Fides Poetis Adhibenda Est, Vel In Nu

 Cap. XI.—De Corporali Domini Adventu, Qualis Et Cur Fuerit.

 Cap. XII.—De His Qui Hoc Mysterium Non Cognoverunt, Et Quod Voluntaria Eorum Ignoratio Est Et Quanta Bona Eos Maneant Qui Illud Cognoverunt, Ac Praes

 Cap. XIII.—Quod Necessaria Sit Differentia In Rebus Creatis, Et Quod Ad Bonum Malumque Propensio Ex Voluntate Hominum Oritur, Ideoque Necessarium Est

 Cap. XIV.—Quod Creatura Immenso Spatio Distat A Substantia Increata, Et Quod Homo Per Virtutem Proxime Ad Deum Accedit.

 Cap. XV.—Quae Praecepta Tradiderit, Et Quae Miracula Patraverit, Et Quantopere Subditis Profuerit Servator.

 Cap. XVI.—Quod Christi Adventus Praedictus Sit A Prophetis, Et Quod Ad Simulacrorum Et Urbium Simulacra Colentium Eversionem Ordinatus Fuerit.

 Cap. XVII.—De Sapientia Mosis, Quam Gentilium Sapientes Aemulati Sunt Item De Daniele Et De Tribus Pueris.

 Cap. XVIII.—De Sibylla Erythraea, Quae In Acrostichide Carminum Quibus Vaticinata Est Dominum Et Passionem Designat. Est Autem Acrostichis Haec: Jesus

 Cap. XIX.—Quod Haec De Christo Vaticinatio A Nemine Christianorum Conficta Est, Sed Ab Erythraea Sibylla Conscripta, Cujus Libros Cicero Ante Adventum

 Cap. XX.—Alii Versus Virgilii Maronis De Christo, Eorumque Interpretatio, In Quibus Ostenditur Obscure, Ut Poetis Moris Est, Indicatum Esse Mysterium.

 Cap. XXI.—Quod De Nudo Ac Simplici Homine Dici Haec Non Possunt, Et Quod Infideles Ob Divini Cultus Ignorantiam, Ne Ortus Quidem Sui Causam Norunt.

 Cap. XXII.—Gratiarum Actio Imperatoris, Qua Victorias Et Reliqua Bona Sua Christo Accepta Fert Et Confutatio Maximini Tyranni, Qui Persecutionis Crud

 Cap. XXIII.—De Christianortum Institutis, Et Quod Deus Diligit Eos Qui Virtutem Sectantur, Et Quod Ag Judicium Retributionem Sperare Oportet.

 Cap. XXIV.—De Decii, Valeriani Et Aureliani Calamitoso Vitae Exitu Ob Persecutionem Ecclesiarum.

 Cap. XXV.—De Diocletiano, Qui Turpiter Imperio Se Abdicavit, Et Qui Ob Ecclesiarum Persecutionem Fulmine Percussus Est.

 Cap. XXVI.—Quod Deus Causa Fuit Pietatis Imperatoris, Et Quod Eventus Prosperos A Deo Poscere, Eique Acceptos Ferre Debemus Secus Autem Gesta, Neglig

 Pars tertia. Epistolae.

 Pars tertia. Epistolae.

 Anno Domini CCCXIII. Conc. t. col. 1429, ed. Coleti.

 Constantinus Augustus Melchiadi episcopo Romano hierarchae.

 Κωνσταντῖνος Σεβαστὸς Μιλτιάδῃ ἐπισκόπῳ Ῥωμαίων καὶ Μάρκῳ.

 Alterum exemplum epistolae Constantini imperatoris, qua episcoporum concilium Romae fieri jubet pro unitate et concordia ecclesiarum.

 Epistola Prima Constantini Et Licinii Ad Anulinum. ( Eus. Hist. Eccl. lib. c.

 Epistola Anulini Proconsulis Ad Constantinum. ( Conc. t. col. 1428, ed. Col.

 Epistola II Constantiniad Anulinum. ( Eus. Hist. Eccl. lib. c.

 Epistola Constantini Ad Caecilianum. ( Eus. Hist. Eccl. lib. c.

 Constantinus Augustus Caeciliano, episcopo Carthaginensi.

 Κωνσταντῖνος Ἄυγουστος Καικιλιανῷ, ἐπισκόπῳ Καρταγένης.

 Anno Domini CCCXIV. Conc. t. col. 1445, ed. Col.

 Epistola Constantini Ad Chrestum Episcopum Syracusanum. ( Conc. t. col. 1446, ed. Col.

 Alterum exemplum epistolae Constantini imperatoris ad Chrestum, qua alteram episcoporum synodum fieri jubet, ut omnis episcoporum dissensio tollatur.

 Epistola Constantini Ad Episcopos Post Concilium Arelatense. ( Conc. t. col. 1454, ed. Col.

 Epistola Constantini Et Licinii Ad Probianum. ( Bal. Misc., t. p.

 Epistola Constantini Ad Episcopos Donatistas. ( Conc. t. col. 1431, ed. Col.

 Epistola Constantini Ad Celsum. ( Conc. t. col. 1471, ed. Col.

 Fragmentum Epistolae Constantini Ad Eumalium Vicarium. ( Aug. lib. contra Cresconium.

 Epistola Constantini Ad Catholicam. ( Conc. col. 1472, ed. Col.

 Anno Domini CCCXXIII. Eus., Vita Const., lib. c.

 Epistola Constantini Ad Alexandrum Episcopum Et Arium Presbyterum. ( Euseb. Vit. Const. lib. c.

 Quod pro pace continue satagebat.

 Quomodo quaestiones in Africa excitatas compressit.

 Quod religio ab Orientis partibus coeperit.

 Quomodo seditionem moleste ferens pacem suasit.

 Unde nata sit controversia inter Arium et Alexandrum, et quod talia non erant disquirenda.

 Exhortatio ad concordiam.

 Quod ob leves quasdam voculas pertinaciter certandum non fuit.

 Quomodo dolore affectus prae pietate lacrymas effudit, et iter quod facturus erat in Orientem ob hanc causam repressit.

 Anno Domini CCCXXV. Eus., Vit. Const., l. c.

 De consensu in celebratione festi Paschalis et contra Judaeos.

 Hortatio ut maximam partem orbis terrarum sequi velint.

 Hortatio ut omnes decretis Synodi assentiantur.

 Epistola Constantini Ad Ecclesias. ( Socr. Hist. Eccles. l. e.

 Epistola Constantini Ad Ecclesiam Alexandrinam. ( Conc., t. p. 62, ed. Labb.

 Epistola Constantini Ario Et Arianis. ( Conc. t. p.

 Epistola Constantini Ad Nicomedienses, Contra Eusebium Et Theognium. ( Conc. t. p. 277, ed. Lab.

 Epistola Ad Theodotum. ( Conc. t. p. 283, ed. Lab.

 Epistola Constantini Ad Macarium. ( Euseb. Vit. Const. l. c.

 Quod hanc aedem, maenium, columnarum et marmorum venustate caeteras ecclesias superare voluerit.

 Ut de pulchritudine conchae, et de artificibus ac de materia Macarius ad praesides scribat.

 Monitum In Epistolas Helenae Et Constantini.

 Epistola Helenae Ad Constantinum. ( Bibl. Gall., t. App., p.

 Epistola Responsoria Constantini Ad Helenam. ( Indidem.

 Anno Domini CCCXXX. Conc. t. col. 1472, ed. Col.

 Anno Domini CCCXXXII. Eus. Vit. Const., lib. c.

 Epistola II Constantini Ad Eusebium. ( Eus., Vit. Const., lib. c.

 Epistola II Constantini Ad Macarium. ( Eus., Vit. Const., lib. c.

 Quod Servator noster ibidem visus est Abrahae.

 Epistola Constantini Ad Synodum Tyriam. ( Eus., Vit. Const., l. c.

 Anno Domini CCCXXXIII. Eus., Vit. Const., l. c.

 Contra simulacra, et de glorificatione Dei.

 Contra tyrannos et persecutores, et de captivitate Valeriani.

 Quod persecutorum ruinam viderit, quodque jam ob Christianorum pacem laetatur.

 Exhortatio ut Christianos in Perside agentes benevole complectatur.

 Mentio De Litteris Amoebeis Constantini Et Sancti Antonii Monachi. ( S. Ath. Opp. l. c.

 Epistola III Constantini Ad Eusebium. ( Eus. Vit. Const. l. c.

 Epistola IV Constantini Ad Eusebium. ( Eus., Vit. Const., lib. cap.

 Anno Domini CCCXXXV. Athan. Ap. t. p.

 Epistola II Constantini Ad Athanasium. ( Indidem.

 Epistola Constantini Ad Joannem Meletianum. ( Athan. Apol., p.

 Epistola Constantini Ad Catholicos Alexandrinae Ecclesiae. ( Conc. t. p.

 Epistola Constantini Honorifice Arium Ad Se Accersentis. ( Conc. t. p.

 Νικητὴς Κωνσταντῖνος Μέγιστος, Σεβαστὸς.

 Epistola Constantini De Synodo Tyri Celebranda. ( Conc. t. p.

 Mentio De Epistola Constantini Ad Dalmatium.

 Libellus Fidei Ab Ario Et Euzoio Imperatori Constantino Oblatus. ( Conc. t. p.

 Appendix Ad Opera Constantini.

 Appendix Ad Opera Constantini.

 Epistola Melchiadi Falso Adscripta Conc. t. p.

 Edictum Conc. t. p.

 Autographum Amoris Et Concordiae Foedus Inter Imperatorem Constantinum, Sanctumque Silvestrum Papam, Et Tiriditatem, Regem Armeniae, Divumque Gregoriu

 Anno Domini CCCXXI.

 Anno Domini CCCXXI.

 Nazarii Panegyricus, Constantino Augusto Dictus. ( Ex Pan. Vet. la Baume.

 Nazarii Panegyricus, Constantino Augusto Dictus. ( Ex Pan. Vet. la Baume.

 Monitum.

 Synopsis Panegyrici.

 Incipit Panegyricus.

 Appendix Ad Nazarium. Panegyrici Veteres Ab Aliis Constantino Dicti.

 Appendix Ad Nazarium. Panegyrici Veteres Ab Aliis Constantino Dicti.

 Incerti Auctoris Panegyricus Maximiano Et Constantino Dictus.

 Incerti Auctoris Panegyricus Maximiano Et Constantino Dictus.

 Eumenii Panegyricus Contantino Augusto.

 Eumenii Panegyricus Contantino Augusto.

 Prooemium. Eumenii vita.

 Monitum.

 Synopsis Panegyrici.

 Incipit Panegyricus.

 Synopsis Orationis Pro Restaurandis Scholis Augustoduni .

 Synopsis Orationis Pro Restaurandis Scholis Augustoduni .

 Eumenii Gratiarum Actio Constantino Augusto Flaviensium Nomine.

 Eumenii Gratiarum Actio Constantino Augusto Flaviensium Nomine.

 Monitum.

 Synopsis Panegyrici.

 Incipit Oratio.

 Incerti Panegyricus, Constantino Augusto.

 Incerti Panegyricus, Constantino Augusto.

 Prooemium.

 Synopsis Panegyrici.

 Incipit Panegyricus.

 Monumenta Vetera Ad Donatistarum Historiam Pertinentia. Ab Anno Christi CCCIII Ad Annum CCCL.

 Monumenta Vetera Ad Donatistarum Historiam Pertinentia. Ab Anno Christi CCCIII Ad Annum CCCL.

 Anno Christi CCCIII.

 Tenor Edicti In Christianos A Diocletiano Et Maximiano Lati Et Promulgati.

 Tenor Ejusdem Edicti. ( E x Eusebio, lib. Hist. eccles. cap.

 Anno Domini CCCIV.

 Executio Edicti Praecedentis In Africa.

 Acta Sancti Felicis Episcopi. ( Ex Baluzio t. Misc. p.

 Monitum Baluzii Ad Acta S. Felicis Episcopi Tubyzacensis.

 Incipit Passio sancti Felicis episcopi Tubyzacensis, qui propter legem Domini decollatus est 18 kalendas februarii.

 Eadem Acta Ex veteri editione Suriana collata ad editiones Mombritii, Baronii, Cotelerii, Baluzii et Acherii: atque ad mss. Cod. Ursicampi S. Cornelii

 Admonitio Theodorici Ruinart in acta sancti Felicis Episcopi et Martyris.

 Acta Sancti Felicis Episcopi Et Martyris, Ex codd. mss. et editis.

 Acta Martyrum Saturnini Presbyteri, Felicis, Dativi, Ampelii Et Aliorum, Ex Baluzio, Miscell. t. p. 56, ex ms. cod. Bibl. Colbert.

 Monitum Baluzii ad acta sanctorum Saturnini, Dativi et sociorum.

 Incipiunt confessiones et actus martyrum Saturnini presbyteri, Felicis, Dativi, Ampelii caeterorumque infra scriptorum, qui propter collectas et scrip

 Appendix Ad Illa Acta Quibus Continetur Accusatio Donatistarum In Mensurium Et Caecilianum. De qua Optatus lib. I, § 19 et 20, p. 18 et 19. Vide ibi n

 Appendix Ad Illa Acta Quibus Continetur Accusatio Donatistarum In Mensurium Et Caecilianum. De qua Optatus lib. I, § 19 et 20, p. 18 et 19. Vide ibi n

 Eadem Acta Ex Editione Theoderici Ruinart. Ex mss. cod. S. Cornelii Compendiensis Monasterii B. Petri de Pratellis S. Benedicti Floriacensis Rr. Pp. C

 Admonitio Theoderici Ruinart In acta ss. Saturnini et sociorum.

 Acta Sanctorum Saturnini, Dativi Et Aliorum Plurimorum Martyrum In Africa. Ex codd. mss. et editis inter se collatis.

 Anno Domini 314 .

 Gesta Purgationis Felicis Episcopi Aptungitani, Qui Ordinavit Caecilianum Episcopum Carthaginensem, Habita Carthagini Apud Aelianum Proconsulem Africa

 Monitum Baluzii Ad Acta Purgationis Felicis Episcopi, Etc.

 Gesta Purgationis Felicis.

 Gesta Purgationis Caeciliani.

 Proemium Ad Acta Purgationis Caeciliani.

 Incipiunt gesta ubi constat traditorem Silvanum, qui cum caeteris ordinavit Majorinum, cui Donatus successit.

 Anno Domini 304.

 Tenor Epistolarum Mensurii Ad Secundum Tigisitanum, Et Secundi Ad Mensurium, De Traditione Mensurii. ( Ex Augustino in Breviculo Collat. diei 3, cap.

 Idem Ex Eodem. ( Lib. contra Gaudentium, cap. 37, n. 47, col

 Anno 305.

 Acta Concilii Cirtensis Quae commemorantur ab Optato, lib. I, § 14, p. Ex Augustino, lib. contra Cresconium cap. 27, n. 30, tom. col.

 Anno Domini 311.

 Summa Actorum Concilii Carthaginensis Episcorum 70 Numidarum, Qui Caecilianum Damnaverunt Et Majorinum Ordinarunt. De quo Optatus lib. I, § 19, p. Ex

 Sententia Marciani Unius Ex Episcopis Qui huic Concilio Carthaginensi aderant. Ex Auctore Libri contra Fulgentium Donatistam Augustino perperam ascrip

 Anno Domini 312.

 Epistola Constantini Ad Anulinum Africae Proconsulem

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Anulinum Proconsulem Africae.

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Caecilianum

 Relatio Anulini Proconsulis Ad Imperatorem Constantinum,

 Episcoporum partis Majorini preces ad Constantinum.

 Anno Domini 313.

 Epistola Constantini Imperatoris

 De Romano Concilio Sub Mltiiade .

 Eunomius et Olympius episcopi in Africam missi, Carthaginensibus contra partem Donati declarant ubi sit Catholica, et sententiam a concilio Romano pro

 Anno Domini 314.

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Ablavium,

 Epistola Constantini Imperatoris,

 Epistola Arelatensis Synodi Ad Silvestrum Papam,

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Episcopos

 Anno Domini 321.

 Rescriptum Constantini Ad Valerium seu Verinum.

 Anno Domini 330.

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Donatistas,

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Celsum,

 Epistola Constantini Ad Episcopos Numidas,

 Epistola Caeciliani Ad Felicem.

 Petronius, Annianus et Julianus, Domitio Celso vicario Africae.

 De Constantini judicio apud Mediolanum habito, ubi rursum absolutus est Caecilianus.

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Catholicam.

 Anno Domini 340.

 Donatistae Cujusdam Sermo De Vexatione Donatistarum Temporibus Leontii Et Ursatii. Nunc primum editus ex Codice ms. Bibliothecae Illustriss. et Revere

 In Sequentem Sermonem Admonitio.

 4. Idus Martii Sermo de Passione Ss. Donati et Advocati.

 Anno Domini 348.

 Passio Marculi Sacerdotis Donatistae, Qui Sub Macario Interfectus A Donatistis Pro Martyre Habebatur. ( Ex Analectorum Mabillonii tom. p. 105, Collata

 Annotatio Mabillonii in passionem Marculi.

 Incipit Passio Benedicti Martyris Marculi. 8 (al. die 3) kal. decembris.

 Passio Maximiani Et Isaac Donatistarum Auctore Macrobio. Cujus pars edita fuerat a Reverendo admodum Patre Joanne Mabillonio Analectorum tome IV, p. 1

 Anno Domini 348 Aut 349.

 Ex Concilio Carthaginensi.

 Ex Concilio Carthaginensi I

 Ad Donatistas pertinent duo hujus concilii Canones sequentes.

 I.

 II.

 De indulgentia et arbitrii libertate Donatistis concessa a Constantino .

 De Pauli et Macarii persecutione quam injusta Donatistarum expostulatio .

 Fragmentum Epistolae Macrobii Donatistae, De passione Maximiani et Isaac Donastitarum, ad plebem Carthaginensem. Ex Mabillon., Vetera Analecta, p.

 Anno Domini 333.

 Anno Domini 333.

 Anno Domini CCCXXXIII. S. Sylvester Papa.

 Anno Domini CCCXXXIII. S. Sylvester Papa.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 § Primus.— Notitia historica ex libro pontificali Damasi papae.

 Ex libello de munificentia Constantini.

 § II.—Quando Et Quamdiu Sederit. ( Ex D. Coustant.

 § III.—De Scriptis Aliis Quae Ad Sivestrum Papam Attinent. ( Ex D. Coustant.

 Opera Quae Exstant.

 Opera Quae Exstant.

 Fragmentum Incogniti Operis Adversus Judaeos. ( Coll. Maii, t. part. p.

 Fragmentum Aliud. ( Maii Spicil.

 Epistolae Quae ad Sylvestrum I Papam attinent.

 Monitum In Epistolam Sequentem. ( Coust., pag.

 Epistola I. Arelatensis Synodi Ad Silvestrum Papam. Indidem.

 Epistola II Synodi Arelatensis Ad Silvestrum Papam. ( Coust., pag.

 Appendix. Varia Dubiae Auctoritatis Scripta.

 Appendix. Varia Dubiae Auctoritatis Scripta.

 Capitulum Sancti Silvestri Papae. ( Conc. coll. Mansi.

 Decretum Sancti Silvestri Papae. ( Indidem.

 Censura Duarum Epistolarum Sequentium. ( Coust. Append., p.

 Epistola Nicaenae Synodi Ad Silvestrum Papam. ( Indidem.

 Epistola Seu Rescriptum Silvestri Ad Synodum Nicaenam. ( Coust. App., p.

 Altera S. Silvestri Epistola Ad Nicaenam Synodum. ( Conc. t. p.

 Altera S. Silvestri Epistola Ad Nicaenam Synodum. ( Conc. t. p.

 Praemonitio Collectoris.

 Incipit epistola Silvestri episcopi ad concilium Nicaenum directa per Abundantium presbyterum et Abundantium diaconum consulatu Paulini et Juliani 12

 Censura Opusculi Sequentis. ( Coust. App., p.

 Epistola seu relatio concilii quod sanctus papa Silvester celebravit, praesente Constantino Augusto, in urbe Roma intra Thermas Domitianas cum CCLXXV

 I. Quidquid actum est Nicaeae confirmatur.

 II. De Paschae solemnitate.

 III. De conciliis ter in anno celebrandis

 IV. Nulli clerico licere causam in publico examinare.

 V. De praeficiendis in ordinibus et proficiendis.

 VI. De ordinationibus et neophytis non ordinandis.

 Epilogus Brevis Alius Concilii Romani Sub Sylvestro Papa Habiti. Conc. t. col.

 Canon Vel Constitutio Silvestri Episcopi Urbis Romae, Et Domini Constantini Augusti, Qualiter Ecclesiastici Gradus Custodiantur, Vel Religio. Conc. t.

 Canon Vel Constitutio Silvestri Episcopi Urbis Romae, Et Domini Constantini Augusti, Qualiter Ecclesiastici Gradus Custodiantur, Vel Religio. Conc. t.

 Tituli canonum.

 Editio prima.

 Actio Prima.

 Caput I.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Actio Secunda.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 Caput XVII.

 Caput XVIII.

 Caput XIX.

 Caput XX.

 Editio secunda.

 Actio Prima.

 Caput I.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Actio Secunda.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 Caput XVII.

 Caput XVIII.

 Caput XIX.

 Caput XX.

 Censura Constituti Praecedentis. ( Constant. App., p.

 Mentio De Alio Concilio Romano Quod Etiam Romae Ante Duo Praecedentia Sub Sylvestro Papa Habitum Est. ( Conc. t. col. 1490, ed. Lab.

 Mentio De Alio Concilio Romano Quod Etiam Romae Ante Duo Praecedentia Sub Sylvestro Papa Habitum Est. ( Conc. t. col. 1490, ed. Lab.

 Censura epistolae sequentis. ( Const. App., p.

 Censura epistolae sequentis. ( Const. App., p.

 Epistola De Formatis Ab Episcopo Viennensi Accipiendis. Quae Sint Provinciae Septem Ad Viennensem Ecclesiam Pertinentes. ( Indidem

 Epistola De Formatis Ab Episcopo Viennensi Accipiendis. Quae Sint Provinciae Septem Ad Viennensem Ecclesiam Pertinentes. ( Indidem

 Anno Christi CCCXXXIV. Sanctus Marcus Papa.

 Anno Christi CCCXXXIV. Sanctus Marcus Papa.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 § I.—Vita Marci Papae. Ex Labbaeo, tom. conc. p.

 § II.—Quando Et Quamdiu Sederit. ( Ex D. Constant.

 § III.—De Decreto Ipsi Attributo. ( Indidem

 Scripta Dubiae Auctoritatis.

 Scripta Dubiae Auctoritatis.

 Epistola Sancti Athanasii Et Aegyptiorum Episcoporum Ad Marcum Papam. Conc. t. col. 466, ad. Labb.

 Rescriptum Marci Papae Ad Athanasium Et Omnes Episcopos Aegyptios. Indidem

 Anno Christi CCCXXXVII-CCCLII: Sanctus Julius Papa I.

 Anno Christi CCCXXXVII-CCCLII: Sanctus Julius Papa I.

 Notitia Historica, Critica Et Litteraria In Sanctum Julium Papam.

 Notitia Historica, Critica Et Litteraria In Sanctum Julium Papam.

 § I.—De Vita Julii Papae I. Ex libro pontificali Damasi papae.

 § II.—Quando Et Quamdiu Sederit. ( Ex D. Coustant.

 § III.—De Epistolis, Quae Ad Julium Papam Attinent. ( Ex D. Coustant.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 V.

 VI.

 VII.

 VIII.

 IX.

 § IV.—De Decretis Julio Attributis. ( Ex D. Coustant.

 § V.— De scriptis Julii papae (ex Schoenemann).

 Monumenta Genuina.

 Monumenta Genuina.

 ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΩΜΗΣ Περὶ τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος τοῦ σώματος πρὸς τὴν θεότητα.

 ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΩΜΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ. Τοῖς πανταχοῦ ἐπισκόποις τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας ἀγαπητοῖς ἀδελφοῖς Ἰούλιος ἐν Χριστῷ χάριν.

 ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΩΜΗΣ Πρὸς τοὺς κατὰ τῆς θείας τοῦ λόγου σαρκώσεως ἀγωνιζομένους προφάσει τοῦ ὁμοουσίου.

 Monitum In Epistolam Ad Antiochenos. ( Ex Constantio.

 Epistola Julii Ad Antiochenos. ( Coust. Julius Danio, Flacillo, Narcisso, Eusebio, Mari, Macedonio, Theodoro et sociis eorum, qui Antiochia nobis scri

 I. Orientales Antiochia contentioso animo rescripse runt.

 II. Nihil in litteris suis esse unde juste expostularent.

 III. Objiciunt dedecorari synodum cujus judicata rescindantur. Ipsi convincuntur acta Nicaenae synodi rescidisse.

 IV. Nicaenam synodum in causa Pisti Eusebiani temerant Julius illaesam servat.

 V. Fucatum illorum pro synodorum decretis studium.

 VI. Ne Romam se conferant, frustra obtendunt angustiam temporis praefiniti.

 VII.

 VIII. Inique moventur, quod Julius solus solis Eusebianis scripserit.

 IX. Athanasius et Marcellus jure ad communionem admissi.

 X. Mareotica gesta ex se irrita, una tantum parte praesente.

 XI. Eorumdem gestorum falsitas testibus pluribus confutatur.

 XII. Ex ipsis gestis eorum falsitas comprobatur.

 XIII. Athanasium insontem probat fiducia qua Romae adversarios exspectat.

 XIV. Gregorii ordinatio illegitima, et ejus in suo ingressu gesta.

 XV. Alia in Mareoticis gestis reprehensione digna.

 XVI Marcellus recte sentire declaratur.

 XVII.

 XVIII. Nefanda ab Arianis patrata multi Romam convenientes exponunt.

 XIX. Discordiae auctores Eusebiam, non Julius.

 XX. Athanasius et Marcellus sine partium studio in communionem recepti.

 XXI. Si reos illos putant, Romam conveniant, et ibi eos praesentes convincant.

 XXII.— Judicia non secundum Evangelium instituta. Alexandrinum antistitem Julio inscio judicari non debuisse.

 Epistola Julii Papae I Ad Presbyteros, Diaconos Et Populum Alexandriae. Julius Alexandrinis De Reditu Athanasii, Cui Semper Fide Et Amore Inhaeserant,

 Julius Presbyteris, Diaconis Et Populo

 Ἰούλιος πρεσβυτέροις καὶ διακόνοις, καὶ λαῷ παροικοῦντι Ἀλεξάνδρειαν.

 Epistola Valentis Et Ursacii Ad Julium Papam. Quam Epistolam Post Renuntiationem Orientalium Ex Hilarii fragmento num.

 Monitum In Epistolam Marcelli Ancyrani Ad Julium.

 Epistola Marcelli Ancyrani Ad Julium Papam. Marcellus Ancyranus Episcopus Quae Ariani Sentiant, Quae Ipse Credat, Julio Exponit. ( Iudidem.

 Epistola Synodi Sardicensis Ad Julium Urbis Romae Episcopum . Coust. p.

 Eadem Epistola Ex Hilario. ( Conc. t. col. 660, ed. Lab.

 Appendix. Scripta Suspectae Fidei.

 Appendix. Scripta Suspectae Fidei.

 Admonitio In Epistolam Julii Ad Dionysium Alexandrinum. ( Coust. App. p.

 Epistola Julii Episcopi Romani Ad Dionysium Alexandrinum Episcopum. ( Coust. App. p.

 Epistolae Ejusdem Ad Mediam Partem Num. 5 Vetus Interpretatio Ex Synodici Capite 224 Descripta. Exemplar Julii episcopi urbis Romae, ut asserunt Eutyc

 In Epistolam Ad Dionysium Alexandrinum Sub Julii I Nomine Editam, Disquisitio Muratorii Ad Eruditissimum Et Clarissimum Virum Antonium Mariam Salviniu

 Synopsis Disquisitionis.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola Beati Julii Romae Ad Prosdocium . Quid de Trinitate atque Incarnatione Domini sit sentiendum.

 ((Epistola Julii I Ad Prosdocium.))

 Τῷ δεσπότῃ μου τῷ ποθεινοτάτῳ Προσδοκίῳ Ἰούλιος ἐν κυρίῳ χαίρειν.

 Superioris Epistolae Num. 2, Verba Ex Interpretatione Antiqua Concilii Ephesini Apud Baluzium Nov. Coll. Concil., T. I, P. 467. Julii sanctissimi epis

 Eadem Verba Ex Interpretatione Marii Mercatoris Apud Eumdem Baluzium, Ibid. Pag. 613. Julii sanctissimi episcopi Romae epistola ad Prosdocium.

 Eadem Verba Ex Facundo, Lib. I, Cap. 5, Pag. 40. Julii sanctissimi episcopi Romani ex epistola ad Prosdocium.

 Censura Fragmenti Sequentis.

 Fragmenta Scriptorum Julii.

 S. Julii Episcopi Romani In Sermone De Homousio.

 Ἰουλίου ἐπισκόπου Ρώμης ἐν τῳ λόγῳ τῳ περὶ ὁμοουσίου.

 Fragmentum II . Julius Romae patriarcha in epistola V, ita scribit de unione divinitatis Christi cum ejus humanitate.

 Fragmentum III . Sanctus Julius.

 Observatio. Liturgia sacra Julii nomine a Jacobitis recepta.

 Censura Epistolarum Cyrilli Ad Julium Et Julii Ad Cyrillum De Die Natali Domini.

 Cyrilli Verba A Joanne Nicaeno Relata.

 Eadem Ex Anonymi Relatione.

 Decreta Julii Papae I Decem Juxta Gratianum Et Ivonem.

 Primum. Turpe lucrum sequitur qui minus emit ut plus vendat, vel quid sit usura.

 Secundum. Reus est animarum presbyter, qui poenitentiam morientibus abnegat.

 Tertium. Post mortem alicujus nullus de ejus consanguinitate sponsam accipiat.

 Quartum. Licet servo matrimonia contrahere

 Quintum. Ex propinquitate sui sanguinis vel uxoris, usque in septimum gradum, nullus ducat uxorem.

 Sextum. Ecclesia semel Deo consecrata quando est iterum consecranda.

 Septimum. De his qui sacrificando varie errabant.

 Octavum. ( Ex decreto Ivonis Carnotensis desumptum.) Quid sit Ecclesia.

 Nonum. (Ex eodem.) De illis qui ecclesias incenderunt.

 Decimum. (Ex eodem.) Libertam domino legitime nubere posse.

 Epistola I Increpatoria Julii Conc. t. col.

 Venerabilibus fratribus universis orientalibus episcopis Julius.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 Epistola Orientalium Conc. t. col.

 Epistola II . Sive Rescriptum Julii I Cons. t. col.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 V.

 VI.

 VII.

 VIII.

 IX.

 X.

 XI.

 XII.

 XIII.

 XIV.

 XV.

 XVI.

 XVII.

 XVIII.

 XIX.

 XX.

 XXI.

 XXII.

 XXIII.

 XXIV.

 XXV.

 XXVI.

 XXVII.

 XXVIII.

 XXIX.

 XXX.

 XXXI.

 XXXII.

 XXXIII.

 XXXIV.

 XXXV.

 XXXVI.

 Anno Domini CCCLXII—CCCLXXII. C. F. Marius Victorinus Et Candidus Arianus. Galland. Bibl. p. Maii Coll. t. part. p.

 Anno Domini CCCLXII—CCCLXXII. C. F. Marius Victorinus Et Candidus Arianus. Galland. Bibl. p. Maii Coll. t. part. p.

 Prolegomena.

 Notitia De Victorino Afro.

 Notitia De Victorino Afro.

 Marii Victorini Liber Ad Justinum Manichaeum Contra Duo Principia Manichaeorum, Et De Vera Carne Christi.

 Marii Victorini Liber Ad Justinum Manichaeum Contra Duo Principia Manichaeorum, Et De Vera Carne Christi.

 Victorini De Verbis Scripturae: Factum Est Vespere Et Mane Dies Unus. Coeperitne A Vespera Dies, An A Matutino.

 Victorini De Verbis Scripturae: Factum Est Vespere Et Mane Dies Unus. Coeperitne A Vespera Dies, An A Matutino.

 Candidi Ariani Liber De Generatione Divina, Ad Marium Victorinum Rhetorem.

 Candidi Ariani Liber De Generatione Divina, Ad Marium Victorinum Rhetorem.

 Victorini Liber De Generatione Divini Verbi, Ad Candidum Arianum.

 Victorini Liber De Generatione Divini Verbi, Ad Candidum Arianum.

 Candidi Ariani Epistola Ad Marium Victorinum Rhetorem.

 Candidi Ariani Epistola Ad Marium Victorinum Rhetorem.

 Victorini Adversus Arium

 Victorini Adversus Arium

 Liber Primus.

 Liber Secundus.

 Liber Tertius.

 Liber Quartus.

 Victorini De ΟΜΟΟΥΣΙΩ Recipiendo.

 Victorini De ΟΜΟΟΥΣΙΩ Recipiendo.

 Victorini De Trinitate Hymni.

 Victorini De Trinitate Hymni.

 Hymnus Primus.

 Hymnus II.

 Hymnus III.

 Victorini In Epistolam Pauli Ad Galatas Libri Duo.

 Victorini In Epistolam Pauli Ad Galatas Libri Duo.

 Liber Primus.

 Cap. I.

 Cap.IV.

 Cap. III.

 Liber Secundus.

 Cap. IV.

 Cap. V.

 Cap. VI.

 Victorini In Epistolam Pauli Ad Philippenses Liber Unicus.

 Victorini In Epistolam Pauli Ad Philippenses Liber Unicus.

 Cap. I.

 Cap. II.

 Cap. III.

 Cap. IV.

 Victorini In Epistolam Pauli Ad Ephesios Libri Duo.

 Victorini In Epistolam Pauli Ad Ephesios Libri Duo.

 Liber Primus.

 Cap.I.—Vers. 1.

 Vers. 2.

 Vers. 3.

 Vers. 4.

 Vers. 5, 6.

 Vers. 7.

 Vers. 8.

 Vers. 9.

 Vers. 10.

 Vers. 11.

 Vers. 12.

 Vers. 13.

 Vers. 14.

 Vers. 15.

 Vers. 16.

 Vers. 17.

 Vers. 18.

 Vers. 19, 20.

 Vers. 21, 22, 23.

 Cap. II.—Vers. 1, 2.

 Vers. 3.

 Vers. 4.

 Vers. 5.

 Vers. 6.

 Vers. 7.

 Vers 8.

 Vers. 9.

 Vers. 10.

 Vers. 11.

 Vers. 12.

 Vers. 13.

 Vers. 14.

 Vers. 15.

 Vers. 16.

 Vers. 17.

 Vers. 18.

 Vers. 19.

 Vers. 20.

 Vers. 21, 22.

 Cap. III.—Vers. 1, 2.

 Vers. 3, 4.

 Vers. 5.

 Vers. 6.

 Vers. 7, 8.

 Vers. 9.

 Vers. 10.

 Vers. 11.

 Vers. 12.

 Vers. 13.

 Vers. 14.

 Vers. 15.

 Vers. 16, 17.

 Vers. 18, 19.

 Vers. 20, 21.

 Cap. IV.—Vers. 1.

 Vers. 2, 3, 4.

 Vers. 5, 6.

 Vers. 7.

 Vers. 8.

 Liber Secundus.

 Cap. IV.—Vers. 9.

 Vers. 10.

 Vers. 11.

 Vers. 12.

 Vers. 13.

 Vers. 14.

 Vers. 15, 16.

 Vers. 17, 18.

 Vers. 19.

 Vers. 20, 21.

 Vers. 22.

 Vers. 23, 24.

 Vers. 25.

 Vers. 26.

 Vers. 27.

 Vers. 28:

 Vers. 29.

 Vers. 30.

 Vers. 31.

 Vers. 32.

 Cap. V.—Vers. 1.

 Vers. 2.

 Vers. 3.

 Vers. 4.

 Vers. 5.

 Vers. 6.

 Vers. 7, 8, 9.

 Vers. 10, 11.

 Vers. 12.

 Vers. 13.

 Vers. 14.

 Vers. 15, 16.

 Vers. 17

 Vers. 18.

 Vers. 19, 20.

 Vers. 21.

 Vers. 22, 23, 24.

 Vers. 25, 26.

 Vers. 27.

 Vers. 28.

 Vers. 29.

 Vers. 30.

 Vers. 31.

 Vers 32.

 Vers. 33.

 Cap. VI.

 Vers. 11.

 Vers. 14.

 Vers. 15.

 Vers. 16.

 Vers. 17.

 Vers. 18.

 Vers. 19.

 Vers. 20.

 Vers. 21.

 Vers. 22.

 Vers. 23, 24.

 Victorini De Physicis Liber. ( Maii Coll. t.

 Victorini De Physicis Liber. ( Maii Coll. t.

 Monitum libro de Physicis a Maio praepostium.

 De Physicis Incipit Liber.

 Anno Domini CCCLVI-CCCLVII. Osius Episcopus Cordubensis.

 Anno Domini CCCLVI-CCCLVII. Osius Episcopus Cordubensis.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Notitia Historica De Osio Episcopo Cordubensi. ( Ex Galland. Prolegomen., caput

 Osii Sententiae In Concilio Sard. Censi. (Conc. t. II, col. 625.)

 Osii Sententiae In Concilio Sard. Censi. (Conc. t. II, col. 625.)

 Prooemium.— Historia concilii Sardicensis.

 Osii Sententiae Sive Canones Sanctorum Et Beatorum Patrum Qui Sardicae Convenerunt. Gentiano Herveto interprete.

 Osii Concilium Cordubense. ( Conc. t. col.

 Cordubensis Episcopi Epistola Ad Constantium Augustum. Apud Athanasium in hist. Arian. ad Monach. § XLIV, Opp. tom. part. pag. 370, edit. Bb. Paris. G

 Cordubensis Episcopi Epistola Ad Constantium Augustum. Apud Athanasium in hist. Arian. ad Monach. § XLIV, Opp. tom. part. pag. 370, edit. Bb. Paris. G

 Osius, Constantio imperatori in Domino, salutem.

 Ὅσιος Κωνσταντίῳ βασιλεῖ ἐν Κυρίῳ χαίρειν.

 Anno Domini CCCLIII-CCCLXIII. Liberius Papa.

 Anno Domini CCCLIII-CCCLXIII. Liberius Papa.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 § I.—Notitia Historica. ( Ex libro pontificali.

 De Eodem. ( Ex D. Coust.

 De Eodem. ( Ex bibl. Gall.

 § II.—Notitia Epistolarum Non Exstantium, Aut Supposititiarum Quae Ad Liberium Papam Attinent. ( Ex D. Coustant.

 I. Aegyptiorum ad Liberium litterae circa exitum anni 352 missae.

 II. Orientalium ad Liberium litterae circa idem tempus scriptae.

 III.— Liberii ad Orientales epistola anno 353 data.

 IV.— Liberii ad Aegyptios epistola eodem tempore scripta.

 V.— Liberii ad Constantium epistola ann. 353 scripta.

 VI.— Legatorum Liberii ex Arelatensi concilio litterae.

 VII.— Eusebii Vercell. ad Liberium epistola anno 354 missa.

 VIII.— Liberii ad Fortunatianum epistola, eodem tempore data.

 IX.— Constantii ad Liberium litterae anno 355.

 X.— Liberii ad clerum Rom. litterae anno 357 scriptae.

 XI.— Ejusdem litterae ad Constantium eodem tempore.

 XII.— Liberii epistola decretalis per provincias missa circa ann. 362.

 XIII.— Litterae Lampsacenae synodi et aliarum ad Liberium et Occidentales ann. 365 missae.

 XIV.— An Liberius litteras ad Orientales scripserit de Spiritu Sancto.

 XV.— Liberii Sermo.

 XVI.— Scripta Liberio supposita.

 Decretorum Liberio adscriptorum Censura.

 Opera Quae Exstant.

 Opera Quae Exstant.

 Oratio Marcellinam S. Ambrosii Sororem Dato Virginitatis Velo Consecrantis. ( Ex Biblioth. Galland.

 Oratio Marcellinam S. Ambrosii Sororem Dato Virginitatis Velo Consecrantis. ( Ex Biblioth. Galland.

 Epistolae Et Dicta. ( Coust. col.

 Epistolae Et Dicta. ( Coust. col.

 Epistola Liberii Papae Ad Osium Episcopum Cordubensem. (Anno 353 exeunte, aut 354 ineunte.) De Vincentii episcopi Capuani legatione et lapsu.

 Epistola . Liberii Papae Ad Caecilianum Spoletinum Episcopum. (Eodem tempore.) De eadem re.

 Epistola Liberii Papae Ad Eusebium Vercellensem Episcopum. (Eodem tempore.) De legatione Luciferi Calaritani episcopi ad Constantium imp. ut concilium

 Epistola Missa Ad Constantium Imperatorem A Liberio Episcopo Urbis Romae Per Luciferum Episcopum. (Anno 354.) Constantium sibi placare, et concilium q

 Epistola Liberii Papae Ad Eusebium Episcopum Vercellensem. (Anno 354.) Ut legatis ad Constantium pergentibus se adjungat.

 Epistola Liberii Papae Ad Eusebium Episcopum Vercellensem. Quanta laetitia affectus sit Eusebii litteris, quibus cum se legatis ipsius adjunxisse didi

 Epistola Liberii Papae Ad Eusebium, Dionysium Et Luciferum In Exilio Constitutos. (Anno 355.) Iis de confessionis gloria gratulatus, illorum orationib

 Liberii Papae Dicta Ad Eusebium Spadonem, Dum Ipsum, Ut In Athanasium Subscribens Imperatori Obtemperaret, Hortabatur. (Anno 355.)

 Dialogus Liberii Episcopi Romani Et Constantii Imperatoris, Triduo Antequam Liberius In Exilium Deportaretur Habitus. (Anno 355.)

 Epistola Liberii Papae Ad Orientales. (Anno Christi 357.) Se ab Athanasii defensione destitisse, pacem vero cum ipsis habere, ac fidem Sirmii exposita

 Epistola . Liberii Papae Ad Ursacium, Valentem Et Germinium. (Anno 357, sub fine.) Se ab Athanasii communione esse separatum, et cum Orientalibus necn

 Epistola Liberii Papae Ad Vincentium Episcopum Capuanum. (Anno Christi 357.) De solatio, quod ex Urbici ope percipiebat, sibi sublato. Se ab Athanasii

 Epistola Liberii Episcopi Urbis Romae Facta Ad Catholicos Episcopos Italiae. (Anno 363.) Veniam iis, qui Arimini lapsi sunt, negandam non esse. Qua co

 Monitum In Duas Epistolas Sequentes.

 Epistola Legatorum Lampsacenae Synodi Ad Liberium Papam. (Anno 366.) Tum Proprio, Tum Eorum A Qubus Missi Sunt Nomine Profitentur Se Fidem Nicaenam Te

 Domino fratri et consacerdoti Liberio Eustathius, Theophilus et Silvanus in Domino salutem.

 Κυρίῳ ἀδελφῷ καὶ συλλειτουργῶ Λιβερίῳ Εὐστάθιος, Θεόφιλος Σιλβανὸς ἐν κυρίῳ χαίρειν.

 Epistola Liberii Urbis Romae Episcopi Ad Universos Orientis Orthodoxos Episcopos (Anno 366.) Legatos Eorum Fidem Nicaenam Professos Esse Fidei Hujus

 Appendix.

 Appendix.

 Gesta Liberii Papae.

 Gesta Liberii Papae.

 Admonitio In Gesta Sequentia. ( Coust. Append., p.

 Incipiunt Gesta Liberii Papae. ( Indidem, p.

 1. Fidei confessio.

 2. Constantinus a lepra mundatus. Constans Nicomediae baptizatus. Liberius relegatus Noellam.

 3. Liberius Damasum vicarium instituit. Petri amor post negationem. Chrisma in nomine Domini.

 5. Baptismus in pelve, flumine, palude.

 6. Constantii expeditio super Danubium.

 7. Liberius ut in basilica S. Petri baptizet rogatur.

 8. Damasus pollicetur fontes. Liberius baptizat in Pentecoste.

 Censura Epistolae Ad Orientales. ( Coust. Append., p.

 Censura Epistolae Ad Orientales. ( Coust. Append., p.

 Epistola, Qua Athanasius Romam Citatus Et A Romanae Ecclesiae Communione Separatus Fingitur, Orientalibus Ipsius Adversariis A Liberio In Communionem

 Epistola, Qua Athanasius Romam Citatus Et A Romanae Ecclesiae Communione Separatus Fingitur, Orientalibus Ipsius Adversariis A Liberio In Communionem

 Epistolae Amoebeae.

 Epistolae Amoebeae.

 Monitum In Epistolas Amoebeas Liberii Et Athanasii. ( Coust. Append., p. 95.

 Epistola Liberii Episcopi Romae Ad Athanasium Episcopum Alexandriae. ( Coust. Append., p.

 Rescriptum Sancti Patris Nostri Athanasii Archiepiscopi Alexandrini Ad Liberium Romae Episcopum. ( Coust. Append., p.

 Epistola Liberii Papae Ad Omnes Generaliter Episcopos. ( Conc. t. col. Dominis sanctissimis et Deo amantissimis universis episcopis, Liberius episcopu

 Epistola Athanasii Et Aegyptiorum Episcoporum, Ad Papam Liberium. Conc. t. col. Domino beatissimo et honorabili, sancto patri Liberio papae, Athanasiu

 Epistola Liberii Papae Ad Athanasium Et Episcopos Aegyptios Responsoria. ( Conc. t. col. Dilectissimo filio Athanasio, et omnibus in unum congregatis,

 Decreta Liberii Papae, Desumpta ex codice vetusto 16 librorum, lib. cap.

 Ejusdem Capite Decimo. Ut in sacris diebus jejuniorum conjugati a conjugibus se abstineant.

 Ejusdem Capite Duodecimo. Si evenerit fames aut inaequalitas aeris, quid agendum.

 Anno Domini CCCLXVI. Potamius Episcopus Ulyssiponensis.

 Anno Domini CCCLXVI. Potamius Episcopus Ulyssiponensis.

 Prolegomena. De Potamio Episcopo Ulyssiponensi. ( Galland., t. Proleg. p.

 Prolegomena. De Potamio Episcopo Ulyssiponensi. ( Galland., t. Proleg. p.

 Potamii Episcopi Tractatus Duo: Quibus Accessit Epistola Ad S. Athanasium.

 Potamii Episcopi Tractatus Duo: Quibus Accessit Epistola Ad S. Athanasium.

 Tractatus I. De Lazaro. Gall. t. p.

 Tractatus II. De Martyrio Isaiae Prophetae. ( Indidem p.

 Epistola Ad Athanasium Ab Arianis (Impetitum), Postquam In Concilio Ariminensi Subscripserunt. Indidem p. Domino Fratri gloriosissimo ac beatissimo At

 Index Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Index Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Eusebii Pamphilii De Vita Beatissimi Imperatoris Constantini.

 Pars Secunda. Conciones.

 Pars Tertia.—Epistolae.

 Sanctus Marcus Papa.—Prolegomena.

 Scripta Dubiae Auctoritatis.

 Sanctus Julius Papa I.

 Monumenta Genuina.

 Julii Fragmenta.

 C. F. Marius Victorinus Et Candidus Arianus.

 Prolegomena.

 Victorini adversus Arium libri quatuor.

 Victorini in Epistolam Pauli ad Galatas libri duo.

 Victorini in Epistolam Pauli ad Philippenses.

 Victorini in Epistolam Pauli ad Ephesios libri duo.

 Osius Episcopus Cordubensis.

 Liberius Papa.

 Appendix. Gesta Liberii papae.—Admonitio in haec gesta.

 Appendix. Gesta Liberii papae.—Admonitio in haec gesta.

 Potamius episcopus Ulyssiponensis.

 Finis Indicis Rerum.

Cap. I.

Vers. 1.— Paulus apostolus non ab hominibus, neque per hominem, sed per Jesum Christum et Deum patrem, qui suscitavit illum a mortuis, et qui mecum sunt omnes fratres ecclesiae Galatiae. Ordo in principio sententiae hic est: Paulus apostolus, et qui mecum sunt omnes fratres, ecclesiae Galatiae. Et hic se laudat apostolus, non ab hominibus missum neque per hominem, sed per Dominum Christum et Deum Patrem qui suscitavit illum a mortuis; ostendens quis, cum quibus, et quibus scribat: et cum soleat de se tantum profiteri 1147C Paulus apostolus Romanis, Corinthiis; ut oneraret Galatas, et in errore gravi notaret, conjunxit secum etiam omnes fratres qui cum eo erant, quod et ipsi illis scribant, faciens eis pudorem quod contra omnes sentiunt. Non ab hominibus neque per hominem, quo majorem vim faciat praeceptorum suorum et evangelii quod annuntiat. Quippe correcturus Galatas dicit se non apostolum esse aut ab hominibus aut per hominem, sed esse per Jesum Christum et Deum Patrem. Ergo credendum mihi, et habenda fides: et verum Evangelium est quod profero; quippe per Jesum Christum et Deum Patrem. Apostolus ergo, inquit, non ab hominibus neque per homines; quoniam non per apostolos, de quibus dicit quia et paucos dies cum ipsis fuit, et quia dexteras sibi dederunt: nihil ergo ab ipsi 1147D didicit. Neque per hominem vel per prophetam aliquem, ut ambigue ; neque per Christum hominem, sed per Christum qui in homine: Christus enim et Deus et homo. Non ab hominibus neque per hominem. Cum dicit ab hominibus, significare videtur Matthiam, qui ab hominibus didicit: hic enim suppositus est in locum proditoris; ergo ab hominibus didicit. Quod autem dixit neque per hominem, intelligit quod non missus aut doctus est ab homine, sed per Jesum Christum, scilicet Deum. Ergo in eo quod dixit non ab hominibus, apostolos innuit; quoniam apostolus 1148A Paulus, sicuti probavit, a nullo apostolo, qui cum Christo fuit, aliquid didicit. Item ne, cum per Christum didicerit, negare videatur, ut quidam haereticus blasphemus, quod fuerit homo Christus; adjiciens, non per hominem, quid illud sit subjungit, dicendo, sed per Jesum Christum et Deum Patrem. Cum negavit utique per hominem, et subjunxit per Christum, intelligi licet per Deum Christum. Sed quoniam subjunxit per Deum Patrem, idcirco quidam vix a Paulo nominatum Deum dicunt Christum. Verum in multis locis probavimus Deum dictum etiam a Paulo. Etiam hic quoque intelligi licet: etenim si dictum est non per hominem, et subjunctum sed per Christum, intelligendum est quod et Christus Deus est. Quoniam tamen Deus quae facit, per Christum facit, sicuti multis 1148B ostendimus, idcirco dictum per Christum, et Deum Patrem qui excitavit illum a mortuis. Utique ne diceretur, quo modo per Christum didicisti qui Christum non secutus es, et Christus mortuus est? addidit, quod resuscitaverit Deus Christum a mortuis. Ergo Christus me docuit, qui resuscitatus est a mortuis; resuscitatus autem Dei Patris virtute. Quod sit hoc mysterium resuscitati Filii a mortuis saepe exposuimus; saepe, cum occasio erit, dicemus. Et qui mecum sunt omnes fratres, ordinem jam supra hujus sensus ostendit Paulus apostolus et qui mecum sunt omnes fratres. Quid subjungitur? ecclesiae Galatiae.

Vers. 3, 4, 5.—Servata consuetudine qua addimus aut salutem aut aliquid tale, Gratia vobis et pax a Deo Patre, et Domino nostro Jesu Christo, qui se dedit pro peccatis nostris ut liberaret nos de praesenti saeculo malo secundum voluntatem Dei et Patris nostri, cui est gloria in saecula saeculorum. Memores simus quid in Epistola agat hac Apostolus; quoniam Galatas reprehendit, et corrigere cupit, ut in Christum fidem habeant, et ab ipso solo spem salutis, spem aeternitatis expectent, remissionem peccatorum; et omnino ne sibi credant prodesse vel opera legis vel sabbata vel circumcisionem. Ergo in principio pacem illis precatur et gratiam a Deo: et deinde adjunxit a Christo, quia in Christo sunt omnia nostra bona: et probat in Christo esse omnia, et per Christum omnia, cum dicit qui se dedit pro peccatis nostris, ut liberaret nos de praesenti saeculo malo. Ergo ipsius beneficio, ipsius gratia, a Deo quidem Patre, sed passione ejus, 1148D nos de praesenti saeculo maligno liberamur; et liberamur per Christum, sed virtute Dei, Dei scilicet cui est gloria per omnem aeternitatem. Si igitur Deus aeternus, et gloria ejus in aeternum. Et ex Dei voluntate Christus mysterio functus, pro peccatis nostris se dedit, ut nos liberaret omnes, liberatio ex Dei voluntate per Christum est. Quod si per Christum est, ultra nihil quaerendum, et vana sunt illa, quae Galatae adjungunt, id est judaismus, opera legis, et sabbati observatio, et circumcisio.

Vers. 6.— Miror quod sic tam cito transferimini 1149A ab eo qui vos vocavit in gratiam in aliud evangelium. Cum evangelium certum sit quod annuntiat apostolus Paulus, id est Christum Dei Filium, virtutem Dei in salutem omnibus credentibus sive Graecis sive Judaeis; nihilque praeterea; sed omnem spem salutis, et gratiae Dei circa nos in fide esse circa Christum, ut eum credamus Dei filium esse, pro nobis passum esse, resurrexisse, exinde nos quoque resurgere, cum remissione peccatorum; quod est verum evangelium, quod annuntiat Paulus; siquis aliud adjungit, idest judaismum et circumcisionem et sabbati observationem et caetera, peccat hujusmodi, atque alienus a veritate est. Cum igitur Galatae adjungendum putaverint judaismum ad evangelium Apostoli; ideo, ait, miror quod sic tam cito transferimini. 1149B Primum enim peccatum est cito transferri; non enim habet rationem cum cito aliquid transfertur: et deinde quod transfertur, quoniam ab aliquo transfertur. Videamus ergo a quo ab eo, inquit, qui vos vocavit in gratiam. Etenim Christus qui pro nobis omnibus passus est, in gratiam nos vocavit, si in ipsum credamus; non enim magnum est gratiam ejus consequi, si modo cum sequamur credentes mysterio suo ista praestitisse; et id gratis, et sine labore, et sine magnis operibus. Hoc cum sit nobis ab eo praestitum, cito ab eo transferri, magnum est mirandi argumentum, ut transferri maluerint in aliud evangelium, sociantes judaismi disciplinam. Unum autem est evangelium, solumque unum, Christum credere Dei Filium esse, Christum cum passione sua et adventu in carne 1149C et resurrectione ac passione solvisse omnia peccata, vicisse mortem, corruptionem omnem exterminasse: hoc est solum evangelium. Ideo adjungit,

Vers. 7:— Quod non est aliud: solum enim illud est, quod supra diximus: aliud enim non est, neque ex operibus mereri salutem, neque ex sabbati observatione, neque ex circumcisione evangelium est, id est, salus nostra.

Nisi si aliqui sunt qui vos conturbant, et volunt convertere evangelium Christi. Dicit ergo quorumdam opera fieri non ex veritate, ut cum volunt vos conturbare, et quasi minus docti sitis, vos docere. Convertunt evangelium Christi, cum evangelium non sit nisi Christi. Illud vero quod ex operibus est aut ex circumcisione, Christi non est: etenim ista carnaliter 1149D intellecta Christi non sunt; si autem spiritaliter intelliguntur ut circumcisio sit cordis, et omnia quae in carne sunt, spiritaliter intelligantur, haec inquam Christi Evangelium sunt. Porro autem qui ad opera, et ad ea quae sunt carnalia descendunt, Christi Evangelium non habent. Ergo qui vos observare vel sabbatum vel neomenias vel circumcisionem vel caetera quae operibus fiunt, volunt et jubent, isti Christi evangelium non habent: unde volunt vos convertere a Christi Evangelio. Porro autem cum in Christum credideritis, 1150A et in Christo omnia speranda, volunt vos conturbare dum aliud suadent.

Vers. 8.— Sed et si nos vel angelus de coelo vobis evangelizaverit praeter quam quod evangelizavimus vobis, anathema sit. Acrius ac vehementius coactum sensum conjunxit, errare omnes, si praeter evangelium Christi quid annuntiaverint; siquid nos ipsi, quibus jam credidistis, vel amplius angelus, licet angelus de coelo, aliter evangelizaverit vobis, aliter scilicet, praeter evangelium Christi, quod quidem nos evangelizavimus, anathema sit; hoc enim dixit praeter quam quod evangelizavimus vobis. Et mihi ergo, si aliter evangelizavero, et angelo qui de coelo sit, si, inquit, aliter enuntiaverit quam nos semel enuntiavimus vobis, sit anathema; id est, quod supra exposuimus, repudietur: et sit ille sine 1150B praemio, immo magis cum poena malefacti sui.

Vers. 9.— Sicuti praediximus. Potest videri quia et in superioribus tale aliquid praedixerit, ut anathema sit illis qui aliter praedicant Evangelium: sed ideo dixit sicuti praediximus, ut adjiceret et nunc iterum dico ut de hoc ipso quod nuper dixit intelligatur: sicuti praediximus, et nunc iterum admoneo. Quid? illud, quod supra dictum est, si quis vobis evangelizaverit, praeter quam quod accepistis, anathema sit: idest sive ego aliter praedixero et enuntiavero Evangelium, sive angelus, sive quilibet alius, anathema sit. Adjicit autem fortiorem rationem quia non hoc quod agit, ideo agit, ut hominibus suadeat, sed ut mysterium compleat, quod ei mandatum est. Sic enim adjungit,

1150C Vers. 10.— Modo enim hominibus suadeo an Deo? non enim, inquit, hoc quod ago, ago propterea ut hominibus suadeam, sed suadeo ante dominum Deum, cui velim placere, ut id quod mandatum est exsequar. Graecus aliter habet, modo enim ἀνθρώπους πείθω ἢ τὸν θεόν ? Hoc est non evangelizo homines, neque quae hominum sunt, sed Deum. Persuadere enim non homines volo, sed Deum Christum. Ergo et sic habeo necessitatem et metum vera dicendi, et non alia et alia dicendi. Aut quaero hominibus placere? Non enim ea ago quae pro hominum commoditate sint, ut hominibus placeam, sed ut placeam Deo in eo quod obsequium praesto, et mandata compleo. Fortius autem adjungit illud quod dicit si adhuc hominibus placerem, Christi servus non essem. 1150D Etenim placere hominibus, sicuti multis rebus ostenditur, non est gratiam Dei mereri. Si quis ex operibus putat agendam vitam, hominibus placet, adhuc gratiam non meretur. Quod si hominibus placerem. Ergo si vellem, inquit, hominibus placere, Christi servus non essem, id est non a Christo redemptus essem. Hoc est enim servum esse Christi, ut redemptus per ejus passionem, a mundo atque a dominis mundi et carnis liberatus, jam Christum dominum habeam, et ejus servus sim. Itaque qui hominibus placere vult, 1151A a Christo redemptus non est, et servit mundi dominis, cum hominibus placet: servus autem Christi fit qui est redemptus a servitute in libertatem: hoc est enim servum Christi esse, liberum esse a servitio mundano: is servus Christi est, qui redemptus, ut diximus, nescit illam servitutem; quae plena libertas est.

Vers. 11.— Notum enim facio vobis Evangelium, quod evangelizatum a me, quia non est secundum hominem. Sive, ut supra dixit, quod non ab hominibus neque per hominem apostolus sit, et nunc hoc dixit quia non secundum hominem. Etenim apostolus nuntiat, id est evangelizat, quod est Dei Filium praedicat Christum Salvatorem omnium, per quem omnia facta sunt: et hoc ego non secundum hominem dico, id est non ab homine acceptum. Sive quia ipse ille Salvator non 1151B homo est, ita ut quidam putant ; neque quia in hominem missus, idcirco homo; sed Deus mysterio carnem sumens ad carnem vincendam, sicut multis dictum atque tractatum, homo factus est . Non ergo, inquit, secundum hominem evangelizavi vobis. Notum ergo facio fratres qui erratis, et ad hominem deferimini et deportamini carnaliter sentiendo, observando sabbata, circumcisionem, et caetera; Evangelium meum non secundum hominem est, id est ut de homine agatur, id est de carne, sed secundum virtutem animae. Omne enim mysterium ideo actum est, ut non eo modo sentiamus, quomodo secundum hominem sentiunt quidam, omnia carnaliter accipiendo: sed ipse subjunxit quid intelligi velit, quia non secundum hominem.

1151C Vers. 12.— Neque enim ego ab homine excepi illud, neque doctus sum , sed per revelationem Jesu Christi. Non ergo secundum hominem evangelizavi, quia non ab homine accepi. Ergo si aliud est accipere ab homine, aliud erit secundum hominem: et item si aliud est non ab homine accepi, aliud erit non secundum hominem: unde intelligi licet secundum hominem, ut corporaliter sentias; quippe cum hoc accipiat argumentum, quia non ab homine accepi. Si enim mihi homo ista tradidisset, secundum hominem acciperem, ut omnia secundum carnem intelligerem: nunc vero quod evangelizo, non secundum hominem accipiendum est; id est non carnaliter sed spiritaliter: quippe cum hoc sit argumentum, quod non accepi . Si enim a spiritu accepi, 1151D et a spiritu doctus sum, spiritaliter debeo intelligere: et hoc erit non secundum hominem. Denique quid subjungit? Sed revelatum est mihi, inquit, a Christo Jesu. Plus autem fidei habet quod revelatum dixit, quam si doceatur. Etenim homines docent, et quasi rationibus asserunt aliquid; revelatio autem, ipsarum rerum visio est; quod utique plus est. Quis 1152A autem revelavit? Jesus Christus. Non enim ita accipere debent illi, qui jam Christum sequuntur, ut ab homine intelligant acceptum, cum dictum esset, revelavit Jesus Christus, et Galatae jam acceperunt et Deum et Dei filium. Reliqua quae adjungunt, ab homine sunt, vel ab his qui illis suaserunt, vel ab ipso Moyse, qui legem dedit. Ipse quidem a Deo accepit, verum illi parum intelligentes, omnia carnaliter sentiunt. Ita tantum est mali! Etenim Moyses accepit legem hanc, et credidit: at vero apostolus revelatum sibi esse dixit, et hoc exponit.

Vers. 13.— Audistis enim conversationem meam aliquando in judaismo, quia supra modum persequebar Ecclesiam Dei et expugnabam , et proficiebam in judaismo supra multos coaetaneos meos in genere 1152B meo abundantius zelator existens paternarum traditionum. Summa hujus de se narrandi haec est, uti doceat non se ab hominibus neque per hominem didicisse, sed a Deo atque a Jesu Christo: quae quidem res ad illud proficit, ut aliter Galatae non sentiant, neque adjungendum aliquid putent ad id evangelium quod eis annuntiavit Paulus; in Christum fidem suscipiendam, et credendum quod ipse salutem dat, et alius nullus: neque ex operibus salutem dari neque ex circumcisione vel sabbati observatione hoc esse evangelium, neque aliud accipi praeterea debere, quod Galatae acceperunt. Hoc ut facile probet, adjungit, uti dixi, de se narrationem, quid fuerit, quemadmodum conversus sit; postea quam conversus a judaismo in Christum coepit credere, 1152C quae egerit: et quod omnia haec non ab hominibus didicerit; si quidem neque Petrum vidi nisi jam paratus et doctus, neque aliquem apostolorum. Nam primo, inquit, judaeus fui; ergo contrarius: neque ab ipsis didici, quippe cum contra eos sit, quod in evangelio de Christo dicitur. Ergo fui judaeus multa faciens contra Ecclesiam; nihil ergo a judaeis didici. Postea quam autem conversus sum, et per gratiam suam Deus revelare Filium suum in me coepit; coepi, inquit, evangelizare inter gentes.

Deinde se ostendit non sibi pepercisse nec venisse se Hierosolymam, ne forte ibi didicerit ab apostolis. Sed recessi, inquit, in Arabiam; inde Damascum redii ; deinde post tres annos Hierosolymam veni. Ecce jam evangelizat, et Christum docet. Non ergo 1152D ab hominibus haec didicit: post triennium enim venit Hierosolymam. Deinde ergo vidit Petrum, et quindecim diebus cum eo fuit. Quando ergo didicit a Petro aut discere potuit? Deinde neminem, inquit, vidi apostolorum nisi Jacobum fratrem Domini. In quo illud utique ostendit, a nullo se didicisse, cum et cum Petro paucis diebus fuerit: et Jacobum videns 1153A fratrem Domini, magis confirmavit a Jacobo se non potuisse discere; si quidem ea in evangelio habet Paulus; contra Jacobus non haec, ut post docebimus. Deinde isse se ad partes Syriae dicit et Ciliciae; omnibus tamen jam se ecclesiis et Judaeis notum fuisse, quod cum Judaeus fuisset, etiam evangelium sequeretur et evangelizaret.

Post haec narrat, post quatuordecim annos venisse se Hierosolymam. Unde ergo didicit haec quae evangelizat? non ab hominibus neque per hominem, sed per revelationem. Exposui, inquit, illis omnibus Evangelium, quod praedico inter gentes . Deinde etiam apostolis ego magis narravi Evangelium, non illi me docuerunt. Ubi et quantum per dissimulationem fecerit, docet, ut Evangelium obtineret: si quidem judaismi 1153B particulam acceperit ex necessitate, ut veritas Evangelii permaneret, quod loco suo quid sit docebimus. Inde Evangelium unum, et Petrum et se habere dicit; sed Petrum ut evangelizet Judaeis, se ut gentibus; et hoc sibi per revelationem datum; et haec officia divisa esse a Deo et domino nostro Jesu Christo: ipse enim in ambobus operatus est: quod confirmaverunt sententiam suam eamdem esse Petrus et Joannes cum apostolo Paulo et cum Barnaba; et consenserunt ut isti gentibus evangelizarent, illi Judaeis. Maximum autem illud et fiduciae suae et scientiae et revelationis et Evangelii sui adjungit et memorat, quod integre Petrum dicit egisse antequam a Jacobo quidam venerunt: deinde postea quam venerunt, mutatus est: et hoc ipsum quod reprehenderit Paulus, et eum revicerit. Mutatus autem fuerat ut non 1153C ederet cum gentibus, et Judaeis cibis uteretur. Hoc a se dicit reprehensum quippe cum antequam venissent a Jacobo, cum gentibus vivebat: postea timens veluti Jacobi legatos, cum Judaeis vixerit; etenim Jacobus admixto Judaismo Christum evangelizabat, quod negat id faciendum. Si ergo jam hoc et reprehensum est, et in Petro cum ita ageret convictum atque superatum et confirmatum; utique etiam isti Galatae, cum hoc facere coeperint, corrigendi et commutandi sunt: scilicet ut hi per fidem in Jesum Christum credentes justificentur ex fide non ex operibus legis.

Huc usque ratio de se: deinde admonitio et enarratio est satis utilis et commoda ad id quod agere 1153D cupit, ut Galatas corrigat, ne sequentes judaismum, Evangelium non sequantur; quod unum est, et in Christum veram fidem habere, et ab eo justificari, non ex operibus legis. Post haec dat alia argumenta, quia ex Christo justificatio fit non ex lege neque ex operibus; et est ista omnis lectio, quam supra dixi, usque ad illum locum, qui incipit ita, si autem quaerentes justificari in Christo, inveniemur et ipsi peccatores; ergo Christus peccati minister est?» et reliqua. Sed nunc ad narrationem (quae quare suscepta sit 1154A diximus) de sua persona redeamus. Audistis, inquit, conversationem meam aliquando in judaismo. Ne novam rem de se narrare videatur, audistis inquit vitam meam: hoc enim dixit conversationem: actum scitis vivendi, quem actum habebam aliquando cum in judaismo eram, et quemadmodum agebam, quia supra modum persequebar Ecclesiam Dei. Non solum, inquit, judaeus eram, et legem sequebar, sed contra persequebar ecclesiam et impugnabam. Ergo qui talis eram ut persequerer Ecclesiam, non possum hodie qui conversus sum a judaismo ecclesiam persequi, quam persequebar; non possum, inquam, probare ut et judaismum sequar, et Ecclesiam persequar: simulque, et quod supra dixi, in judaismo nihil intellexi neque accepi quod ad Ecclesiam pertinebat. 1154B Non ergo ab hominibus doctus sum: expugnabam ergo ecclesiam: parum est expugnabam: quid adjecit? et proficiebam in judaismo supra multos coaetaneos meos in genere meo abundantius: et cum haberem collegas, aeque omnes vincerem cupiditate, et professione in judaismo: et abundantius agerem, id est fortior ac vehementior ad judaismum asserendum essem: aemulator existens paternarum traditionum ut eodem modo traditiones paternas, id est lectiones judaismi et legis, exponerem et traderem. Aemulus, id est, imitator, et quasi concertatione quadam; qui et idem esse vellem quales fuerunt, vel patres mei vel ipsae traditiones.

Vers. 15.—Haec igitur cum fuerit vita, unde conversio tanta? Subjungit, Sed cum placuit ei, qui 1154C me segregavit ex utero matris meae, et vocavit per gratiam suam ut revelaret filium suum in me, ut evangelizarem illum in gentibus. Ordo est, sed cum placuit Deo revelare filium suum in me. Quid est autem placuit Deo revelare filium suum in me? id est ut ego cognoscerem Christum: prius enim est ut cognoscat, deinde ut evangelizet. Sic qui me, inquit, separavit de utero matris meae, id est nasci me fecit. Item et vocavit me per gratiam suam; id est ut ad gratiam suam venirem Deumque cognoscerem, evocavit: nemo enim cognoscit Deum nisi qui vocatus est. Vocavit ergo me, et placuit ei ut revelaret filium suum in me; ut ego, inquit, cognoscerem, et sic deinde ut eum evangelizarem inter gentes. Hoc postea quam placuit, quid secutum est? continuo non acquievi 1154D carni et sanguini. Ergo revelatum, inquit, mihi est quod evangelizo. Et omnino laboravi carnaliter. Hic enim labor non est. Nam si divina nuntiat, et ea quae gratiam Dei habent animo labor non est, sed labor carnis et sanguinis, id est discurrere, ferre itineris laborem, provincias et gentes peragrare . Non autem acquievi, inquit, carni et sanguini. Caro enim et sanguis homo exterior totus est. Neque veni Hierosolymam ad praecessores meos apostolos . Hinc enim videri potuit ab hominibus vel per homines didicisse si Hierosolymam pergeret, et cum majoribus 1155A et praecessoribus diu viveret. Non, inquit, ivi ad apostolos praecessores meos, non ab ipsis didici; sed abii in Arabiam, et iterum reversus sum Damascum. Hoc est quod accepit per revelationem a Deo, ut evangelizaret inter gentes. Abii, inquit, in Arabiam. Quam longum iter! et cum redit Damascum, quam diversum? Deinde post annos tres veni Hierosolymam videre Petrum. Ergo jam tribus annis evangelizaverat inter gentes. Quid utique, nisi quod a Deo acceperat, ut Christum revelatum sibi gentibus evangelizaret? Post tres, inquit, annos Hierosolymam veni. Deinde subjungit causam, videre Petrum. Etenim si in Petro fundamentum ecclesiae positum est, ut in evangelio dictum; cui revelata erant omnia Paulus scivit videre se debere Petrum; quasi eum, cui tanta 1155B auctoritas a Christo data esset, non ut ab eo aliquid disceret . Denique quid subjungit? et mansi apud eum diebus quindecim. Ergo mansi tantum. Numquid paucis diebus tantam istam de Deo scientiam tam parvo tempore a Petro potui discere? Alium autem apostolorum neminem vidi, nisi Jacobum fratrem Domini. Magna doctrina etiam hoc adjunxit magnoque ingenio: primo quod ita dixit, apostolorum neminem alium vidi: nam Jacobum apostolum Symmachiani faciunt quasi duodecimum : et hunc sequuntur qui ad dominum nostrum Jesum Christum adjungunt judaismi observantiam : quanquam etiam Jesum Christum fatentur: dicunt enim eum ipsum Adam esse, et esse animam generalem, et alia hujusmodi blasphema. Ergo hic Paulus negavit Jacobum 1155C apostolum , dicendo alium autem apostolorum neminem vidi quod neminem apostolorum alium vidisse se dixit, nisi Jacobum. Et causa, quare Jacobum, adjecta est fratrem Domini qui frater est habitus secundum carnem. Cum autem fratrem dixit, 1156A apostolum negavit. Videndus autem hic fuerat honorifice. Sed neque a Jacobo aliquid discere potuit, quippe cum alia sentiat. At neque a Petro, vel quod paucis diebus cum Petro moratus est; vel quod Jacobus apostolus non est, et in haeresi sit . Adjecit autem et Jacobum. Vidi ergo nominatim quid Jacobus tractet et evangelizet: et tamen quoniam cognita mihi est ista blasphemia , repudiata a me est, sicut et a vobis, o Galatae, repudianda. Non enim potestis dicere, negas Jacobum, et inde ea quae nos sequimur repudias, quia non vidisti Jacobum. Adjecit ergo vidi et Jacobum. Nec error est: quem Jacobum fratrem inquit Domini, id est auctorem sententiae vestrae. Ita nihil apud me valuit. Et cum non secutus sim, et novi ejus sententiam. Quia ergo nihil mihi 1156B incognitum est, nec ille valuit persuadere, frustra vos eum sequimini .

Vers. 20.— Quae autem scribo vobis, ecce coram Deo, 1157A quia non mentior. Deferenda fides erat etiam jurejurando. His enim, qui jam erraverunt a fide, ea, inquit, quae scribo vobis non mentior, ecce coram Deo omnia profiteor me narrare, quemadmodum gesta sunt.

Vers. 21.— Deinde veni in partes Syriae et Ciliciae, hoc est evagelizare per gentes.

Vers. 22.— Eram autem ignotus facie ecclesiis Judaeae quae sunt in Christo. Id est jam notum erat evangelium pene omnibus ecclesiis Judaeae, quod ego annuntiabam (quae tamen Judaea est in Christo, non in judaismo Judaeorum). Multae autem ecclesiae sunt in Christo, quibus omnibus notum erat evangelium, quod de Christo habet. Eram tamen ipse ignotus facie. His ergo omnibus, quid ostendit? jam se evangelium suum omnibus persuasisse etiam cum absens esset.

1157B Vers. 23.— Tantummodo audiebant quod is qui persequebatur nos aliquando, nunc evangelizat fidem. Hoc et miraculo dicit fuisse omnibus, quod utique et esse debet ad miraculum: audiebant, inquit, omnes quod ego qui judaeus fuissem, qui persequerer Christianos et ecclesias aliquando, nunc evangelizarem fidem, id est, ut omnes haberent fidem in Christum: quam fidem antea denegabat, quam aliquando expugnabat. Miraculum ergo erat ut hodie evangelizaret fidem, qui aliquando expugnaverat; quod ipse fecerat.

Vers 24.— Et in me, inquit, magnificabant Dominum. Quia omnes jam capiebant virtutem Dei, et magnificum Deum dicebant, quod ego conversus essem; et expugnator qui fueram, nunc essem praedicator. Sic fiebat ut magnificarent 1157C Deum in me; id est magnum dicerent, qui conversa subito mente praedicarem Dominum Christum, scilicet quem ego antea expugnabam. Quid enim tam magnificum, quam vinci mentem, et accipere contrariam et praedicare eam quam ante expugnaras fidem? Quod si ita est, ergo et vos nihil aliud sequi debetis, nisi quod vobis evangelizat fidem Christi.