Incipit Psalmus LXIII. In Finem Psalmus David.

Exaudi, Deus, orationem meam, dum deprecor ad te: a timore inimici erue animam meam. Scrutati sunt iniquitates, defecerunt scrutantes scrutinio. Spiritus enim Prophetalis, qui per David loquebatur, audiens omnia et sciens universa, hoc in loco non solum Judaeorum malignam conspirationem, verum etiam Xiiia Philosophorum inanem scientiam, et Haereticorum perversam contumaciam pronuntiat aliquando deficere: in hoc capitulo ostenditur, cum dicit:

Perscrutati sunt iniquitates,

Defecerunt scrutantes scrutinio.

Omnium ergo malorum hominum ingenia deficiunt, ut ostendit Propheta. Philosophus enim mundi dominatum impugnat, nunc aquis, nunc terrae, nunc coelo Dei nomen indulgens; Haereticus autem doctrinam fidei mentitur: contra quos omnes pervigili cura, et assidua ad Dominum oratione pugnavit. Ob hoc igitur Propheta dixit: Exaudi, Deus, orationem meam, dum deprecor ad te.

Vigilandum ergo in oratione Dei est, ut cum fatigari anima in pressuris coeperit, Deus semper oratus exaudiat, nosque ab his quae timemus eripiat; in sequenti enim ait:

A timore inimici eripe animam meam.

Deus enim non tunc tantum orandus est, cum quae timentur evenerint. Semper itaque indefessis precibus Xiiib orandus est, ut nos a timore eorum, quorum dominatum timemus, eripiat. Propheta ergo, non ignarus quae eventura sint, imminentibus semper tribulationibus anxius, et ad omnem timorem inimici sollicitus, Deum orat ob ea quae timet, ut cum in tribulatione fuerit exaudiatur; neque enim Dei misericordiam metus noster, sed fides promeretur; et adjecit:

Protexisti me a conventu malignantium, a multitudine operantium iniquitatem; qui exacuerunt ut gladium linguas suas, intenderunt arcum, rem amaram, ut sagittent in obscuro immaculatum.

Sed arcus homicidae lingua semper intentus est, et acumen gladii linguae ejus praesto est; volant enim lethales ejus sagittae, et non dubium est, quid efficiant, hoc enim quaerunt, ut sagittent in obscuro immaculatum: hunc enim quaerit malignus interficere immaculatum, cui per Baptismum facta remissio est veterum criminum, nondum tamen doctrinis Xiiic spiritalibus eruditum, sed simplicem, et ex novae nativitatis infantia tenerum, quaerit intento arcu per rerum ignorantiam vulnerare: ait enim:

Subito sagittabunt eum, et non timebunt.

Naturam simplicem et immaculatam, hanc enim fallere quaerunt, huic occultos laqueos praetendunt, ut per latentes insidias interficiant innocentem; sequitur enim:

Firmaverunt sibi verbum malum, disputaverunt, ut absconderent laqueos, dixerunt: Quis videbit eos?

Semper enim ex se adversus fidem praesto sunt; et ideo dictum est: Absconderunt laqueos, et dixerunt: Quis videbit eos? Si Haereticus pervertere fidem tentet, incredibile est quantis eam ingeniis subvertere contendat. Si spem aeternitatis nostrae philosophia impugnet, mirum in modum omne bonum praesentis vitae ponit in corpore, ita ut ingenii sui virtute coelestis institutio subrui possit. Uterque ergo scrutantes deficiunt pro eodem Propheta: Defecerunt scrutantes scrutinio. Sed quid ad Deum humana perversitas? Xiiid quid adversus opificem operis ingenium? licet omnibus argumentis ad evertendam veritatem ingenium suum ostendat, deficiet tamen adversus veritatem adsertio falsitatis: atque ideo subsequitur:

Perscrutati sunt iniquitates, defecerunt scrutantes scrutinio.

Exquirant licet omnia naturalium causarum secreta, in ipsa tamen operis sui intentione deficiunt, doctrinis spritalibus refutati. Qui enim . . . . . . . omnia docent audient a nobis aeternae virtutis Deum. Jam si fidem Haereticus destruere tentet, Dei Filium semper fuisse cognoscet, nullo a Patre intervallo temporis separatum. Cognoscet ipsum esse virtutem, sapientiam Dei, hominis conditorem; hunc prima mundi crimina diluvio abluisse, hunc Moyseo legem dedisse, hunc in Prophetis fuisse, hunc per carnis infirmitatem carnis gloriam renovasse. Deficient igitur Xiva adversum ista scrutantes. Post haec ait:

Accedet homo ad cor altum, et exaltabitur Deus.

Per virtutem enim doctrina Dei eruditur, et cui in altum cor sit, ad Deum, haec divinae operationis praeconia proferentur; ita ut eorum ipsorum, qui haec audiant, confessione laudetur; hoc est ergo: Accedet homo ad cor altum, et exaltabitur Deus. Cognita enim scrutantium defectione, et accedente homine cordis alti, magnificentia Dei agnoscitur: nam quis non magnificabit Deum, quem mundi hujus cognoverit conditorem? quis non metuet, quem judicem sciet? quis non renasci in innocentiam cupiat, cum peccati remissionem per novam nativitatem accipiat? quis jam renatus peccare non desinat, et in innocentia parvuli permanere, cum talium sciat regnum esse coelorum? Haec professio nostra scrutantium ingenia debilitat; haec doctrinae specula, quae parvulorum sagittae sunt, stultas disputationes vulnerant; annuntiatis enim operibus Dei, tunc incipient facta ejus intelligi, tunc in his laetabitur Justus, tunc eum omnes recti Xivb corde laudabunt. In his est laetitia Sanctorum, in his spes firmissima; ob haec Deum qui recto sunt corde laudabunt, scientes esse remissorem peccatorum, mortis peremptorem, Zaboli debellatorem, Deum et Dominum nostrum Jesum Christum, qui est benedictus in secula seculorum.