Incipiunt Capitula Tertiae Cognitionis.

1. De adstante officio.

2. De ingressis episcopis.

3. Interlocutio de die examinis constituto, qui dies etiam officii responsione signatur.

4. Recitatio cautionis, ubi Catholici gesta receperunt.

5. Recitatio similis cautionis partis alterius.

6. Interlocutio, qua statuitur ut principalis causa dicatur.

7. Prosecutio Catholicorum, ubi principale negotium olim se agere velle testantur.

8. Ubi Donatistae a Catholicis exigunt ut proponant.

9. Ubi respondetur, propositionem ex mandato 1239C suo posse cognosci.

10. Prosecutio Catholicorum, qua praedicunt ne morarum impedimenta nectantur.

11. Prosecutio, ut quod intenditur, proponatur.

235 12. Responsio Catholicorum, qua dicunt propositionem Donatistarum ex ipsorum colligi posse mandato.

13. Interlocutio, qua poscitur ut principalis causa dicatur.

14. Prosecutio Catholicorum, qua provocant ut Ecclesiae principale negotium peragatur.

15. Prosecutio Donatistarum, discutiendas esse personas.

16. Responsio Catholicorum, jam confirmatas esse personas. 1239D

17. Interlocutio, quod prosecutionem Donatistarum Catholici non diligenter adverterint.

18. Responsio Catholicorum, qua dicunt utrumque recitandum esse mandatum.

19. Interlocutio qua Donatistarum prosecutio Catholicis asseritur.

20. Prosecutio Catholicorum, quid ab Imperatore petierint, a se directa legatione, ex qua flagitant ut jam causa dicatur.

21. Interlocutio ut recitetur Imperiale praeceptum.

22. Prosecutio Donatistarum de Catholici nominis quaestione et inde contentio.

23. Interlocutio de eadem re.

24. Recitatio Imperialis arbitrii.

25. Interruptio Donatistarum, qua interpretatur Imperiale praeceptum.

26. Catholicorum ad ista responsio.

27. Ubi Donatistae a Catholicis se dicunt esse laudatos.

28. Catholicorum ad ista responsio.

29. Recitatio principalis jussionis superius inchoatae,

1240A 30. Prosecutio Donatistarum de proprii ac paterni nominis ratione.

31. Catholicorum ad ista responsio.

32. Professio Donatistarum, sibi Principem fuisse Donatum.

33. Ubi a Catholicis ad condemnandum Donati vocabulum provocantur.

34. Ubi id ipsum de Mensurii nomine a Donatistis in Catholicos retorquetur.

35. Catholicorum ad ista responsio.

36. Interlocutio de lege recitata, et discutienda totius erroris origine.

37. Ubi preces Catholicorum legi sibi postulant Donatistae.

38. Interlocutio de rescripto pragmatico.

39. Prosecutio Donatistarum de legatorum discutienda persona.

40. Ubi Catholici contestantur multa agendo nihil velle agere Donatistas.

41. Item Catholicorum prosecutio de his quae super 1240B legatorum persona Donatistae fuerant prosecuti.

42. Interlocutio de superfluis amovendis et negotio proponendo.

43. Prosecutio Donatistarum de Imperiali rescripto Catholicorumque mandato inter se pariter conferendo.

44. Ubi asserunt Catholici, prosecutioni suae Donatistas minime respondisse.

45. Interlocutio de lege qua datus est cognitor, in qua parte sit superstitio constituta.

46. Ubi asserunt Donatistae, moras potius per Catholicos fieri.

47. Catholicorum ad ista contentio.

48. Interlocutio, quidnam petatur a partibus.

49. Prosecutio Donatistarum debere Catholicos aut mandati sui aut Imperialis praecepti subire jacturam.

50. Responsio Catholicorum, quod mandatum suum universa contineat.

1240C 51. Interlocutio qua exponitur a Donatistis forma pragmatici, et Catholicorum professio probabilis judicatur.

52. Ubi dicunt Donatistae Catholicos Imperatori esse mentitos.

53. Ubi ad haec Catholici ex ipsa lege respondent.

54. Ubi Donatistae dicunt actionem non se differre.

55. Prosecutio Catholicorum de ipso Imperiali rescripto, et de collatione sua, et de testimoniis scripturarum quibus confirmatur Ecclesia.

56. Prosecutio Donatistarum unde superius, id est, de legatorum suscipienda persona.

57. Responsio Catholicorum, quod ideo aliud quaeritur ut causa fugiatur; et inde contentio.

58. Interlocutio discutiendas legatorum personas non necessario postulari.

59. Prosecutio Catholicorum, quid ab Imperatore petitum sit, quidve concessum.

60. Prosecutio Donatistarum de persona iterum 1240D legatorum.

61. Catholicorum ad ista responsio.

62. Iterum Donatistarum contentio de legatorum discutienda persona.

63. Contestatio Donatistarum, quod moras Catholici innectant qui personas nolunt prodere legatorum.

64. Interlocutio, quod de his personis nihil quaeri voluit Imperator.

65. Iterum Donatistarum contentio de legatis.

66. Interlocutio, ut dicant Donatistae, si ex praesentibus Catholicis possunt eos agnoscere quos dicunt esse legatos: aut si absunt, praesentari oportere.

67. Prosecutio Donatistarum, ubi dicunt praesentandos esse legatos.

68. Responsio Catholicorum, ubi dicunt jam semel personam suam ab illis esse firmatam.

1241A 69. Iterum Donatistae de legatorum discussione contendunt.

70. Interlocutio, ut de persona legatorum contentione supplosa, ad interna negotii veniatur.

71. Iterum Donatistae de legatorum persona contendunt.

72. Ubi exigunt Catholici Donatistas causam oportere propriae separationis ostendere.

73. Iterum Donatistarum contentio de legatis.

74. Ubi Catholici respondent, nihil ab Imperatore praeceptum de legatorum discutienda persona, sed de erroris initio disquirendo.

75. Prosecutio Donatistarum apud se esse potius Catholicam: et iterum de legatorum discussione contentio.

76. Prosecutio Catholicorum, qua sibi testimoniis flagitant comprobari, quod apud se Donatistae dixerunt esse Catholicam.

77. Interlocutio legatorum nomina superfluo flagitari, quibus omissis, jam ad propositionem negotii 1241B veniendum.

78. Iterum Donatistarum contentio de legatis.

79. Interlocutio similis praecedenti.

80. Prosecutio Catholicorum, qua ad collationem se, sicut voluit Imperator, venisse testantur.

81. Interlocutio, legatorum discutiendas fuisse personas, ubi officium suum exsecuta legatio est.

82. Ubi postulant Catholici ut a Donatistis causa separationis propriae publicetur.

83. Iterum Donatistae flagitant edi sibi debere legatos.

236 84. Interlocutio ubi cognitor dicit, a forma legis se deviare non posse et omnes a legatorum inquisitione cessare debere, sed causam esse dicendam.

85. Prosecutio Donatistarum de edendo eo, quod Catholici ab Imperatore petierint, et per quos petierunt.

86. Interlocutio, quod praeceptum non sit inquirere, 1241C quidnam Catholici ab Imperatore petierint, sed confirmatis utrisque personis, negotium debere proponi.

87. Iterum Donatistarum inde contentio.

88. Catholicorum ad ista responsio, qua etiam contestantur prolixa velle gesta facere Donatistas.

89. Prosecutio Donatistarum, ubi moras dicunt per Catholicos fieri, et ubi edi sibi postulant quid ab Imperatore petierint: et ubi quaerunt utrum jure publico an divinis legibus velint actitare Catholici.

90. Interlocutio collationem tantummodo ab Imperatore petiisse Catholicos.

91. Interpellatio Donatistarum, qua se potius Catholicos dici oportere testantur.

92. Interlocutio eos Catholicos esse vocitandos quos sic vocari voluit Imperator.

93. Prosecutio Donatistarum, Catholicum nomen eis esse servandum quem victoria declaraverit Christianum.

94. Interlocutio ad ista consentiens, et formam 1241D praecedentis praecepti observans.

95. Ubi Donatistae sine praejudicio suo, hoc ipsum interfatum esse judicem volunt.

96. Interlocutio, ut jam causae proponatur initium, si volunt ostendere Donatistae adversariis nomen non convenire Catholicum.

97. Prosecutio Donatistarum ut Catholici, quia nolunt satisfacere judicatis, hoc saltem respondeant, utrum nomen petitoris adsumant.

98. Catholicorum ad ista responsio, et de Ecclesia ubique diffusa.

99. Prosecutio Donatistarum, nihil se habere cum Ecclesiis peregrinis: sed Catholicum nomen victori esse servandum: et profiteri Catholicos oportere, utrum personam petitoris adsumant.

100. Prosecutio Catholicorum, quomodo Afri Christiani communionem habeant cum orbe terrarum.

1242A 101. Item prosecutio Catholicorum, ibi Ecclesiam inquirendam ubi sponsus Ecclesiae, id est, Christus agnoscitur; et Catholici nominis evidens expressio.

102. Prosecutio Donatistarum, ubi Catholicum nomen interpretari aliter moliuntur, et conantur iterum ad transacta recurrere de nominibus legatorum.

103. Interlocutio judicis, ut omissis quae transacta sunt, Catholici nominis promissa ratio demonstretur.

104. Donatistarum contentio, ut proponere Catholici compellantur.

105. Item petitio Donatistarum, quod debeat judex pronuntiare de singulis.

106. Item ubi postulant Donatistae, ut Catholici edicant, utrum petitorum, an respondentium sibi velint vindicare personam.

107. Interlocutio ista confirmans.

108. Ubi Catholici profitentur, ad hoc se ingressos 1242B esse judicium, ut objectis eorum criminationibusque respondeant.

109. Prosecutio Donatistarum, qua requirunt, a quibus fuerint ad judicium provocati.

110. Prosecutio Catholicorum, qua ideo se ad collationem convenisse asserunt Donatistarum, ut eorum objecta refellerent, et qua eosdem Donatistas auditionem in comitatu petiisse testantur.

111. Interlocutio ut Donatistae quae solent crimina Catholicis objicere, jam proponant.

112. Prosecutio Donatistarum, ut pronuntiet judex utrum recta sint quae iidem postulant Donatistae.

113. Interlocutio qua et illos recte petiisse, et a Catholicis recte responsum esse pronuntiat.

114. Prosecutio Donatistarum in qua conantur Catholicos facere petitores.

115. Interlocutio judicis, si Catholici aliquid objiciunt Donatistis.

1242C 116. Prosecutio Catholicorum, qua dicunt nihil se objicere, sed objecta velle diluere: illos autem saepius objecisse et proprii tenore mandati et verbis episcopi Primiani posse monstrari.

117. Interlocutio ut Donatistae traditionis crimen, quod in mandatum suum contulerant adversus Catholicos, probationibus fulciant.

118. Postulatio Donatistarum, ut ante judex pronuntiet de persona, et sic eatur in causam.

119. Catholicorum ad ista contentio.

120. Interlocutio, eum esse petitorem qui crimen intendit.

121. Donatistarum petitio, ut Catholici doceant collationem ab utrisque partibus postulatam.

122. Catholicorum ad ista responsio.

123. Interruptio Donatistarum, per quam sibi Catholicum nomen assumunt: et de nominibus parentum utrinque contentio.

124. Ubi offerunt gesta Catholici in judicio habita Praefecturae, quibus comprobant quod promissum est.

1242D 125. Ubi ad transacta se referunt Donatistae, ne gesta recitentur, et de persona pronuntiari desiderant.

126. Interlocutio, collationem solam petiisse Catholicos, de hac tantummodo judicandum.

127. Ubi Donatistae contendunt, ut judex de sua primum petitione pronuntiet.

128. Prosecutio Catholicorum, ut proferant Donatistae si habent unde sua falsitas convincatur: et ubi gesta ingerunt Praefecturae.

129. Ubi ad transacta se conferunt Donatistae, ne gesta apud Praefecturam habita recitentur.

130. Interlocutio, qua supplosis omnibus, recitari oportere eadem gesta pronuntiat.

131. Prosecutio Donatistarum de persona petitorum, et judicis pronuntiatione promenda.

132. Interlocutio, ubi omnibus quae offerunt, recitandi ordinem pollicetur.

1243A 133. Interruptio Donatistarum, ne gesta recitentur.

134. Interlocutio, personam petitoris hinc posse clarescere si gesta fuerint recitata.

135. Contentio Donatistarum, ut pronuntiet cognitor de petitis.

136. Petitio Catholicorum, ut gesta recitentur.

137. Interlocutio, non debere ad pronuntiationem adigi cognitorem, cum ex altera parte probationis volumen offerretur.

138. Prosecutio Donatistarum, ubi ne gesta recitentur, aliud prosequuntur: et pronuntiari de parte a cognitore desiderant.

237 139. Interlocutio, ut gesta eadem recitentur.

140. Ubi multis prosecutionibus recitari gesta non sinunt Donatistae, et contra multas pronuntiationes judicis confligendo, personam fugiunt petitoris.

141. Ubi eadem gesta incipiunt recitari, et volentes 1243B interrumpere Donatistae, proconsularia vel vicariana offerunt gesta, per quae sibi monstrant plurima objecisse Catholicos.

142. Contestatio Catholicorum de tumultuantibus Donatistis.

143. Petitio Donatistarum, ut secundum ordinem temporis, singularum partium volumina recitentur.

144. Catholicorum ad ista responsio.

145. Interlocutio, utrum priora sint gesta quae legi desiderant Donatistae.

146. Donatistarum ad interrogata responsio.

147. Interlocutio, ea quae antiquiora sunt gesta primitus recitanda.

148. Ubi Catholici offerunt ea gesta quae priora sunt omnibus.

149. Prosecutio Donatistarum, qua ne aliqua gesta recitarentur, Catholicos dicunt ad forensia remeasse, cum divinis legibus elegerint universa 1243C discingi.

150. Interlocutio ut ea gesta recitentur quae antiquiora sunt.

151. Ubi Donatistae se in causam mirantur induci.

152. Ubi Catholici respondent gesta se per ordinem recitanda, sicut ipsi postulaverant, obtulisse.

153. Prosecutio Donatistarum, ubi aliud quam quod a Catholicis offertur, se petiisse respondent: et eos provocant, ut aut divinis tantum testimoniis, aut publico jure disceptent.

154. Interlocutio, ut gestorum dies inter se ab officio conferantur.

155. Prosecutio Catholicorum, quando debeat divinis legibus, quando publicis causa tractari.

156. Interlocutio qua Catholicorum prosecutio probabilis judicatur.

157. Prosecutio Donatistarum in qua redeunt ad priora, ut mandatum sibi et legatio publicetur.

158. Interlocutio adversus Donatistarum prosecutionem.

1243D 159. Prosecutio Donatistarum de mandato praesentibus defensoribus adtributo, et de alio mandato prioribus legatis imposito.

160. Catholicorum ad ista responsio, qua dicitur illo mandato quod legatis impositum est, aliena quoque negotia quae ab istis inquiri non debeant, contineri.

161. Prosecutio Donatistarum, qua hoc ipsum criminantur quod Catholici dixerunt, illud legatorum mandatum non esse prodendum.

162. Catholicorum ad ista responsio, quae sensum praecedentis prosecutionis exponit.

163. Prosecutio Donatistarum similis praecedenti.

164. Interlocutio, mandatum Catholicorum non debere disquiri: sed Donatistas potius oportere profiteri, utrum crimina velint traditionis ostendi, an fidei causam Ecclesiaeque tractari.

1244A 165. Donatistarum prosecutio, quod eis persona petitoris inludenter imponitur.

166. Interlocutio quod petitor gestorum poterit recitatione monstrari: et Donatistae respondent ordinem in eorum recitatione servandum.

167. Interlocutio ubi tempora gestorum Proconsularium sive Praefecturae inter se conferre jubetur officium.

168. Ubi gesta illis antiquiora a Catholicis offeruntur.

169. Ubi cognitor jubet volentibus legere Donatistis ab officio potius quae legenda sunt recitari.

170. Ubi Catholici ea quae ipsi offerunt gesta antiquiora esse respondent.

171. Ubi cognitor percontatur officium quae priora sint gesta.

172. Ubi respondet officium antiquiora esse gesta quae obtulerunt de codice Donatistae.

173. Ubi respondent Catholici se antiquiora proferre.

1244B 174. Ubi cognitor jubet Donatistarum gesta quasi antiquiora recitari: et ab officio recitatur datus a Catholicis libellus proconsuli Septimino.

175. Ubi Donatistae petitores volunt esse Catholicos.

176. Prosecutio Catholicorum, ubi petunt antiquiora potius recitari, quae apud Anulinum proconsulem gesta sunt, agentibus Donatistis.

177. Interlocutio quae jubet probare Catholicos schismatis crimen quod objiciunt Donatistis.

178. Catholicorum ad ista responsio.

179. Interlocutio quae jubet universa per ordinem recitari.

180. Contendentibus de nomine petitoris, interloquitur judex petitorem melius posse clarescere cum omnia fuerint recitata.

181. Prosecutio Donatistarum, ut eligant Catholici utrum publicis agere velint legibus, an divinis.

1244C 182. Ad haec interlocutio cognitoris, ut gesta per ordinem recitentur, quo possit petitor agnosci.

183. Ubi Donatistae ne gesta apud Anulinum Proconsulem habita recitentur, praescriptionem de lapsu temporis moliuntur inducere.

184. Ubi ista contendentibus Donatistis, interloquitur judex praescriptionem de lapsu temporis submovendam, cum ad hunc diem partes examen communi voluntate distulerint.

185. Ubi Donatistae dicunt, ideo se praescriptionem temporis intulisse, quoniam Catholici forensi more chartis oblatis agere voluerunt.

186. Interlocutio, ut respondeant Catholici objectis.

187. Catholicorum ad ista responsio, qua profitentur secundum Scripturas se acturos esse divinas, si a criminibus personarum et a legendis chartulis recedatur.

188. Prosecutio Donatistarum qua dicunt nihil 1244D certum de duobus elegisse Catholicos: nec se esse petitores, qui ad judicium venerint provocati, sed ipsos potius debere proponere.

189. Ubi dicunt Catholici eum non adsistere loco petitoris cui crimen objicitur.

190. Interlocutio approbans supradicta.

191. Ubi dicunt Donatistae, de oblata conditione forensis divinique tractatus nihil a Catholicis esse responsum.

192. Catholicorum ad ista responsio.

193. Ubi dicunt Donatistae, quod sensim inducantur in causam: et hoc sibi a patribus esse mandatum ut nomine respondentis adsistant.

194. Interlocutio ubi dicitur ad unam propositionem Donatistarum ipsum judicem, ad aliam vero respondisse Catholicos.

195. Ubi dicunt Donatistae judicem absentium, non praesentium partes debere defendere.

1245A 196. Interlocutio qua se hoc quod voluerant Donatistae pronuntiasse respondent.

197. Prosecutio Catholicorum qua se etiam elegisse 238 respondent quo jure disceptent, et nihil pro se egisse judicem, sed pro partibus suis.

198. Prosecutio Donatistarum, non fuisse in sua potestate quod ad judicium convenerunt.

199. Ubi Catholici interrogant Donatistas, utrum a personarum criminatione discedant.

200. Prosecutio Donatistarum, qua dicunt, huic interrogationi Catholicorum se respondere non posse: sed eos loco debere adsistere petitoris.

201. Prosecutio Catholicorum per quam se propositis Donatistarum conditionibus respondisse testantur.

202. Interlocutio approbans respondisse Catholicos, dicens antiquiora gesta recitari, ut petitor possit ostendi.

203. Prosecutio, qua Donatistae negantes unum certum elegisse Catholicos, ad praescriptionem de 1245B lapsu temporis revertuntur.

204. Catholicorum responsio, non occurrisse ad ultimum Donatistas qui postea mandaverunt.

205. Donatistarum inde contentio.

206. Prosecutio Catholicorum de professione episcopi Primiani, et ubi legendum offerunt per quod comprobant Donatistas transacta repetere,

207. Responsio Donatistarum cur redeant ad peracta.

208. Prosecutio Catholicorum moratorie agere Donatistas, et gesta esse recitanda quae detegant petitorem.

209. Ubi ne legantur gesta, volunt praescribere Donatistae.

210. Interlocutio, Donatistas contra suos velle venire consensus, et gesta esse recitanda.

211. Defensio Donatistarum cur nolint Catholicis proprium servare consensum.

212. Interlocutio, ut gesta recitentur, ea servans 1245C incolumia Donatistis, quae possunt ratione competere.

213. Ubi dicunt Donatistae consensus proprios servare debere Catholicos, qui se divinis legibus acturos esse promiserint.

214. Catholicorum ad ista responsio, non Caeciliani, sed Ecclesiae causam promisisse se divinis legibus peracturos.

215. Interlocutio, ut gesta recitentur quibus petitor possit ostendi.

216. Ubi, lecto titulo relationis, quaerunt Donatistae, cur titulus lectus est: et cognitor jubet ut actis neuter titulus inseratur.

217. Ubi exceptore recitante, Donatistae quaerunt unde prolata sint.

218. Ubi Catholici dicunt, recitatis gestis debere a se exigi lectionis ipsius firmitatem.

219. Interlocutio ante lectionem praecipiens responderi unde gesta prolata sint.

220. Ubi Catholici respondent, ex Archivo Proconsulis 1245D haec esse prolata: et recitantur ex ordine.

221. Ubi interrupta recitatione gestorum, interrogant Donatistae, utrum Caeciliani sit filius is qui nunc agat.

222. Catholicorum ad ista responsio, scriptum esse, ne Christianus partem sibi dicat in terra; nec in Caeciliano spem se ponere si innocens fuit, nec si nocens ille fuit, Ecclesiam deserendam.

223. Ubi interloquente cognitore omnia debere recitari, Donatistae postulant ut prosequi jubeantur.

224. Ubi Catholici dicunt, ex recitatione gestorum petitoris inveniri posse personam.

225. Prosecutio Donatistarum, ubi dicunt non esse discutiendam Caeciliani personam, si et reus manifestissimus deprehensus, non potest obesse Catholicis.

1246A 226. Catholicorum responsio, ideo se Caeciliani in medium misisse personam, quoniam ipsa Catholicae Ecclesiae semper objecta est, de qua si nunc taceant Donatistae, nihil esse jam causae cur separatio teneatur.

227. Ubi interrogant Donatistae utrum qui agunt Caeciliani sint filii.

228. Catholicorum ad ista responsio.

229. Iterum interrogatio Donatistarum super eadem re.

230. Catholicorum responsio, non patrem aut matrem Caecilianum sibi fuisse, sed fratrem; ibi etiam profitentur fidei suae Christum esse principium.

231. Iterum Donatistae, utrum pater fuerit Caecilianus, interrogant.

232. Catholicorum ad ista responsio, et inde contentio.

233. Interlocutio quae designat ad interrogata respondisse Catholicos.

234. Ubi jurantes objiciunt judici Donatistae quod 1246B satis defendat ipse Catholicos.

235. Prosecutio Catholicorum continens de patris ac fratris nomine repetita: ubi etiam dicitur Caeciliani causam ad Ecclesiam minime pertinere, sed tamquam frater innocens defendendus sit.

236. Prosecutio Donatistarum, Caecilianum Catholicis radicem fuisse vel caput, et necesse esse, ut si Caecilianus nocens fuerit, etiam propaginem ejusdem qui in capite fuit reatus inficiat.

237. Ubi Catholici respondent caput sibi esse Christum.

238. Ubi Petilianus interrumpit, et quaerit, quis ordinaverit Augustinum.

239. Item quaestio a Donatistis immissa, de Apostolo in quo dictum est, Ego vos generavi per Evangelium.

240. Catholicorum contestatio de tumultu partis adversae.

241. Interlocutio quae jubet respondere Catholicos 1246C ad propositam de Apostolo quaestionem.

242. Catholicorum ad quaesita responsio, cum testimoniis Scripturarum, unum patrem esse ad salutem Deum, dici autem alios honoris gratia, non salutis.

243. Ubi interrogant Donatistae, quis vocatur qui ordinaverit Augustinum.

244. Prosecutio Catholicorum, ad causam minime pertinere, ut ordinator ipsius inquiratur.

245. Ubi exprimentibus Donatistis de Augustini ordinatore, se quaerere a Catholicis respondetur, non se defendendam Augustini causam, qualiscumque sit suscepisse.

246. Interlocutio qua jubetur ut Augustinus de ordinatore suo ad quaesita respondeat.

247. Ubi Augustinus causa Ecclesiae in tuto primitus constituta, de suo evidenter ordinatore respondet, et ad objicienda quaecumque putarint, provocat Donatistas.

248. Interlocutio quae Donatistas praecipit respondere 1246D quid competat quod interrogant; licet non differat causam quaestio personarum.

249. Prosecutio Donatistarum qua dicunt vitiis sacerdotum Ecclesiam maculari: et volumen offerunt cum divinis testimoniis recitandum: ((contra ea quae in)) recitato a Catholicis in prima cognitione mandato posita compererunt.

250. Interlocutio ubi dicit tunc demum quod a Donatistis 239 offertur posse recitari, si velint a publicarum discussione chartarum discedere cognitorem.

251. Ubi petunt Donatistae quod offerunt interim recitari et ab officio recitatur.

252. Interlocutio quae dicit scripturam illam non debuisse ab his penitus concipi, a quibus mandato semel effecto negotium omne transierat.

253. Ubi asserunt Donatistae legalibus testimoniis velle se a Catholicis prolata in mandato suo legalia 1247A testimonia refutare, et rogant ut sua audiatur Epistola.

254. Interlocutio quae concedit ut recitetur quod secundum jus publicum non recte conceptum est: et hoc ipsum quod indulget, enumerat, ne jus a judice videatur omissum.

255. Exceptore recitante, dicent Donatistae sensus epistolae non bene distingui.

256. Ubi Catholici concedunt ipsos legere Donatistas, cum ipsi Catholicis, ut legerent, in superioribus denegarent.

257. Interlocutio quae dicit nihil interesse quis legat.

258. Ubi a Donatistarum Episcopo recitatur Epistola quam miserunt ad judicem Donatistae, quae testimoniis referta legalibus illa omnia testimonia quasi contrariis nitatur excludere, quae in mandato suo Catholici posuerunt.

259. Interlocutio quae omni Epistolae recitata, praebitam a Catholicis pronuntiat esse patientiam: 1247B et adversus textum ejus jubet respondere Catholicos.

260. Prosecutio Donatistarum qua petunt, ut testimonia sua testimoniis revincantur.

261. Ubi a Catholicis adversus Donatistarum epistolam respondetur.

262. Ubi volunt interrumpere Donatistae negantes aream in scripturis esse nominatam.

263 Item ubi asserunt Donatistae, de occultis non evidentibus reis Evangelium praecepisse, ut eorum permixtio toleretur.

264. Ubi Catholici postulant ut sibi patientia non negetur, quam ipsi recitatae Donatistarum epistolae praebuerunt.

265. Prosecutio Catholicorum, ubi inter caetera de superioribus repetita, et illud infertur, mundi nomine Ecclesiam contineri.

266. Donatistarum contra ista contentio, mundi nomine Ecclesiam non teneri.

1247C 267. Ubi Catholici postulant ut admoneantur Donatistae praestare patientiam, quorum epistolae illico respondetur, nullo dilationis spatio postulato quomodo ipsi petierunt Catholicorum vellent respondere mandato.

268. Ubi Donatistae respondent, ipsum sibi obstrepere qui longa prosequitur.

269. Ubi Catholici postulant, ut si volunt de singulis habere conflictum, removeatur epistola, aut patientiam praebeant, aut respondeatur epistolae.

270. Ubi dicunt Donatistae, ideo se non posse praestare patientiam, quod aliter volunt legem interpretari Catholici.

271. Interlocutio quae patientiam dicit esse praebendam, quoniam totius epistolae tenor a Catholicis patienter auditus est.

272. Prosecutio Catholicorum qua ideo scribi universa testantur, ut si quid in oblivionem venerit, de tabulis repetatur: et ubi dicunt, et in malo et in bono, mundum scripturarum testimoniis nominatum.

1247D 273. Interlocutio quae scriptum esse praecipit, perstrepere Donatistas.

274. Ubi asserunt Donatistae, interpretari Ecclesiam non posse per mundum, cum mundum agrum esse non Ecclesiam ipse Christus expresserit.

275. Interlocutio interrogans Donatistas, quis ille sit mundus, qui salvandus est dictus.

276. Donatistarum ad ista responsio, mundum illum hominem dici.

277. Interlocutio, quae requirit, utrum ex iisdem hominibus constet Ecclesia.

278. Donatistarum ad ista contentio.

279. Ubi exceptores et notarii suggerunt, impletis codicibus se debere discedere, et alios subrogari.

280. Interlocutio id fieri oportere praecipiens.

281. Prosecutio Catholicorum qua prolatae a Donatistis epistolae plena adsertione respondent.