Patrologiae Cursus Completus

 Patrologiae Cursus Completus

 Elenchus Operum Quae In Hoc Tomo XXI Continentur. Rufinus.

 Elenchus Operum Quae In Hoc Tomo XXI Continentur. Rufinus.

 Anno Domini Ccccx. Rufinus Aquileiensis Presbyter.

 Anno Domini Ccccx. Rufinus Aquileiensis Presbyter.

 Notitia Ex Schoennemanno

 Notitia Ex Schoennemanno

 I. Opera Sincera.—1. Scripta propria.

 II. Supposititia et Aliena.

 III. Dubia.

 IV. Deperdita.

 Saec. XV.

 Saec. XVI.

 I. Eusebii Historia eccl. a Rufino conversa et duobus libris aucta.

 II. Rufini Historia eremitica, seu de Vitis Patrum liber.

 Saec. XV.

 Saec. XVI.

 Saec. XVII.

 III. Basilii Magni Regula seu Instituta monachorum.

 IV. Basilii Magni homiliae septem a Rufino conversae.

 VI. Origenis libri quatuor de Principiis et Homiliae.

 VII. Gregorii Nazianzeni opuscula decem a Rufino Latinitate donata.

 VIII. Sixti Sententiae.

 IX. Evagrii opuscula.

 XI. Anatolii Alexandrini, Laodicensis episc. Canon paschalis.

 Ad Illustrissimum Ac Reverendissimum Dom. Danielem Delphinum Aquileiae Patriarcham Praefatio.

 Ad Illustrissimum Ac Reverendissimum Dom. Danielem Delphinum Aquileiae Patriarcham Praefatio.

 Vetus praefatio. Ornatissimo Lectissimoque Viro D. Joanni A Sancto Andrea Parisiensis Ecclesiae Canonico Renatus Laurentius De La Barre S.

 Vetus praefatio. Ornatissimo Lectissimoque Viro D. Joanni A Sancto Andrea Parisiensis Ecclesiae Canonico Renatus Laurentius De La Barre S.

 Tyrannii Rufini, Ortu Concordiensis, Civitate Aquileiensis, Presbyteratu Hierosolymitani, Vita.

 Tyrannii Rufini, Ortu Concordiensis, Civitate Aquileiensis, Presbyteratu Hierosolymitani, Vita.

 Liber Primus.

 Caput I.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Liber Secundus. De Scriptis A Rufino Romae Editis

 Caput I.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 I.

 II.

 Caput. V.

 I. Fragmentum epistolae Origenis ex versione Rufini.

 II. Fragmentum epistolae Origenis ex versione Hieronymi.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 I. Paulinus Nolanus Epistola XLVI. olim XLVII.

 I. Clemens libro IX. Recognitionum cap. XXVII.

 II. Bardesanes in Dialogo de Fato apud Eusebium lib. VI. Praeparationis Evangelicae cap. X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 I.

 I. Symbolum Apostolicum vetus.

 II. Symbolum Aquilejense.

 Classis I. Libri Canonici.

 I. Veteris Testamenti.

 II. Novi Testamenti.

 Classis II. Libri Ecclesiastici.

 I. Veteris Testamenti.

 II. Novi Testamenti.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 Caput XVII.

 Caput XVIII.

 Caput XIX.

 Caput XX.

 Tyrannii Rufini Opera, de quibus supra disseruimus.

 Tyrannii Rufini Opera, de quibus supra disseruimus.

 I. Sincera.

 I. Scripta propria.

 II. Supposititia Et Aliena.

 III. Dubia.

 IV. Deperdita.

 Tyrannii Rufini Aquileiensis Presbyteri De Benedictionibus Patriarcharum Libri Duo. Adnotationem direxi ad Rufinum Presbyterum, sanctae Melaniae spiri

 Tyrannii Rufini Aquileiensis Presbyteri De Benedictionibus Patriarcharum Libri Duo. Adnotationem direxi ad Rufinum Presbyterum, sanctae Melaniae spiri

 Rufino Fratri Paulinus Salutem.

 In Librum De Benedictionibus Judae Rufini Aquileiensis Presbyteri Ad

 Liber Primus. Benedictio Judae.

 Paulinus Fratri Rufino Salutem.

 Paulinus Fratri Rufino Salutem.

 In Librum II. De Benedictionibus Patriarcharum Rufini Aquileiensis Presbyteri Ad Paulinum Presbyterum Praefatio. Rufinus Fratri Paulino Homini Dei Sal

 Liber Secundus. De Benedictionibus Reliquorum Undecim Patriarcharum.

 Benedictio Ruben.

 Benedictio Simeon Et Levi.

 Benedictio Zabulon.

 Benedictio Isachar.

 Benedictio Dan.

 Benedictio Gad.

 Benedictio Aser.

 Benedictio Nephthalim.

 Benedictio Joseph.

 Benedictio Benjamin.

 Commentarius In Symbolum Apostolorum Auctore Tyrannio

 Commentarius In Symbolum Apostolorum Auctore Tyrannio

 Historia Monachorum Seu Liber De Vitis Patrum Auctore Rufino Aquileiensi Presbytero.

 Historia Monachorum Seu Liber De Vitis Patrum Auctore Rufino Aquileiensi Presbytero.

 Historia Monachorum.

 Caput Primum. De Sancto Joanne.

 Caput II. De Hor.

 Caput III. De Ammone.

 Caput IV. De Palladio cap. 44. dicitur Nullam hujus memoriam invenio in Ecclesiasticis tabulis. De eo Sozomenus lib. VI, cap. hic paucula superioribus

 Caput V. De Oxyryncho Civitate. (Deest hoc caput in Palladio).

 Caput VI. De De hoc Sozomenus l. VI. c. 28. Cassiodor. lib. VIII. c. 1. Niceph. lib. XI. c.

 Caput VII. De Apollonio.

 157 Caput VIII. De Ammone.

 Caput IX. De Coprete Presbytero Et Patermutio.

 167 Caput X. De Syro Abbate, Isaia, Paulo, Et Anuph.

 Caput XI. De Heleno.

 Caput XII. De De hoc Sozomenus libro VI. cap. 28. Nicephorus lib. II. cap. 34. Cassiodorus Hist. Trip. lib. VIII, cap.

 Caput XIII. De Pithyrione.

 Caput XIV. De Patre De hoc Sozomenus lib. VI. cap. 28. Niceph. lib. II. cap. 34. Cassiodorus lib. VIII. Trip. Hist. cap.

 Caput XV. De De hoc Sozomenus lib. VI. cap. 28. Niceph. lib. XI. cap.

 176 Caput XVI. De De hoc Maurolycus in Martyrologio suo, nomine, 29. Novembris: Florarium Sanctorum manuscriptum 8. Martii: Habes haec posteriora de t

 181 Caput XVII. De Monasterio Abbatis Isidori.

 182 Caput XVIII. De Serapione Presbytero. (Deest hic Palladio.)

 Caput XIX. De Apollonio Monacho Et Martyre.

 185 Caput XX. De Dioscoro Presbytero.

 Caput XXI. De Monachis In Nitria Commorantibus.

 Caput XXII. De Loco Qui Dicitur Eadem habes apud Palladium cap. 69. Ex quo sua desumpsit, ut credo, Sozomenus lib. VI. cap. 31. qui poene verbo tenus

 Caput XXIII. De Sozomenus libro VI, cap. 30. Nicephorus lib. XI, cap. 37. Cassiodorus lib. X: Histor. Tripart. cap. 7. Hos Origenis fulmine infectos f

 Caput XXIV. De Didymo. (Deest hic Palladio de Didymo caeco.)

 191 Caput XXV. De Cronio. (Pallad. cap. 25 et 89 de Croniis qui noti fuere Antonio.)

 Caput XXVI. De Origene.

 Caput XXVII. De Qui res Evagrii parum perspectas habuere, ipsum quandoque laudant, ut Socrates Novatianus, lib. IV. Histor. Eccles. cap. 18, et Sozome

 Caput XXVIII. De Duobus Macariis, Et Primo, De

 Caput XXIX. De Martyrologium Romanum 2. Januarii: Menologium de utroque Macario 19. Januarii: Palladius cap. 19. dicit hunc aliquanto funiorem Aegypti

 Caput XXX. De Ammone, Primo Nitriae Monacho.

 Caput XXXI. De Hujus Memoria 7 Martii in Martyrolog. Romano: Menologium Graecorum: Menaea eodem die fuse satis ejus Vitam referunt. In Triodio pag. vo

 Caput XXXII. De Piammone Presbytero. (Pallad., cap. 72 de Ammona presbytero qui hic Piammon.)

 Caput XXXIII. De Joanne.

 Epilogus. De periculis itineris ad eremos.

 Rufini Aquileiensis Presbyteri In Suam Et Eusebii Caesariensis Latinam Ab Eo Factam Historiam Ad Chromatium Episcopum Aquileiae

 Rufini Aquileiensis Presbyteri In Suam Et Eusebii Caesariensis Latinam Ab Eo Factam Historiam Ad Chromatium Episcopum Aquileiae

 Rufini Aquileiensis Presbyteri Historiae Ecclesiasticae Libri Duo.

 Rufini Aquileiensis Presbyteri Historiae Ecclesiasticae Libri Duo.

 Elenchus Capitum Primi Libri.

 Liber Primus.

 Caput Primum. De Arii haeresi.

 Caput II. De Concilio apud Nicaeam congregato.

 Caput III. De conversione Philosophi Dialectici.

 Caput IV. De Paphnutio Confessore.

 Caput V. De Spiridione Episcopo, et mirabilibus ejus.

 Caput VI. Exemplum fidei Nicaenae

 Caput VII. De Helena Constantini matre.

 Caput VIII. De Cruce Salvatoris in Jerosolymis ab Helena reperta.

 Caput IX. De captivitate Frumentii et Edesii, et de conversione Indorum per ipsos gesta.

 Caput X. De conversione gentis Iberorum per captivam facta.

 Caput XI. De Constantia sorore Constantini, et Presbytero per eam fratri insinuato.

 Caput XII. De Alexandri, et Eusebii, atque Arii, conflictu.

 Caput XIII. De probroso Arii interitu.

 Caput XIV. De Athanasii Episcopi principiis.

 Caput XV. De Constantini Imperatoris errore.

 Caput XVI. De concilio haereticorum apud Tyrum contra Athanasium congregato.

 Caput XVII. De exciso brachio Arsenii, caeterisque dolis haereticorum in concilio retectis.

 Caput XVIII. De fuga et latebris Athanasii.

 Caput XIX. Ut Constans Imperator, pro Athanasio, fratri Constantio scripserit, eumque Ecclesiae suae reddi jusserit.

 Caput XX. De Concilio apud Mediolanum habito, et exiliis Eusebii, Luciferi, caeterorumque Episcoporum catholicorum.

 Caput XXI. De Ariminensi concilio.

 Caput XXII. De Liberio Episcopo urbis Romae.

 Caput XXIII. De Jerosolymorum et Alexandriae Episcopis.

 Caput XXIV. De permixtione Episcoporum apud Antiochiam.

 Caput XXV. De schismate Arianorum, quod in tres partes divisum est: et quidam eorum Eunomiani, alii Macedoniani, alii vero permanserunt Ariani.

 Caput XXVI. De fine Constantii Imperatoris, et ortu Juliani.

 Caput XXVII. De Episcopis ab exilio relaxatis.

 Caput XXVIII. De Concilio apud Alexandriam sanctorum Episcoporum, et Luciferi ab his dissidio.

 Caput XXIX. De his quae in eodem Concilio statuta sunt.

 Caput XXX. De Eusebio et Hilario, atque Ecclesiarum per eos restitutione.

 Caput XXXI. De scriptis Hilarii.

 Caput XXXII. De persecutionibus Juliani blandis et callidis.

 Caput XXXIII. De saevitia ejus erga Athanasium.

 Caput XXXIV. De fuga rursum et latebris Athanasii.

 Caput XXXV. De sepulcro martyris Babylae.

 Caput XXXVI. De Theodoro Confessore apud Antiochiam.

 Caput XXXVII. De Judaeorum conatibus, qui a Juliano decepti, templum in Jerosolymis reaedificant.

 Caput XXXVIII. Ut terraemotu inibi, et igni divinitus accenso, Judaei ab illicitis disturbabantur inceptis.

 Caput XXXIX. De signis et virtutibus terrificis, quae in exitium conversa sunt Judaeorum.

 Liber Secundus.

 Caput I. De ortu et religiosa mente Principis Joviniani. et de fine ejus.

 Caput II. De ortu Valentiniani et Valentis.

 Caput III. De dormitione Athanasii, et persecutionibus Lucii haeretici.

 Caput IV. De virtutibus et mirabilibus sanctorum qui fuerunt in Aegypto.

 Caput V. De persecutione quae fuit apud Edessam.

 Caput VI. De Moyse, quem Regina Sarracenorum gentis suae poposcit Episcopum.

 Caput VII. De Didymo Alexandrino vidente.

 Caput VIII. Quot ex discipulis Antonii etiam tunc in eremo habitantibus, virtutes et signa fecerint.

 Caput IX. De Gregorio et Basilio Cappadociae Episcopis.

 Caput X. De Damaso Episcopo, et Ursini subreptione.

 Caput XI. De Ambrosio Episcopo.

 Caput XII. De Valentiniani fine.

 Caput XIII. De Gothorum per Thracias irruptione, et Valentis nece.

 Caput XIV. Ut Gratianus Imperator Theodosium regni participem adsciverit, et post multa religiose et fortiter gesta Maximi tyranni insidiis succubueri

 Caput XV. De Valentiniano puero. Utque mater ejus Justina Arianam haeresim defendens, Ecclesias perturbare conata sit.

 Caput XVI. De Benevoli Magistri memoriae fideli constantia.

 Caput XVII. Ut Theodosius necem Gratiani ultus, de Maximo triumphaverit.

 Caput XVIII. De Theodosii commisso in Thessalonicenses, et poenitentia ejus publice apud sacerdotes gesta.

 Caput XIX. De restitutione Ecclesiarum, quae per ipsum jam catholicum in Oriente restitutae sunt.

 Caput XX. De Apollinare, et haeresi ejus.

 Caput XXI. De Episcoporum successionibus per Orientem.

 Caput XXII. De seditione Paganorum contra Fideles.

 Caput XXIII. De situ templi Serapis, et subversione ejus.

 Caput XXIV. De fraudibus, quae in templis Paganorum detectae sunt.

 Caput XXV. De Saturni sacerdote Tyranno, totius pene Alexandriae adultero.

 Caput XXVI. De Canopi initio et interitu.

 Caput XXVII. De Ecclesiis et Martyriis quae in idolorum locis constructa sunt.

 Caput XXVIII. De Joannis sepulcro violato et reliquiis apud Alexandriam conservatis.

 Caput XXIX. De Thoracibus Serapis apud Alexandriam abrasis, et signo Christi in loco eorum reddito.

 Caput XXX. Ut mensura aquae Nili fluminis, quam πῆχυν vocant, ad Ecclesiam deferatur.

 Caput XXXI. De Valentiniani junioris interitu, et ortu Eugenii.

 Caput XXXII. De responsis Joannis monachi.

 Caput XXXIII. De apparatu belli adversus Eugenium Theodosii, et de victoria ejus orationibus magis, quam virtute peracta.

 Caput XXXIV. De fine Theodosii post victoriam, et Arcadio atque Honorio liberis ejus et haeredibus regni.

 Rufini Aquileiensis Presbyteri Apologiae In Sanctum Hieronymum Libri Duo.

 Rufini Aquileiensis Presbyteri Apologiae In Sanctum Hieronymum Libri Duo.

 Liber Primus.

 Liber Secundus

 Apologia Quam Pro Se Misit Rufinus Presbyter Ad Anastasium Romanae Urbis Episcopum.

 Apologia Quam Pro Se Misit Rufinus Presbyter Ad Anastasium Romanae Urbis Episcopum.

 Epistola Anastasii Romanae Urbis Episcopi Ad Joannem Episcopum Jerosolymorum Super nomine Rufini

 Epistola Anastasii Romanae Urbis Episcopi Ad Joannem Episcopum Jerosolymorum Super nomine Rufini

 Appendix Ad Opera Rufini.

 Appendix Ad Opera Rufini.

 Monitum Ad Lectorem.

 Monitum Ad Lectorem.

 Veteris Editoris Antonii De Albone Archiepiscopi Lugdunensis, Etc., In Commentarium In Psalmos LXXV, Ab se repertum ac primo editum, Dedicatio et prae

 Veteris Editoris Antonii De Albone Archiepiscopi Lugdunensis, Etc., In Commentarium In Psalmos LXXV, Ab se repertum ac primo editum, Dedicatio et prae

 Item De Commentariis In Prophetas Oseam, Joelem Et Amos, Ex Epistola Dedicatoria Renati Laurentii De La Barre Ad D. Joannem A Sancto Andrea.

 Item De Commentariis In Prophetas Oseam, Joelem Et Amos, Ex Epistola Dedicatoria Renati Laurentii De La Barre Ad D. Joannem A Sancto Andrea.

 In LXXV Davidis Psalmos Commentarius Rufino Aquileiensi Olim Attributus.

 In LXXV Davidis Psalmos Commentarius Rufino Aquileiensi Olim Attributus.

 Titulorum Omnium Qui Psalmis Praefiguntur Argumentum.

 Commentarius In LXXV Psalmos.

 Commentarius In LXXV Psalmos.

 Psalmus Primus.

 Titulus Psalmi II.

 Psalmus II.

 15 Titulus Psalmi III.

 Psalmus III.

 Titulus Psalmi IV.

 19 Psalmus IV.

 Titulus Psalmi V.

 Psalmus V.

 27 Titulus Psalmi VI.

 Psalmus VI.

 Titulus Psalmi VII.

 Psalmus VII.

 Titulus Psalmi VIII.

 Psalmus VIII.

 Titulus Psalmi IX.

 Psalmus IX.

 Titulus Psalmi X.

 Psalmus X.

 Titulus Psalmi XI.

 Psalmus XI.

 Titulus Psalmi XII.

 Psalmus XII.

 Titulus Psalmi XIII.

 Psalmus XIII.

 Titulus Psalmi XIV.

 Psalmus XIV.

 Titulus Psalmi XV.

 66 Psalmus XV.

 Titulus Psalmi XVI.

 Psalmus XVI.

 Titulus Psalmi XVII.

 Psalmus XVII.

 Titulus Psalmi XVIII.

 Psalmus XVIII.

 Titulus Psalmi XIX

 Psalmus XIX.

 91 Titulus Psalmi XX.

 Psalmus XX.

 Titulus Psalmi XXI.

 Psalmus XXI.

 Titulus Psalmi XXII.

 Psalmus XXII.

 Titulus Psalmi XXIII.

 Psalmus XXIII.

 Titulus Psalmi XXIV.

 Psalmus XXIV.

 Titulus Psalmi XXV.

 Psalmus XXV.

 Titulus Psalmi XXVI.

 Psalmus XXVI.

 Titulus Psalmi XXVII.

 Psalmus XXVII.

 Titulus Psalmi XXVIII.

 Psalmus XXVIII.

 Titulus Psalmi XXIX.

 Psalmus XXIX.

 Titulus Psalmi XXX.

 Psalmus XXX.

 Titulus Psalmi XXXI.

 Psalmus XXXI.

 Titulus Psalmi XXXII.

 Psalmus XXXII.

 Titulus Psalmi XXXIII.

 Psalmus XXXIII.

 Titulus Psalmi XXXIV.

 Psalmus XXXIV.

 159 Titulus Psalmi XXXV.

 Psalmus XXXV.

 Titulus Psalmi XXXVI.

 Psalmus XXXVI.

 Titulus Psalmi XXXVII.

 Psalmus XXXVII.

 Titulus Psalmi XXXVIII.

 Psalmus XXXVIII.

 Titulus Psalmi XXXIX.

 Psalmus XXXIX.

 Titulus Psalmi XL.

 Psalmus XL.

 Titulus Psalmi XLI.

 Psalmus XLI.

 Titulus Psalmi XLII.

 Psalmus XLII.

 208 Titulus Psalmi XLIII.

 Psalmus XLIII.

 Titulus Psalmi XLIV.

 Psalmus XLIV.

 Titulus Psalmi XLV.

 Psalmus XLV.

 232 Titulus Psalmi XLVI.

 Psalmus XLVI.

 Titulus Psalmi XLVII.

 Psalmus XLVII.

 Titulus Psalmi XLVIII.

 Psalmus XLVIII.

 Titulus Psalmi XLIX.

 Psalmus XLIX.

 Titulus Psalmi L.

 Psalmus L.

 Titulus Psalmi LI.

 Psalmus LI.

 Titulus Psalmi LII.

 Psalmus LII.

 Titulus Psalmi LIII.

 Psalmus LIII.

 Titulus Psalmi LIV.

 Psalmus LIV.

 Titulus Psalmi LV.

 Psalmus LV.

 278 Titulus Psalmi LVI.

 Psalmus LVI.

 Titulus Psalmi LVII.

 Psalmus LVII.

 Titulus Psalmi LVIII.

 Psalmus LVIII.

 Titulus Psalmi LIX.

 Psalmus LIX.

 Titulus Psalmi LX.

 Psalmus LX.

 Titulus Psalmi LXI.

 Psalmus LXI.

 Titulus Psalmi LXII.

 Psalmus LXII.

 Titulus Psalmi LXIII.

 Psalmus LXIII.

 Titulus Psalmi LXIV.

 Psalmus LXIV.

 Titulus Psalmi LXV.

 Psalmus LXV.

 326 Titulus Psalmi LXVI.

 Psalmus LXVI.

 Titulus Psalmi LXVII.

 Psalmus LXVII.

 Titulus Psalmi LXVIII.

 Psalmus LXVIII.

 Titulus Psalmi LXIX.

 Psalmus LXIX.

 Titulus Psalmi LXX.

 Psalmus LXX.

 Titulus Psalmi LXXI.

 Psalmus LXXI.

 Titulus Psalmi LXXII.

 Psalmus LXXII.

 Titulus Psalmi LXXIII.

 Psalmus LXXIII.

 Titulus Psalmi LXXIV.

 Psalmus LXXIV.

 Titulus Psalmi LXXV.

 Psalmus LXXV.

 Commentarius In Prophetas Minores Tres Osee, Joel Et Amos, Rufino Aquileiensi Presbytero Olim Ascriptus.

 Commentarius In Prophetas Minores Tres Osee, Joel Et Amos, Rufino Aquileiensi Presbytero Olim Ascriptus.

 Praefatio.

 Praefatio.

 Commentarius In Oseam.

 Commentarius In Oseam.

 Liber Primus.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Liber Secundus.

 Caput IV ( sequitur ).

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Liber Tertius.

 Caput X ( sequitur ).

 Caput XI

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Commentarius In Joel Prophetam .

 Commentarius In Joel Prophetam .

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Commentarius In Amos Prophetam.

 Commentarius In Amos Prophetam.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Liber Secundus

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Monitum Ad Lectorem.

 Monitum Ad Lectorem.

 Vita Sanctae Eugeniae Virginis Ac Martyris Auctore

 Vita Sanctae Eugeniae Virginis Ac Martyris Auctore

 Caput Primum. Eugeniae parentes. Philippus Magos Aegypto pellit.

 Caput II. Docetur Eugenia philosophiam. Respuit Aquilii consulis filii conjugium. Maritus moribus, non majoribus eligendus.

 Caput III. Christiani Alexandria jussi discedere. Philosophorum sectas aversatur. Monasterium S. Heleni. Theodorus praefectus monasterii S. Heleni. Cu

 Caput IV. S. Helenus Heliopolis episcopus.

 Caput V, S. Helenus ardentes prunas illaesa veste defert. Sancti Heleni cum Zarea mago congressus. Signo crucis munitus S. Helenus, in igne illaesus p

 Caput VI. Eugeniae postulatio.

 Caput VII. Matutinae laudes. Sexta mysteria celebrantur. Nona refectio. Visio S. Heleni. Eugenia, etiam mutato habitu, divinitus a S. Heleno agnoscitu

 Caput VIII. Plangunt Alexandrini Eugeniam quasi perditam. Fit Eugeniae simulacrum tamquam deae.

 Caput IX. Catalogus virtutum S. Eugeniae.

 Caput X. Cogitur praeesse monasterio. Vilissima quaeque munia obit. Precum horariarum studiosissima.

 Caput XI. Melanthiam a quartana oleo sacro curat.

 Caput XII. Melanthia incesto Eugeniae ardet amore. Fortiter resistit Eugenia.

 Caput XIII. Falso accusatur attentati stupri. Praefectus Alexandrinus Eugeniam comprehendi jubet. Catenis vincta sistitur praefecto.

 Caput XIV. Praefectus Eugeniae pater agit in filiam incognitam. Eugeniae prudentissima responsio.

 Caput XV. Ancillae falsum testimonium contra Eugeniam.

 Caput XVI Egregie se purgat Eugenia. Sexu suo omnes criminatores confundit.

 Caput XVI. Agnoscitur a parentibus. Baptizatur tota familia. Pax datur Christianis.

 Caput XVII. Excitatur persecutio. Imperatorum literae ad Philippum.

 Caput XVIII Philippus bona sua ecclesiis et pauperibus erogat. Dignus habetur episcopatus honore.

 Caput XIX. Perennius praefectus Alexandriae. Philippus gladio percutitur. Eugenia monasterium virginum struxit. Claudia xenodochium erigit super sepul

 Caput XX. Basilla Eugeniae societatem expetit. Cornelius Papa baptizat Basillam.

 Caput XXI. Claudia viduas, Eugenia virgines congregat. Nocte Dominica hymni et sacra mysteria.

 Caput XXII. Persecutio Christianorum. Revelat Dominus Eugeniae et Basillae coronas proximas. Oratio Eugeniae ad Christum.

 Caput XXIII. Eugeniae adhortatio ad virginitatem et martyrium. Mundi blandimenta fallacia.

 Caput XXIV. Basilla ab ancilla proditur. Helenus patruelis Basillae. Basilla pedes Proti et Hyacinthi osculatur.

 Caput XXV. Basilla aversatur colloquium sponsi Pompeii. Calumnia Pompeii in Christianos.

 Caput XXVI. Sententia Gallieni Imp. contra Basillam. Basilla ob amorem castitatis gladio transfoditur. Protus et Hyacinthus decollantur.

 Caput XXVII. Praeclarum Eugeniae de castitate Ecclesiae testimonium.

 Caput XXVIII. Ducitur ad templum Dianae Eugenia. Eugeniae oratio. Ad preces Eugeniae templum Dianae corruit. Sententia Imp. contra Eugeniam. Eugenia i

 Caput XXIX. Illaesa manet ab igne thermarum. A Christo in carcere pascitur. Gladio percutitur.

 Caput XXX. Matri apparet, et mortem praedicit.

 Libellus De Fide Seu Duodecim Anathematismi Sub Rufini Nomine.

 Libellus De Fide Seu Duodecim Anathematismi Sub Rufini Nomine.

 Incipit Propter Fidem.

 Rufini Presbyteri Provinciae Palaestinae Liber De Fide.

 Rufini Presbyteri Provinciae Palaestinae Liber De Fide.

 Anno Domini CDXV. Pelagius Britannus.

 Anno Domini CDXV. Pelagius Britannus.

 De Vita Et Scriptis Pelagii Dissertatio, Auctore Garnerio, Marii Mercatoris Operum Editore

 De Vita Et Scriptis Pelagii Dissertatio, Auctore Garnerio, Marii Mercatoris Operum Editore

 Operum Editionumque Pelagii Recensio, Auctore Schoenemanno (Bibliotheca Patrum Latinorum historico-litteraria)

 Operum Editionumque Pelagii Recensio, Auctore Schoenemanno (Bibliotheca Patrum Latinorum historico-litteraria)

 I. Quae etiamnunc supersunt integra Pelagii scripta.

 II. Deperdita, quorum fragmenta exstant.

 III. Plane deperdita.

 I. Expositionum in Epistolas Pauli libri XIV.

 II. Epistola ad Demetriadem virginem.

 III. Libellus fidei ad Innocentium.

 Saec. XV.

 Saec. XVI.

 Saec. XVII.

 Saec. XXIII.

 Expositiones In Epistolas Sancti Pauli.

 Expositiones In Epistolas Sancti Pauli.

 Libellus Fidei Ad Innocentium 1.

 Libellus Fidei Ad Innocentium 1.

 Epistola Ad Demetriadem.

 Epistola Ad Demetriadem.

 Opus Dubium. Epistola Ad Celantiam Viduam.

 Opus Dubium. Epistola Ad Celantiam Viduam.

 Opera Quorum Fragmenta Tantum Supersunt. Eucologiae Ex Scriptura.

 Opera Quorum Fragmenta Tantum Supersunt. Eucologiae Ex Scriptura.

 Liber De Natura.

 Liber De Natura.

 Liber De Viduam.

 Liber De Viduam.

 Epistola Ad Amicum.

 Epistola Ad Amicum.

 Epistola Ad Innocentium I.

 Epistola Ad Innocentium I.

 Epistola, Seu Chartula Purgationis, Ad Sanctum Augustinum.

 Epistola, Seu Chartula Purgationis, Ad Sanctum Augustinum.

 Liber De Libero Arbitrio.

 Liber De Libero Arbitrio.

 Opera Omnino Deperdita. Libri Tres De Trinitate.

 Opera Omnino Deperdita. Libri Tres De Trinitate.

 Epistola Ad Paulinum.

 Epistola Ad Paulinum.

 Epistola Ad Constantium Episcopum.

 Epistola Ad Constantium Episcopum.

 Epistola Ad Sanctum Augustinum, Post Adventum Pelagii In Palaestinam Scripta.

 Epistola Ad Sanctum Augustinum, Post Adventum Pelagii In Palaestinam Scripta.

 Eodem Tempore. Julianus Eclanensis Episcopus Pelagianus.

 Eodem Tempore. Julianus Eclanensis Episcopus Pelagianus.

 De Vita Et Scriptis Juliani Dissertatio, Auctore Garnerio.

 De Vita Et Scriptis Juliani Dissertatio, Auctore Garnerio.

 Operum Editionumque Juliani Recensio, Auctore Schoenemanno (Bibliotheca Patrum Latinorum historico-litteraria)

 Operum Editionumque Juliani Recensio, Auctore Schoenemanno (Bibliotheca Patrum Latinorum historico-litteraria)

 Libellus Fidei, Quem Huliano Tribuit Garnerius, Abjudicante Schoenemanno.

 Libellus Fidei, Quem Huliano Tribuit Garnerius, Abjudicante Schoenemanno.

 Epistola Ad Zosimum.

 Epistola Ad Zosimum.

 Epistola Ad Rufum.

 Epistola Ad Rufum.

 Ad Turbantium Episcopum, Adversus Librum Primum Sancti Augustini De Concupiscentia, Libri Quatuor.

 Ad Turbantium Episcopum, Adversus Librum Primum Sancti Augustini De Concupiscentia, Libri Quatuor.

 Ad Florum Adversus Librum II Sancti Augustini De Nuptiis Libri Octo.

 Ad Florum Adversus Librum II Sancti Augustini De Nuptiis Libri Octo.

 Liber De Amore.

 Liber De Amore.

 Liber De Constantiae Bono, Contra Perfidiam Manichaei.

 Liber De Constantiae Bono, Contra Perfidiam Manichaei.

 Rufiniani Libelli Interpretatio.

 Rufiniani Libelli Interpretatio.

 Eodem Tempore. Coelestius Pelagii Discipulus.

 Eodem Tempore. Coelestius Pelagii Discipulus.

 De Vita Et Scriptis Coelestii Dissertatio, Auctore Garnerio.

 De Vita Et Scriptis Coelestii Dissertatio, Auctore Garnerio.

 Libellus Fidei Zosimo Oblatus.

 Libellus Fidei Zosimo Oblatus.

 Breviarium Epistolae Ad Clericos Romanos.

 Breviarium Epistolae Ad Clericos Romanos.

 Liber Adversus Peccatum Originale.

 Liber Adversus Peccatum Originale.

 Sententiae Coelestii.

 Sententiae Coelestii.

 Definitiones De Impeccantia.

 Definitiones De Impeccantia.

 Eodem Tempore. Anianus Diaconus Celedensis.

 Eodem Tempore. Anianus Diaconus Celedensis.

 Eodem Tempore. Anianus Diaconus Celedensis. De Vita Et Scriptis Aniani Dissertatio, Auctore Garnerio.

 Eodem Tempore. Anianus Diaconus Celedensis. De Vita Et Scriptis Aniani Dissertatio, Auctore Garnerio.

 Interpretatio XXVI Homiliarum Sancti Chrysostomi In Sanctum Matthaeum, Praecedente Aniani Prologo Ad Orontium.

 Interpretatio XXVI Homiliarum Sancti Chrysostomi In Sanctum Matthaeum, Praecedente Aniani Prologo Ad Orontium.

 Interpretatio Homiliarum Sancti Chrysostomi De Laudibus Sancti Pauli, Praecedente Aniani Prologo Ad Evangelum.

 Interpretatio Homiliarum Sancti Chrysostomi De Laudibus Sancti Pauli, Praecedente Aniani Prologo Ad Evangelum.

 Sermonis Sancti Chrysostomi Ad Neophytos Interpretatio.

 Sermonis Sancti Chrysostomi Ad Neophytos Interpretatio.

 Libri Ad Versus Epistolam Sancti Hieronymi Ad Ctesiphontem.

 Libri Ad Versus Epistolam Sancti Hieronymi Ad Ctesiphontem.

 Selectae Variantes Lectiones In Rufini Ecclesiasticam Historiam, Ex Ms. Tabularii Capitularis Forojuliensis .

 Selectae Variantes Lectiones In Rufini Ecclesiasticam Historiam, Ex Ms. Tabularii Capitularis Forojuliensis .

 Index Locorum Ex Sacra Scriptura Qui In Rufini Operibus Sparsim Laudantur, Aut Explicantur. (In hoc Indice revocatur lector ad numeros in Rufini Operi

 Index Locorum Ex Sacra Scriptura Qui In Rufini Operibus Sparsim Laudantur, Aut Explicantur. (In hoc Indice revocatur lector ad numeros in Rufini Operi

 Genesis.

 Exodus.

 Deuteronomium.

 Esaias.

 Jeremias.

 Ezechiel

 Osee.

 Amos.

 Zacharias.

 Malachias.

 Psalterium

 Job.

 Canticum Canticorum.

 Daniel.

 Baruch.

 Matthaeus.

 Marcus.

 Lucas.

 Joannes.

 Acta.

 Ad Romanos.

 Corinthios.

 Galatas.

 Ephesios.

 Philippenses.

 Colossenses.

 Thessalonicenses.

 Timotheum II.

 Hebraeos.

 I. Petri.

 II. Petri.

 Apoc.

 Index Verborum, Sententiarum Ac Rerum Memorabilium Quae In Rufini Operibus Continentur. ( In hoc Indice revocatur lector ad numeros crassiori characte

 Index Verborum, Sententiarum Ac Rerum Memorabilium Quae In Rufini Operibus Continentur. ( In hoc Indice revocatur lector ad numeros crassiori characte

 Index Verborum Et Sententiarum Quae In Operibus Rufino Ascriptis Continentur. ( In hoc Indice revocatur lector ad numeros in textu Operum Rufino ascri

 Index Verborum Et Sententiarum Quae In Operibus Rufino Ascriptis Continentur. ( In hoc Indice revocatur lector ad numeros in textu Operum Rufino ascri

 Ordo Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Ordo Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Appendix Ad Opera Rufini.

 Finis Tomi XXI.

Caput IX.

I. Evagrii, cujus opuscula Rufinus latine convertit, patria et cognomen. II. Accusationes in illum congestae. III. Ejus laudes. IV. Scripta a Rufino translata, adhuc exstantia. V. Sententiae Pamphili martyris adversus Mathematicos ab eodem conversae excutiuntur.

I. Praeter Xystinas, Evagrii etiam sententias Rufinus latinitate donavit. Auctores habeo Hieronymum et Gennadium. Idem Evagrius, utraque fama celeberrimus, ab Hieronymo in epistola ad Ctesiphontem 0200D Ponticus Hyperborita cognominatur: in codicibus Johannis Martianei, Iberita, sive Hiberita; aptius Iborita, ut postea dicam. Stridonensis Pater de illo statim haec subdit: qui scribit ad Virgines, scribit ad monachos, scribit ad eam (Melaniam) cujus nomen nigredinis testatur perfidiae tenebras. Edidit librum et Sententias περὶ ἀπαθείας, quam nos impassibilitatem, vel imperturbationem possumus dicere, quando nunquam animus ullo perturbationis vitio commovetur, et, ut simpliciter dicam, vel saxum, vel Deus est. Hujus Libros per orientem Graecos, et Interpretante discipulo ejus Rufino, Latinos plerique in Occidente Lectitant. Ita Hieronymus. In prologo Dialogi contra Pelagianos rursus Evagrium exagitat, eidem juxta atque aliis haereticis sententiam adscribens, posse ad perfectionem, et, non dicam ad similitudinem, sed aequalitatem Dei humanam virtutem et scientiam pervenire, ita ut asserant, se ne cogitatione quidem et 0201A ignorantia, quum ad consummationis culmen adscenderint, posse peccare. In prologo libri IV. in Hieremiam contra Rufinum et Evagrium, quasi Origenis asseclas, ejusdemque errorum armigeros indignatur his verbis: Commentarios, inquit, in Hieremiam per intervalla dictabam, ut, quod deerat ocio, superesset industriae, quum subito haeresis Pythagorae et Zenonis ἀπαθείας et ἀναμαρτησίας, id est impassibilitatis et impeccantiae, quae olim in Origene, et dudum in discipulis ejus Grunnio (Rufino) , Evagrio et Joviniano jugulata est; et non solum in Occidente, sed in Orientis partibus sibilare. Multa scripsit Evagrius, quae post Gennadium cap. XI. recensentur ab Antonio Pagio A. D. 388. § 15. a Casimiro Oudino in Supplemento Bellarminiano pag. 47. atque etiam a Ludovico Dupino initio tomi III. Bibliothecae. Librum tamen Sententiarum, quem Rufinus ex Graeco in Latinum sermonem transtulit, omnes jejune attingunt, vel ferme intactum praetereunt, ne excepto quidem Tillemontio, qui res Evagrii alias copiose persequitur in tomo X. 0201B Commentariorum de Historia Ecclesiastica. Ex Palladio in Historia Lausiaca cap. LXXXVI. Evagrius fuit genere Ponticus civitatis Iberorum, vel Hiberorum, ex Paradiso Heraclidis cap. XXV. et ex Sozomeno lib. VI. cap. XXX. Ibora tamen (non Ibera) urbs ad Helenopontum in Asia minori, memoratur Justiniano in Novella XXVIII. quam urbem Gregorius Nyssenus, Evagrii amicus, tom. II. Operum editionis Parisiensis Aegidii Morelli anni 1638. pag. 212. Oratione de XI. Martyribus, locat prope coenobium Sanctorum Basilii et Macrinae, unde, ut ait, non procul abest parva civitas, quam Iboram vocant. Ejus Episcopus Uranius subscripsit Actioni VI. Concilii Chalcedonensis apud Labbeum tom. IV. pag. 589. Codex Palladii apud Rosweydum in Historia eremitica pag. 789. num. 134. habet Ἰβόρων Ibororum pro Ἰβέρων Iberorum. Ergo minime dubitandum, qum apud Hieronymum, cum Rosweydo, et Henrico Valesio in notis ad Sozomenum, legi debeat Iborita, vel forte Hyborita pro Hyperborita. 0201C Violentae enim et quodammodo aenigmaticae Tillemontii et Cotelerii explicationes videntur: modo ille Hyperboritam exaggeratione quadam ab Hieronymo scribi potuisse conjicit, proptereaquod Pontus, patria Evagrii, esset borealis, contra ac Palaestina, ubi Hieronymus haec scribens morabatur; Cotelerius vero in Monumentis Ecclesiae Graecae tom. III. pag. 543. Hyperiboritam, vel Hyperiberitam scriptum ab Hieronymo suspicatur, nomine in maledictum contorto, quasi supra Iberitas, populares suos, Iberita, atque Iberitis pejor; quod nimirum Iberi, sive Hiberi, ceteraeque Ponticae gentes male audirent, teste prae aliis Septimio sub initio librorum in Marcionem. Idem vir doctus, Cotelerium dico, pag. 677. se codices Mss. bene multos vidisse ait, in quibus legitur Hiborita et Hiberita: Hyborita etiam, ex quo factum Hyperborita. Sed vero similius existimo, virum Sanctum procul a scommate, unam Evagrii patriam designare voluisse, ut illum ab aliis Evagriis, tunc notissimis, discriminaret, puta ab Evagrio Antiocheno 0201D Episcopo, Evagrio S. Johannis Chrysostomi necessario, et Evagrio presbytero, qui A. D. 381. Concilio Aquilejensi interfuerat. Hic noster Evagrius, professione monachus, cujus opuscula Rufinus latine vertit, viris sanctitate et doctrina maxime illustribus operam dedit, Gregorio Nazianzeno praeceptore usus, a magno Basilio Lector, a Gregorio Nysseno Diaconus ordinatus, in Ecclesia Constantinopolitana sub Nectario, Archidiaconi munere functus, unde Hierosolymam digressus, a Melania exceptus est, cujus suasu monachum induit. Tandem sub utroque Macario, aliisque sanctissimis viris, Deo vacaturus, in Nitriae et Cellularum deserta secessit, ubi ex hac vita migravit A. D. 399. circa festum Epiphaniae, aetatis suae 54. postquam Theophilo Alexandrino, onus Episcopatus sibi imponere satagenti, se subduxisset. De Evagrio Iborita ex Ponto, cujus scripta Rufinus, ejus necessarius, cum Latinis communicavit, haec 0202A carptim delibavi. Cetera Tillemontius fusiori calamo exequitur.

II. Quanto odio Theophilus Aegyptios monachos, in Origenismi suspicionem vocatos, insectaretur, alibi dictum. Hieronymus Theophili opinionem generatim sequutus, Evagrium, quasi Adamantii erroribus plenum, primus omnium Pelagii praecursoribus adnumeravit. Etenim satis erat Origenis studiosum videri, ut quis in Pelagianismi suspicionem incurreret. Viri summi Petrus Daniel Huetius in Origenianis lib. II. cap. IV. Sect. III. § 14. et Henricus Noris in Dissert. de Concilio V. cap. VII. Evagrium perinde ac Origenem Didymumque in eodem Concilio, et ex illo in VI. et VII. damnari quidem ostenderunt. Sed Honoratus Faber in Prodromo velitari parte III. cap. II. § 9. pag. 77. contra Norisium, qui Petrum Halloixium, ut patronum Origenis, acriter impugnaverat, non diffitetur quidem, Synodum V. damnavisse errores Origeni, aliisque antea defunctis, nimirum Evagrio et Dydimo impactos; non tamen ideo 0202B tunc Origenem ab Ecclesia damnatum admittit, nec Evagrium aut Didymum certe. Constat enim apud Catholicos, Synodum V. antequam a Summo Pontifice confirmaretur, non fuisse oecumenicam, teste etiam Baronio A. D. 553. § 124. utpote celebratam sine Ecclesia Occidentali, et sine Legatis Apostolicae Sedis; immo non solum non approbante, sed expresse refragante Vigilio pontifice. Vigilius illam quidem postmodum adprobavit epistola decretali, quam publici juris fecit Petrus de Marca, licet Garnerius in notis ad Liberatum Diaconum de ea dubitet. Verum, utcunque sit, hac tantum parte adprobavit, in qua Tria capitula condemnaverat: de quo dubitari non potest, de eo enim exstat Vigilii Constitutum apud Baluzium in Conciliis pag. 1552. De Evagrio ceterisque altum in eo silentium. Subsecuti pontifices, Pelagius uterque, et Gregorius Magnus in Vigilii vestigia presse incurrentes, nihil ex Synodo V. adprobaverunt praeter unam Trium Capitulorum condemnationem. 0202C Quare Vigilius et successores Synodum V. quantum ad Trium Capitulorum condemnationem dumtaxat adprobaverunt, non quantum ad alia in eadem Synodo acta: quorum multa nunquam adprobare potuerunt, ut Faber ostendit. Ex his unum fuit Evagrii damnatio, cujus errores Sedi Apostolicae non innotuerant. Alios autem, quos ut haereticos eadem Synodus V. damnavit, Apostolica Sedes in aliis Conciliis ante damnaverat, et nova tunc eorundem adprobatione, quantum ad haec, opus non fuit. Optavit quidem, immo et flagitavit Theophilus cumque eo Hieronymus, ut Apostolica Sedes Theophili damnationem Origenis confirmaret; sed minime obtinuit. Hieronymus epist. LXXVIII. ad Pammachium et Marcellam, ait, praedicationem Cathedrae Marci Evangelistae, Cathedra Petri Apostoli sua praedicatione confirmet; sed tamen non confirmavit, quanquam Hieronymus ibidem subjungit, celebri sermone vulgatum, beatum quoque Papam Anastasium, etc. Baron. pag. 99. tom V. Cetera apud Fabrum videri 0202D possunt. Non me quidem fugit, post Hieronymum a Johanne Climaco Evagrium propter apathiam reprehensum in Gradu XIV. Scalae Paradisi pag. 203. Operum editionis Parisiensis Matthaei Raderi. Sed Dionysius Carthusianus dicto Climaci, sensum Evagrii praeferre non dubitat in Enarrationibus ad Scalam Climaci, Gradu XXIX. fol. 127. editionis Coloniensis apud Melchiorem Novesianum A. D. 1540. in folio. Aliquot post Evagrium saeculis Antiochus Abbas, Heraclii Augusti aequalis, Homilia CXXX. pag. 234. tom. XII. Bibliothecae Patrum editionis Morellianae G. L. anni 1634. Evagrio, Origeni, et Didymo errores adscribit de praeexistentia animarum ante mundi conditum, deque omnium rerum, quae fuerunt, renovatione. Eadem illi tribuunt Cyrillus Scythopolitanus in Vita Sancti Sabae, et Jo. Zonaras canone in Deiparam, uterque in Monumentis Cotelerii tom. III. pag. 364. 468. Ad ea tempora 0203A etiam Jo. Moschus, sive Sophronius in Prato Spirituali cap. CLXXVII. pag. 916. editionis II. Rosweydi, narrationem attexit, Evagrii famae parum aequam: quem tamen Sanctitatis titulo ornari in codice Barberino testatur Suaresius ad Nilum pag. 610. Quod alibi etiam factum videbimus. De justitia tot accusationum, quae in Evagrium cumulantur, Deus judex est. Pro eo interim stat, quod crimen Origenismi viris etiam sanctitate venerandis fuerit impactum: quos inter Chrysostomo primas deberi, a nullo ignoratur. Scripta Evagrii, quae supersunt, passim laudari certissimum est, etiam quae Rufinum interpretem habuerunt. Haec enim a Sancto Benedicto Anianensi magni facta postmodum ostendemus. Quod respicit apathiae vocem, nemo prudens omnes Scriptores ea usos facile arguet. Siquidem auctor Vitae Sancti Pachomii, errorum Origenis, quos aversatur, penitus expers, eadem voce, juxta ac Evagrius, utitur apud Laurentium Surium die 14. Maii. Marcus, qui Vitam Sancti Porphyrii Gazensis descripsit apud 0203B Bollandum die 26. Februarii pag. 660. §. 101. apathiae vocem pariter usurpavit. Huc etiam ad partes advoco Eliam Cretensem metropolitam in Scholiis ad Gradum XXX. Scalae Climaci pag. 445. ubi sic loquitur: Ego enim apathiam, sive tranquillitatem animi nihil aliud esse existimo, quam mentis in corde Coelum, quod omnes improbas daemonum artes deinceps pro ludo et ludibrio habet et contemnit. Confer Raderi doctam observationem ad caput IV. pag. 471. bonum sensum apathiae tribuentis, et Bernardini Rosignolii suffragium adsciscentis ex lib. II. de disciplina Christianae perfectionis cap. XXVII. pag. 341. Huc facit Magnus Basilius in Regulae fusioris praefatione, aliique non pauci, qui ab apathiae vocabulo nequaquam abhorruerunt, quum probe nossent, rectam significationem commode admittere, quamvis stricte considerata, malam involvat. Hinc Pelagiana haeresi ex Orco egressa, vox apathiae passim suspecta. Suspecti quammaxime qui vocem in scriptis suis quomodocunque 0203C usurpassent, ut Xystus, Evagrius Ponticus, et eorum interpres Rufinus. Pelagius enim hoc etiam docuit, posse hominem in hac vita eo perfectionis adscendere, ut ab affectibus vacuus, ultra non peccet, ex Historiae Pelagianae Scriptoribus, Vossio libro I. cap. III. et Norisio lib. I. cap. I. Egregia tamen est animadversio viri in veterum Patrum lectione exercitatissimi Cotelerii, in notis ad Recognitiones Clementis libro I. cap. II. §. 13. apathiam, stricte sumtam, esse imperturbabilitatem, atque impeccantiam; sed laxius interdum ab antiquis Patribus usurpari pro eo statu, in quo positus vir Sanctus per gratiam Dei minus crebris, et minoribus tentationibus fit obnoxius, nec gravioribus peccatis succumbit. Apathiam sic explicatam admittit Sanctus Maximus, cui tom. I. Operum pag. 399. Centuria I. de Caritate cap. XXXVI. ea est pacatus animi status, quo is aegre ad vitium movetur. Iterum consule eundem Sanctissimum, doctrinaque theologica instructissimum Patrem pag. 441. 451. 521. 570. 571. et 654. His enim, 0203D aut nullo explicatum iveris quae apud alios pios scriptores bene multos, nedum Evagrium, de apathia passim offendimus.

III. Evagrium in vivis agentem a nullo accusatum reperio. Mortuum, nemo unquam praeter Hieronymum, integro centum et quinquaginta annorum spacio, accusavit; ne ipsemet quidem Theophilus Alexandrinus, alias in multos Aegypti monachos, tanquam Origenistas, mox ab Evagrii obitu, saeviens. Sed Hieronymo, ne Evagrium probaret, satis fuit, illum Melania Rufinoque, Ammonio item, reliquisque solitariis, per Theophilum male habitis, amicitia adhaesisse. Ceterum nemo ex antiquis Scriptoribus Evagrium sine laudis praefatione memoravit; non Palladius, non Rufinus, non Socrates lib. IV. cap. XVIII. non Sozomenus lib. VI. cap. XXX. Non Sanctus Prosper in Chronico editionis Scaligeri, non denique Gennadius. Evagrii sententiae passim receptae 0204A a Graecis Patribus, Nilo, Maximo, Damasceno. Ad haec in Historia eremitica ejus auctoritas non semel adducitur lib. I. pag. 568. §. 14. et pagina 582. §. 5. Etiam in Catenis Patrum Graecorum: eandemque Sanctus Dorotheus monachus laudat lib. XII. de Doctrinis. At enim ex his male audit unus et alter, quippe Origeni addictus. Plerique tamen suspicionibus vacant: nec Novatianismo, qui Socrati impingitur, quicquam cum Origene et Pelagio commune fuit. Adi postremo loco Regulam Sancti Antonii Abbatis editam ab Abrahamo Ecchellensi pag. 75. in qua Beati Evagrii laus est. Quid jam de sanctissimis viris dicam, quibus stricto necessitudinis vinculo adhaesit? Quid de utroque Macario? Quid de Arsenio? Quid demum de Isidoro Pelusiota, cujus epistola CCLI. libri I. scripta est ad Evagrium Diaconum? Quod pro eo dixi de Concilio V. ab Apostolica Sede, quantum ad unam Trium Capitulorum, non Evagrii, condemnationem, adprobato, hoc idem auctoritas Sancti Benedicti Anianensis confirmat, quem apathiae nomen, 0204B Evagrii scriptis insertum, nequaquam deterruit, quominus tria ejus opuscula, utpote ab erroribus vacua, et religiosae vitae perutilia, in suum codicem regularum transcriberet. Immo Evagrii lucubrationes apud Occidentales tanti fuerunt, ut aliquando ejus liber de Conflictu virtutum et vitiorum, primariis Ecclesiae Latinae doctoribus, Augustino et Ambrosio tributum fuerit; Leoni etiam Pontifici, Isidoro, et Autperto. Adi Appendicem tomi VI. Operum Sancti Augustini editionis novae pag. 219. ubi de Conflictu vitiorum et virtutum inscribitur. Esse autem Evagrii Antirrheticum, ab Gennadio conversum, nemo animadvertit praeter unum, talium callentissimum, Lucam Holstenium in notis Mss. ad Roberti Bellarmini Catalogum; unde perspicuum fit, Evagrii Antirrheticum a viris doctis frustra quaeri. Holstenius monet, quae in extremo libro leguntur de regula Sancti Benedicti, esse assumentum, quod Mss. vetusta non agnoscunt. Etiam auctores novae, quam dixi, editionis, testantur 0204C in Mss. quibusdam, et in editione Erasmica librum carere capitibus duobus postremis XXVII. et XXVIII. eundemque his verbis claudi: Tu autem homo Dei vigilanti studio attende quae dico, ipso adjuvante, qui vivit et regnat in saecula saeculorum, amen. Haec de Evagrii doctrina. Ad mores quod attinet, nihil profecto simplicius et sanctius animo effingi potest, quam ejus vitae historia, uti eam refert Palladius, qui toto novennio eum novit.

IV. His praemissis pro Evagrio, cujus caussa Rufino communis est, jam ad Evagrii Opera Graecae scripta, et per nostrum conversa, accedamus. Ea recenset Gennadius, inque duas classes partitur in Catalago cap. XI. Quaedam enim ait ab se, quaedam ab alio (Rufinum intellige) latine translata. Quae in posteriorem hanc classem rejicit, haec sunt.

1. Liber centum Sententiarum ad monachos, sive anachoretas.

2. Liber de vita communi coenobitarum ad Synoditas, alias Sententiae de apathia.

0204D 3. Liber ad Virgines Deo sacratas.

De primo opere scribit Gennadius eodem cap. XI. Composuit et anachoretis librum Centum Sententiarum, per capitula digestum. Mox alium librum recenset: et eruditis ac studiosis (librum) quinquaginta Sententiarum, quem ego latinum feci. Nam superiorem (librum centum Sententiarum) Olim Translatum, quia vitiatum et per tempus confusum vidi, partim reinterpretando, partim emendando, auctoris veritati restitui. In Gennadii vetustissimo codice Vaticano ob antiquarii incogitantiam hic aliqua desunt. Ex vulgatis liquet, librum centum Sententiarum ab alio interprete olim conversum, sed ignavia librariorum corruptum: quem Gennadius ad veteres codices exegit et emendavit. Primus ille centum Sententiarum interpres non alius fuit, quam Rufinus, si Gennadium quidem Gennadio explicamus. Gennadius autem cap. XVII. de Rufini Graecorum operum translationibus 0205A loquens, generatim ait, eum exhibuisse Evagrii Sententias. Hunc eundem librum cum reliquis duobus perspicue designavit Hieronymus ad Ctesiphontem de Evagrio sermonem trahens.

1. Scribit ad Virgines.

2. Scribit ad Monachos.

3. Edidit librum et Sententias περὶ ἀπαθείας, quam nos impassibilitatem vel imperturbabilitatem possumus dicere, quando nunquam animus ullo perturbationis vitio commovetur, et, ut simpliciter dicam, vel saxum, vel Deus est. Hujus (Evagrii) Libros per Orientem Graecos, et Interpretante discipulo ejus Rufino, Latinos plerique in Occidente Lectitant.

Non jam unum ergo, sed plures Evagrii libros Rufinus transtulit, Tres nimirum, supra a me recensitos. Quid luculentius? primum Gennadius eodem cap. XI. librum centum Sententiarum appellat, Secundum sic refert: Composuit et Coenobitis et Synoditis doctrinam aptam vitae communi. De Synoditis, qui iidem sunt ac coenobitae, ne ego, ut alius fecit, 0205B Cangii scrinia compilem, vide utrumque ejus Glossarium. Tertium Evagrii librum his verbis Gennadius designat: et ad Virgines Deo sacratas libellum competentem religioni et sexui. Tria haec opera Evagrii adhuc supersunt, licet Rufini interpretis nomine et prologo ablatis, quomodo alibi quoque haec eadem ablata observavimus. Nam Gennadius de Rufini translationibus hoc peculiare adnotavit: Horum omnium quaecumque praemissis prologis a Latinis leguntur a Rufino sunt Interpretata. De his nihil recentes Literatorum nomenclatores. Non enim ad codicem regularum Sancti Benedicti Abbatis Anianensis, quem octingentis ab hinc annis scriptum publici juris fecit Holstenius, digitum intenderunt. Immo ex his unus Guillelmus Caveus Evagrii opuscula ab Rufino translata, deperditis adnumeravit A. D. 390. Sed Appendix ejusdem codicis ex membranis Floriacensibus Reginae Svecorum, nunc Vaticanis, tria jam dicta monachi Iboritae opuscula, a Rufino conversa 0205C nobis servavit. Priora duo absque ulla distinctione sententiarum ob similitudinem in unum coaluerunt, utrique hac una epigraphe imposita, in duas tamen, ut quilibet liber suam habeat, hoc pacto dividenda.

1. Evagrii monachi Sententiae.

2. Ad eos, qui in Coenobiis et Xenodochiis habitant. Hi sunt Synoditae. Coenobia enim hujusmodi, etiam Synodochia, seu Xenodochia dicebantur apud Cangium in Glossario.

Primus Evagrii liber, centum Sententiis constans, hisce verbis absolvitur pag. 35. editionis Parisiensis: Suave est mel et dulcis favus, Scientia autem Dei dulcior ambobus. Mox alter libellus subsequitur: ad eos, qui in Coenobiis et Xenodochiis habitant fratres, seu Coenobitas et Synoditas; non scilicet solitarios, sed cum aliis degentes; atque his verbis inchoatur: Audi, monache, sermones Patris tui. His duobus succedaneum venit tertium opusculum, quod, praeter Hieronymum et Gennadium, Socrates cum reliquis memorat lib. IV. cap. XXIII. Sententiae ad Virgines. 0205D In his porro libris, et praesertim in primo occurrit apathia, sive impassibilitas, quae in libris Evagrii Latinis et Graecis Hieronymum tantopere offenderat: manifestius hoc fiet, si exempla aliqua huc adferam, unde clare id comprobetur.

Pag. 34. Qui servituti subjicit carnes suas, impassibilis erit.

Pag. 35. Sedes autem impassibilitatis anima bene operans.

Pag. 36. Sine impassibilitate non exaltabitur Cor. Caritatem antecedit impassibilitas, impassibilitatem generat prudentia.

Pag. 37. Longanimis monachus impassibilitate gaudebit, monachus prudens impassibilis erit.

Pag. 40. Quae miseretur liventibus oculis suis, et tabescentibus carnibus suis, non laetabitur impassibilitate.

Habemus ergo tres Evagrii libros a Rufino conversos, et a Hieronymo nominatim indicatos, qui jamdudum 0206A periisse credebantur. Jam vero summopere optandum, ut singuli seorsum dispositi, et sententiis per numeros ad oram distinctis, quod Xisto factum notavimus, cum reliquis Rufini operibus, tam alienis, quam propriis in unum corpus redactis, officinas typographicas subeant.

V. Quandoquidem Xysti et Evagrii sententias a Rufino conversas excussimus, locus postulat, ut etiam Pamphili martyris sententias adversus mathematicos, ab eodem Rufino conversas, excutiamus, de quibus alibi mentionem aliquam fecimus, et facit Gennadius cap. XVII. In hujus tamen verbis mendum latere credidit Tillemontius tom. XII. art. CXXIX. quoniam Sanctus Pamphilus non Sententias adversum mathematicos, sed pro Origene Apologeticum scripsisse legitur: quem Gennadius indicare voluit. Caveus A. D. 390. post Labbeum tom. II. pag. 310. easdem sententias deperditis adnumerat, suspicatus etiam, in nomine Pamphili Gennadium allucinari. Norisius, in Dissert. de Synodo V. cap. XIII. Rufinum 0206B nostrum, ab se cum alio Rufino, haereticorum antesignano, commixtum, exagitans, crimen fraudis et imposturae propterea eidem Rufino adglutinat, quod in priori Apologia, Macario scribenti contra mathematicos, persuaserit, Sanctum Pamphilum martyrem quadam ex parte tale aliquid operis conscripsisse in Apologetico; hoc quod Pamphilus scripserat, se translaturum pollicitus, nec postea transtulerit. Ex his doctissimus Cardinalis se agnovisse ait, Gennadium a Rufino in errorem abductum; nam, inquit, in Pamphili Apologetico, quem Rufinus Macario nuncupavit, nihil prolatum legitur contra mathematicos vel Fati assertores. Tantum de Patre, de Filii aeternitate et consubstantialitate; de Sancti Spiritus divinitate, de Verbi incarnatione ac Christo Domino, de poenis damnatorum, et de animarum transmigratione ibidem disseritur. Norisius mox percontatur, quodnam igitur opus contra mathematicos Pamphilus scripsit? Quomodo Rufinus eorum, quae Macarius, 0206C scire cupiebat, notitiam tradiderit? Tandem putat, imposturae originem latuisse in reliquis libris quinque Apologeticis pro Origene, nunc deperditis, quos idem vir summus uni Eusebio, non item ut debuit, Pamphilo, tribuit. In horum aliquo dicta Origenis contra mathematicos recitata existimat; hosque libros omnes, Rufinum transferre voluisse. At vix primum interpretatus, manum de tabula amovit, veritus, inquit Norisius, ne reliqui libri quinque, non Pamphili, sed Eusebii esse cognoscerentur, si eos vertisset. Hinc error Gennadii, rem infectam pro tacta accipientis. His et illud addit Norisius, Rufinum noluisse Apologetico, ab se converso, primi libri nomen imponere, ne ab alio, quam a Sancto Pamphilo, compositus putaretur. Ego de ipso Apologetico, et an libri primi unus Pamphilus auctor fuerit, necne abunde disserui lib. V. cap. V. § 3 et 4. Nunc ostendam, Rufinum Macario promissis stetisse, dum illum unum unius Pamphili martyris librum, qui primus fuit sex librorum Apologetici, latine convertit; non item ceteros 0206D vertisse, quia Pamphilus contra mathematicos in eo uno, qui primus et suus fuit, non etiam in reliquis, scripserat. Rei verae, et luce meridiana clarioris, explicationem accipe. Pamphilus in illo ipso Apologetico suo, qui ex versione Rufini etiamnum superest tom. 1. Operum Origenis pag. 758. editionis Grynaei, tuetur humani arbitrii libertatem contra mathematicos, et Fati assertores, humanas actiones astrorum cursui et motibus impie tribuentes. Verba sunt Pamphili: Consequens est intelligere, non nos necessitati esse subjectos, ut omni modo, etiamsi nolimus, vel bona, vel mala agere cogamur. Si enim nostri arbitrii sumus, impugnare fortasse nos possunt aliquae virtutes ad peccatum, et aliae juvare ad salutem. Non tamen necessitate cogimur vel recte agere vel male, quod fieri arbitrantur (mathematici et judiciarii astrologi vulgo dicti) qui stellarum cursus et motus, causam dicunt humanorum esse gestorum. Non eorum, quae extra 0207A arbitrii libertatem accidunt, sed eorum, quae in nostra sunt posita potestate. Ad haec vir sanctus pag. 760. haereticorum albo illos adscribit, qui liberi arbitrii potestatem ex animabus auferre nituntur, velut pernicioso dogmate communi humanae vitae, et virtuti continentiae labem quandam inferre judicandi sunt, ne humani propositi reputetur bonum quid vel facere, vel dicere, vel sentire, ex quo ad contemtum aut negligentiam divini judicis mens humana firmabitur. Et infra: Habendum est autem in ecclesiasticis observationibus, quod neque hominum quis a Deo in perditionem traditus est; sed unusquisque pereuntium sua negligentia pereat et culpa, qui habens arbitrii liberi potestatem, eligere quod bonum est et potuit et debuit. Quod etiam de ipso diabolo sentiendum est. Haec testimonia contra astrologos seu mathematicos, ex ipso Sancti Pamphili Apologetico excerpta, Rufini probitatem ab imposturae et fraudis calumnia vindicant. Recte enim Macario scribenti contra mathematicos Rufinum dixisse produnt, Pamphilum tale aliquid Operis conscripsisse in Apologetico 0207B suo, qui erat primus librorum sex ab illo uno conscriptus, quum reliqui IV. non ab eo uno, sed ab eo et Eusebio simul conscripti fuissent, ultimus vero ab uno Eusebio. Hoc quod Pamphilus scripsit, etiamnum superest in ejusdem Apologetico. Non ergo Gennadius, a Rufino in errorem abductus, Pamphili Sententias adversus mathematicos, quae nullae essent, operibus a Rufino conversis adnumeravit; sed quod Pamphilus in Apologetico adversus mathematicos vere scripserat, et Rufinus latine converterat, hoc idem Gennadius expressit vocabulo Sententiarum adversus mathematicos; quamvis Apologeticum potius quam Sententias appellare debuisset. Non enim Gennadius quasi duos libros a Rufino conversos, Pamphilo adscripsit, Apologeticum et Sententias adversus mathematicos, sed unum tantum adscripsit, ut titulo Sententiarum adversus mathematicos palam faceret, unum martyris Apologeticum ab se denotari. Ne librum indictum praeteriret, alterutro eum nomine indicare 0207C debuit. Indicavit autem nomine Sententiarum adversus mathematicos. Minime tamen hoc loco dissimulandum, in vetustissimo Gennadii codice Vaticano haudquaquam legi ut in vulgatis: interpretatus est etiam (Rufinus) Sententias Pamphili martyris adversus mathematicos. Sed post Evagrii Sententias mox sequitur: Pamphili martyris adversus mathematicos, intellige forsan librum, vel Apologeticum. Utcumque Gennadius scripserit, certe librum primum Apologetici indicavit, eundemque pro foetu Sancti Pamphili agnovit. Jam ergo patet, in Sancti Pamphili Apologetico re vera hujusce martyris Sententias adversus mathematicos, a Rufino conversas, etiamnum exstare: quas viri docti vel nunquam exstitisse, vel jamdudum periisse censuerant. His pro Rufino observatis, nolo quicquam Norisii laudum imminui. Virum, interioribus literis ornandis locupletandisque natum, semper summe suspexi. Sed nusquam labi, Diis, non hominibus datum. Nunc ceteris quoque Rufini translationibus 0207D evolvendis operam demus.