Psalmus LX.

2. Exaudi, Deus, deprecationem meam: intende orationi meae. Orationi nostrae intendit Deus, cum gratanter suscipit quod oramus. Nonnullos aliquando exaudit iratus, non tam ad salutem, quam ad damnationem. Et ideo postquam dixit, Exaudi, protinus addidit, Intende: ut videlicet gratanter et utiliter dignetur exaudire. Potest etiam ita distingui: Exaudi deprecationem meam, in cavendis malis: Intende orationi meae, in appetendis bonis. Quidam enim hanc distinctionem faciunt inter deprecationem et orationem, ut hoc sit deprecari Deum, quando ut avertat a nobis mala, quaerimus. Et hoc sit orare, quando ut 0886D bona tribuat, postulamus. Et quia Ecclesia toto orbe terrarum diffusa est, undique se clamare insinuat, cum subjungit:

3. A finibus terrae ad te clamavi. Clamor noster ad Deum, est nostrum desiderium. Quanto quisque plus desiderat, tanto plus clamat. Et subdit caussam quare. Dum anxiaretur cor meum. Ostendit se esse per omnes gentes in magna gloria, nec tamen sine magna tentatione. Omnes enim qui pie volunt vivere in Christo, persecutionem patiuntur (2. Tim. 3.) . Provectus autem noster per tentationem fit, nec sibi quisquam, nisi tentetur, innotescit: nec potest coronari, nisi vicerit (2. Tim. 2.) : nec potest vincere, nisi certaverit: nec potest certare, nisi inimicum et tentationem habuerit. Anxiatur ergo iste a finibus terrae clamans, sed non relinquitur: quia subditur: In petra exaltasti me. Petra autem erat Christus (1. Cor. 10.) . Hinc ipsa Veritas ait: Super 0887A hanc petram aedificabo Ecclesiam meam (Matth. 16.) . In petra exaltatur, qui in fide Domini nostri Jesu Christi fundatus est (Rom. 1.) . Et bene ait, Exaltasti: quia justus qui ex fide vivit (Philip. 3.) , cuncta temporalia transcendit: atque in caelis conversatio 300 ejus est. Et quia ille qui donat fidem, promovet suos ad operationem et spem, atque in eo ipso confirmat, ne tentatus quisque deficiat, recte subditur: Deduxisti me, de virtute in virtutem, de bono in melius:

4. Quia factus es spes mea, turris fortitudinis a facie inimici. Ille (Ex Augustino) si nostra spes factus non fuisset, non nos deduceret. Deducit tamquam dux, et in se ducit tamquam via, et ad se perducit tamquam patria. Unde est spes nostra? Quia passus est, quia surrexit. Quid enim nos dicimus, quando haec legimus? Non perdit nos Deus, pro quibus misit Filium suum tentari, crucifigi, mori, resurgere. Non nos despicit Deus, propter quos et Filio suo non pepercit: sed pro nobis tradidit illum (Rom. 8.) . Sic ergo 0887B factus est spes nostra. In illo vides laborem tuum et mercedem tuam. Laborem in passione, mercedem in resurrectione. Habemus duas vitas, unam in qua sumus, alteram quam speramus. In qua sumus, nobis nota est. Quam speramus, ignota nobis est. Tolera in qua es, et habebis quam nondum habes. Quomodo toleras? Non vincaris a tentatore laboribus ullis. Tentationibus suis, morte sua demonstravit tibi vitam in qua es: resurrectione sua demonstravit vitam in qua eris. Ideo factus est dux tuus. Ipse creator tuus passus est, ne tu timeas pati. Mortuus est, ne tu timeas mori. Resurrexit in tua carne, ut et tu speres resurgere. Spe enim salvi facti sumus (Rom. 8.) . Ipse etiam qui est spes nostra, factus est nobis turris fortitudinis a facie, idest, a praesentia inimici. Talis munitio est nobis Deus, in qua et ab inimico securi esse possimus, et in ipsum jaculari inimicum. Ante te (Ex Aug.) est Christus. Recordare Christum, et intra in turrim. Quicquid pateris, cogita quia ille prior 0887C passus est: et cogita quo fine passus est, scilicet ut moreretur et resurgeret. Talem finem spera, qualis in illo praecessit: et intrasti in turrim, non consentiendo inimico. Si enim consenseris inimico, ad te pervenit oppugnantis jaculum. Tu potius in illum jaculare tela, quibus feriatur et vincatur. Quae sunt ista tela? Verba Dei, fides tua, spes tua, opera bona. Nunc dico sic, esto in ista turri ut vaces ibi, et sufficiat tibi, quia hostis tela ad te non perveniunt. Age ibi aliquid, non cessent manus. Opera tua bona, gladii sunt interficientes inimicum. Tali ergo munitione confortatus, perseverare se promittit, cum subjungit:

5. Inhabitabo in tabernaculo tuo in saecula. Quia hic erit Ecclesia usque in finem saeculi Deo militatura, in concordia permanebo, in unitate fidei pugnabo usque in finem. Non enim qui ceperit, sed qui perseveraverit usque in finem, hic salvus erit (Matth. 24.) . Sed unde perseverabis? Quae sunt vires tuae inter tot scandala, inter tantas pugnas? Sequitur et dicit: Protegar in velamento alarum tuarum, idest, in protectione 0887D virtutum. Unde beatae Virgini ab Angelo dicitur: Spiritus sanctus superveniet in te, et virtus Altissimi obumbrabit tibi (Luc. 1.) . Ecce quare securi sumus inter tantas tentationes, donec veniat finis saeculi, et suscipiant nos saecula aeterna: quia protegimur in velamento alarum ipsius. Magnus est (Ex eod.) aestus vitiorum, sed 301 magna est umbra sub alis Dei. Et ideo certus sum de protectione,

6. Quoniam tu, Deus, exaudisti orationem meam, de percipiendis bonis. Dedisti haereditatem timentibus nomen tuum. Beneficia autem collata, argumentum sunt futurorum. Admonemur hic non cessare orando, quandiu tempus est tentationum. Orate (inquit Dominus) ut non intretis in tentationem. Oratio frequens diaboli jacula submovet. Haec prima est virtus adversus tentationum incursus. Nihil utilius potest 0888A facere servus Dei in hoc seculo, quam orare Deum. Oratio serenat cor, abstrahit a terrenis, mundat a vitiis, sublevat ad caelestia, reddit capacius et dignius ad accipienda bona spiritualia. Perseveremus ergo in oratione et timore nominis Dei, quatenus caelestem promereri possimus haereditatem. Deinde exponit, quam haereditatem daturus est Deus, dicens:

7. Dies super dies regis adjicies: annos ejus usque in diem generationis et generationis. Tu adjicies (Ex Augustino) dies aeternos super temporales regis nostri Christi, ut non solum diebus istis transeuntibus regnet Christus in Ecclesia sua, sed regnent cum illo sancti in diebus illis, qui non habent finem. Aeternitas Dei, et dies et anni nominatur (Dan. 7.) : improprie tamen. Unde in alio psalmo dicitur: Et anni tui non deficient (Psal. 101.) . Quomodo anni, sic dies, sic unus dies. Quicquid vis dicas, de aeternitate minus dicis. Sed ideo aliqua necesse est dicas, ut sit unde cogites, quod non potest dici. Et quia posset adjicere duos, vel tres dies, vel annos: adjicies, inquit, usque in 0888B diem generationis praesentis, et generationis futurae, vel generationis carneae, et spiritualis: temporalis, et aeternae. Et ipse rex, cum generatione sua, Permanet in aeternum in conspectu Dei. Haec est autem merces sanctorum gloria visionis Dei. Hinc Apostolus ait: Similes ei erimus, quoniam videbimus eum sicuti est (1. Joan. 3.) . Et quia tanta est Dei remuneratio, et tanta est beatitudo: Misericordiam et veritatem ejus quis requiret? Misericordia dicitur, quia non merita nostra attendit Deus, sed bonitatem suam: ut peccata nostra nobis dimitteret, et vitam aeternam promitteret. Veritas autem, quia non fallit reddere, quod promisit. Agnoscamus hic eam et nos, et faciamus ut quomodo nobis exhibuit misericordiam, dimittendo peccata: veritatem, dando promissa: sic et nos faciamus hic misericordiam circa egentes, circa infirmos, circa etiam inimicos nostros: veritatem vero non peccando, nec adjiciendo peccatum super peccatum. Ideo autem sub interrogatione, quasi invitando 0888C dicit, Quis requiret? Quia quamvis hoc ineffabile bonum sit, pauci sunt tamen, qui requirant, aut requirentes perseverent. Tanta est humana miseria, in tantum abundavit iniquitas, ut in inquirenda vanitate et mendacio sint multi, in requirenda veritate sint pauci. Nos autem de paucis his esse studeamus, ut cum electis dicere possimus, quod subditur:

8. Sic psalmum dicam nomini tuo in seculum seculi: ut reddam vota mea de die in diem. Sub hac spe positus, quia spero te daturum mihi haereditatem in futuro, et mansurum in aeternum in conspectu tuo. Sic psalmum dicam nomini tuo, id est, sic bene operabor ad honorem nominis tui, tendens in seculum subsecutivum hujus seculi, ut reddam vota mea, id est, 302 meipsum, quem devovi, de die in diem, id est, continue: vel de die in diem, id est, de virtute in virtutem. Vel sic psalmum dicam, ut vota reddam, id est, sic psallam voce, ut vox oris, cum animi concordet devotione. Psallentium enim Deo vox concordare debet cum corde, ut impleatur illud 0888D Apostoli: Psallam et mente (2. Cor. 14.) . Non enim placet Deo laus illorum, de quibus dicitur: Hic populus labiis me honorat, cor autem eorum longe est a me (Isai. 26. Matth. 15.) . Tunc est autem Deo acceptabilis nostra psalmodia, quando sic ore psallimus, ut corde accendamur: quando in laude Dei simul conveniunt lingua, vita et conscientia. Talem laudem, talia vota studeamus Domino Deo solvere in seculum seculi, de die in diem.