Patrologiae Cursus Completus

 Patrologiae Cursus Completus

 Elenchus Rerum Quae In Hoc Volumine Continentur.

 Sanctissimo Domino Nostro Clementi XII, Pontifici Optimo Maximo.

 Sanctissimo Domino Nostro Clementi XII, Pontifici Optimo Maximo.

 Praefatio Generalis.

 Praefatio Generalis.

 Pars Prima— In qua de Mss. deque editis collectionibus agitur singillatim.

 Pars Altera. In qua exposita Hieronymianorum operum indole, de iis agitur quae interciderunt aut putantur intercidisse.

 Pars Tertia.— In qua in nova hac editione quid praestitum sit, explicatur.

 Praefatio Hujus Tomi.

 Praefatio Hujus Tomi.

 Epistolarum Ordo Chronologicus Argumentis Demonstratur.

 Epistolarum Ordo Chronologicus Argumentis Demonstratur.

 Epistolae I. Classis Quas Hieronymus Potissimum E Calcidis Eremo Scripsit Ab Anno 370 Ad 380.

 Epistolae II. Classis Quas Hieronymus Per Ferme Triennium Romae Scripsit Ab Exeunte Anno Christi 382. Ad Ultra Medium 385.

 Epistolae III. Classis Quas Hieronymus Ab Anno 386. E Bethleemi Monasterio Scripsit Usque Ad Saeculi Quarti Finem, Damnatumque In Alexandrina Synodo O

 Epistolae IV. Classis Quas Hieronymus Ab Ineunte Anno 401. Usque Ad 420. Suae Scilicet Vitae Finem Scripsit.

 S. Eusebii Hieronymi Stridonensis Presbyteri Vita Ex Ejus Potissimum Scriptis Concinnata Ad Eminentiss. S. R. E. Cardinalem Dominicum Riviera.

 S. Eusebii Hieronymi Stridonensis Presbyteri Vita Ex Ejus Potissimum Scriptis Concinnata Ad Eminentiss. S. R. E. Cardinalem Dominicum Riviera.

 Caput Primum. I. Hieronymi Patria. II. Natalis annus. Nomen. Parentes et consanguinei.

 Caput II. I. Probe educatus domi una cum Bonoso, Romam ad literas ediscendas mittitur. II. Grammaticorum, Rhetorum, et Philosophorum scholas frequenta

 Caput III. I. Romae Baptismum suscipit, II. Sub Liberio Papa, anno circiter aetatis suae XX.

 Caput IV. I. Post Romana studia domum revertitur. II. Aquileiae parumper moratur. Gallias petit.

 Caput V. I. E Gallia Stridonem regreditur, et Aquileiam. II. Scribit Epistolam ad Innocentium de muliere septies percussa.

 Caput VI. I. Aquileiae varias inimicitias incurrit. II. Inde subito divulsus in Orientem navigat.

 Caput VII. I. Iter S. Patris describitur. II. An Jerosolymam tunc adierit? Antiochiae substitit.

 Caput VIII. I. Antiochiae hospitatur, ubi de ineunda solitudine secum agit. II. Scribit ea super re ad amicos Epistolas. Apollinarium Laodicenum audit

 Caput IX. I. In Calcidis eremum se recipit, ac paenitentiae devovet. II. Hebraicae linguae ad carnem magis edomandam, studio se mancipat. Num etiam Gr

 Caput X. I. Scribit Vitam Sancti Pauli Eremitae. II. Epistolas quoque ad diversos. Et Exhortatoriam ad Heliodorum.

 Caput XI. I. Antiochena Ecclesia trium simul Episcoporum factionibus agitatur. II. Quarum unaquaeque Hieronymum ad se rapere contendit. Ex his Meletia

 Caput XII. I. Eremo decedit et Antiochiam remigrat. II. Scribit Dialogum Luciferiani et Orthodoxi. Presbyter a Paulino ordinatur. Tempus ejus ordinati

 Cap. VI. I. Antiochia Constantinopolim peregrinatur, ubi Gregorium Nazanzenum audit. II. Ibidem Chronicon Eusebii Latine vertit, continuatque. Homilia

 Cap. XIV. I. Constantinopoli Romam ad Synodum proficiscitur. II. Ibi Damaso ab Epistolis elegitur, ejusque nomine consultationibus Orientis atque Occi

 Caput. XV. I. Cogitur Romanas aliquot Virgines ac Matronas sacris literis instituere. II. Ad quas plures Epistolas scribit. De singulari illa ad Eusto

 Cap. XVI. I. Damasus moritur, cui Siricius, non usque adeo Hieronymi studiosus, succedit. II. Hic inimicitias plurimorum subit. Calumnia criminis grav

 Cap. XVII. I. In Orientem Hieronymus navigat. II. Quo proficiscuntur S. quoque Paula et Eustochium. Una omnes invisunt Palaestinam, et Loca Sancta. Ae

 Cap. VIII. I. Quod fuerit Hieronymi vitae genus in Bethleem. II. Num ejus Ecclesiae ut Sulpitio dicitur, fuerit? Scribit in quatuor Pauli Epistolas Co

 Caput XIX. I Scribit in Ecclesiastem Commentarios. II. Quaestionum quoque Hebraicarum in Genesim: de locis item, deque Hebraicis nominibus libros sing

 Caput XX. I. Recensentur quae Hieronymus ex τῶν LXX. exemplari in Latina tunc vulgata Editione emendavit. Libri qui ex eo labore nunc superant.

 Caput XXI. I. Vetus Testamentum ex Hebraeo interpretatur. II. Praepostero ordine, atque initio a Regum libris facto, maximam ante annum 392 ejus versi

 Caput XXII. I. Intereadum varias Hieronymus ad Paulum atque Eustochium Epistolas scribit. II. Scripsit etiam in Michaeam, Sophoniam, Naum, Abacuc, atq

 Caput XXIII. I. Joviniani haeresim S. Pater impugnat duobus libris. II. Quibus dum virginitatem extollit, nuptiis detrahere visus est. Scribit adeo pr

 Caput XXIV. I. Recedit parumper a Ruffini amicitia declaratione sua quadam in Origenem. II. Quae in apertam simultatem abit occasione adventus S. Epip

 Caput XXVIII. I. Dissidentes in concordiam redigere Archelaus Comes incassum nititur. II. Id ipsum Theophilus Alexandrinus Episcopus frustra conatur.

 Caput XXIX. I. Ruffinus in Occidentem reversurus cum Hieronymo in templo Anastasis ex inimicitia redit in gratiam. II. Annus, quo id contigit, novis a

 Caput XXX. I. Nova cum Ruffino contentio exoritur ob interpretatum ab eo Origenis librum Periarchon, et laudatum in Praefatione Hieronymum. II. Quam P

 Caput XXXI. I. Theophilus in Origenistas declamat Paschali Epistola. II. Tum de Nitriae monasteriis, coacta ibi Synodo ejicit. Synodicam quoque, sive

 Caput XXXII. I. Paschalem Theophili alteram interpretatur. II. Tum synopsi librorum contra se Ruffini respondet. Quo tempore et Hospitium juxta Monast

 Caput XXXIII. I. Contentio Hieronymum inter atque Augustinum oboritur. II. Epistolae hac super re ultro citroque missae. Commentarius in Abdiam huic t

 Caput XXXIV. I. Librum Theophili contra Sanctum Joannem Chrysostomum de Graeco vertit. II. Condit et Commentarios in Prophetas Zachariam et Malachiam:

 Caput XXXV. I. Nuntio de capta Roma, et Marcellae obitu consternatus, despondet animu. II. Caeptos tamen in Ezechielem Commentarios postea resumit. Et

 Caput XXXVI. I. Pelagius haeresim suam importat in Palaestinam. II. Quem Hieronymus in Jeremiam scribens, perstringit. Mox impugnat data ad Ctesiphont

 Incipit Vita Sancti

 Incipit Vita Sancti

 S. Eusebii Hieronymi Incomparabilis Ecclesiae Christi Doctoris, Et Eximiae Sanctitatis Viri Vita Ex Ipsius Praesertim Syngrammatis, E Sanctorum Item A

 S. Eusebii Hieronymi Incomparabilis Ecclesiae Christi Doctoris, Et Eximiae Sanctitatis Viri Vita Ex Ipsius Praesertim Syngrammatis, E Sanctorum Item A

 Vita Divi Hieronymi Incerto Auctore.

 Vita Divi Hieronymi Incerto Auctore.

 Selecta Veterum Testimonia De Hieronymo Ejusque Scriptis.

 Selecta Veterum Testimonia De Hieronymo Ejusque Scriptis.

 Idem, lib. III. de Peccat. merit. et remiss., cap. VI.

 Idem, lib. I. contra Julianum.

 Idem, Epist. CCLXI. ad Oceanum.

 Severus Sulpicius, dial. I. cap. VII.

 Idem, cap. VIII.

 Idem, cap. IX.

 Orosius in Apol. de libert. arb. contra Pelagium, p. 621.

 Idem, iterum p. 623.

 Idacius in Chron.

 Caelius Sedulius in praef. operis Paschalis.

 Cassianus, lib. VII. de Incarnatione.

 Prosper in Carmine de ingratis, cap. II.

 Prosper in Chron. Ol. CCXCI. CCCLXXXVI. Arcadio et Bautone.

 Sidonius Apollinabis, lib. IV. epist. III.

 Idem, lib. IX. epist. II.

 Claudianus Mamertus de Statu animae lib. II, cap. IX.

 Idem, lib. II, cap. X.

 Gelasius Papa, C. Sancta Romana dist. 15.

 Idem, Epist. V. ad Episcopos per Picenum.

 Ennodius Ticinensis Dictione VIII.

 Marcellinus Comes in Chron.

 Facundus Hermianensis, lib. IV. cap. II

 Idem, lib. contra Mutianum.

 Cassiodor. Divin. Lect, cap. XXI.

 Idem in Chronico.

 Isidorus Hispalensis Originum libro VI.

 Beda de Computo.

 Anonymus apud Canisium, tom. VI. Antiquar. Lect.

 Einardus in Epistola ad Lupum.

 S. Columbanus Epistol. ad Gregorium papam.

 Nicolaus I. Epist. LI. ad Lotharium.

 Ratramnus Corbeiensis de Nativitate Christi, cap. X Ex Dacherii Spicileg., tom. I, p. 339.

 Servatus Lupus de trib. Quaest.

 Agobardus in Libro contra objectiones Fredegisi, cap. IX.

 Haymo Halberstrad. lib. X, cap. VIII.

 Rabanus in Martyrologio ad XXX. septembris.

 Prudentius Tricassi., de praedest. contra Scotum Erigenam, cap. I.

 Hincmarus Remensis, tom. I. Operum.

 Photius in Bibliotheca Cod. III.

 Sigebertus in Chronographia ad A. C. 421.

 Honorius Augustodun., de Luminaribus Ecclesiae, cap. CXXXVI.

 Chronicon Turonens. apud Martene tom. V, p. 928.

 Joannes Saresberiensis Policratici, sive de nugis curialium lib. II, cap. XXVII.

 Idem, lib. VII, cap. X.

 Codofridus Viterbiensis, chronic. parte XVI.

 Bernardus In Parabola de Christo et Eccl.

 Ado Viennensis in Martyrologio d. XXX. septembris.

 Gerardus, de Arvernia ad Ivonem Ab. Cluniac.

 Notkerus in Martyrologio ad XXX. septembr.

 Laurentius Justinianus in Operibus pag. 680. Sermone in solemnitate beatissimi Hieronymi doctoris et Confessoris.

 Jo. Bapt. Platina in Innocentio I.

 Franc. Philelphus, lib. VI, epist. ultima. Ad Aloysium Crottum.

 Raphael Volaterranus, Commentar. Urban. lib. XVI.

 Jacob. Philippus Bergomensis in Chronico ad an. Chr. 429.

 Trithemius, de Scriptor. Eccl.

 Des. Erasmus Reterodamus, lib. II, epist. 1. ad Leonem X. P. M.

 Idem, lib. V, epist. XXVI ad Jo. Eckium.

 Idem, lib. V, epist. XIX ad Greverardum.

 Pol. Vergilius, de rerum inventoribus lib. VII, cap III.

 Ex Ms. Cod. Vatic., olim Reginae, num. 571.

 Ex Alio Ms. Codice, qui apud me est.

 Caelius Calcagninus In imaginem D. Hieronymi, in nucis cortice expressam.

 Julius Caesar Scaliger in D. Hieronymum.

 Josephus Scaliger, Prolegom. ad Eusebii Chron.

 Sixtus Senens., lib. IV. Biblioth. sanctae.

 Ant. Possevinus, tomo I. Apparatus.

 Richardus Simon in Historia critica lib.

 Petri Pauli Vergeri Justinopolitani De Divo Hieronymo Oratio.

 Petri Pauli Vergeri Justinopolitani De Divo Hieronymo Oratio.

 Ex Antiq. Cod. Ambrosian. Bibliotec. Quae Mediolani Est, N. 173.

 Ex Antiq. Cod. Ambrosian. Bibliotec. Quae Mediolani Est, N. 173.

 Ex Alio Cod. Ambrosian. I. LIII.

 Ex Alio Cod. Ambrosian. I. LIII.

 Admonitio De Subsequente Opusculo.

 Admonitio De Subsequente Opusculo.

 Eusebius, De Morte Hieronymi Ad Damasum.

 Eusebius, De Morte Hieronymi Ad Damasum.

 Admonitio De Subsequentibus Duabus Epistolis.

 Admonitio De Subsequentibus Duabus Epistolis.

 Augustini Hipponensis Episcopi Ad Cyrillum Jerosolymitanum Episcopum, De Magnificentiis Beati Hieronymi.

 Augustini Hipponensis Episcopi Ad Cyrillum Jerosolymitanum Episcopum, De Magnificentiis Beati Hieronymi.

 Cyrilli Episcopi Jerosolymitani De Miraculis Hieronymi Ad Sanctum Augustinum Episc. Hipponensem.

 Cyrilli Episcopi Jerosolymitani De Miraculis Hieronymi Ad Sanctum Augustinum Episc. Hipponensem.

 Sancti Eusebii Hieronymi Stridonensis Presbyteri Epistolae Secundum Ordinem Temporum Ad Amussim Digestae Et In Quatuor Classes Distributae.

 Sancti Eusebii Hieronymi Stridonensis Presbyteri Epistolae Secundum Ordinem Temporum Ad Amussim Digestae Et In Quatuor Classes Distributae.

 Prima Classis. Complectens Epistolas Potissimum E Calcidis Eremo Scriptas Ab Anno Christi 370 Ad 380.

 Epistola I . Ad Innocentium

 Epistola II . Ad Theodosium Et Caeteros Anachoretas

 Epistola III . Ad Ruffinum Monachum

 Epistola IV . Ad Florentium

 Epistola V Ad Florentium.

 Epistola VI . Ad Julianum

 Epistola VII . Ad Chromatium, Jovinum, Et Eusebium.

 Epistola VIII . Ad Niceam Hyppodiaconum Aquileiae

 Epistola IX . Ad

 Epistola X . Ad Paulum Senem Concordiae

 Epistola XI . Ad Virgines

 Epistola XII . Ad

 Epistola XIII . Ad Castorinam Materteram.

 Epistola XIV . Ad Heliodorum

 Epistola XV . Ad Damasum Papam.

 42 Epistola XVI . Ad Damasum Papam.

 Epistola XVII . Ad

 Epistola XVIII . Ad Damasum Papam. De Seraphim et calculo.

 Secunda Classis Complectens Epistolas, Quas Hieronymus Per Ferme Triennium Romae Scripsit Ab Exeunte Anno Christi 382 Ad Ultra Medium 385.

 Epistola XIX Damasi Papae Ad Hieronymum,

 Epistola XX Seu Rescriptum Hieronymi Ad Damasum.

 Epistola XXI Ad Damasum De Duobus Filiis.

 Epistola XXII 88 Ad Eustochium, Paulae Filiam.

 Epistola XXIII . Ad Marcellam, De exitu Leae.

 Epistola XXIV . Ad Eamdem Marcellam, De laudibus Asellae.

 Epistola XXV . Ad Eamdem Marcellam, De decem Nominibus Dei.

 Epistola XXVI . Ad Eamdem Marcellam, De quibusdam nominibus.

 Epistola XXVII . Ad Eamdem Marcellam.

 Epistola XXVIII . Ad Eamdem Marcellam, De voce Diapsalma.

 Epistola XXIX . Ad Eamdem Marcellam. De Ephod et Theraphim.

 Epistola XXX . Ad De Alphabeto Hebraico Psalmi

 151 Epistola XXXI . Ad Eustochium. De Munusculis.

 Epistola XXXII . Ad Marcellam.

 Epistola XXXIII . Ad Paulam

 Epistola XXXIV . Ad Marcellam De aliquot locis Psalmi

 Epistola XXXV . Damasi Papae Ad Hieronymum.

 Epistola XXXVI . Seu rescriptum Hieronymi Ad Damasum

 Epistola XXXVII . Ad Marcellam. De Commentariis Rheticii in Canticum Canticorum.

 Epistola XXXVIII . Ad Marcellam De Aegrotatione Blaesillae.

 Epistola XXXIX . Ad Paulam super obitu Blaesillae filiae.

 Epistola XL . Ad

 188 Epistola XLI . Ad Marcellam

 Epistola XLII . Ad Marcellam. Contra Novatianos Haereticos.

 Epistola XLIII .

 Epistola XLIV . Ad Marcellam. De Muneribus.

 Epistola XLV . Ad Asellam.

 Epistola XLVI . Paulae Et Eustochii Ad Marcellam. De Sanctis locis.

 210 Epistola XLVII Ad Desiderium.

 Epistola XLVIII , Seu Liber Apologeticus, Ad Pammachium, Pro Libris Contra Jovinianum.

 Epistola XLIX Ad Pammachium.

 Epistola L . Ad Domnionem.

 Epistola LI S. Epiphanii Ad Joannem Episcopum Jerosolymorum A Hieronymo Latine reddita.

 Epistola LII . Ad Nepotianum. De Vita Clericorum et Monachorum.

 Epistola LIII . Ad Paulinum. De studio Scripturarum

 282 Epistola LIV . Ad Furiam. De Viduitate servanda.

 295 Epistola LV . Ad Amandum.

 Epistola LVI Augustini Ad Hieronymum.

 305 Epistola LVII . Ad Pammachium. De optimo genere interpretandi.

 Epistola LVIII . Ad Paulinum

 Epistola LIX . Ad Marcellam.

 331 Epistola LX . Ad Heliodorum.

 Epistola LXI . Ad

 Epistola LXII

 353 Epistola LXIII . Ad Theophilum.

 354 Epistola LXIV . Ad Fabiolam.

 373 Epistola LXV . Ad Principiam Virginem, Sive Explanatio Psalmi XLIV.

 Epistola LXVI . Ad Pammachium.

 Epistola LXVII Augustini Ad Hieronymum.

 Epistola LXVIII . Ad Castrutium.

 Epistola LXIX . Ad Oceanum.

 Epistola LXX . Ad

 Epistola LXXI

 Epistola LXXII . Ad Vitalem De Salomone et Achaz.

 Epistola LXXIII , Ad

 447 Epistola LXXIV Ad De jurgio duarum meretricum, et judicio Salomonis.

 Epistola LXXV . Ad Theodoram Viduam.

 Epistola LXXVI Ad Abigaum.

 Epistola LXXVII . Ad Oceanum De morte Fabiolae.

 Epistola LXXVIII . Seu Liber Exegeticus Ad Fabiolam. De mansionibus Israelitarum in deserto.

 Prima Mansio.

 II. Mansio.

 III. Mansio.

 IV. Mansio.

 V. Mansio.

 VI. Mansio.

 VII. Mansio.

 VIII. Mansio.

 IX. Mansio.

 X. Mansio.

 XI. Mansio.

 478 XII. Mansio.

 XIII. Mansio.

 XIV. Mansio.

 XV. Mansio.

 XVI. Mansio.

 XVII. Mansio.

 XVIII. Mansio.

 XIX. Mansio.

 XX. Mansio.

 484 XXI. Mansio.

 XXII. Mansio.

 XXIII. Mansio.

 XXIV. Mansio.

 XXV. Mansio.

 XXVI. Mansio.

 XXVII. Mansio.

 XXVIII. Mansio.

 XXIX. Mansio.

 XXX. Mansio.

 XXXI. Mansio.

 XXXII. Mansio

 XXXIII. Mansio.

 XXXIV. Mansio.

 XXXV. et XXXVI. Mansio.

 XXXVII. Mansio.

 XXXVIII. Mansio.

 XXXIX. Mansio.

 XL. Mansio.

 XLI. Mansio.

 XLII. Mansio.

 Epistola LXXIX . Ad Salvinam.

 Epistola LXXX . Sive Praefatio Ruffini In Libros

 Epistola LXXXI .

 Epistola LXXXII . Adversus Joannem Jerosolymitanum.

 Epistola LXXXIII .

 Epistola LXXXIV .

 Epistola LXXXV . Ad Paulinum.

 Epistola LXXXVI

 Epistola LXXXVII Theophili Ad Hieronymum.

 Epistola LXXXVIII Ad Theophilum.

 Epistola LXXXIX Theophili Ad Hieronymum.

 Epistola XC . Theophili Ad Epiphanium.

 Epistola XCI Epiphanii Ad Hieronymum.

 542 Ad Palaestinos.

 Epistola XCIV

 Epistola XCIV

 Epistola XCV 558 Anastasii Papae Ad Simplicianum

 Epistola XCVI . Sive Theophili Alexandrini Episcopi

 Epistola XCVII . Ad Pammachium Et Marcellam.

 Epistola XCVIII . Sive Theophili Alexandrini Altera

 Epistola XCIX

 Beatissimo Papae Theophilo Hieronymus.

 611 Epistola C . Sive Theophili Alexandrini Episcopi Ad Totius Aegypti Episcopos Paschalis

 631 Epistola CI Augustini Ad Hieronymum.

 Epistola CII Hieronymi Ad Augustinum.

 634 Epistola CIII . Ad Augustinum.

 635 Epistola CIV Augustini Ad Hieronymum.

 638 Epistola CV . Ad Augustinum.

 Epistola CVI.

 Epistola CVII . Ad Laetam De institutione filiae.

 Epistola CVIII . Ad Eustochium Virginem. Epitaphium Paulae matris.

 Epistola CIX . Ad Riparium Presbyterum

 729 Epistola CX . Augustini Ad Hieronymum.

 Epistola CXI Augustini Ad Praesidium.

 Epistola CXII Hieronymi Ad Augustinum.

 Epistola CXIII Theophili Ad Hieronymum.

 Epistola CXIV . Hieronymi Ad Theophilum.

 Epistola CXV . Ad Augustinum.

 Epistola CXVI . Augustini Ad Hieronymum.

 Epistola CXVII . Ad Matrem Et Filiam

 Praefatio.

 Epistola CXVIII. Ad Julianum.

 Epistola CXIX . Ad Minervium Et Alexandrum

 Epistola CXX . Ad Hedibiam.

 Hieronymus Ad Hedibiam. De Quaestionibus XII.

 Epistola CXXI. Ad Algasiam.

 Capitula XI Quaestionum Algasiae Ad S. Hieronymum.

 Hieronymus Ad Algasiam. De quaestionibus XI.

 890 Epistola CXXII . Ad Rusticum, De Poenitentia.

 Epistola CXXIII Ad Ageruchiam De Monogamia.

 Epistola CXXIV . Ad Avitum Quid cavendum in Libris

 Epistola CXXV . Ad

 Epistola CXXVI . Ad

 Epistola CXXVII . Ad Principiam Virginem, Sive Marcellae Viduae Epitaphium.

 Epistola CXXVIII . 961 Ad Gaudentium. De Pacatulae infantulae educatione.

 Epistola CXXIX . Ad Dardanum De Terra promissionis.

 Epistola CXXX. . Ad Demetriadem. De servanda Virginitate.

 Epistola CXXXI

 Epistola CXXXII . Augustini Ad Hieronymum. Seu Liber De Sententia Jacobi.

 Epistola CXXXIII . Ad Adversus Pelagium.

 Epistola CXXXIV Ad Augustinum.

 Epistola CXXXV

 Epistola CXXXVI Innocentii Ad Hieronymum.

 Epistola CXXXVII Innocentii Ad Joannem.

 Epistola CXXXVIII . Ad Riparium

 Epistola CXXXIX .

 Epistola CXL . Ad Cyprianum Presbyterum.

 Epistola CXLI

 1066 Epistola CXLII. Ad Augustinum.

 Epistola CXLIII . Ad Alypium Et Augustinum.

 Epistola CXLIV . S. Augustini Ad Optatum Episcopum Milevitanum.

 1079 Epistola CXLV . Ad

 Epistola CXLVI .

 1084 Epistola CXLVII . Ad Sabinianum

 1095 Epistola CXLVIII De ratione pie vivendi.

 Epistola CXLIX

 Epistola CL. Procopii Ad Hieronymum.

 D. Joannis Martianaei Monachi Benedictinie Congregatione S. Mauri In Universas S. Hieronymi Epistolas Notae.

 D. Joannis Martianaei Monachi Benedictinie Congregatione S. Mauri In Universas S. Hieronymi Epistolas Notae.

 Epist. I. Ad Innocentium.

 Epist. III. Ad Ruffinum.

 Epist. IV. Ad Florentium.

 Epist. V. Ad Florentium.

 Epist. VI. Ad Julianum.

 Epist. VIII. Ad Niceam.

 Epist. IX. Ad Chrysogonum.

 Epist. X. Ad Paulum.

 Epist. XII. Ad Antonium Monach.

 Epist. XIV. Ad Heliodorum.

 Epist. XV. et XVI Ad Damasum.

 Epist. XVII. Ad Marcum.

 Epist. XVIII. Ad Damasum.

 Epist. XIX. Damasi.

 Epist. XX. Ad Damasum.

 Epist. XXI. Ad Damasum.

 Epist. XXII. Ad Eustochium.

 Epist. XXIII. Ad Marcellam.

 Epist. XXV. Ad Eamdem.

 Epist. XXVI. Ad Eamdem.

 Epist. XXVII. Ad Eamdem.

 Epist. XXVIII. Ad Eamdem.

 Epist. XXIX. Ad Eamdem.

 Epist. XXX. Ad Paulam.

 Epist. XXXI. Ad Eustochium.

 Epist. XXXII. Ad Marcellam.

 Epist. XXXIII. Ad Paulam.

 Epist. XXXIV. Ad Marcellam.

 Epist. XXXVI. Damasi.

 Epist. XXXVI. Ad Damasum.

 Epist. XXXVII. Ad Marcellam.

 Epist. XXXVIII. Ad Eamdem.

 Epist. XXXIX. Ad Paulam.

 Epist. XL. Ad Marcellam.

 Epist. XLI. Ad Eamdem.

 Epist. XLIII. Ad Eamdem.

 Epist. XLVI. Paulae et Eust.

 Epist. XLVIII. Ad Pammachium.

 Epist. XLIX. Ad Pammachium.

 Epist. L. Ad Domnionem.

 Epist. LII. Ad Nepotianum.

 Epist. LIII. Ad Paulinum.

 Epist. LIV. Ad Furiam.

 Epist. LV. Ad Amandum.

 Epist. LVI. Augustini.

 Ep. LVII. Ad Pammachium.

 Epist. LVIII. Ad Paulinum.

 Epist. LX. Ad Heliodorum.

 Epist. LXI. Ad Vigilantium.

 Epist. LXIV. Ad Fabiolam.

 Epist. LXV. Ad Principiam.

 Epist. LXVI. Ad Pammachium.

 Epist. LXIX. Ad Oceanum.

 Epist. LXX. Ad Magnum Oratorem.

 Epist. LXXI. Ad Lucinium.

 Epist. LXXII. Ad Vitalem.

 Epist. LXXIII. Ad Evangelum.

 Epist. LXXIV. Ad Ruffinum.

 Epist. LXXV. Ad Theodoram.

 Epist. LXXVI. Ad Abigaum.

 Epist. LXXVIII. Ad Fabiolam.

 Epist. LXXIX. Ad Salvinam.

 Epist. LXXXII. Ad Theophilum.

 Epist. LXXXIV. Ad Pammach. Et Oc.

 Epist. LXXXV. Ad Paulinum.

 Epist. XCVII. Ad Pammach. et Marc.

 Epist. XCVIII.

 Epist. CIV. Augustini.

 Ep. CVI. Ad Sunniam et Fret.

 Aliae Annotationes In Eamdem Epistolam.

 Epist. CVII. Ad Laetam.

 Epist. CVIII. Ad Eustochium V.

 Epist. CIX. Ad Riparium.

 Epist. CXII. Ad Augustinum.

 Ep. CXIII. et CXIV. Ad Theophil.

 Epist. CXVII. Ad Matrem Et Fil.

 Epist. CXIX. Ad Minervium, etc.

 Epist. CXX. Ad Hedibiam.

 Epist. CXXI. Ad Algasiam.

 Ep. CXXIII. Ad Ageruchiam.

 Epist. CXXIV. Ad Avitum.

 Epist. CXXV. Ad Rusticum.

 Epist. CXXVII. Ad Principiam.

 Epist. CXXIX. Ad Dardanum.

 Epist. CXXX. Ad Demetriadem.

 Ep. CXXXIII. Ad Ctesiphontem.

 Epist. CXL. Ad Cyprianum.

 Epist. CXLVI. Ad Evangelum.

 Epist. CL. Procopii.

 Ordo Epistolarum Sancti Hieronymi Cum Antiquis Editionibus Et Benedictina Comparatus.

 Ordo Epistolarum Sancti Hieronymi Cum Antiquis Editionibus Et Benedictina Comparatus.

 S. Hieronymi Epistolarum Index Secundus Alphabeticus Juxta Initium Cujusque Epistolae.

 S. Hieronymi Epistolarum Index Secundus Alphabeticus Juxta Initium Cujusque Epistolae.

 Epistolarum S. Hieronymi Index Tertius Alphabeticus Juxta Nomina, Quibus Inscribuntur.

 Epistolarum S. Hieronymi Index Tertius Alphabeticus Juxta Nomina, Quibus Inscribuntur.

 Epistolarum S. Hieronymi Index Quartus Secundum Praecipua Earum Argumenta Digestus.

 Epistolarum S. Hieronymi Index Quartus Secundum Praecipua Earum Argumenta Digestus.

 Epistolae Polemicae.

 Epistolae Criticae.

 Epistolae Morales.

 Epistolae Variae.

 Epistolae Variorum Ad Hieron.

 Index Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Index Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Finis Tomi Primi Sancti Hieronymi.

Epistola CXXVII . Ad Principiam Virginem, Sive Marcellae Viduae Epitaphium.

Laudat Marcellam primae nobilitatis mulierem, quae septimo a nuptiis mense viro orbata, deinde Cerealem Consulem, nuptias ejus ambientem, rejecit, et Monachae vitam, prima nobilium feminarum ausa est Romae profiteri, multas ad idem institutum pertrahens: tum ab ipso Hieronymo divinas litteras diligentissime Romae didicit: absenti saepe scripsit; ejusque tandem opera factio Origenistarum, quae in urbe coeperat invalescere, prodita atque extincta est. Obiit paucis diebus post urbem a Gothis direptam.

1. Saepe et multum flagitas, virgo Christi Principia, ut memoriam 951 sanctae feminae Marcellae litteris recolam, et bonum quo diu fruiti sumus, etiam caeteris noscendum, imitandumque describam. Satisque doleo, quod hortaris sponte currentem, et me arbitraris indigere precibus, qui ne tibi quidem in ejus dilectione concedam: multoque plus accipiam, quam tribuam beneficii tantarum recordatione virtutum. Nam ut hucusque reticerem, et biennium praeterirem silentio, non fuit dissimulationis, ut male existimas, sed tristitiae incredibilis, quae ita meum oppressit animum, ut melius judicarem tacere impraesentiarum, quam nihil dignum illius laudibus dicere. Neque vero Marcellam tuam, imo meam, et ut verius loquar, nostram, omniumque Sanctorum, et propriae Romanae urbis inclytum decus institutis rhetorum praedicabo; ut exponam illustrem familiam, alti sanguinis decus, et stemmata per Consules et Praefectos Praetorio decurrentia. Nihil in illa laudabo, nisi quod proprium est, et eo nobilius, quod, opibus et nobilitate contempta, facta est paupertate et humilitate nobilior.

2. Orba ((al. orbata)) patris morte: viro quoque post nuptias septimo mense privata est. Cumque 1088 eam Cerealis (cujus clarum inter Consules nomen est) propter aetatem et antiquitatem familiae, et insignem (quod maxime viris placere consuevit) decorem corporis, ac morum temperantiam ambitiosius peteret, suasque longaevus polliceretur divitias, et non quasi in uxorem, sed quasi in filiam vellet donationem transfundere: Albinaque mater tam clarum praesidium viduatae domus ultro appeteret, illa respondit: Si vellem nubere, et non me cuperem aeternae pudicitiae dedicare, utique maritum quaererem, non haereditatem. Illoque mandante, posse et senes diu vivere, et juvenes cito mori, eleganter lusit: Juvenis quidem potest cito mori; sed senex diu vivere non potest. Qua sententia repudiatus, exemplo caeteris fuit, ut ejus nuptias desperarent. Legimus in Evangelio secundum Lucam: Et erat Anna Prophetissa filia Phanuelis de tribu Aser: Et haec provectae aetatis in diebus 952 plurimis. Vixeratque cum viro suo annis septem a virginitate sua, et erat vidua annis octoginta quatuor, nec recedebat de Templo: jejuniisque et obsecrationibus Domino serviens nocte ac die (Luc. 2. 36. 37) . Nec mirum, si videre meruit Salvatorem, quem tanto labore quaerebat. Conferamus septem annos, septem mensibus: sperare Christum, et tenere: natum confiteri, et in crucifixum credere, parvulum non negare, et virum gaudere regnantem. Non facio ullam inter sanctas feminas differentiam, quod nonnulli inter sanctos viros et Ecclesiarum principes stulte facere consueverunt: sed illo tendit assertio, ut quarum unus est labor, unum et praemium sit.

3. Difficile est in maledica civitate, et in urbe, in qua orbis quondam populus fuit, palmaque vitiorum, si honestis detraherent, et pura ac munda macularent, non aliquam sinistri rumoris fabulam contrahere. Unde quasi rem difficillimam, et pene impossibilem optat Propheta, potiusquam praesumit, dicens: Beati immaculati in via, qui ambulant in lege Domini (Psal. 118. 1) . Immaculatos in via hujus saeculi appellat, quos nulla obscoeni rumoris aura macularit: qui opprobrium non acceperint adversus proximos suos. De quibus Salvator in Evangelio: Esto, inquit, benevolus, sive bene sentiens, de adversario tuo, dum es in via cum illo (Matth. 5. 25) . Quis unquam de hac muliere, quod displiceret, audivit, ut crederet? quis credidit, ut non magis se ipsum malignitatis et infamiae condemnaret? Ab hac primum confusa gentilitas est, dum omnibus patuit quae esset viduitas Christiana, quam et conscientia et habitu promittebat. Illae enim solent purpurisso et cerussa ora depingere, sericis nitere vestibus, splendere gemmis, aurum portare cervicibus, et auribus perforatis, Rubri 1089B maris pretiosissima grana suspendere, fragrare mure, maritos ita plangere, ut tandem dominatu eorum se caruisse laetentur, quaerantque alios: non quibus juxta Dei sententiam serviant, sed quibus imperent. Unde et pauperes eligunt, ut nomen tantum virorum habere videantur, qui 953 patienter rivales sustineant; si mussitaverint, illico projiciendi. Nostra vidua talibus usa est vestibus, quibus arceret frigus, non membra nudaret: aurum usque ad annuli signaculum repudians, et magis in ventribus egenorum, quam in marsupiis recondens. Nusquam sine matre: nullum Clericorum, aut Monachorum (quod amplae domus interdum exigebat necessitas) vidit absque arbitris. Semper in comitatu suo virgines, ac viduas, et ipsas graves feminas habuit: sciens ex lascivia puellarum saepe de dominarum moribus judicari; et qualis quaeque sit, talium consortio delectari.

4. Divinarum Scripturarum ardor erat incredibilis, semperque cantabat: In corde meo abscondi eloquia tua, ut non peccem tibi (Psal. 118. 11) , Et illud de perfecto viro; Et in lege Domini voluntas ejus, et in lege ejus meditabitur die ac nocte (Psal. 1. 2) . Meditationem legis non in replicando quae scripta sunt, ut Judaeorum existimant Pharisaei; sed in opere intelligens, juxta illud Apostolicum: Sive comeditis, sive bibitis, sive quid agitis; omnia in gloriam Domini facientes (1. Cor. 10) . Et Prophetae verba dicentis: A mandatis tuis intellexi (Psal. 118. 104) : ut postquam mandata complesset, tunc se sciret mereri intelligentiam Scripturarum. Quod et alibi legimus: Quia coepit Jesus facere et docere (Act. 1. 1) . Erubescit enim quamvis praeclara doctrina, quam propria reprehendit conscientia; frustraque ejus lingua praedicat paupertatem, et docet eleemosynas, qui Croesi divitiis tumet; vilique opertus pallio, pugnat contra tineas vestium sericarum. Illi erant moderata jejunia, carnium abstinentia, vini odor magis, quam gustus, propter stomachum et frequentes infirmitates (1. Tim. 5) . Raro procedebat ad publicum, et maxime nobilium matronarum vitabat domos, ne cogeretur videre quod contempserat. Apostolorum et Martyrum basilicas 954 secretis celebrans orationibus, et quae populorum frequentiam declinarent. Matri in tantum obediens, ut interdum faceret, quod nolebat. Nam cum illa suum negligeret sanguinem, et absque filiis et nepotibus, vellet in fratris liberos universa conferre: ista pauperes eligebat, et tamen matri contraire non poterat: monilia, et quidquid supellectilis fuit, divitibus peritura concedens, magisque volens pecuniam perdere, quam parentis animum contristare.

5. Nulla eo tempore nobilium feminarum noverat Romae propositum Monachorum, nec audebat propter rei novitatem, ignominiosum, ut tunc putabatur, 1090 et vile in populis nomen assumere. Haec ab Alexandrinis Sacerdotibus, Papaque Athanasio, et postea Petro, qui persecutionem Arianae haereseos declinantes, quasi ad tutissimum communionis suae portum Romam confugerant, vitam beati Antonii adhuc tunc viventis, monasteriorumque in Thebaide, Pachomii, et virginum ac viduarum didicit disciplinam. Nec erubuit profiteri, quod Christo placere cognoverat. Hanc multos post annos imitata est Sophronia ((al. Sophronium)), et aliae: quibus rectissime illud Ennianum aptari potest: Utinam ne in nemore Pelio. Hujus amicitiis fruita est Paula venerabilis. In hujus cubiculo nutrita Eustochium, virginitatis decus: ut facilis aestimatio sit, qualis magistra, ubi tales discipulae. Rideat forsan infidelis lector, me in muliercularum laudibus immorari, qui, si recordetur sanctas feminas, comites Domini Salvatoris, quae ministrabant ei de sua substantia, et tres Marias stantes ante crucem, Mariamque proprie Magdalenen, quae ob sedulitatem et ardorem fidei, turritae nomen accepit, et prima ante Apostolos, Christum videre meruit resurgentem, se potius superbiae, quam nos condemnabit ineptiarum: Qui Virtutes non sexu, sed 955 animo judicamus; contemptaeque nobilitatis ac divitiarum majorem gloriam ducimus. Unde et Jesus Joannem Evangelistam amabat plurimum: qui propter generis nobilitatem erat notus Pontifici, et Judaeorum insidias non timebat: in tantum, ut Petrum introduceret in atrium, et staret solus Apostolorum ante crucem: matremque Salvatoris in sua reciperet; Et 1091 Haereditatem virginis Domini, virginem matrem filius virgo susciperet.

6. Annis igitur plurimis sic suam transegit aetatem, ut ante se vetulam cerneret, quam adolescentulam fuisse meminisset, laudans illud Platonicum, qui Philosophiam meditationem mortis esse dixit. Unde et noster Apostolus: Quotidie, inquit, morior propter vestram salutem (1. Cor. 15. 31) . Et Dominus, juxta antiqua exemplaria: Nisi quis tulerit crucem suam quotidie, et secutus fuerit me, non potest meus esse discipulus (Luc. 14. 27.) Multoque ante per Prophetam Spiritus Sanctus: Propter te mortificamur tota die, aestimati sumus ut oves occisionis (Rom. 8 36) . Et post multas aetates illa sententia: Memento semper diem mortis, et nunquam peccabis (Eccli. 7) . Disertissimique praeceptum Satyrici:

Vive memor lethi, fugit hora, hoc quod loquor, inde est.

Sic ergo (ut dicere coeperamus) aetatem duxit, et vixit, ut semper se crederet esse morituram. Sic induta est vestibus, ut meminisset sepulcri, offerens se hostiam rationabilem, vivam, placentem Deo.

7. Quando Romam venit.—Denique cum et me Romam cum sanctis Pontificibus, Paulino et Epiphanio, Ecclesiastica traxisset necessitas (quorum alter Antiochenam Syriae, alter Salaminiam Cypri rexit Ecclesiam) et verecunde nobilium feminarum oculos declinarem, ita egit secundum Apostolum, importune, opportune (2. Tim. 4) , ut pudorem meum sua superaret industria. Et quia alicujus tunc nominis esse 956 existimabar super studio Scripturarum, nunquam convenit, quin de Scripturis aliquid interrogaret: nec ut statim ((al. nec statim)) acquiesceret, sed moveret e contrario quaestiones; non ut contenderet, sed ut quaerendo disceret earum solutiones, quas opponi posse intelligebat. Quid in illa virtutum, quid ingenii, quid sanctitatis, quid puritatis invenerim, vereor dicere, ne fidem credulitatis excedam, et tibi majorem dolorem incutiam, recordanti quanto bono carueris. Hoc solum dicam, quod quidquid in nobis longo fuit studio congregatum, et meditatione diuturna, quasi in naturam versum; hoc illa libavit, hoc didicit, atque possedit: ita ut post profectionem nostram, si de aliquo testimonio Scripturarum esset oborta contentio, ad illam judicem pergeretur. Et quia valde prudens erat, et noverat illud, quod appellant Philosophi τὸ πρέπον id est, decere quod facias: sic ad interrogata respondebat, ut etiam sua, non sua diceret, sed vel mea, vel cujuslibet alterius, ut in eo ipso quod docebat, se discipulam fateretur. 1092 Sciebat enim dictum ab Apostolo: Docere autem mulieri non permitto (1. Tim. 2. 2) ; ne virili sexui, et interdum Sacerdotibus, de obscuris et ambiguis sciscitantibus, facere videretur injuriam.

8. In nostrum locum statim audivimus te illius adhaesisse consortio, et nunquam ab illa ne transversum quidem unguem, ut dicitur, recessisse. Eadem domo, eodem cubiculo usam, ut omnibus in urbe clarissima notum fieret, et te matrem, et illam filiam reperisse. Suburbanus ager vobis pro monasterio fuit, et rus electum pro solitudine. Multoque ita vixistis tempore, ut ex imitatione vestri, conversatione multarum gauderemus Romam factam Jerosolymam. Crebra virginum monasteria, monachorum innumerabilis multitudo; ut pro frequentia servientium Deo, quod prius ignominiae 957 fuerat, esset postea gloriae. Interim absentiam nostri mutuis solabamur alloquiis, et quod carne non poteramus, spiritu reddebamus. Semper obviare epistolis, superare officiis, salutationibus praevenire. Non multum perdebat absentia, quae jugibus sibi litteris jungebatur.

9. Origenistae.—In hac tranquillitate, et Domini servitute, haeretica in his provinciis exorta tempestas, cuncta turbavit; et in tantam rabiem concitata est, ut nec sibi, nec ulli bonorum parceret. Et quasi parum esset, hic universa movisse, navem plenam blasphemiarum Romano intulit portui. Invenitque protinus patella operculum, et Romanae fidei purissimum fontem, lutosa coeno permiscuere vestigia. Nec mirum si in plateis, et in foro rerum venalium, fictus ariolus stultorum verberet nates, et obtorto fuste dentes mordentium quatiat: cum venenata spurcaque doctrina Romae invenerit quos induceret. Tunc librorum περὶ ἀρχῶν infamis interpretatio: tunc discipulus ὄλβιος, vere nominis sui, si in talem magistrum non impegisset. Tunc nostrorum διάλυτος contradictio, et Pharisaeorum turbata est schola. Tunc sancta Marcella, quae diu se cohibuerat, ne per aemulationem quippiam facere videretur, postquam 1093 sensit fidem apostolico ore laudatam (Rom. 1. 18) , in plerisque violari, ita ut sacerdotes quoque, et nonnullos monachorum, maximeque saeculi homines, in assensum sui traheret; ac simplicitati illuderet Episcopi , qui de suo ingenio caeteros aestimabat, publice restitit: malens Deo placere, quam hominibus.

10. Laudat Salvator in Evangelio villicum iniquitatis, quod contra dominum quidem fraudulenter, attamen pro se prudenter fecerit (Luc. 16. 10) . Cernentes haeretici de parva scintilla maxima incendia concitari; et suppositam dudum flammam jam ad 958 culmina pervenisse; nec posse latere, quod multos deceperat, petunt, et impetrant ecclesiasticas epistolas: ut communicantes Ecclesiae discessisse viderentur. Non multum tempus in medio, succedit in pontificatum vir insignis Anastasius, quem diu Roma habere non meruit, ne orbis caput sub tali episcopo truncaretur. Imo idcirco raptus atque translatus est, ne semel latam sententiam, precibus suis flectere conaretur: dicente Domino ad Jeremiam: Ne oraveris pro populo isto, neque depreceris in bonum. Quia si jejunaverint, non exaudiam preces eorum. Et si holocausta et victimas obtulerint, non suscipiam eas. In gladio enim et fame, et pestilentia ego consumam eos (Jerem. 14. 11. 12) . Dicas, quid haec ad laudem Marcellae? Damnationis haereticorum haec fuit principium: dum adducit testes, qui prius ab eis eruditi, et postea ab haeretico fuerant errore correpti: dum ostendit multitudinem deceptorum, dum impia περὶ ἀρχῶν ingerit volumina, quae emendata manu scorpii (2) monstrabantur: dum acciti frequentibus litteris haeretici, ut se defenderent, venire non sunt ausi: tantaque vis conscientiae fuit, ut magis absentes damnari, quam praesentes coargui maluerint. Hujus tam gloriosae victoriae origo Marcella est: tuque caput horum et causa bonorum, scis me vera narrare: quae nosti, vix de multis pauca me dicere, ne legenti fastidium faciat odiosa replicatio; et videar apud malevolos sub occasione laudis alterius, stomachum meum digerere. Pergam ad reliqua.

11. De Occidentis partibus ad Orientem turbo transgressus, minitabatur plurimis magna naufragia. Tunc impletum est: Putas veniens Filius hominis fidem 1094 inveniet super terram (Luc. 18. 8) ? Refrigerata caritate multorum, pauci qui amabant fidei veritatem, nostro lateri jungebantur, 959 quorum publice petebatur caput: contra quos opes omnes parabantur; ita ut Barnabas quoque duceretur in illam simulationem, imo apertum parricidium, quod non viribus, sed voluntate commisit. Et ecce universa tempestas, Domino flante, deleta est, expletumque vaticinium prophetale: Auferes spiritum eorum et deficient, et in pulverem suum revertentur (Ps. 103. 29) In illa dic peribunt omnes cogitationes eorum (Ps. 145. 4) . Et illud Evangelicum: Stulte, hac nocte auferetur anima tua a te: quae autem praeparasti, cujus erunt (Luc. 12. 20) ?

12. Dum haec aguntur in Jebus ( Jerusalem), terribilis de Occidente rumor affertur, obsideri Romam, et auro salutem civium redimi, spoliatosque rursum circumdari, ut post substantiam, vitam quoque perderent. Haeret vox, et singultus intercipiunt verba dictantis. Capitur Urbs, quae totum cepit orbem: imo fame perit antequam gladio, et vix pauci qui caperentur, inventi sunt. Ad nefandos cibos erupit esurientium rabies, et sua invicem membra laniarunt, dum mater non parcit lactenti infantiae, et recipit ((al. et suo recipit)) utero, quem paulo ante effuderat. Nocte Moab capta est, nocte cecidit murus ejus (Isai. 15. 1) . Deus, venerunt gentes in haereditatem tuam, polluerunt templum sanctum tuum. Posuerunt Jerusalem in pomorum custodiam: posuerunt cadavera sanctorum tuorum escas volatilibus coeli, carnes Sanctorum tuorum bestiis terrae. Effuderunt sanguinem eorum tanquam aquam in circuitu Jerusalem, et non erat qui sepeliret (Ps. 78. 1. et seqq.) .

Quis cladem illius noctis, quis funera fando
Explicet, aut possit lacrymis aequare dolorem?
Urbs antiqua ruit, multos dominata per annos;
Plurima, perque vias sparguntur inertia passim
Corpora, perque domos, et plurima mortis imago. (Virgil. l. II. Aeneid.).

960 13. Cum interim, ut in tanta confusione rerum, Marcellae quoque domum cruentus victor ingreditur. 1095 Sit mihi fas audita loqui (Ex Virgil. Aeneid. l. VI) , imo a sanctis viris visa narrare, qui interfuere praesentes, qui te dicunt in periculo quoque ei fuisse sociatam. Intrepido vultu excepisse dicitur introgressos: cumque posceretur aurum, et defossas opes vili excusaret tunica, non tamen fecit fidem voluntariae paupertatis. Caesam fustibus flagellisque, aiunt non sensisse tormenta; sed hoc lacrymis, hoc pedibus eorum prostratam egisse, ne te a suo consortio separarent: ne sustineret adolescentia, quod senilis aetas timere non poterat. Christus dura corda mollivit, et inter cruentos gladios invenit locum pietas. Cumque et illam et te ad apostoli Pauli basilicam barbari deduxissent, ut vel salutem vobis ostenderent, vel sepulcrum; in tantam laetitiam dicitur erupisse, ut gratias ageret Deo, quod te integram sibi reservasset: quod pauperem illam non fecisset captivitas, sed invenisset: quod egeret quotidiano cibo: quod saturata Christo, non sentiret esuriem: quod et voce et opere loqueretur, Nuda exivi de utero matris meae, nuda et redeam. Sicut Domino visum est, ita et factum est. Sit nomen Domini benedictum (Job. 1. 21) .

14. Post aliquot dies, sano, integro, vegetoque corpusculo, obdormivit in Domino: et te paupertatulae suae, imo per te pauperes reliquit haeredes, claudens oculos in manibus tuis, reddens spiritum in tuis osculis; dum inter lacrymas tuas illa rideret conscientia vitae bonae, et praemiis futurorum. Haec tibi, Marcella venerabilis, et haec tibi Principia filia, una et brevi lucubratione dictavi, non eloquii venustate, sed voluntate in vos animi gratissimi, et Deo, et legentibus placere desiderans.