Patrologiae Cursus Completus

 Patrologiae Cursus Completus

 Elenchus Operum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Elenchus Operum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Praefatio.

 Praefatio.

 S. Eusebii Hieronymi, Stridonensis Presbyteri, Operum Mantissa Continens Scripta Supposititia.

 Pars Prima.-Epistolae.

 Pars Prima.-Epistolae.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola I. Pelagii Ad Demetriadem.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola II. Ad Geruntii Filias. De contemnenda haereditate.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola III. Ad Marcellam. Exhortatur ut adversa toleret.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola IV, Seu Consolatio Ad Virginem In Exsilium Missam.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola V. Ad Amicum Aegrotum.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola VI. Ad Amicum Aegrotum. De viro Perfecto.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola VII. Instituit amicum in scientia divinae legis.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola VIII. De tribus virtutibus.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola IX. Ad Paulam Et Eustochium De assumptione beatae Mariae Virginis.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola X. De Assumptione B. Virginis Mariae.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XI. De honorandis parentibus.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XII. Seu Opusculum De Septem Ordinibus Ecclesiae.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XIII. Virginitatis laus.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XIV. De his quae Deo in Scripturis sanctis attribuuntur.

 Epistola XV. Seu Damasi Symbolum.

 Epistola XVI. Seu Explanatio Symboli Ad Damasum.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XVII, Seu Explanatio Fidei Ad Cyrillum.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XVIII. Ad Praesidium. De Cereo paschali.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XIX. De vera circumcisione.

 Epistola XX, Seu In Susannam Lapsam Objurgatio.

 Epistola XXI, Seu Explanatio In Psalmum XLI.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XXII, Seu Explanatio In Psalmum CXVII.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XXIII. Ad Dardanum. De diversis Generibus Musicorum.

 Monitum In Sequentem Epistolam.

 Epistola XXIV, Seu Sermo De Resurrectione Domini.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XXV, Seu Sermo De Nativitate Domini.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XXVI, Seu Sermo De Epiphania Domini.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XXVII, Seu Sermo De Quadragesima.

 Epistola XXVIII, Seu Sermo In Vigilia Paschae. De Esu Agni.

 Monitum In Sequentem Epistolam.

 Epistola XXIX, Seu Sermo De Resurrectione Domini.

 Monitum In Sequentem Epistolam.

 Epistola XXX. Ad Eustochium. De Vinculis beati Petri.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XXXI, Seu Tractatus De Observatione Vigiliarum.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XXXII. Ad Pammachium Et Oceanum Exhortatoria.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XXXIII. Ad Quemdam Qui In Saeculo Poenitebat.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XXXIV. De diversis generibus leprarum.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XXXV. Seu Homilia De Duobus Filiis, Frugi Et Luxurioso.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XXXVI. Valerius Rufino Ne Ducat Uxorem.

 Epistola XXXVII. Seu Dialogus Sub Nomine Hieronymi Et Augustini. De origine animarum.

 Monitum In Sequentem Epistolam.

 Epistola XXXVIII. Seu Homilia De Corpore Et Sanguine Christi.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XXXIX. Seu Homilia Super Evangelium Matthaei.

 Monitum In Sequentem Epistolam.

 Epistola XL. Ad Tyrasium Super Morte Filiae Suae Consolatoria. Benedicto et dilectissimo Tyrasio Hieronymus.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XLI. Ad Oceanum De Ferendis Opprobriis Hortatoria.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XLII. Ad Oceanum. De Vita Clericorum.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XLIII. Ad Damasum. De Oblationibus altaris

 Monitum In Epistolas Sequentes.

 Epistola XLIV. Beatissimo papae Damaso Hieronymus.

 Epistola XLV. Damasi Episc. Urbis Romae Ad Hieronymum Presbyterum.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XLVI. Damasi Ad Hieronymum.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XLVII. Hieronymi Ad Damasum.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XLVIII. Chromatii Et Heliodori Episcoporum Ad Hieronymum.

 Epistola XLIX. Hieronymi Ad Chromatium Et Heliodorum.

 Epistola L. De Nativitate sanctae Mariae.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola LI. Ad Paulam Et Eustochium. De virtute psalmorum.

 Epistola LII. Ad Augustinum.

 Epistola LIII. Guigonis De supposititiis B. Hieronymi epistolis.

 Pars Secunda, Scripta Varii Generis.

 De Formis Hebraicarum Litterarum.

 De Formis Hebraicarum Litterarum.

 Catalogus Quorumdam Operum Quae veteres nonnulli vel auctores vel mss. codd. laudant (falso tamen) Tamquam S. Hieronymi.

 Catalogus Quorumdam Operum Quae veteres nonnulli vel auctores vel mss. codd. laudant (falso tamen) Tamquam S. Hieronymi.

 Admonitio De Subsequente Homilia.

 Admonitio De Subsequente Homilia.

 Ad Monachos.

 Ad Monachos.

 Admonitio De Subsequente Regula.

 Admonitio De Subsequente Regula.

 Regula Monachorum Ex Scriptis Hieronymi Per Lupum De Olmeto Collecta.

 Regula Monachorum Ex Scriptis Hieronymi Per Lupum De Olmeto Collecta.

 Prologus.

 Caput Primum. De Obedientia.

 Caput II. De tribus generibus monachorum in Aegypto commorantium.

 Caput III. De Castitate.

 Caput IV. De Paupertate.

 Caput V. De utilitate Paupertatis.

 Caput VI. De Correctione et Doctrina Praesidentis.

 Caput VII. De Solitudine.

 Caput VIII. De Laudibus, et Utilitate Eremi.

 Caput IX. De periculo Vitae solitariae.

 Caput X. De Periculo habitandi in urbibus.

 Caput XI. De Abstinentia, et praecipue a carnibus.

 Caput XII. De Abstinentia Philosophorum, antiquorum Sacerdotum, aliorumque Sanctorum.

 Caput XIII. De temperatis Jejuniis.

 Caput XIV. De Contemplatione, Oratione, et Lectione.

 Caput XV. De Vigiliis.

 Caput XVI. De vestibus.

 Caput XVII. De laboribus manuum.

 Caput XVIII. De laude Religionis, et de inductione ad eam.

 Caput XIX. De laude et detractione vitanda, et periculis hujus vitae.

 Caput XX. De juramento, vindicta, mendacio, stultiloquio prohibendo.

 Caput XXI. De patientia, reconciliatione et mortuis non lugendis.

 Caput XXII. De tribulationibus et opprobriis perferendis.

 Caput XXIII. De timore ultimi judicii, et defectu hujus vitae.

 Caput XXIV. De virtute humilitatis et simplicitatis, ac tumenti animo vitando.

 Caput XXV. De humilitate Christi, quem imitari debemus.

 Caput XXVI. De justitia et vitae rectitudine.

 Caput XXVII. De fide, spe, et timore.

 Caput XXVIII. De charitate, et pace.

 Caput XXIX. De infirmis et pauperibus recreandis.

 Caput XXX. De poenitentia et misericordia Dei.

 Caput XXXI. Finis concludens regulam.

 Appendix Ad Regulam Praecedentem.

 Appendix Ad Regulam Praecedentem.

 Martini V P. M. Approbatio.

 Ejusdem Martini V P. M. Bulla Altera.

 Regula Monacharum. Indigna prorsus, quae Hieronymo affigeretur, doctis probisque hominibus visa est. Sane neque est, in quo consarcinatoris diligentia

 Regula Monacharum. Indigna prorsus, quae Hieronymo affigeretur, doctis probisque hominibus visa est. Sane neque est, in quo consarcinatoris diligentia

 Prooemium.

 Caput Primum. De Charitate et Unitate servanda.

 Caput II. De non habendo aliquid proprium.

 Caput III. De eligendo sorores ad recipiendum et administrandum bona monasterii.

 Caput IV. De Communitate et Humanitate servanda.

 Caput V. De Simonia vitanda in recipiendo sorores.

 Caput VI. De Obedientia exhibenda praelatis.

 Caput VII. De regimine Abbatissae.

 Caput VIII. De reverentia et subjectione erga abbatissam.

 Caput IX. De correctione facienda et generali accusatione criminum in sexta feria.

 Caput X. De vita mirifica sanctorum Patrum, quos in eremo reperit.

 Caput XI. De vanitate scientiae mundialis.

 Caput XII. De promptitudine adimplendi mandata.

 Caput XIII. De sororum operibus faciendis.

 Caput XIV. De officio et potestate Abbatissae.

 Caput XV. De periculo praeeminentiae et dignitatis.

 Caput XVI. De ordine in operibus Abbatissae.

 Caput XVII. De jurisdictione Episcopi in sorores.

 Caput XVIII. De ordine servando inter Episcopum et sorores.

 Caput XIX. De praeposito presbytero post Episcopum sororibus adhibendo.

 Caput XX. De ordine servando per sorores erga mares, et specialiter in loquendo.

 Caput XXI. De fictitiis et nocivis sermonibus evitandis.

 Caput XXII. De silentio, et diebus et horis debitis observandis.

 Caput XXIII. De refrenatione linguae in loquendo.

 Caput XXIV. De consortio marium fugiendo.

 Caput XXV. De obsequiis servitricum quaerentium victum et necessaria sororibus.

 Caput XXVI. De dulcedine contemplationis erga divina.

 Caput XXVII. De clausura domus

 Caput XXVIII. De detestatione pretiosarum vestium.

 Caput XXIX. De periculo ambitionis vestium.

 Caput XXX. De consideratione extremi diei judicii.

 Caput XXXI. De abjectione exquirenda in vestibus.

 Caput XXXII. De austeritate exquirenda in stratu.

 Caput XXXIII. De matutino et modo dicendi divinum officium.

 Caput XXXIV. De ordine dicendarum horarum primae, tertiae, extae et nonae.

 Caput XXXV. De cibis et ordine comedendi.

 Caput XXXVI. De sobrietate et jejunio.

 Caput XXXVII. De lectionibus ad mensam.

 Caput XXXVIII. De operibus sororum post prandium.

 Caput XXXIX. De horis vespertinis, et Completorio.

 Caput XL. De charitate servanda erga infirmas sorores.

 Caput XLI. De auctoritate Episcopi et praepositi, circa observationes ordinis.

 Admonitio De Sequenti Opusculo.

 Admonitio De Sequenti Opusculo.

 Canones Poenitentiales.

 Canones Poenitentiales.

 Admonitio De Subsequente Martyrologio.

 Admonitio De Subsequente Martyrologio.

 Epistola Chromatii Et Heliodori Episcoporum Ad Beatum Hieronymum, De Opere Martyrologii Colligendo.

 Epistola Chromatii Et Heliodori Episcoporum Ad Beatum Hieronymum, De Opere Martyrologii Colligendo.

 Beati Hieronymi Super Eo Ipso Ad Eosdem Responsio.

 Beati Hieronymi Super Eo Ipso Ad Eosdem Responsio.

 Martyrologium Vetustissimum S. Hieronymi Presbyteri Nomine Insignitum.

 Martyrologium Vetustissimum S. Hieronymi Presbyteri Nomine Insignitum.

 Festa Apostolorum. In vicem Prooemii.

 Incipit Martyrologium.

 Mensis Januarius: Habet dies triginta. Littera Indictionis.

 Mensis Februarius. Habet dies XXVIII.

 Mensis Martius. Habet dies XXXI.

 Mensis Aprilis. Habet dies XXX. Litania indicenda.

 Mensis Maius. Habet dies XXXI.

 Mensis Junius. Habet dies XXX.

 Mensis Julius Habet dies XXXI.

 Mensis Augustus Habet dies XXXI.

 Mensis September. Habet dies XXX.

 Mensis Octobris. Habet Dies XXXI.

 Mensis November. Habet dies XXX.

 Mensis December. Habet dies XXXI.

 Admonitio De Subsequente Libro.

 Admonitio De Subsequente Libro.

 Incipit Liber Comitis, Sive Lectionarius Per Circulum Anni.

 Incipit Liber Comitis, Sive Lectionarius Per Circulum Anni.

 Lectiones Defunctorum.

 Pars Tertia, Commentarii In Novum Testamentum.

 Pars Tertia, Commentarii In Novum Testamentum.

 Admonitio In Expositionem Sequentem.

 Admonitio In Expositionem Sequentem.

 Expositio Quatuor Evangeliorum De brevi Proverbio edita.

 Expositio Quatuor Evangeliorum De brevi Proverbio edita.

 Prologus.

 In Evangelium Secundum Matthaeum.

 In Evangelium Secundum Matthaeum.

 In Evangelium Secundum Marcum.

 In Evangelium Secundum Marcum.

 In Evangelium Secundum Lucam.

 In Evangelium Secundum Lucam.

 In Evangelium Secundum Joannem.

 In Evangelium Secundum Joannem.

 Commentarius In Evangelium Secundum Marcum.

 Commentarius In Evangelium Secundum Marcum.

 Praefatio.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 Praefatio Falso ascripta beato Hieronymo presbytero in Evangelium secundum Lucam.

 Praefatio Falso ascripta beato Hieronymo presbytero in Evangelium secundum Lucam.

 Admonitio In Subsequentes Commentarios.

 Admonitio In Subsequentes Commentarios.

 Commentarii In Epistolas Sancti Pauli. Praefatio.

 Commentarii In Epistolas Sancti Pauli. Praefatio.

 In Epistolam Ad Romanos.

 In Epistolam Ad Romanos.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 In Primam Epistolam Ad Corinthios.

 In Primam Epistolam Ad Corinthios.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 In Secundam Epistolam Ad Corinthios.

 In Secundam Epistolam Ad Corinthios.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 In Epistolam Ad Galatas.

 In Epistolam Ad Galatas.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 In Epistolam Ad Ephesios.

 In Epistolam Ad Ephesios.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 In Epistolam Ad Philippenses.

 In Epistolam Ad Philippenses.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 In Epistolam Ad Colossenses.

 In Epistolam Ad Colossenses.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 In Primam Epistolam Ad Thessalonicenses.

 In Primam Epistolam Ad Thessalonicenses.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 In Secundam Epistolam Ad Thessalonicenses.

 In Secundam Epistolam Ad Thessalonicenses.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 In Primam Epistolam Ad Timotheum.

 In Primam Epistolam Ad Timotheum.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 In Secundam Epistolam Ad Timotheum.

 In Secundam Epistolam Ad Timotheum.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 In Epistolam Ad Titum.

 In Epistolam Ad Titum.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 In Epistolam Ad Philemonem.

 In Epistolam Ad Philemonem.

 Caput Unicum.

 Omnium Operum S. Hieronymi Distributio In Decem Tomos Comparata Cum Distributione Editionum Antiquarum Et Benedictina.

 Omnium Operum S. Hieronymi Distributio In Decem Tomos Comparata Cum Distributione Editionum Antiquarum Et Benedictina.

 Index Generalis In Omnia Opera S. Hieronymi Illis, qui singulis tomis subjuncti sunt, Multo Locupletior.

 Index Generalis In Omnia Opera S. Hieronymi Illis, qui singulis tomis subjuncti sunt, Multo Locupletior.

 Ordo Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Ordo Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

Epistola XII. Seu Opusculum De Septem Ordinibus Ecclesiae.

Sufficere quidem fidei tuae arbitror conversationem sanctam, quam habes in Christo Jesu ad sacerdotalis ordinis dignitatem, arctam tibi et angustam intellectus viam in Domino reserare, quia praecedentibus meritis ac virtutis insignibus, ad hoc officium electus a Deo es. Licet in multis gratia Christi sine operibus comprobetur, et cessante merito conversationis 0148B ac vitae, sola Dei dona fructificient. Tamen quia tu prae caeteris electus a Deo ob hoc comprobaris, qui et legis opera impleas, et commoraris in gratia usque ad supereminentem scientiae charitatem, intellectu Dei tecum loquente, festinanter existentibus cogitationibus insignibus, hoc vis nosse quod factus es. Totius tibi Ecclesiae prout praecipis sacramenta reserabo: doctrinae ordinem et locum custodiens, et quid qualiter observare debeas docens: si modo ad injuriam non revoces novelli exhortatoris industriam ac te non pudeat paulisper minorem esse dum discis: quia seposito, ut vides, privilegio dignitatis, habes de nobis amplius quod quaeras. Et id quod jam pridem in consecratione consecutum te esse credis, restat ut capias: ne minor inveniaris in Christo, 0148C quam in mundo interim nominaris ac si falsi vocabuli inutilis pastor existas, cum haec quae in Domino latent sacramenta nescires. Nos tamen tenentes in omni disputatione rationem, ac tecum simpliciter fabulantes, verum te episcopum animarum debere esse monstrabimus: ut factus tibi ipse judex, hoc quod loquimur implere festinans, et nobis consentiens, verecundia et confusione rejecta, eligas abjectus esse in domo Dei magis quam habitare in tabernaculis peccatorum. Sic enim Jesus ait: Reges gentium dominantur eorum, et qui potestatem habent, Domini vocantur; vos autem non sic: sed qui major est vestrum, fiat sicut minor, et qui princeps est, fiat sicut minister. Quis enim major est, qui recumbit, an qui ministrat? In gentibus quidem qui discumbit, major est: inter 0148D vos autem non sic, sed qui ministrat. Ego autem in medio vestrum sum sicut qui ministrat. Et vos quia estis permanentes mecum in tentationibus meis: ego dispono vobis sicut disposuit mihi Pater meus regnum, ut edatis et bibatis in mensa mea in regno meo, et sedatis super sedes duodecim judicantes duodecim tribus Israel (Luc. XXII, 25, seq.) . Et alibi: Rectorem posuerunt te, noli extolli, sed esto tamquam unus ex ipsis. Et alibi: Non ut domineris clero, sed ut forma sis omnibus ((I Pet. V, 3)) . Et alibi: Templum Dei estis, et Spiritus Dei habitat in vobis. Si quis autem templum Dei violaverit, disperdet illum Deus. Templum enim Dei sanctum est, quod estis vos. (I Cor. III, 16 seq.) . Quoniam ex ipso, et per ipsum, et in ipso sunt omnia, 0149A ipsi gloria in saecula: unus enim Deus noster et Pater Domini nostri Jesu Christi, ex quo omnia, et nos in ipso, et unus Dominus Jesus Christus, per quem omnia, et nos per ipsum (Rom. XI, 36; I Cor. VIII, 6.) . Sed non in omnibus est scientia. Caecitas enim contigit ex parte in Israel; donec plenitudo gentium intraret, et sic omnis Israel salvus fieret. Conclusit ergo Deus omnia sub peccato, ut omnium misereatur (Rom. XI, 25 32.) . Ante omnia humilitatem dilige: quia superbia apostatare facit a Deo: et initium omnis peccati, superbia est. Deus enim noster formam servi accipiens, humiliavit se usque ad mortem, mortem autem crucis (Phil. I, 8.) . Omnes Scripturas mente percurre, totum Canonem lege: atque habens ante oculos exempla sanctorum, imitare quod bonum est, aemulare quod sanctum est. 0149B Factusque tibi Jerosolyma coelestis, Deo vota restitue. Domum in te, et templum Salomonis aedifica, tabernaculum fabrica, et diligentius exornare festina. Intra Sancta sanctorum, indeficiens lumen accende, perfectionem in omnibus tene. Pone custodiam ori tuo, et ostium circumstantiae labiis tuis. Non des in tentationem animam tuam, et non obdormiet qui custodit te. Exalta vocem tuam, et dic: Omnis caro fenum, et omnis gloria hominis ut flos feni. Aruit fenum et flos decidit: verbum autem Domini manet in aeternum (Isa. XL, 6, 7, 8) . Sacerdos enim Domini qui de ore suo profert justitiam, et exquirentibus annunciat veritatem, angelus Dei omnipotentis est. In omnibus causis serva justitiam. Peregrinantem, et orphanum, et viduam, et pauperem, vel pupillum, 0149C vacuo gremio non dimittas. Ibique thesaurum tuum, ubi et cor tuum est, conde. Cum omnibus fratribus tuis, sicut scriptum est, pacem habe. Consilia impiorum fuge: ne dum judicas, condemneris. Sic enim scriptum est: Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum, et in via peccatorum non stetit, et in cathedra pestilentiae non sedit. Sed in lege Domini fuit voluntas ejus, et in lege ejus meditabitur die ac nocte (Psal. I, 1, 2) . Potentum personas, divitum notitias, salutantium obsequia ita accipe, ut pauperem non contristes, nec ulli fastidium excusationis inducas. Non recedat liber legis, ut scriptum est, de manu tua, sed meditare in eo die ac nocte. Sic enim scriptum est: Sine offensione estote Judaeis, et Craecis, et Ecclesiae Dei: sicut et ego omnibus per omnia placeo, non quaerens 0149D quod mihi utile est, sed quod multis, ut salvi fiant (I Cor. X, 32, 33) . Priusquam audias, ne judices quemquam: atque ante probationem accusationis illatae, neminem a tua communione suspendas: quia non statim qui accusatur reus est, sed qui convincitur criminosus. Nec praestandum odiis singulorum est, ut innocentum fratrum dominetur injuria: quinimmo timor Domini ante oculos semper est habendus: et totum quod agitur, Deo et Christo scias esse praestandum, non tempori. Nam praeterit figura hujus mundi, et Deo magis obedire convenit quam hominibus, qui scit praeterita, et de futuris aestimat. Uno enim sermone tota lex adimpletur: Omne quod tibi fieri nolueris, alii ne feceris (Matth. VII, 12) . Domi si fieri potest postposita personae 0150A tuae cura officiique reverentia, servum servis esse te convenit: atque ita Israel in omnibus perdocere: ut quicumque te audiunt, conversatione tua magis, quam sermone proficiant. Sic enim scriptum est: In sapientia ambulate ad eos qui foris sunt (Col. IV, 1) . Non te extollat salutatio plurimorum. Munera divitum et obsequia te non vincant: quia munera, ut scriptum est, excaecant oculos judicum. Nec plus sit apud te matrona nobilis et dives, quam professa pauper atque mendica, aut vidua maritali auxilio destituta, aequalis ei, quae habet virum potentem in saeculo, videatur. Alienum te a personis omnium reddendum judica; ac propter injustitiam in judicio pauperem non defendas, nec propter gratiam diviti indecenter assistas. Aut si hoc non potes facere, cognitionem 0150B respue causarum. Sola esto tibi lectione et oratione contentus. Neminem enim, ut scriptum est, diligit Deus, nisi eum qui cum sapientia habitat, ac nullum laedit (Eccl. IV, 13) . Ista si feceris, Deo utilis in omnibus comprobatus, perfectum sacerdotium (( Al. tacet sacerdotium)) in te retentabis. Expelle de templo Christi, oves et boves et columbas vendentes, et nummulariorum everte mensas; quia domus Patris nostri, domus negotiationis esse non debet, sed orationis. Et quod judicio Dei projicitur, desiderari propter damnationis sententiam non oportet, ne reprobi inveniamur in Christo. Sicque fiet ut in veritate consistens, septiformis Ecclesiae sacramentum nosse merearis, quod in omnipotentia Dei cum sua veneratione consistit, id est, in Patre, et 0150C in Filio, et in Spiritu sancto, in archangelis, in angelis, in sapientia, in hominibus. Quae omnia si diligenter aspicias, totius in his dispositionibus Ecclesiae catholicae fundamenta cognosces. Et per hos gradus, si universa observaveris quae scripta sunt, Deus erit in memoria tua, et tu in domum tuam reverteris.

I. De primo gradu Ecclesiae, qui Fossariorum ordo est. Primus igitur in clericis fossariorum ordo est: qui in similitudinem Tobiae sancti, sepelire mortuos admonentur, ut exhibentes visibilium rerum curam, ad invisibilium festinent: et resurrectionem carnis credentes in Domino, totum quod faciunt, Deo se praestare, non mortuis cognoscant. Tales ergo fossarios esse Ecclesiae convenit, qualis Tobias 0150D propheta fuit: ejus fidei, ejus sanctitatis, ejus scientiae atque virtutis. Non ergo putes parvum esse officium fossariorum, aut sicut caeteri sacerdotes in famulis Dei despicias sacramentum, ac plus diversorum servis deferas vel amicis, quam Christi in templo, cum preces fundis, cujus membra veneraris, cum omnibus participare te convenit, non solum in altari, sed et domi, cum omnibus esse convivam, atque inter domesticos parietes simpliciter residere. Si amas Tobiam prophetam, et si ejus imitaris exemplum, si imples quod scriptum est: Qui recipit prophetam in nomine prophetae, mercedem prophetae accipiet (Matth. X, 41) : cave ne huic officio per superbiam tuam aliqua irrogetur injuria, 0151A quam laicus, qui minor est Tobia, non moretur. Te enim ita de Dei membris oportet habere judicium, ut intelligas Ecclesiae sacramentum. Religionis enim et sanctitatis est, quod episcopus diceris, non Romani consulatus aut juris. Si hoc vis esse quod factus es, serva ordinem tuum, locumque custodi. Defer prophetae, ut propheta serviat tibi. Dilige mysteria Dei, ut ameris a Christo. Noli aliquem contristare illicite, aut injusto odio prosequaris: quia sicut tu Christi es, sic et illi Christi sunt: et nemo potens est in hoc saeculo, qui aliquem servorum suorum velit ab aliis conculcari. Tu ipse quoque, si libenter accipias, quod dicturus sum, cunctorum famulis propter eos, quibus serviunt, honorem defers: atque unumquemque prout potens est 0151B ejus Dominus, veneraris. Dic mihi, quaeso, quis major est Christo? aut cui tantum debes, qui pro te sanguinem suum fudit, et qui te Ecclesiae suae praeposuit, et qui te honoravit in cunctis, qui omnium tibi divinorum sacramenta concessit? Numquid meretur Dominus Deus tuus, ut cum haec praestiterit propter bonitatem et misericordiam suam, conservos tuos deprimas, deroges Christo, ac nullum nisi te solum putes ad Dominum pertinere: tibi tantum existimes reverentiam deferendam, ac famulos Christi in conversatione tibi creditos, non in ministerio ut liberos habeas, sed ut servos in dominatione possideas? Haec enim prae caeteris Deus damnat, et nihil gravius fert, quam ut, cum scias hominibus deferendum, Deo ipse non deferas: cum servum 0151C principis atque ejus militiae deputatum persequi et lacessere non audeas, eos qui veri Dei servi sunt, et vero Christi charactere censiti, ac per baptismi gratiam liberi, et per clericatus officium militantes, abjectioni putes et ignominiae deputandos: ut plus interdum apud conscientiam tuam, si injuriam non faciat nostra correptio, servis quam clericis parcas: et in his aliquem vernaculum diligas, illos velut alienos despicias, et malis mundo placere quam Christo. Pro fide, pro religione, pro proposito sanctitatis deferre interdum clericus servo cogitur: et ad ignominiam non ferendam, vilis judicatur in mundo, qui summus in coelo est. Recte haec repudias, recte ista non servas, si episcopus esse non vis, si coelorum regna contemnis, si nullum cum Deo cupias habere 0151D consortium. Certe si electum te a Deo gratularis, si factum te pastorem gregis, si te creatum sacerdotem clericis recognoscis, laborare debebis, ne tibi tua membra displiceant, ne id quod Christi est reprobetur. Sic enim ait Apostolus: Numquid potest caput pedibus dicere: Non desidero opera vestra? Unum enim corpus et multa sunt membra (I Cor. XXXII, 2) . Si tu caput es, pedum tibi officia necessaria sunt: pertinere ad honorem tuum atque ad substantiam corporalem pedes, ipse cognoscis: sine his, ut ipse nosti, ambulare non potes. Hi te sustinent, hi totum corpus promovent, hi dirigunt caput, hi primum te esse faciunt. Perditis his, contemneris 0152A a cunctis fidelibus: ac tibi ipse odibilis factus, amaram vitam in saeculo retentabis.

II. De secundo gradu Ecclesiae, qui Ostiariorum ordo est.—Secundus ostiariorum locus est, qui claves regni coelorum tenent, quae patriarchis dantur, quoniam praesunt portis Jerusalem, atque inter bonum et malum habentes judicium, aperiunt quod nemo claudit, et claudunt quod nemo aperit. Jam hic considerare te convenit, quae circa ostiarios Dei debet esse diligentia, quanta his membris atque officiis reverentia per te deferenda sit. Intrare templum nisi per hos non potes. Hi enim sunt ordinati per vices suas, ut omnia quae intus sunt, extraque custodiant, atque perfecti in omnibus fideles recipiant, respuant infideles.

0152B III. De tertio gradu Ecclesiae, qui Lectorum ordo est.—Tertius lectorum ordo est, qui Deo, Christo et prophetis datur, secundum quod scriptum est: Exalta vocem tuam, et dic: Omnis caro fenum, et omnis gloria hominis sicut flos feni: aruit fenum, et flos decidit, verbum autem Domini manet in aeternum (Isa. XL, 6, 7, 8) . Denique Dominus noster legens in templo, formam lectoris assumpsit. Hi sunt ergo lectores, qui cantant canticum Moysi et Agni: hi sunt qui sequuntur immaculatum Agnum quocumque ierit, qui cum mulieribus se non coinquinaverunt, virgines enim sunt (Apoc. XIV, XV) . Horum numerus est angelorum: et nomen Angeli convenienter sacerdoti adaptatur, qui usque adeo aequales tibi sunt per haec officia sanctitatis, sicut scriptum legis: Sacerdos qui de 0152C ore suo profert justitiam, et exquirentibus annuntiat veritatem, angelus omnipotentis Dei est (Malach. II, 1) .

IV. De quarto gradu Ecclesiae, qui Subdiaconorum ordo est.—Quartus ecclesiasticae dispositionis in subdiacono est ordo, qui in Esdra Nathinnei appellantur, in humilitate Domino servientes. Propter hoc in Evangelio Joannis Jesus ad Nathanael ait: Ecce vere Israelita, in quo dolus non est. Cui respondens Nathanael dixit: Magister unde me nosti? Et ait Jesus: Antequam Philippus te vocaret; cum esses sub ficu novi te (Joan. I, 47, 48) . Quod propterea scriptum est, ut tu ejus locum dispositionemque cognoscas. Propterea Dominus noster formam servi accipiens, humiliavit se usque ad mortem, mortem autem crucis. Propter quod semper genu flexo orare mandamur. 0152D Omnis enim qui se humiliat, exaltabitur; et qui se exaltat, humiliabitur (Luc. XXIV, 11) . Propter hoc Aegyptus competentibus plagis percutitur a Domino. Haec dies profectionis ex Aegypto, pascha Domini nuncupatur; ut quia pascha nostrum immolatus est Christus (I Cor. V, 7) , plenitudinem totius mysterii atque sacramenti, in rerum officiis recognoscas, nec per arrogantiam non ferendam, despicias eos qui aut oblationes in templo Dei suscipiunt, aut secretorum omnium testes, participes etiam passionum sunt et caetera. Hi enim primi desideria nostra suscipiunt, hi probant in nobis optimas voluntates, hi repudiant malas, hi ut a Deo suscipiamur, assistunt, quorum tibi sicut visibiliter ministeria adesse cognoscis, 0153A ita etiam invisibiliter pacem et concordiam utilem esse perpende, ne conficere corpus Christi ac sanguinem ultra non possis, si venturus ad altarium Dei, Ecclesiae membra neglexeris.

V. De quinto gradu Ecclesiae, qui Levitarum seu Diaconorum ordo est.—Quintus in diaconibus ordo sacramenti est: quorum sors Deus est, qui recedere de templo Domini die ac nocte prohibentur, qui columna et fundamentum veritatis sunt, qui Ecclesias Dei sustinent, qui altare Christi sunt, in quo conficiuntur sacramenta, in quo offertur oblatio. Quid ergo in templo Dei, ut ipse nosti, venerabilius altari esse potest? quis non se ad mensam Domini accessurus humiliet? Et hi sunt, quos in Apocalypsi legimus, septem angeli Ecclesiarum (Apoc. I, 20) , hi sunt 0153B septem candelabra aurea, hi voces tonitruorum, hi in similitudinem Noe sacramentorum justitiae praecones, non habentes in se maculam aut rugam: atque in candorem lucis effecti, in omni Israel Deum valent prospicere, puri mentibus, animabus candidi, virtutum operatione praeclari, humilitate praediti, quieti, humiles, evangelizantes pacem, annuntiantes bona, dissensiones et rixas et scandala resecantes, soli Deo colloquentes, in templo nihil de mundo penitus cogitantes: dicentes patri et matri, non novimus vos: et filios suos non agnoscentes. Denique et Levi, ut scriptum legimus, sacerdotalis tribus est, et caput omnium sacerdotum: sine hoc sacerdos nomen non habet, ortum non habet, officium non habet: hic minister Dei dicitur, quia scriptum est: 0153C Quis major est, qui ministrat, an cui ministratur (Deut. X, c. 8 seqq.) ? Et sicut in sacerdote consecratio, ita in ministro est sacramenti dispensatio. Illi orare, huic psallere mandatur. Ille oblata sanctificat, hic sanctificata dispensat. Ipsis etiam sacerdotibus propter praesumptionem non licet de mensa Domini tollere calicem, nisi eis traditus fuerit a diacono: ut praecedente ministerio sanctitatis, humiliatus paulisper post consecrationem, dum ministro reverentiam exhibet, quantam ministerio Dei debeat recognoscat: ita enim Deus noster omnipotens universa disposuit, ut qui majorem se esse crediderit, minor sit: et qui videretur minor, major existeret. Denique quam hoc verum sit, ipse perpende. Levitae inferunt oblationes in altari. Levitae 0153D componunt mensam Domini. Levitae cum sacerdotibus, dum sacramenta benedicuntur, assistunt. Levitae ante sacerdotes orant, ut si distinctio locorum creditur in mundo, etiam in altari Dei videant sibi episcopi, si superbi sunt, diaconos anteponi. Si humilitatem diligunt, majores se esse in eo quod sunt humiles, cognoscant. Tunc deinde ut aures habeamus ad Dominum, diaconus acclamat, ipse praedicat, ipse hortatur, ipse commonet astantibus sacerdotibus, ne leviter hanc vocem, quae loquitur, et pacem annuntiat, aut negligenter aspicias, aut condemnandam putes. Sufficit huic ordini tantum per Dominum fuisse concessum, ut non solus sacerdos in templo totum agere et implere videatur. Eget 0154A officio diaconi sacerdos, sicut et diaconus sacerdotis: nec dives sine paupere, nec pauper sine divite esse potest. Post consecrationem enim omnium sacramentorum, post orationes, post recitationes nominum, post omnia mysteria deitatis, perfectio rursus Levitis in altari datur. Diaconus, ut superius dixi, calicem tradit, testis passionis, testis dispensationis, testis humilitatis, ne elatus in superbiam is qui obtulit, nihil sperandum sibi a diacono recognoscat. Ideo Levita in consecratione perfectus est, nec ultra jam sicut laicus benedicitur, quia perfectam in se habere jubetur Domini sanctitatem. Denique ex omnibus tribubus in Jesu Nave libro (Jos. XXI) , Levitae civitates accipiunt: ut tu intelligas, nullum esse hominum genus, nullam terram, 0154B nullum locum, nullam gentem, quae non huic propter Dominum servire jubeatur. De Levitis autem decimas decimarum accipiunt sacerdotes, nec dare ipsis, sed accipere mandantur. Nunc autem ex quo in Ecclesiis sicut in Romano imperio crevit avaritia, periit lex de sacerdote, et visio de propheta. Singuli quique pro potentia episcopalis nominis, quam sibi ipsi illicite absque Ecclesia vindicaverunt, totum quod Levitarum est, in usus suos redigunt: nec hoc sibi quod scriptum est vindicant, sed cunctis auferunt universa. Mendicat infelix clericus in plateis, et civili opere mancipatus, publicam a quolibet deposcit alimoniam: et quidem ex eo despicitur a cunctis sacerdotale officium, dum misericordia desolatus, juste putatur ad hanc ignominiam devenisse. 0154C Eget in sede presbyter, in altari levita, in secretario subdiaconus, in lectione lector, et in templo ostiarius, in sepultura fossarius: moriuntur fame, qui alios sepelire mandantur: poscunt misericordiam, qui misereri aliis sunt praecepti. Et dum ista fiunt, sacerdos qui hoc non fecerit, condemnatur. Solus incubat divitiis, solus ministerio utitur, solus universa sibi vindicat, solus partes invadit alienas, solus occidit universos. Nam si secundum divinos libros omnia faceremus: nec deesse quidquam visibiliter poterat cunctis, et sola in Christi Ecclesia sanctitas abundaret. Hinc propter sacerdotum avaritiam odia consurgunt, hinc episcopi accusantur a clericis, hinc principum lires, hinc desolationum causae, hinc origo criminis. Etenim si 0154D unusquisque, ita hunc mundum visibiliter possidere mandatur, at sua tantum possessione contentus sit, ac res non invadat alienas: non agrum pauperi tollat, non vineam, non subjectorum aliquod, non famulos, non fructus: quanto magis qui Ecclesiae Dei praeest, debet ita in omnibus servare justitiam, ut sibi hoc tantum vindicet quod sui juris esse cognoscit! Aliena non contingat, aliena non rapiat, aequalem se caeteris faciat: et sicut sine his in Ecclesia non fuit, ita et sine his in Ecclesiae ministerii dispensatione non vivat. Certe, ut ipse nosti, qui visibiliter in hoc mundo jus invadit alienum, accusatur a paupere, damnatur a judice: ita et in Ecclesia Dei cum unusquisque stipendia sua perdit, 0155A clamat ad Deum, exauditur a Christo, nec differtur in hac parte ultionis sententia, si non redduntur universa. Moderatio enim Dei, preces, ac solum nostrum reditum quaerit, ac nos quaerit sua bonitate salvare. Sed si non convertimur, si duri corde sumus, si in peccatis usque ad mortem illicite perduramus: Assidue peccanti, sicut scriptum est, Deus non miseretur.

VI. De sexto gradu Ecclesiae, qui Sacerdotum ordo est.—Sextus seniorum ordo est qui sacerdotibus datur, qui presbyteri dicuntur, qui praesunt Ecclesiae Dei, et Christi sacramenta conficiunt. Hi autem in benedictione cum episcopis consortes ministeriorum sunt. Nulla in conficiendo corpore Christi ac sanguine inter eos et episcopos credenda 0155B distantia est: et Eucharistiam jam pridem per presbyteros benedictam, si usus exegerit, episcopi accipere debent, ac se Christo, ac plenitudini ejus communicare cognoscere. Nam si quis ad injuriam revocet, aut putet se accipere non debere Eucharistiam, quam presbyter benedixit: is profecto perversus est, credens Dominum duo corpora habuisse: unum majus, et unum minus. Majus quod episcopus conficit: quod presbyter, minus. Hic Christum dividit, eique facit injuriam. Ergo inter baptismum et baptismum potest esse distantia, ut sanctior judicetur, quem baptizavit episcopus, quam is quem Levita: sicut in Actibus apostolorum legis, eunuchum a Philippo diacono baptizatum fuisse, ut scriptum est: Ecce aqua, quis prohibet me baptizari? Et ille ait: 0155C nihil, si credis (Act. VIII, 5, 6) . Fides enim est quae facit mundum: et quia non est dantis, sed accipientis: ita credendum est in omni anima baptismum esse perfectum, et in omni sacerdote corpus Christi esse perfectum. Qui non communicat Eucharistiae presbyterorum, non communicat Christo: nec Eucharistiam ipse benedicit, quia in eo in quo judicat, condemnatur, atque in similitudinem Judae traditoris tradens Dominum, nullo cogente, ipse sibi infert manus ac suspendio perit, quia superbia peccat in Deum. Nec ego dico praesentibus episcopis atque astantibus altari, presbyteros posse sacramenta conficere. Sed si forte usus exegerit, ut venientes ad ecclesiam sacerdotes eisdem horis, quibus aut oblatio parata non sit, aut non possit offerri, non debere 0155D episcopum repudiare Eucharistiam presbyterorum, si ponatur in altari, quam accipi oportet propter Christum, quoniam corpus Christi est, sicut scriptum est: Vos enim estis corpus Christi et membra ex parte. Charitas enim cooperit multitudinem peccatorum: Fides, spes, charitas, tria haec, major his est charitas. Charitas patiens est, benigna est, non aemulatur, non inflatur, non perperam agit: omnia credit, omnia sustinet: charitas numquam excidit (I Cor. XIII, 13; ibid. vers. 4 seqq.) . Et quia scriptum est: Presbyteri duplici honore honorentur, maxime qui laborant in verbo Domini (I Tim. V, 17) : praedicare eos decet, utile est benedicere, congruum confirmare, convenit reddere communionem, necesse est visitare infirmos, 0156A orare pro invalidis, atque omnia Dei sacramenta complere, praesertim cum in Oriente eam consuetudinem et in Illyrico, et in Italia, atque in Africa omnibus in locis, temporibus apostolorum fuisse manifestum sit. Ac sola propter auctoritatem summo sacerdoti clericorum ordinatio, et virginum consecratio reservata sit, cum basilicae, altaris et chrismatis dedicatione, vel sanctificatione, ne a multis disciplina Ecclesiae vindicata concordiam sacerdotum solveret, scandala generaret. Propter hoc et nuper episcopalis electio ad metropolitanum remissa est: et cum huic summa datur potestas, aliis adimitur haec facultas, et incipiunt etiam summi sacerdotes pati, non ex jure, sed ex necessitate alium sacerdotem. Nemo hinc episcoporum invidia diabolicae 0156B tentationis inflatus irascitur in templo, si presbyteri interdum exhortentur plebem, si in ecclesiis praedicent, si plebibus, ut scriptum est, benedicant: etenim abnuenti mihi ista sic dicam, qui non vult presbyteros facere quae jubentur a Deo, dicat, quis major est Christo? aut quid corpori ejus, aut sanguini poterit anteponi? Si presbyter Christum consecrat, cum in altario Dei sacramenta benedicit: benedicere populo non debet, qui Christum etiam meruit consecrare? Virgines etiam Dei, licet Apostolus dicat: De virginibus praeceptum Domini non habeo (I Cor. VII, 25) : tamen hoc ratione faciente, si usus exegerit, per eum benedici, si necesse est, manifestum est: quia Maria mater Domini Christi, soror est virginum, et Eucharistia Christi est corpus, 0156C et minor Maria quam Dominus: tamen credendum est summi sacerdotis judicio, et hoc faciendum quod jusserit circa laicos et mulieres. Jubentibus vobis injustissime sacerdotibus, non recte presbyter Dei benedictionis perdit officium, amittit linguae opus, non habet confidentiam praedicandi: truncatus est omni parte virtutum, solum presbyteri nomen habet, plenitudinem ac perfectionem, quae consecrationi ejus competit, non retentat. Quis hic, rogo, o sacerdotes, honor vester est, ut damna gregibus inferatis? quoniam cum pastoribus per potentiam vestram aufertur Deo digna diligentia, contagium quoddam et calamitas crescit in gregibus: ac Deo nostro, non patrimonii sui damna conquiritis, dum soli vultis in Ecclesiis potentari? Denique et 0156D chrismatis ea ratio est, atque hic ordo legitimus consecrandi, baptizatum Dominum et in similitudine columbae in specie chrismatis a patre unctum fuisse manifestum est, ac plenitudo sacramenti, corpus ejus et sanguis ostensus. Quae cum offerre licet, etiam reliqua, quae in eo sunt consecrare, quia in Christo omnis plenitudo divinitatis corporaliter habitat. Presbyteri ergo, si necesse est, possunt chrisma conficere, quia in corpore ejus chrisma est. Siquidem haec regula etiam nunc servatur a plurimis, atque in ecclesiis multis sic ista faciunt: tamen meae hoc scito esse sententiae, nulli episcopo super hoc injuriam esse faciendam, nec legem a me opponendam esse ei, qui lex est presbyteri. Ab initio, ut legimus, 0157A negotiorum judices esse mandati sunt presbyteri, interesse sacerdotum consilio. Quoniam et ipsi presbyteri, ut legimus, episcopi nuncupantur, secundum quod scriptum est ad Titum: Hujus rei gratia reliqui te Cretae: ut ea quae desunt corrigas, et constituas per civitates presbyteros, quemadmodum ego tibi disposui (Tit. I, 5) , et caetera. Vides ergo presbyterum episcopum dici, et apostoli Pauli esse sententiam? Et alibi ad Timotheum de Ecclesiae ordine: Oportet episcopum irreprehensibilem esse (I Tim. III, 2) , et caetera. Vides ergo hic presbyteri non fieri mentionem, sed hunc esse locum, quem episcopatum vocat? Et alibi ad Timotheum episcopum: Praecipe haec et doce: nemo adolescentiam tuam contemnat, sed forma esto fidelium in sermone, 0157B in conversatione, in charitate, in fide, in castitate (Ibid. 4) , et caetera. Intelligis ergo in presbytero summam sacerdotii collocari? Et alibi ad majores natu: Qui vos posuit episcopos regere Ecclesiam suam Philippis (Act. XX, 28) . Certe una Macedoniae civitas est: et cum ibi Paulus episcopis et diaconibus scripsit, quid nisi eos qui praesunt presbyteri, episcopos vocat? Denique et apostolus Joannes episcopus scribit: Senior electae dominae quam diligo in veritate (II Joan. I) . Nam presbyter aetatis est nomen, episcopus dignitatis; Salomon quoque ait: Presbytero humilia animam tuam. Sed oderunt hoc sacerdotes superbi in presbyteris nomen, qui nolunt esse hoc quod Christus, qui discipulorum pedes lavit, qui baptizatus est a Joanne, licet baptizandum 0157C se Joannes a Domino proclamaret. Propterea haec scribo, ut si praeteriti temporis error non potest jam revocari, vel ad praesens in ecclesiis servetur humilitas, ut presbyteri hoc in ecclesiis suis faciant quod Romae, sive quod in Oriente, quod in Italia, quod in Creta, quod in Cypro, quod in Africa, quod in Illyrico, quod in Hispania, quod in Britannia, quod etiam ex parte per Gallias, quod in omnibus locis ubi humilitas perseverat, quod in coelis fit, quod majus est, ubi sedes eorum legis esse dispositas, ut terrena contemnas, ut nihil tibi de mundi istius conversatione praesumas. Respice Jerusalem matrem omnium sanctorum ornatam patriarchis, prophetis, apostolis et angelis Dei: ipsius consuetudinem sequere, ipsius sacramenta custodi. Nihil tibi sit commune 0157D cum caeteris, qui errorem suum illicita praesumptione defendunt, et consuetudinis dicunt esse quod voti est. Nam si aliquis nostrum praeteriti temporis consuetudinem possit agnoscere, probarem tibi hoc quod loquor, ab initio semper, cum apostoli praedicarent, in ecclesiis fuisse servatum, et postmodum odio singulorum vitiata aliqua, aliqua praesumpta. Sed nemo damnandus est, nemo judicandus, immo omnes in mansuetudine et charitate spiritus (( Mart. tacet spiritus)) amplectendi, ut dum nobiscum bonitatis Christi fundamenta cognoscunt, ad aedificium Dei spontanea voluntate conveniant, ut in culmine templi nobiscum manere mereantur.

0158A VII. De septimo et praecipuo gradu Ecclesiae, qui ordo Episcopalis, seu Episcoporum est.—Septimus autem in his dispositionibus episcopalis ordo est, et qui primus et perfectus in cunctis est, qui omnipotentiae Dei, et in Christo donatur, ex quo processus omnium gloriarum et plenitudo est virtutum, ex quo omnia, in quo omnia. Ipse enim ordinat sacerdotes, ipse levitas, ipse subdiaconos, ipse lectores, ipse ostiarios, ipse fossarios, ipse arundinem tenens metitur Jerusalem, ipse fabricae Dei praeest, ipse quod unusquisque facere debet ostendit, ipse damnat, ipse recipit, ipse ligat, ipse ligata solvit, ipse claves regni coelorum habet, ipse thronum Dei reserat et claudit, supra se nihil habens. Si humilis et bonus sit, si perfectus ut scriptum est: Estote perfecti sicut et Pater 0158B vester perfectus est (Matth. V, 40) : si observat omnia, si hospitalis, si sine crimine, si habens testimonium bonum, si unius mulieris vir est, id est, sua tantum carne contentus, alieni corporis illecebras non requirat: filios habens subditos in castitate et sobrietate: quia peccare in operibus non debet, qui in electione perfectus est. Hujus sacerdotalis vestis, est perfecta Dei gloria. Ad hunc pertinet chrisma: quia ipse Christus Christianorum est, id est, sanctus sanctorum, et Episcopus animarum, secundum quod scriptum est: Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite malignari (Psal. CIV, 15) . Huic summa a cunctis clericis atque ab omni populo deferenda reverentia est: quia non dicit figmentum ei qui se finxit, utquid me finxisti sic? Aut non habet potestatem 0158C figulus luti, ex eadem massa facere, aliud quidem vas in honorem, aliud in contumeliam (Rom. IX, 21) ? Huic non cogitare de crastino, pro perfectione mandatur. Hic de vestimento et victu sollicitus esse prohibetur. Hic per omnia similis Deo est, si non recedat a Christo, secundum quod scriptum est: Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech (Psal. CIX, 4) . Hic in carne ambulans, non secundum carnem militat. Hic non vult esse nisi cum Jesu. Hic neminem damnat: hic ipse etiam Judae, sciens eum talem esse in passione, pacificus est. Hic osculum ei dat a quo traditus est. Hic pro cunctis patitur: Hic salvat universos. De hoc officio amplius disputare nihil possum, quoniam quod in clericis consecratum esse praedidicisti, episcopum solum habere manifestum 0158D est. In illis esse partes et membra virtutum, in episcopo plenitudinem divinitatis habitare corporaliter. Atque ita est, ut in episcopi Dominum, in presbyteris apostolos, qui et ipsi sunt, recognoscas: Sed quia scriptum est: Non vos me elegistis, sed ego elegi vos (Joan. XV, 16) : summus sacerdos qui elegit, dicitur; qui vero electi sunt, sacerdotes. Omnem enim suam potestatem Deus discipulis suis dedit: et Moysen Deum dici voluit Pharaonis. Atque ipse homo Jesus Christus major in eo quod in carne apparuit, fuit. Et hoc est mysterium Ecclesiae, quod Esdras descripsit, quod in quinque gradibus collocatum, sensus nostri capitis tenet. Namque visui episcopatus presbyteria dantur, secundum quod scriptum est, 0159A Speculatorem te posui domui Israel (Ezech. III, 17) . Levitae odoratui, quia ipsi sacerdotibus juncti, columnae et fundamentum veritatis sunt, ipsi spiritus forma, puris mentibus odor vitae in vitam sunt, et per omnes eorum odor sacrificii ascendit in conspectu Dei. Nathinnei auditui, ut audiant universi divinis verbis ac praeceptis sacerdotum et officiis levitarum. Sacri cantores sermoni, quod est linguae. Ostiarii sive fossarii ori, sicut scriptum est: Pone, Domine, custodiam ori meo, et ostium circumstantiae labiis meis (Psal. CXL, 3) . Ex verbis enim nostris justificabimur, et ex verbis nostris condemnabimur: in ore enim hominis vita et mors: ideo in fossariis spiritus prophetarum prophetis subjectus est; in ostiariis doctores, in lectoribus prophetae, in subdiaconis angeli, in diaconibus 0159B archangeli, in presbyteris apostoli, in episcopis Deus. Denique scriptum est, primo apostolos, secundo prophetas, tertio doctores (I Cor. XII, 28) . Et ideo de Episcopo usque ad Diaconum spiritus dispositio est. De subdiaconibus usque ad ostiarios animae: in fossariis corporis. Sicque has omnes dispositiones in Ecclesia Christi, quasi unum hominem Deo servientem esse cognosce, secundum quod scriptum est: Vos estis templum Dei, et Spiritus Dei habitat in vobis. Si quis templum Dei violaverit, disperdet illum Deus. Templum enim Dei sanctum est, quod estis vos (Ibid. III, 16; VII, 18) . Praedica autem verbum Dei cunctis, ut scriptum est: Exhortare omnes, divitibus hujus saeculi praecipe, non superbe sapere, neque sperare in incerto divitiarum (I Tim. VI, 17) , sed divites 0159C esse in operibus bonis. Nemo adolescentiam tuam contemnat: non recedat liber legis de manu tua, sed meditaberis die ac nocte in eo (Joan. I, 7) . Ante omnia curam habe pauperum, quia propter nos Christus pauper factus est cum esset dives, ut inopia illius ditaremur. Professas et eas quae vere viduae sunt, require: egentibus necessaria subministra: nec in quoquam peregrinationis nomen horrescas. Quoniam quamdiu sumus in carne, peregrinamur a Domino. Juniores autem viduas devita; cum enim luxuriatae fuerint, in Christo nubere volunt (I Tim. V, 11) . Uxori tuae propter antiquam consuetudinem ac periculum sacerdotii, non des animam tuam in potestatem: ne forte in similitudinem Adae in paradiso positus confundaris, atque acceptam legem, si peccaveris, perdas: 0159D ac nuditatis tuae conscius, confusionem mentis excipias, et locum consecrationis amittas. Amanda quidem uxor est, sed sicut Ecclesia aut Templum Dei: orandum cum ea, legendum, abstinendum, communicandum in altario, non in opere: spiritu, non carne vivendum. Venerari autem et te propter conjunctionem legis debet, non desiderare propter consuetudinem deliquendi: quia aperte tibi usum conjugii interdictum esse perpendis, cum te episcopum esse cognoscis. Habere se et illa ex hoc Christum gaudeat, non maritum: esse cum Deo, non habitare cum conjuge: possidere intra domesticos parietes vernaculam sanctitatem. Exsultet in Domino, gratias agat Deo, quod de corruptione liberata est, tibi quoque 0160A debitrix sit, quod ad hoc officium volasti, qua consentiente electus es a Domino, quod prius de omnibus cum tuis, ut decuit, transegisti, quam episcopatum rogatus acciperes, et separatus a conjuge in Ecclesia permaneres. Certus autem sum exemplo bonae vitae tuae omnes haec esse facturos, ut in adolescentia credentes Deo, dum contemnunt terrena, divina percipiant, et emendati, in omnibus Domino consecrentur, ut doctores plebium facti, post emendationem sui praedicent universis, et salus omnium nuncupentur. Saeculares autem viros ad ministerium non assumas Ecclesiae, sic enim legis: Manus temere nemini imposueris. Et iterum: Hi primum comprobentur, et sic ministrent sine crimine constituti (I Tim. V, 22; III, 10) . Sunt enim multi qui 0160B sequentes vota populorum, disciplinam Ecclesiae non observant, ac sine experimento bonae vitae, eligunt non conversos. Atque ut consuetudinem reprehendam: peccantes nobilitatem potius, quam mores optimos benedicunt: et ante regni coelestis gubernacula tradunt, quam de terrena conversatione securi sint: quasi vero Deo deficiant sacerdotes, aut clericatus officium possit implere, qui necdum castus didicit esse abstinendo. Taceo de reliquis vitae documentis, quod ignorat libros, quod consuetudinem nescit: et prius doctor gentium dicitur vel minister, quam discat aliquid imperitus, alieno judicio imposterum vivens, non Dei, sed cujuscumque facit in omnibus voluntatem. Deum enim instruenti se obedientiam debet, cedit ad tempus, et invitus discipuli 0160C nomen accipit in magistro, minorque fit minimo. Concurrunt ad Ecclesiam populi, a sacerdote novo aliquid audituri quod aedificet cunctos, quod salvet universos, ultra solitum morem forte nihil dicitur, ceras nectit, paginas ignotas cunctis versat in pectore, et delicta omnia recognoscens, sola impudentia utitur excusantis, et hoc ipsum quod rogatur, irascitur. Quale tunc erit, quaeso, Episcope, judicium tuum cum interrogatus nihil dixeris: ac mulieres laicosque pro scientia agnitionis vitae, intrare Ecclesiam recognoveris? Sacramentorum vero haec ratio est, atque hic ordo omnium nascentium, qui in carne descendimus: ut qui venientes in mundum venundamur sub peccato, idolis servientes primitus nuncupemur. Quis enim a quo superatur ejus servus addicitur: et ejus 0160D operi mancipatur, praestat officium, cujus desiderium gestat in sensu: praevalente enim ignorantia, regnat avaritia, quae radix omnium malorum est, et inquisitio idolorum: et hoc est malum quod difficile superatur, qui non aut habendi voluntate, aut paupertatis timore teneatur. Sed quia primitus in exhortatione prophetiae sermo praedicandus est, necesse est, ut in illis unus Deus avidus et loquatur et nominetur, secundum quod scriptum est: Dominus Deus tuus unus est (Deut. VI, 4) . Hi sunt quos catechumenos nominamus, et subjacentes castigationi, et liberum ad Christum habentes arbitrium: quia principium sanctitatis est Dominum Jesum Christum Dei Filium confiteri, secundum quod scriptum est: Corde 0161A creditur ad justitiam, ore autem confessio fit ad salutem (Rom. X, 10) . Secundus Competentium locus est, qui ad Dei gratiam festinantes, aliquid amplius quam fuerint esse desiderant. Qui ideo Competentes dicuntur, id est, poscentes Dei gratiam, Deo jam utiles et per desiderium voluntatum competentes coelorum regna, ac volentes juri suo per misericordiam principalem haereditatem Deum vindicare: ab omnibus abstinentes, sperantes lavacrum, casti atque sinceri, et praesentis vitae positum sibi terminum recognoscunt, et ordinem futurae conversationis aspiciunt: ut qui antequam accipiant, serviunt Christo, post acceptam fidem Dei, dona non perdant, aut irritam faciant gratiam, cui servire voluerunt. Tertius baptizatorum ordo est, in quibus jam Christus est, 0161B dicente Apostolo: Nescitis quoniam quicumque baptizati estis in Christo, Christum induistis (Gal. III, 27) ? Et ideo cum cogitamus aliquid boni liberati a gentilitate, cathecumeni sumus: cum volumus quod sanctum est, competentes: cum operamur bona, baptizamur et commorimur Christo. Sed si forte, hoc impugnante diabolo, quacumque peccati maculatione violamur, poenitentia competit: quae in similitudinem divini fontis, ipsa peccata mortificet, ac nos salvet in corpore. Qua completa quartus reconciliationis locus est, ut caput corporis nostri Christum esse credamus, quia Ecclesiae suae vir, caput mulieris: id est, omnium animarum quae Deum tota mente perquirunt. Sal autem propterea catechumenis datur in mysterio: ut nos esse sal terrae, id est, sapientiam 0161C Dei noscamus: Invisibilia enim ejus, ut ait Apostolus, a creatura mundi per ea quae facta sunt intellecta conspiciuntur, sempiterna quoque ejus virtus et divinitas: ita ut sint inexcusabiles (Rom. I, 20) , et caetera. Baptismus vero aqua est, quae tempore passionis de latere Christi exivit: et nullum aliud elementum est, quod in hoc mundo purificet universa, quod omnium poculum sit, quod vivificet cuncta. Et ideo spiritus vitae in aqua est, et congregatio aquarum, maria nomen accepit. Christo enim renascitur, qui baptizatur in fonte: fons enim origo omnium gratiarum est. In quo septem gradus sunt, tres in descensu, et tres in ascensu: septimus vero est, qui et quartus, id est, similis filio hominis, exstinguens fornacem ignis ardentis, stabilimentum pedum, fundamentum 0161D aquae: in quo plenitudo divinitatis habitat corporaliter. Oleum vero et chrisma esse sanctorum, silentium ipsius et pinguedinis natura demonstrat. Corpus Domini panis verus et coelestis e coelo est. Sanguis ejus, hoc est quod scriptum est: Ego sum vitis vera, vos autem sarmenta (Joan. XV, 1, 5) . Et quia multa membra, unum autem corpus, totius mundi natura contrita est invisibilibus speciebus in candorem lucis effectum, atque per baptismum aquae in veritate: cum semper secundum speciem corporis, et puritas et veritas voluntatis apparet probata per ignem, ut his omnibus impletis alimentis, nihil desit visibilitati, nihil desit mysterio Dei, ac resurrectio carnis apertissime comprobetur: cum haec quae visibilia 0162A sunt, sanctificata per verbum et orationem, Christi corpus effecta sunt. Quae omnia, si in veritate complecteris, intelligens Deum, opus vitae agis, et commoraris in Christo. Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech (Psal. CIX, 4) . Te Decet hymnus Deus in Sion, ut reddas vota in Jerusalem (Psal. LXIV, 2) . Tibi convivium Christus est, gaudium Christus est, cogitatio Christus est, desiderium Christus est, lectio Christus est, quies Christus est, atque imperans mundo Pharaonis Deus es, postquam universa vicisti. Haec cunctis plebibus tuis, si dignaris ut moneam, prout potes semper insinua, memoriam mei habens in orationibus tuis sanctis, ut liberer ab infidelibus qui sunt in Judaea, ut remissionem consequar peccatorum. Certus sum enim 0162B ego, quia supra quam dico facies: debitorem enim te mihi esse cognoscis, ut pro me Deum rogare non desinas, quoniam sicut jubere dignatus es, officium disputationis impendi. Nec tibi legem quam sequi debeas posui, sed qualis esse jam debeas, stylo favente descripsi. Unum tamen illud prae caeteris rogo, ut quia multa secundum consuetudinem tuam, nova tibi videntur esse conscripta, praesumptioni meae dare veniam digneris. Nec putes nos perversitatem aut novitatem aliquam, sed solam, si (( Al. sic)) dici fas est, diversarum provinciarum consuetudinem publicare: sed sicut reprehendi neminem, ita et damnandum nullum descripsi: praesertim cum omnes Ecclesias Deus fecerit: et in omnibus apostoli praedicaverint; nec deceat quemquam studere 0162C discordiae, ubi pro omnium pace servanda, in disceptatione ecclesiasticae disciplinae vincit ille qui vincitur, ac se victum gratulatur. Ego tamen in omnibus vobis cedo, qui omne quod facitis laudo, et in aemulationem bonae rei istud vestris sensibus derelinquo; ut unus alterum exhortans, invicem vos de consuetudine nostra et de contemplatione doceat: mihi hoc solum peculiarius relaxetis, ut pro me orare dignemini: qui ad emendationem omnium quae conscripta sunt, obedientiam gerens, ita libenter habeo mihi aliquid imputare, ut mei primitus sciatis esse judicii: hoc tantum jussi ab omnibus condemnandum, quod aut consuetudo Ecclesiarum, aut divinorum librorum scripta non retinent.