Caput III.

Et introivit iterum in synagogam, et erat ibi homo habens manum aridam, et observabant eum, si sabbatis curaret, ut accusarent illum. Et ait homini habenti manum aridam: Surge in medium. Et dicit eis: Licet sabbatis benefacere, an male: animam salvam facere, 0599B an perdere? At illi tacebant. Et circumspiciens eos in ira, contristatus super caecitate cordis eorum, dicit homini: Extende manum tuam. Et extendit: Et restituta est manus illius. Exeuntes autem pharisaei, statim cum Herodianis consilium faciebant adversus eum, quomodo eum perderent. Jesus autem cum discipulis suis secessit ad mare, et multa turba a Galilaea et Judaea secuta est eum, et ab Jerosolymis, et ab Idumaea, et trans Jordanem: et qui circa Tyrum et Sidonem multitudo magna, audientes quae faciebat, venerunt ad eum. Et dixit discipulis suis, ut navicula sibi deservirent propter turbam, ne comprimerent eum. Multos enim sanabat, ita ut irruerent in eum, ut illum tangerent, quotquot habebant plagas. Et spiritus immundi cum illum videbant, procidebant ei. Et clamabant, dicentes: Tu 0599C es filius Dei. Et vehementer comminabatur eis, ne manifestarent illum. Quinta virtute, erat homo manum habens aridam, cui dicitur, Extende manum tuam: qui significat avaros, qui nolentes dare, volunt accipere: praedari, et non largiri. Quibus dicitur, ut extendant manus suas, id est, qui furabatur, jam non furetur: magis autem laboret operando manu sua, quod bonum est: ut habeat unde communicet indigentibus.

Et ascendens in montem, vocavit ad se quos voluit ipse, et venerunt ad eum. Et fecit ut essent duodecim cum illo, et ut mitteret eos praedicare. Et dedit illis potestatem curandi infirmitates, et ejiciendi daemonia. Et imposuit Simoni nomen Petrus; et Jacobum Zebedaei, et Joannem fratrem Jacobi: et imposuit eis nomina 0599D Boanerges, quod est, filii tonitrui; et Andream, et Philippum, et Bartholomaeum, et Matthaeum, et Thomam, et Jacobum Alphaei, et Thaddaeum, et Simonem Chananaeum, et Judam Iscariotem, qui et tradidit illum. Est consuetudo Scripturae divinae allegorice loqui, et cum aliud dicat, aliud velit intelligi. Quod in Evangeliis positum frequenter invenies: sed nobis necesse est, ut sic excelsiora sensibus nostris applicemus, ut tamen cuncta secundum historiae veritatem cernamus: Christus enim solus spiritualiter mons est: mons quidem breviter a nobis laudatus, sed coelestium rerum qualitate copiosus, ex quo aquae vivae decurrunt: lac in parvulorum salutem praeparatur: pinguedo spiritualis agnoscitur, et quidquid summe bonum 0600A creditur, in montis istius est gratia constitutum, qui est mons montium, et sanctorum: quos quotidie ad se de praesentibus aerumnis invitat. In montem vocantur excelsi merito et verbo, ut locus meritis congruat altis, ut essent duodecim cum illo. Speciem Jacob dilexit Dominus, et cum divideret altissimus gentes, et separaret filios Adae, statuit terminos populorum juxta numerum filiorum Israel: ut sint ipsi super thronos duodecim, judicantes duodecim tribus Israel: quibus data est potestas, quam Filius a Patre accepit secundum carnem, ut opera quae ipse fecit, et ipsi faciant, et majora horum faciant. Et imposuit Simoni nomen Petrus. De obedientia ascendit ad agnitionem: Qui enim habet dabitur ei, et abundabit: et Jacobum, qui supplantata habet tota desideria 0600B carnis, et Joannem, qui gratia accepit, quod alii per laborem tenent: et imposuit eis nomina Boanerges, quod est, filii tonitrui: quorum trium sublime meritum, in monte meretur audire tonitruum Patris, per nubem de Filio tonantis: Hic est filius meus dilectus, ut per nubem carnis, et ipsi ignem verbi, ac si fulgura in pluviam spargerent in terris: quoniam Deus fulgura in pluviam fecit: ut exstinguat misericordia, quod judicium inurit. Unde propheta dicit: Misericordiam et judicium cantabo tibi, Domine. Et Andream, qui virili forma vim facit perditioni suae, ut responsum mortis in se semper habeat: et anima ejus sit semper in manibus suis. Et Philippum, qui est os lampadis: qui illuminare potest ore, quod corde concepit. Cui dedit Dominus 0600C apertionem oris illuminati. Scimus hunc modum locutionis proprium Scripturarum esse divinarum, quando Hebraeorum nomina ad aliquod mysterium significationis sunt posita: quod nunc Evangelista ex Dei persona vehementer affectans interserit. Et Bartholomaeum, qui filius est suspendentis aquas. Et quis est filius suspendentis aquas, nisi qui dixit: Et mandabo nubibus meis ne pluant super eam imbrem? Nomen vero filii Dei, per pacem et dilectionem acquiritur inimici. Beati enim pacifici, quoniam filii Dei sunt: et diligite inimicos vestros, ut sitis filii Dei, et reliqua. Et Matthaeum, qui est donatus, cui donatur a Domino, ut non solum remissionem peccatorum adipiscatur, sed in numero ascribatur apostolorum: ut leo et bos simul comedant, et lupus 0600D cum agno pascatur. Et Thomam, qui est abyssus. Multi enim profunda scientes Dei, minime proferunt, ut Paulus ait: Scio hominem, et reliqua: usque, quae non licet hominibus loqui. Et Jacobum Alphaei, id est, docti vel millesimi. Cujus a latere cadunt mille, et decem millia a dextris ejus. Jacobus alter, cui colluctatio non est adversus carnem et sanguinem: sed adversus spirituales nequitias. Et Thaddaeum, qui est, corculum, id est, cordis cultor: qui conservat cor suum omni custodia. Munditia namque cordis Deus videtur, ut per vitrum mundum forma ostenditur expressa. Et Simonem Chananaeum, qui et zelotes. Simon, ponens tristitiam interpretatur. Beati namque, qui lugent: quoniam ipsi consolabuntur. 0601A Trinum luctum implet, qui consolationem futuram quaerit. Deflet peccata propria cum David et Maria: flet cum flentibus cum Paulo: et flet multum cum Joanne, qui dicebat: Et ego flebam multum: quia nemo dignus inventus est, qui aperiret librum, et solveret signacula ejus. Zelotes autem dicitur, quem zelus domus Dei comedit: ut Phinees sacerdos, ut cesset quassatio. Et Judam Iscariotem, qui tradidit illum: qui non delet peccatum suum per poenitentiam: nec illud deletur per memoriam. Unde de eo dicitur: Et peccatum matris ejus non deleatur. Fiant contra Dominum semper. Judas, confitens, vel gloriosus interpretatur. Iscariotis autem, memoriam mortis. Confessores sunt multi in Ecclesia superbi et gloriosi: quorum primus Simon Magus, et 0601B Arius, et caeteri haeretici, quorum memoria mortalis ideo in Ecclesia celebratur, ut devitentur. Hae sunt duodecim differentiae apostolorum et praedicatorum: qui terni, quaterni circa tabernaculum Domini excubant: et sancta Domini verba humeris operum propriis portant: ut tabernaculum unum mansionibus multis ad terram repromissionis portent: quos unius exemplum ad timorem humiliat, ut angelos Luciferi illius casus conservet, ut non glorietur sapiens in sapientia sua: sed qui gloriatur, in Domino glorietur.

Et veniunt ad domum, et convenit iterum turba, ita ut non possent neque panem manducare: et cum audissent sui, exierunt tenere eum. Dicebant enim, quoniam in furorem versus est. Et scribae, qui ab Jerosolymis 0601C descenderant, dicebant, quoniam Beelzebub habet: et quia in principe daemoniorum ejicit daemonia. Et convocatis eis, in parabolis dicebat illis: Quomodo potest Satanas Satanam ejicere? Et si regnum in se dividatur, non potest regnum illud stare. Et si domus super semetipsam dispertiatur, non potest domus illa stare: et si Satanas consurrexerit in semetipsum, dispertitus est: et non poterit stare, sed finem habet. Nemo potest vasa fortis ingressus in domum diripere, nisi prius fortem alliget: et tunc domum ejus diripiet. Amen dico vobis, quoniam omnia dimittentur filiis hominum peccata et blasphemiae, quibus blasphemaverunt. Hic proprie Marcus convenire Jesum, cum discipulis suis ad domum narrat: Et iterum turbas, ut non possent panem manducare, convenisse commemorat. 0601D Et discipulos putasse, quod in furorem verteretur, quia scribae, qui ab Jerosolymis venerant, dicebant: Beelzebub habet. Sicut exaltantur coeli a terra: sic exaltatae sunt viae Domini a viis nostris. Ad hoc namque venit, quod audivit et patitur, qui nobis dicit: Beati eritis cum maledixerint vobis homines, et reliqua, usque, merces vestra in coelis. Domus ad quam veniunt, primitiva est Ecclesia. Turbae quae impediunt panem manducare, peccata et vitia sunt: quia qui manducat indigne, judicium sibi manducat et bibit, non dijudicans corpus Domini. Unde Dominus in furorem vertitur, cum dicit: Nisi manducaveritis carnem filii hominis, et reliqua usque, non habebitis vitam in vobis.

0602A Qui autem blasphemaverit in spiritum sanctum, non habet remissionem in aeternum, sed reus erit aeterni delicti: quoniam dicebant, spiritum immundum habet. Quia non meretur poenitentiam agere, ut recipiatur, qui Christum intelligens, principem daemoniorum esse dicebat: quia numquam solvitur a carcere, qui quadrantem verbi novissimum non solverit ante finem vitae. Quatuor namque partibus denarius vitae fundatur aeternae: ut quod corde credis, ore confitearis: et quod confiteris, opere impleas, et quod impleveris, docere non cesses. Qui enim fecerit et docuerit, hic magnus vocabitur in regno coelorum.

Et veniunt mater ejus et fratres: et foris stantes miserunt ad eum vocantes eum: et sedebat circa eum 0602B turba, et dicunt ei: Ecce mater tua, et fratres tui foris quaerunt te. Et respondens eis ait: Quae est mater mea, et fratres mei? Et circumspiciens eos, qui in circuitu ejus sedebant, ait: Ecce mater mea, et fratres mei. Qui enim fecerit voluntatem Dei, hic frater meus, et soror mea, et mater mea est. Ut sciamus nos esse fratres ejus et matrem, si voluntatem Patris ejus impleverimus: ut cohaeredes simus ejus, qui non in sexibus, sed in factis discernit.