142. De sancto Benigno.

1. Hymnos nunc Domino voce sonora
Mens canat in jubilo pluribus una,
Nomine condigno festa Benigni
Sectando celebris martyris alma,
Qui tenet immensi gaudia regni
Coelestis, junctus civibus ejus.

2. O felix nimium macte Benignus,
Gratia quem meritis summa benigne
Martyrii palma glorificandum
Ex praenominibus auxit in uno
Regis honorandum culmine sacri
Altaris nec non lumine verbi.

3. Gallorum tenera nam pietate
Subdidit altitonans colla ferina
Mira per orata, mira per acta,
Victor dumque tua jussio, certat
Subdere se morti, te dare vitae
Regis perversi crimine diro.

4. Pascendus dapibus aethere missis,
Carceris horribiles igne probate,
Nil metuis, miles, ire tenebras ;
Te post supplicia plura peracta
Lancea transfixit, et velut agnum
Te sibi magnus sustulit agnus.

5. Jam simplex anima funere leti
Corporis et propria luce relicta
Tendit in excelsis promere laudes
Scandens clara poli regna figura,
Nate Dei, mundo spiritus almus,
Qua te monstravit voce paterna.

6. En sciri, patere teque Benignum
Visere ne pigeat te refovendo,
Sarcina quos quassat fortiter actos
Delictis gravibus, dum premit hostis
Trux miseros curis; gratia Christi
Nos, quo te, salvos sidere donet.

7. Sit laus, imperium, pax, honor omnis,
Gloria sitque tibi vita, potestas,
Semper ut exstitit, qui regis orbem,
De nullo genitus et tibi nato
Flamine cum sancto, qui tamen unus
Es, et cui constat est sine fine.