1. 0 Nazarene, lux Bethlem, verbum patris, Quem partus alvi virginalis protulit, Adesto castis, Christe, parsimoniis Festumque nostrum, rex serenus, aspice, Ieiuniorum dum litamus victimam.

2. Nil hoc profecto purius mysterio, Quo fibra cordis expiatur uvidi, Intemperata quo domantur viscera, Arvina putrem ne resudans crapulam Obstrangulatae mentis ingenium premat.

3. Hinc subiugatur luxus et turpis gula, Vini atque somni degener socordia, Libido sordens, inverecundus lepos Variaeque pestes languidorum sensuum Parcam subactae disciplinam sentiunt.

4. Nam si licenter diffluens potu et cibo Ieiuna rite membra non coerceas, Sequitur frequenti marcida oblectamine Scintilla mentis ut tepescat nobilis, Animusque pigris stertat ut praecordiis.

5. Frenentur ergo corporis cupidines, Detersa et intus emicet prudentia; Sic excitato perspicax acumine Liberque flatu laxiore spiritus Rerum parentem rectius precabitur.

6. Elia tali crevit observantia,

Vetus sacerdos, ruris hospes aridi, Fragore ab omni quem remotum et segregem Sprevisse tradunt criminum frequentiam Casto fruentem Syrtium silentio.

7. Sed mox in auras igneis iugalibus Curruque raptus evolavit praepete, Ne de propinquo sordium contagio Dirus quietum mundus adflaret virum, Olim probatis inclitum ieiuniis.