1. (1. ) Hymnus Primus

(in fine mutilus).

1. Ante saecula qui mauens

Semperque nate, semper ut est pater,

Namque te sine quomodo Dici, ni pater est, quod pater sit potest?

2. Bis nobis geniti Deus,

Christe, dum innato nasceris a Deo,

Vel dum corporeum et Deum Mundo te genuit virgo puerpera.

3. Credens te populus rogat

Hymnorum resonans, mitis ut audias

Voces, quas tibi concinit Aetas omnigena, sancte, gregis tui.

4. Dum te fida rogat, sibi

Clemens ut maneas, plebs tui nominis,

In te, innascibilem Deum, Orat, quod maneat alter in altero.

5. Extra quam capere potest

Mens humana, manet filius in patre,

Rursum quem penes sit pater, Dignus qui genitus (est) filius in Deum.

6. Felix, qui potuit fide

Res tantas penitus credulus assequi,

Ut incorporeo ex Deo Profectus fuerit progenitus Dei.

7. Grande loquimur, et Deum

Verum ut genitor, quidquid inest sibi

Aeternae decus gloriae, Totum in unigenitum ediderit Deum.

8. Hinc unus merito bonus

Ipsum, quod Deus est, extra invidiam sui

Gigni vellet in alterum, Transformans se, ut est, vivam in imaginem.

9. Istis vera patet Dei

Virtus, cum dederit omnia, non tamen

Ipsis, quae dederit, caret, Cuncta, quae sua sunt, cum dederit, habens.

10. Kara progenies Dei,

Cognatum cui sit omne decus patris,

Nil naturae eguit dari, Sed natum simul est, quidquid erat Dei.

11. Lumen fulsit a lumine

Deusque verus substitit ex Deo

Vero, non aliud habens Ortus unigena quam innascibilis pater.

12. Mirum hoc opus est Dei,

Aeternus ut incorruptibilis Deus.

Ortu qui careat, quia Sit sempiterna virtus, quod est Deus,

13. Non natis quibus (est) in bonis Ex sese placidus gigneret in Deum,

Ac sic in unigena Deo Hoc ipsud ortu, quod genitum est, caret.

14. 0 felix duum unitas!

Alter quod cum sit mixtus in altero,

Unum sic faciunt duo, Sit in duobus cum, est quod in altero.

15. Patri sed genitus paret

Omnemque ad nutum attonitus manet,

Et scire non est arduum, Quid velit se sequi, quem penes est pater.

16. Quanta est genitus in bona!

Nam constitutus in cunctorum exordia,

Condens qui primum saecula Aeternum in motum tempora protulit.

17. Rebus anterior Deus

Cunctis, nam per eum omnia facta sunt,

Esset cum nihilum modo, Mundum corporeo condidit in statu.

18. Sed nos littera non sinit,

Per quam te genitum concinimus Deum,

Gesta, quae tua sunt, loqui Carmenque natum, iam qui eras Deus.

19. Te cunctis Dominum modis

Caelorum regem et caelestis gloriae Ut cuncta per te condita