S. AURELII AUGUSTINI HIPPONENSIS EPISCOPI DE PRAEDESTINATIONE SANCTORUM LIBER AD PROSPERUM ET HILARIUM PRIMUS .

 CAPUT PRIMUM.

 2. Consideratis enim litteris vestris videre mihi videor eos fratres, pro quibus geritis piam curam, ne teneant poeticam sententiam, qua dictum est, «

 CAPUT II.

 4. Sed contra haec cur non potius audimus: Quis prior dedit ei, et retribuetur illi? quoniam ex ipso, et per ipsum, et in ipso sunt omnia (Rom. XI, 35

 5. Et ideo commendans istam gratiam, quae non datur secundum aliqua merita, sed efficit omnia bona merita: Non quia idonei sumus, inquit, cogitare ali

 6. Cavendum est, fratres dilecti a Deo, ne homo se extollat adversus Deum, cum se dicit facere quod promisit Deus. Nonne fides gentium promissa est Ab

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 10. In hac Apostoli evidentissima intentione, qua contra humanam superbiam loquitur, ne quisquam in homine, sed in Domino glorietur, dona Dei naturali

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII.

 14. Cur ergo non omnes docet, ut veniant ad Christum nisi quia omnes quos docet, misericordia docet quos autem non docet, judicio non docet? Quoniam

 15. «Quare,» inquiunt, «non omnes docet?» Si dixerimus quia nolunt discere quos non docet respondebitur nobis, Et ubi est quod ei dicitur, Deus, tu c

 16. Fides igitur, et inchoata, et perfecta, donum Dei est: et hoc donum quibusdam dari, quibusdam non dari, omino non dubitet, qui non vult manifestis

 CAPUT IX.

 18. Cernitisne, me sine praejudicio latentis consilii Dei aliarumque causarum, hoc de praescientia Christi dicere voluisse, quod convincendae Paganoru

 CAPUT X.

 20. An forte opera bona gentium Deus promisit Abrahae in semine ipsius, ut hoc promitteret quod ipse facit non autem promisit fidem gentium, quam sib

 CAPUT XI.

 22. «Sed cum dicitur,» inquiunt, « Si credideris, salvus eris (Rom. X, 9) unum horum exigitur, alterum offertur. Quod exigitur, in hominis quod offe

 CAPUT XII.

 24. Quis enim audiat, quod dicuntur parvuli pro suis futuris meritis in ipsa infantili aetate baptizati exire de hac vita et ideo alii non baptizati

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 27. Quae cum ita sint, non debuit repudiari sententia libri Sapientiae, qui meruit in Ecclesia Christi de gradu lectorum Ecclesiae Christi tam longa a

 28. Sed qui sententiis tractatorum instrui volunt, oportet ut istum librum Sapientiae, ubi legitur, Raptus est, ne malitia mutaret intellectum ejus, o

 29. Ac per hoc, si absit nimis inconsiderata contentio, tota quaestio ista finita est de illo qui raptus est, ne malitia mutaret intellectum ejus. Nec

 CAPUT XV.

 31. Appareat itaque nobis in nostro capite ipse fons gratiae, unde secundum uniuscujusque mensuram se per cuncta ejus membra diffundit. Ea gratia fit

 CAPUT XVI.

 33. Hanc intuebatur etiam, cum diceret: Sine poenitentia sunt dona et vocatio Dei. Nam et ibi quid agebatur paulisper advertite. Cum enim dixisset, No

 CAPUT XVII.

 CAPUT XVIII.

 36. «Praesciebat ergo», ait Pelagianus, «qui futuri essent sancti et immaculati per liberae voluntatis arbitrium: et ideo eos ante mundi constitutione

 37. Nimis longum est de singulis disputare. Cernitis autem procul dubio, cernitis quanta manifestatione apostolici eloquii defendatur haec gratia, con

 CAPUT XIX.

 39. Denique et in hujus testimonii consequentibus, Deo gratias agit Apostolus pro his qui crediderunt, non utique quoniam eis annuntiatum est Evangeli

 CAPUT XX.

 41. Itemque ad eosdem in secunda Epistola idem apostolus: Cum venissem, inquit, in Troadem in Evangelium Christi, et ostium mihi apertum esset in Domi

 42. Frustra itaque etiam illud, quod Regnorum et Paralipomenon Scriptura teste probavimus, cum Deus vult fieri quod non nisi volentibus hominibus opor

 CAPUT XXI.

Chapter 12 [VII.]—Why the Apostle Said that We are Justified by Faith and Not by Works.

But perhaps it may be said: “The apostle distinguishes faith from works; he says, indeed, that grace is not of works, but he does not say that it is not of faith.” This, indeed, is true. But Jesus says that faith itself also is the work of God, and commands us to work it. For the Jews said to Him, “What shall we do that we may work the work of God? Jesus answered, and said unto them, This is the work of God, that ye believe on Him whom He hath sent.” 50    John vi. 28. The apostle, therefore, distinguishes faith from works, just as Judah is distinguished from Israel in the two kingdoms of the Hebrews, although Judah is Israel itself. And he says that a man is justified by faith and not by works, because faith itself is first given, from which may be obtained other things which are specially characterized as works, in which a man may live righteously. For he himself also says, “By grace ye are saved through faith; and this not of yourselves; but it is the gift of God,”51    Eph. ii. 8.—that is to say, “And in saying ‘through faith,’ even faith itself is not of yourselves, but is God’s gift.” “Not of works,” he says, “lest any man should be lifted up.” For it is often said, “He deserved to believe, because he was a good man even before he believed.” Which may be said of Cornelius52    Acts x. since his alms were accepted and his prayers heard before he had believed on Christ; and yet without some faith he neither gave alms nor prayed. For how did he call on him on whom he had not believed? But if he could have been saved without the faith of Christ the Apostle Peter would not have been sent as an architect to build him up; although, “Except the Lord build the house, they labour in vain who build it.”53    Ps. cxxvii. 1. And we are told, Faith is of ourselves; other things which pertain to works of righteousness are of the Lord; as if faith did not belong to the building,—as if, I say, the foundation did not belong to the building. But if this primarily and especially belongs to it, he labours in vain who seeks to build up the faith by preaching, unless the Lord in His mercy builds it up from within. Whatever, therefore, of good works Cornelius performed, as well before he believed in Christ as when he believed and after he had believed, are all to be ascribed to God, lest, perchance any man be lifted up.

CAPUT VII.

12. Sed forsitan dicant , «Ab operibus fidem distinguit Apostolus: gratiam vero non ex operibus esse dicit; non autem dicit quod non sit ex fide.» Ita vero est: sed ipsam quoque fidem opus Dei dicit esse Jesus, et hanc ut operemur jubet. Dixerunt enim ad cum Judaei: Quid faciemus, ut operemur opus Dei ? Respondit Jesus et dixit illis: Hoc est opus Dei, ut credatis in eum quem misit ille (Joan. VI, 28, 29). Sic ergo distinguit Apostolus ab operibus fidem, quemadmodum in duobus regnis Hebraeorum distinguitur Judas ab Israel, cum et ipse Judas sit Israel. Ex fide autem ideo dicit justificari hominem, non ex operibus (Galat. II, 16), quia ipsa prima datur, ex qua impetrentur caetera, quae proprie opera nuncupantur, in quibus juste vivitur. Nam dicit etiam ipse, Gratia salvi estis facti per fidem, et hoc non ex vobis, sed Dei donum est: id est, et quod dixi per fidem, non ex vobis, sed Dei donum est etiam fides. Non ex operibus, inquit, ne forte quis extollatur (Ephes. II, 8, 9). Solet enim dici, Ideo credere meruit, quia vir bonus erat et antequam crederet. Quod de Cornelio 0970 dici potest, cujus acceptae sunt eleemosynae et exauditae orationes antequam credidisset in Christum (Act. X, 4): nec tamen sine aliqua fide donabat et orabat. Nam quomodo invocabat, in quem non crediderat (Rom. X, 14)? Sed si posset sine fide Christi esse salvus, non ad eum aedificandum mitteretur architectus apostolus Petrus: quamvis nisi Dominus aedificaverit domum, in vanum laboraverunt aedificantes eam (Psal. CXXVI, 1). Et dicitur nobis, «Fides est a nobis, caetera a Domino ad opera justitiae pertinentia:» quasi ad aedificium non pertineat fides; quasi ad aedificium, inquam, non pertineat fundamentum. Quod si in primis et maxime pertinet, in vanum laborat praedicando aedificans fidem, nisi eam Dominus miserando intus aedificet. Quidquid igitur et antequam in Christum crederet, et cum crederet , et cum credidisset, bene operatus est Cornelius, totum Deo dandum est, ne forte quis extollatur.