S. AURELII AUGUSTINI HIPPONENSIS EPISCOPI DE SANCTA VIRGINITATE LIBER UNUS .

 CAPUT PRIMUM.

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX.

 10. Nam ne illo quidem debent continentium meritis se conferre conjugia, quod ex eis virgines procreantur: hoc enim non conjugii bonum est, sed natura

 CAPUT XI.

 12. Habeant conjugia bonum suum, non quia filios procreant, sed quia honeste, quia licite, quia pudice, quia socialiter, procreant, et procreatos pari

 13. Unde mirabiliter desipiunt, qui putant hujus continentiae bonum non esse necessarium propter regnum coelorum, sed propter praesens saeculum quod

 CAPUT XIV.

 CAPUT XV.

 CAPUT XVI.

 CAPUT XVII.

 CAPUT XVIII.

 CAPUT XIX.

 20. Absit ergo ut ita dixerit Apostolus nuptis sive nupturis, Ego autem vobis parco tanquam noluerit dicere quae poena conjugatis in futuro saeculo d

 CAPUT XXI.

 CAPUT XXII.

 CAPUT XXIII.

 CAPUT XXIV.

 CAPUT XXV.

 CAPUT XXVI.

 CAPUT XXVII.

 CAPUT XXVIII.

 CAPUT XXIX.

 CAPUT XXX.

 CAPUT XXXI.

 CAPUT XXXII.

 CAPUT XXXIII.

 34. Curiosas et verbosas malas innuptas Paulus apostolus notat, et hoc vitium venire dicit ex otio. Simul autem, inquit, et otiosae discunt circumire

 CAPUT XXXV.

 CAPUT XXXVI.

 37. Sed respice agmina virginum, puerorum puellarumque sanctarum: in Ecclesia tua eruditum est hoc genus illic tibi a maternis uberibus pullulavit, i

 38. Non ego te, anima pie pudica, quae appetitum carnalem nec usque ad concessum conjugium relaxasti, quae decessurum corpus nec successori propagando

 CAPUT XXXVIII.

 CAPUT XXXIX.

 41. Justis miscentur casuri, ut ex horum casu timor augeatur. Justus non putet modicum sibi dimissum, ut modicum diligat. Dimissum deputet quidquid ma

 CAPUT XLI.

 43. De ipsa etiam continentia nonne apertissime dictum est: Et cum scirem quia nemo potest esse continens nisi Deus det, et hoc ipsum erat sapientiae,

 CAPUT XLIII.

 CAPUT XLIV.

 46. Hoc autem tam magnum est, ut eum fructum centenum quidam intelligant . Perhibet enim praeclarissimum testimonium ecclesiastica auctoritas, in qua

 47. Sed ut dicere coeperam, sive centenus fructus sit Deo devota virginitas, sive alio aliquo modo, vel quem commemoravimus, vel quem non commemoravim

 CAPUT XLVIII.

 CAPUT XLIX.

 50. Sed rursus, ne per occasionem hujus sententiae quisquam cum mortifera securitate peccaret, seque trahendum permitteret, tanquam mox delendis facil

 51. Sed non contendo cum eis qui asserunt hominem posse in hac vita sine ullo peccato vivere: non contendo, non contradico. Fortassis enim ex nostra m

 CAPUT LI.

 CAPUT LII.

 CAPUT LIII.

 CAPUT LIV.

 56. Bene quod interiorem vestram pulchritudinem quaerit, ubi vobis dedit potestatem filias Dei fieri (Joan. I, 12): non quaerit a vobis pulchram carne

 CAPUT LVI.

44. Next let not man, now that he knoweth that by the grace of God he is what he is, fall into another snare of pride, so as by lifting up himself for the very grace of God to despise the rest. By which fault that other Pharisee both gave thanks unto God for the goods which he had, and yet vaunted himself above the Publican confessing his sins. What therefore should a virgin do, what should she think, that she vaunt not herself above those, men or women, who have not this so great gift? For she ought not to feign humility, but to set it forth: for the feigning of humility is greater pride. Wherefore Scripture wishing to show that humility ought to be true, after having said, “By how much thou art great, by so much humble thyself in all things,” added soon after, “And thou shalt find grace before God:”161    Ecclus. iii. 18 assuredly where one could not humble one’s self deceitfully.

CAPUT XLIII.

44. De ipso Dei dono ne se extollant virgines. Deinde jam sciens homo, gratia Dei se esse quod est, non incidat in alium superbiae laqueum, ut de ipsa Dei gratia se extollendo spernat caeteros. Quo vitio alius ille pharisaeus, et de bonis quae habebat Deo gratias agebat, et tamen se super publicanum peccata confitentem extollebat (Luc. XVIII, 10-14). Quid igitur faciat virgo, quid cogitet, ne se extollat super eos vel eas quae hoc tam magno dono carent? Neque enim simulare debet humilitatem, sed exhibere: nam simulatio humilitatis major superbia est. Idcirco Scriptura volens ostendere veracem humilitatem esse oportere, cum dixisset, Quanto magnus es, tanto humilia te in omnibus; mox quoque subdidit, et coram Deo invenies gratiam (Eccli. III, 20): utique ubi se fallaciter humiliare non posset.