S. AURELII AUGUSTINI HIPPONENSIS EPISCOPI DE BONO VIDUITATIS LIBER SEU EPISTOLA AD JULIANAM VIDUAM.

 AUGUSTINUS Episcopus, servus Christi, servorumque Christi , religiosae famulae Dei JULIANAE, in Domino dominorum salutem.

 2. Cum igitur in omni quaestione quae ad vitam moresque pertinet, non sola doctrina, verum etiam exhortatio sit necessaria ut doctrina quid agendum s

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 5. Ideo etiam cum moneret conjugatos, ne debito carnalis commixtionis fraudarent invicem et per hoc alter eorum negato sibi debito conjugali, per int

 6. Quapropter hoc primum oportet ut noveris, bono quod elegisti non damnari secundas nuptias, sed inferius honorari. Nam sicut bonum sanctae virginita

 7. Quod autem Apostolus, cum caelibum et innuptarum commendaret fructum, quia cogitant quae sunt Domini, quomodo placeant Deo, subjecit et ait, Hoc au

 CAPUT VI.

 9. Disce itaque bonum tuum, imo memento quod didicisti, bonum tuum plus laudari, quia est aliud bonum quo sit hoc melius, quam si aliter hoc bonum ess

 10. Nec quia dixi Ruth beatam, Annam beatiorem, cum illa bis nupserit, haec uno viro cito viduata diu vixerit, continuo etiam te meliorem putes esse q

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX.

 CAPUT X.

 14. Lapsus a sancto proposito malus, nuptiae tamen lapsarum bonae. Quapropter non possum quidem dicere, a proposito meliore lapsas, si nupserint, femi

 CAPUT XII.

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 18. Nulla quidem istarum sex viduarum tuae normae adaequatur. Tu enim si hoc votum ad senectutem usque perduxeris, omnia tria potes habere, quibus Ann

 CAPUT XV.

 CAPUT XVI.

 CAPUT XVII.

 CAPUT XVIII.

 CAPUT XIX.

 24. Audiat haec virginis etiam sanctae prolis tuae auris interior. Videro quantum te praecedat in regno Regis illius: alia quaestio est. Invenistis ta

 CAPUT XX.

 CAPUT XXI.

 CAPUT XXII.

 CAPUT XXIII.

 29. Deinde obsecro vos per illum a quo et hoc donum accepistis, et hujus doni praemia speratis, ut me quoque orationibus vestris memineritis inserere

14. Wherefore I cannot indeed say, of females who have fallen away from a better purpose, in case they shall have married, that they are adulteries, not marriages; but I plainly would not hesitate to say, that departures and fallings away from a holier chastity, which is vowed unto the Lord, are worse than adulteries. For if, what may no way be doubted, it pertains unto an offense against Christ, when a member of Him keepeth not faith to her husband; how much graver offense is it against Him, when unto Himself faith is not kept, in a matter which He requires when offered, Who had not required that it should be offered. For when each fails to render that which, not by force of command, but by advice of counsel, he vowed, by so much the more doth he increase the unrighteousness of the wrong done to his vow, by how much the less necessity he had to vow. These matters I for this reason treat of, that you may not think either that second marriages are criminal, or that any marriages whatsoever, being marriages, are an evil. Therefore let this be your mind, not that you condemn them, but that you despise them. Therefore the good of widowed chastity is becoming after a brighter fashion, in that in order to make vow and profession of it, females may despise what is both pleasing and lawful. But after profession of vow made they must continue to rein in, and overcome, what is pleasing, because it is no longer lawful.

14. Lapsus a sancto proposito malus, nuptiae tamen lapsarum bonae. Quapropter non possum quidem dicere, a proposito meliore lapsas, si nupserint, feminas, adulteria esse, non conjugia: sed plane non dubitaverim dicere, lapsus et ruinas a castitate sanctiore, quae vovetur Domino, adulteriis esse pejores. Si enim, quod nullo modo dubitandum est, ad offensionem Christi pertinet, cum membrum ejus fidem non servat marito; quanto gravius offenditur, cum illi ipsi non servatur fides in eo quod exigit oblatum, qui non exegerat offerendum? Cum enim quisque non reddit, quod non imperio compulsus, sed consilio commonitus vovit; tanto magis fraudati voti auget iniquitatem, quanto minus habuit vovendi necessitatem. Haec ideo disputo, ne arbitreris vel secundas nuptias crimen esse, vel quascumque nuptias, cum sint nuptiae, malum esse . Non itaque illas abs te damnatas velis esse, sed spretas. Bonum ergo continentiae vidualis luculentius decet, cum pro illo vovendo et profitendo possunt contemnere feminae quod et libet et licet. Sed post voti professionem perseveranter frenandum et vincendum est quod libet, quia jam non licet.