Augustine of Hippo, A Treatise On the Grace of Christ, And On Original Sin

Catholic Library Home

▾

Augustine of Hippo, A Treatise On the Grace of Christ, And On Original Sin

S. AURELII AUGUSTINI HIPPONENSIS EPISCOPI DE GRATIA CHRISTI ET DE PECCATO ORIGINALI CONTRA PELAGIUM ET COELESTIUM Libri duo .

4. Nam cum tria constituat atque distinguat, quibus divina mandata dicit impleri, possibilitatem, 0362 voluntatem, actionem possibilitatem scilicet,

8. Hanc autem naturalem possibilitatem quod adjuvari Dei gratia confitetur, non est hic apertum vel quam dicat gratiam, vel quatenus ea naturam sentia

24. Sed ne forte respondeat, ita se hic dixisse, «Dei faciendo voluntatem, divinam mereamur gratiam,» sicut fidelibus et pie viventibus additur gratia

32. Nam ut de Coelestii opusculis interim taceam, vel libellis ejus, quos judiciis ecclesiasticis allegavit , quae vobis omnia, cum aliis quas necessa

34. Deinde quamlibet sentiat gratiam, ipsis Christianis secundum merita dari dicit: cum eos qui hoc dicunt, jam in Palaestina, sicut supra commemoravi

41. Item in eodem opere alio loco: «Quod si etiam sine Deo,» inquit, «homines ostendunt, quales a Deo facti sunt vide quid Christiani facere possint,

50. Item in eodem libro idem sanctus Ambrosius: «Nam si Petrus,» inquit (Lib. 10, n. 91, ad Luc. XXII), «lapsus est, qui dixit, Etsi alii scandalizati

LIBER SECUNDUS. DE PECCATO ORIGINALI.

4. Nempe cernitis sic Coelestium concessisse parvulis Baptismum, ut in eos transire primi hominis peccatum, quod lavacro regenerationis abluitur, nolu

7. Sed multum misericors memoratae Sedis antistes, ubi eum vidit ferri tanta praesumptione praecipitem, tanquam furentem, donec si posset fieri resipi

19. Quomodo autem Pelagius obrepere tentaverit ad fallendum etiam Apostolicae Sedis episcopale judicium in hac ipsa quaestione de Baptismate parvuloru

20. Denique quomodo respondeat advertite, et videte latebras ambiguitatis falsitati praeparare refugia. offundendo caliginem veritati ita ut etiam no

24. Jam vero in libro Fidei suae , quem Romam cum ipsis litteris misit ad eumdem papam Innocentium, ad quem etiam epistolam scripserat, multo evidenti

27. Sed multum eum ista fallit opinio. Longe aliter se habent quaestiones istae, quas esse praeter fidem 0398 arbitratur, quam sunt illae in quibus sa

29. Quamvis ergo mors regnaverit ab Adam usque ad Moysen (Rom. V, 14), quia non eam potuit vincere nec lex data per Moysen non enim data est quae pos

31. Haec disputantes, a gratia mediatoris justos excludere conantur antiquos, tanquam Dei et illorum hominum non fuerit mediator homo Christus Jesus

45. Reatus itaque vitii ejus de quo loquimur, in regeneratorum prole carnali tamdiu manebit, donec et illic lavacro regenerationis abluatur. Regenerat

46. Nec quisquam miretur, et dicat, «Cur hoc creat bonitas Dei, quod possideat malignitas diaboli?» Hoc enim suae creaturae seminibus ex illa bonitate

48. His tamen verbis hominis Dei, quem tanto praeconio ipse laudavit Pelagius, contradicit, et dicit, «sicut sine virtute, ita nos sine vitio procrear

22. [XXI.]—Love is a Good Will.

That love, however, which is a virtue, comes to us from God, not from ourselves, according to the testimony of Scripture, which says: “Love is of God; and every one that loveth is born of God, and knoweth God: for God is love.”48 1 John iv. 7, 8. It is on the principle of this love that one can best understand the passage, “Whosoever is born of God doth not commit sin;”49 1 John iii. 9. as well as the sentence, “And he cannot sin.”50 Same verse. Because the love according to which we are born of God “doth not behave itself unseemly,” and “thinketh no evil.”51 1 Cor. xiii. 5. Therefore, whenever a man sins, it is not according to love: but it is according to cupidity that he commits sin; and following such a disposition, he is not born of God. Because, as it has been already stated, “the capacity” of which we speak is capable of either root. When, therefore, the Scripture says, “Love is of God,” or still more pointedly, “God is love;” when the Apostle John so very emphatically exclaims, “Behold what manner of love the Father hath bestowed upon us, that we should be called, and be, the sons of God!”52 1 John iii. 1. with what face can this writer, on hearing that “God is love,” persist in maintaining his opinion, that we bare of God one only of those three,53 See above, ch. 4. namely, “the capacity;” whereas it is of ourselves that we have “the good will” and “the good action?” As if, indeed, this good will were a different thing from that love which the Scripture so loudly proclaims to have come to us from God, and to have been given to us by the Father, that we might become His children.

CAPUT XXI.

22. Charitas autem quae virtus est, ex Deo nobis est, non ex nobis, Scriptura teste, quae dicit, Charitas ex Deo est; et omnis qui diligit, ex Deo natus est, et cognovit Deum, quia Deus charitas est (Id. IV, 7, 8). Secundum istam charitatem, melius intelligitur dictum: Qui natus est ex Deo, non peccat; 0371 et, quia non potest peccare (I Joan III, 9). Quia charitas secundum quam natus ex Deo est, non agit perperam, nec cogitat malum (I Cor. XIII, 4 et 5). Cum ergo peccat homo, non secundum charitatem, sed secundum cupiditatem peccat, secundum quam non est natus ex Deo: quoniam illa possibilitas, ut dictum est, utriusque radicis est capax. Cum ergo dicat Scriptura, Charitas ex Deo est; vel, quod est amplius, Deus charitas est; cum apertissime clamet Joannes apostolus, Ecce qualem charitatem dedit nobis Pater, ut filii Dei vocemur et simus (I Joan. III, 1): iste audiens, Deus charitas est, quare adhuc usque contendit, quod ex illis tribus tantummodo possibilitatem habeamus ex Deo, bonam vero voluntatem bonamque actionem habeamus ex nobis? Quasi vero aliud sit bona voluntas quam charitas, quam Scriptura nobis esse clamat ex Deo, et a Patre datam ut filii ejus essemus.