S. AURELII AUGUSTINI HIPPONENSIS EPISCOPI Id episcopos Eutropium et Paulum EPISTOLA, SIVE LIBER DE PERFECTIONE JUSTITIAE HOMINIS.

 0291 Sanctis fratribus et coepiscopis et

 CAPUT II.

 Ratiocinatio 2. Iterum quaerendum est, inquit, peccatum voluntatis, an necessitatis est. Si necessitatis est, peccatum non est: si voluntatis est, vit

 Ratiocinatio 3. Iterum, inquit, quaerendum est, quid est peccatum, naturale, an accidens. Si naturale, peccatum non est: si autem accidens est, et rec

 Ratiocinatio 4. Iterum, ait, quaerendum est, quid est peccatum actus, an res. Si res est, auctorem habeat necesse est et si auctorem habere dicitur,

 CAPUT III.

 Ratiocinatio 6. Iterum, ait, quaerendum est, utrumne praeceptum sit homini sine peccato esse. Aut enim non potest, et praeceptum non est: aut quia pra

 Ratiocinatio 7. Iterum, ait, quaerendum est, an velit Deus hominem sine peccato esse. Procul dubio vult, et procul dubio potest. Quis enim tam demens

 Ratiocinatio 8. Iterum, ait, quaerendum est, quomodo vult Deus hominem esse, cum peccato, an sine peccato. Procul dubio non vult esse cum peccato. Qua

 CAPUT IV.

 Ratiocinatio. 10. «Proinde,» inquit, «Deus bonum hominem fecit, et praeterquam illum bonum fecit, bonum ei insuper ut faceret imperavit. Quam impium,

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 Ratiocinatio 13. «Iterum,» ait, «quaerendum est, si non potest homo sine peccato esse, cujus culpa est ipsiusne hominis, an cujuslibet alterius: si i

 Ratiocinatio 14. «Iterum,» ait, «quaerendum est, si natura hominis bona est, quod nullus negare nisi Marcion aut Manichaeus audebit, quomodo igitur bo

 Ratiocinatio 15. «Et hoc,» inquit, «dicendum est: Certe justus est Deus negari enim non potest. Imputat autem Deus homini omne peccatum. Et hoc quoqu

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII.

 18. Quamdiu ergo peregrinantes a Domino per fidem ambulamus, non per speciem (II Cor. V, 6, 7), unde dictum est, Justus ex fide vivit (Habac. II, 4)

 19. In qua oratione, si contentiosi esse nolumus, satis nobis propositum speculum est, ubi inspiciatur vita justorum, qui ex fide vivunt, et perfecte

 CAPUT IX.

 CAPUT X.

 22. Audiamus ergo et in his testimoniis quae deinde posuit, Deum sua praecepta non gravia commendantem. «Quod Dei mandata,» inquit, «non modo impossib

 CAPUT XI.

 24. Hoc et illo testimonio confirmatur, quod iste consequenter adjunxit ab eodem Job dictum: Ecce ego proximus sum judicio meo, et scio quia justus in

 25. Inde est quod dicit, Nihil iniquum erat in manibus meis, sed munda oratio mea (Job. XVI, 18). Hinc enim erat munda oratio, quia veniam non injuste

 0305 26. Et quod dicit de Domino, Multas enim contritiones meas fecit sine causa (Job. IX, 17): non ait, Nullas fecit cum causa sed, multas sine caus

 27. Item quod dicit, Vias enim ejus custodivi, et non declinavi a mandatis ejus, neque discedam (Id. XXIII, 11): custodivit vias Dei, qui non sic exor

 28. Quod autem iterum ait idem sanctus Job, Non enim reprehendit me cor meum in omni vita mea (Id. XXVII, 6): tunc nos in ista vita, in qua ex fide vi

 CAPUT XII.

 30. «Item,» inquit, «apud ipsum Job: Et miraculum tenuit veracis hominis. Item apud Salomonem de Sapientia: Viri mendaces non erunt illius memores vi

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 CAPUT XV.

 34. Tamen etiam illa vera sunt, quae respondendo subjecit, quod «Salvator ait in Evangelio, Beati mundicordes, quoniam ipsi Deum videbunt (Matth. V, 8

 35. Tunc plene atque perfecte erit Ecclesia non habens maculam aut rugam aut aliquid hujusmodi, quia tunc etiam erit vere gloriosa. Cum enim non tantu

 0311 36. Puto autem interesse inter rectum corde, et mundum corde. Nam et rectus corde in ea quae ante sunt extenditur, ea quae retro sunt obliviscens

 CAPUT XVI.

 CAPUT XVII.

 CAPUT XVIII.

 CAPUT XIX.

 41. Videte tamen, obsecro, quale sit, ideo volenti et currenti misericordiam Dei non esse necessariam, quae illum etiam praevenit, ut curreret, quia d

 42. Magnum autem aliquid pro sua causa se invenisse arbitratus est apud Isaiam prophetam, quia Deus dixit, Si volueritis et audieritis me, quae bona s

 CAPUT XX.

 CAPUT XXI.

Chapter XVII.—(38.) The Seventh Passage. Who May Be Called Immaculate. How It is that in God’s Sight No Man is Justified.

“They also, says he, “quote the text: ‘For in thy sight shall no man living be justified.’”180    Ps. cxliii. 2. And his affected answer to this passage amounts to nothing else than the showing how texts of Holy Scripture seem to clash with one another, whereas it is our duty rather to demonstrate their agreement. These are his words: “We must confront them with this answer, from the testimony of the evangelist concerning holy Zacharias and Elisabeth, when he says, ‘And they were both righteous before God, walking in all the commandments and ordinances of the Lord blameless.’” 181    Luke i. 6. Now both these righteous persons had, of course, read amongst these very commandments the method of cleansing their own sins. For, according to what is said in the Epistle to the Hebrews of “every high priest taken from among men,”182    Heb. v. 1. Zacharias used no doubt to offer sacrifices even for his own sins. The meaning, however, of the phrase “blameless,” which is applied to him, we have already, as I suppose, sufficiently explained.183    See above, ch. xi. (23). “And,” he adds, “the blessed apostle says, ‘That we should be holy, and without blame before Him.’”184    Eph. i. 4. This, according to him, is said that we should be so, if those persons are to be understood by “blameless” who are altogether without sin. If, however, they are “blameless” who are without blame or censure, then it is impossible for us to deny that there have been, and still are, such persons even in this present life; for it does not follow that a man is without sin because he has not a blot of accusation. Accordingly the apostle, when selecting ministers for ordination, does not say, “If any be sinless,” for he would be unable to find any such; but he says, “If any be without accusation,”185    Tit. i. 6. for such, of course, he would be able to find. But our opponent does not tell us how, in accordance with his views, we ought to understand the scripture, “For in Thy sight shall no man living be justified.”186    Ps. cxliii. 2. The meaning of these words is plain enough, receiving as it does additional light from the preceding clause: “Enter not,” says the Psalmist, “into judgment with Thy servant, for in Thy sight shall no man living be justified.” It is judgment which he fears, therefore he desires that mercy which triumphs over judgment.187    Jas. ii. 13. For the meaning of the prayer, “Enter not into judgment with Thy servant,” is this: “Judge me not according to Thyself,” who art without sin; “for in Thy sight shall no man living be justified.” This without doubt is understood as spoken of the present life, whilst the predicate “shall not be justified” has reference to that perfect state of righteousness which belongs not to this life.

CAPUT XVII.

38. «Item dicunt,» inquit, «Quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens» (Psal. CXLII, 2). Et huic testimonio quasi respondit ad nihil aliud, nisi ut Scripturae sanctae inter se ligitare videantur: quarum concordiam nos debemus ostendere. Ait enim: «Quibus respondendum est, quod de sancto Zacharia et Elisabeth evangelista testatur, dicens: Erant autem Zacharias et Elisabeth uxor ejus justi ambo in conspectu Domini, et incedentes in omnibus mandatis et justificationibus Domini sine querela» (Luc. I, 6). Qui justi ambo utique legerant 0312 inter ipsa mandata, quemadmodum sua peccata mundarent. Nam Zacharias, quod de omni sacerdote ex hominibus accepto in Epistola ad Hebraeos dicitur, etiam pro suis peccatis utique hostias offerebat (Hebr. V, 3). Quomodo autem intelligendum sit quod dicitur, sine querela, jam supra satis, quantum opinor, ostendimus (Cap. 11, n. 23-28). «Et beatus,» inquit, «Apostolus ait, Ut simus sancti et immaculati in conspectu ejus» (Ephes. I, 4). Hoc agitur, ut hoc simus; si immaculati intelligendi sunt, qui omnino sine peccato. sunt. Si autem immaculati sunt, qui sunt sine crimine; etiam in hac vita fuisse atque esse negare non possumus: quia non ideo sine ullo peccato est aliquis, quoniam non habet maculam criminis. Unde et Apostolus cum ministros eligeret ordinandos, non ait, Si quis sine peccato; quod invenire non posset: sed ait, Si quis sine crimine (Tit. I, 6); quod utique posset. Nec tamen iste ostendit, quemadmodum secundum suam causam debeamus accipere quod scriptum est: Quoniam non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens. Aperta quippe sententia est de superiore versu illustrius declarata, Non intres, inquit, in judicium cum servo tuo, quoniam non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens. Judicium timet, quia misericordiam desiderat, quae superexaltat judicio. Hoc est enim, Ne intres in judicium cum servo tuo, noli me judicare secundum te, qui es sine peccato: quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens; quod de hac vita dictum sine difficili quaestione intelligitur; et quod ait, non justificabitur, ad illam perfectionem justitiae retulit, quae in hac vita non est.