S. AURELII AUGUSTINI HIPPONENSIS EPISCOPI DE ANIMA ET EJUS ORIGINE LIBRI QUATUOR .

 CAPUT PRIMUM.

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII

 9. Sed quid dicit, cui hoc quod praelocutus est, contigit? Namque ut istam quaestionem sibi proponeret, ait: «Alia substruuntur opprobria querulis mur

 CAPUT IX.

 11. Unde et latro ille, non ante crucem Domini sectator , sed in cruce confessor, de quo nonnunquam praejudicium captatur, sive tentatur, contra Bapti

 CAPUT X.

 CAPUT XI.

 14. Inveniat ergo, si potest, iste quid dicat, cum ab illo quaeritur, quid meruerit anima, sine ullo peccato, vel originali, vel proprio, sic ad subeu

 CAPUT XII.

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 18. Unde etiam scit, utrum repetitio sententiae sit, Qui dat flatum populo super eam, et spiritum calcantibus eam: ut de una re utrumque dictum intell

 19. Quod autem graecus dicit πνοήν, hoc Latini varie interpretati sunt aliquando flatum, aliquando spiritum, aliquando inspirationem. Nam hoc verbum

 20. Sunt etiam qui haec verba prophetica sic intelligant, ut quod ait, Dedit flatum populo super eam, id est, super terram, non nisi animam velint acc

 21. Eadem ratione etiam quod dicit Deus, Spiritus enim a me exiet, et omnem flatum ego feci (Isai. LVII, 16): de Spiritu quidem sancto accipiendum est

 22. Adjecit etiam tertium testimonium, quia scriptum est, Qui fingit spiritum hominis in ipso (Zach. XII, 1). Quasi hoc negetur: sed unde eum fingat,

 0487 23. Novimus etiam Machabaeorum juvenum matrem, fecundiorem virtutibus quando filii passi sunt, quam fetibus quando nati sunt, eos sic fuisse adho

 CAPUT XV.

 25. Qui utinam in tanta profunditate quaestionis, quamdiu quid dicat ignorat, imitaretur Machabaeorum matrem: quae cum sciret de viro se filios concep

 CAPUT XVI.

 CAPUT XVII.

 28. «Sed dicendo,» inquit, «Apostolus, Et ipse det omnibus vitam et spiritum deinde addendo, Fecitque ex uno sanguine omne genus hominum ex uno sangu

 CAPUT XVIII.

 30. Cum itaque isti sic inter se alternante sermone certaverint ego inter eos sic judico, ut ne incognitis fidant, et temere audeant affirmare quod n

 31. Quapropter, cum his testimoniis, quod ad hanc rem pertinet, utique ambiguis, non solvatur haec quaestio illud tamen scio, sic argumentari homines

 CAPUT XIX.

 33. Animarum autem novarum sine propagine insufflationem, defendi quidem minime prohibemus, sed ab eis qui potuerint aliquid invenire, vel in canonici

 34. Quamobrem, quicumque volunt defendere quod dicuntur animae novae nascentibus insufflari, non de parentibus trahi, aliquid illorum quatuor quae sup

 CAPUT XX.

 LIBER SECUNDUS. AD PETRUM PRESBYTERUM.

 CAPUT PRIMUM.

 CAPUT II.

 3. Itemque alios esse corporis, alios autem animae sensus, miror si iste te docuit et tu homo id aetatis et honoris, antequam istum audires, unum atq

 4. At si forte ante hujus doctrinam, quam modo te invenisse laetaris, animae naturam Dei putabas esse portionem hoc plane cum horrendo periculo falsu

 CAPUT III.

 6. Si haec cum catholico loquor, magis commonens quam docens. Neque enim esse tibi arbitror nova, vel audita quidem et antea, non tamen credita: sed,

 7. Quod si dicis, Hoc me ille non docuit, nec huic errori ejus ullo modo, quamlibet diserti et ornati sermonis illectus suavitate consensi: ago ingent

 CAPUT IV.

 8. Nam illud quod rectissime et valde salubriter credit, judicari animas cum de corporibus exierint, antequam veniant ad illud judicium, quo eas oport

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX.

 CAPUT X.

 CAPUT XI.

 CAPUT XII.

 17. Novellos haereticos Pelagianos justissime conciliorum catholicorum et Sedis Apostolicae damnavit auctoritas, eo quod ausi fuerint non baptizatis p

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 20. Item quod scriptum est, ex uno sanguine Deum fecisse omne genus hominum Hoc nunc os ex ossibus meis, et caro de carne mea. ex uno sanguine, ex uno

 CAPUT XV.

 CAPUT XVI.

 CAPUT XVII.

 LIBER TERTIUS. AD VINCENTIUM VICTOREM.

 CAPUT PRIMUM.

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 5. In te ipso tibi proba ipse quod dico: emitte spiritum flando, et vide utrum dures, si non receperis: recipe respirando, et vide quas patiaris angus

 6. Haec debuisti considerare, cum scriberes et non ista similitudine utrium inflatorum vel inflandorum introducere nobis Deum, aut ex alia natura qua

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 10. Noli credere, nec dicere, nec docere, «Animam per carnem reparare habitudinem priscam et per illam renasci, per quam meruerat inquinari» (Supra, l

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX.

 CAPUT X.

 14. Noli credere, nec dicere, nec docere, «De infantibus (Sup. lib. 2, n. 13), qui priusquam renascantur in Christo, praeveniuntur occiduo, scriptum e

 CAPUT XI.

 16. Sed forte dicas, omnia quidem pertinere ad Dei regnum, quia regnat in coelis, regnat in terris, in abyssis, in paradiso, in inferno, (ubi enim non

 17. Hoc qui dicunt, videntur quidem sibi dicere aliquid, quia Scripturas negligenter attendunt, et quomodo regnum Dei dicatur, unde oramus dicentes, V

 CAPUT XII.

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 21. Nimis longum est, omnia quae in tuis libris, vel potius in te ipso volo emendari, pertractare atque discutere, et saltem brevem tibi de singulis c

 CAPUT XV.

 23. Haec interim undecim multum aperteque perversa, et fidei catholicae adversa, nunc jam nihil cuncteris exstirpare atque abjicere ab animo, a verbo,

 LIBER QUARTUS. AD VINCENTIUM VICTOREM.

 CAPUT PRIMUM.

 CAPUT II.

 3. Ista tua nostrae ignorantiae disertissima et luculentissima castigatio, omnia quae ad naturam hominis pertinent, sic te scire compellit, ut si eoru

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 8. Et quisquis fuerit conatus haec discere, non frustra ei dicitur, Altiora te ne quaesieris, et fortiora te ne scrutatus fueris. Neque enim altiora s

 CAPUT VII.

 10. Saepe nos praesumimus aliquid memoria retenturos, et cum id putamus, non scribimus nec nobis postea cum volumus venit in mentem, nosque poenitet

 11. Sed me contemnis forsitan confitentem, et propter hoc quoque pecoribus comparabis. Ego autem monere, vel si non dignaris, certe admonere non desin

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX.

 CAPUT X.

 CAPUT XI.

 16. Non itaque displiceat praesumptioni tuae juvenili meus senilis timor, fili. Ego enim, si hoc quod de animarum origine quaerimus, nec Deo, nec aliq

 CAPUT XII.

 18. Sed utrum aliquid tale sit anima, scrupulosissime ac subtilissime quaeritur. Verumtamen tu, unde tibi maxime gratulor, Deum corpus non esse confir

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 CAPUT XV.

 22. Dicis etiam, «Cessare illic nomina, ubi non distinguitur forma et nihil illic agere appellationem nominum, ubi nulla est designatio personarum.»

 CAPUT XVI.

 24. Quod vero «illum Abrahae sinum» existimas «esse corporeum, et per ipsum» asseris «totum corpus ejus agnosci,» vereor ne in re tanta joculariter at

 CAPUT XVII.

 CAPUT XVIII.

 27. Quid si tale aliquid apud inferos geritur, et in eis se, non corporibus, sed corporum similitudinibus animae agnoscunt? Cum enim tristia patimur,

 28. Jam illud quale est, dicere quod «anima formam de corpore accipiat, et cum incremento corporis protendatur et crescat » et non attendere quam mons

 CAPUT XIX.

 30. Post mortem vero quam vim cognitionis corruptibilibus exoneratae corporibus animae accipiant etiam non bonae ut vel pariter malas, vel etiam bona

 CAPUT XX.

 32. Nam illa masculinae vel femininae animae forma, membris virilibus muliebribusque distincta, si non corporis similitudo, sed corpus est, velis noli

 33. Quod enim de phoenice loqueris, ad rem de qua agitur omnino non pertinet. Resurrectionem quippe illa significat corporum, non sexum destruit anima

 CAPUT XXI.

 35. Prolixioris autem sermonis est, de isto genere similitudinum corporalium diligentissima disputatio, utrum et Angeli, seu boni, seu mali sic appare

 CAPUT XXII.

 CAPUT XXIII.

 CAPUT XXIV.

 39. Si qua sane alia, quae plurima in tuis libris emendanda mihi videntur, scire fortasse desideras, venire tibi non sit onerosum, non tanquam discipu

Chapter 12 [IX.]—His Sixth Error. (See Above in Book I. 10-12 [IX., X.], and in Book II. 13, 14 [IX., X.].)

If you wish to be a catholic, refrain from believing, or saying, or teaching that “infants which are forestalled by death before they are baptized may yet attain to forgiveness of their original sins.” For the examples by which you are misled—that of the thief who confessed the Lord upon the cross, or that of Dinocrates the brother of St. Perpetua—contribute no help to you in defence of this erroneous opinion. As for the thief, although in God’s judgment he might be reckoned among those who are purified by the confession of martyrdom, yet you cannot tell whether he was not baptized. For, to say nothing of the opinion that he might have been sprinkled with the water which gushed at the same time with the blood out of the Lord’s side,103    John xix. 34. as he hung on the cross next to Him, and thus have been washed with a baptism of the most sacred kind, what if he had been baptized in prison, as in after times some under persecution were enabled privately to obtain? or what if he had been baptized previous to his imprisonment? If, indeed, he had been, the remission of his sins which he would have received in that case from God would not have protected him from the sentence of public law, so far as appertained to the death of the body. What if, being already baptized, he had committed the crime and incurred the punishment of robbery and lawlessness, but yet received, by virtue of repentance added to his baptism, forgiveness of the sins which, though baptized, he had committed? For beyond doubt his faith and piety appeared to the Lord clearly in his heart, as they do to us in his words. If, indeed, we were to conclude that all those who have quitted life without a record of their baptism died unbaptized, we should calumniate the very apostles themselves; for we are ignorant when they were, any of them, baptized, except the Apostle Paul.104    Acts ix. 18. If, however, we could regard as an evidence that they were really baptized the circumstance of the Lord’s saying to St. Peter, “He that is washed needeth not save to wash his feet,”105    John xiii. 10. what are we to think of the others, of whom we do not read even so much as this,—Barnabas, Timothy, Titus, Silas, Philemon, the very evangelists Mark and Luke, and innumerable others, about whose baptism God forbid that we should entertain any doubt, although we read no record of it? As for Dinocrates, he was a child of seven years of age; and as children who are baptized so old as that can now recite the creed and answer for themselves in the usual examination, I know not why he may not be supposed after his baptism to have been recalled by his unbelieving father to the sacrilege and profanity of heathen worship, and for this reason to have been condemned to the pains from which he was liberated at his sister’s intercession. For in the account of him you have never read, either that he was never a Christian, or died a catechumen. But for the matter of that, the account itself that we have of him does not occur in that canon of Holy Scripture whence in all questions of this kind our proofs ought always to be drawn.

CAPUT IX.

12. Noli credere, nec dicere, nec docere, «Infantes antequam baptizentur morte praeventos, pervenire posse ad originalium indulgentiam peccatorum» (Supra, lib. 1, n. 10-12, et lib. 2, nn. 13, 14), si vis esse catholicus. Exempla enim quae te fallunt, vel de latrone qui Dominum est confessus in cruce (Luc. XXIII, 43), vel de fratre sanctae Perpetuae Dinocrate, nihil tibi ad hujus erroris sententiam suffragantur. Latro quippe ille, quamvis potuerit judicio divino inter eos deputari, qui martyrii confessione purgantur, tamen etiam utrum non fuerit baptizatus, ignoras. Nam ut omittam quod creditur, aqua simul cum sanguine exsiliente de latere Domini, juxta confixus 0517 potuisse perfundi, atque hujusmodi sanctissimo baptismate dilui: quid, si in carcere fuerat baptizatus, quod et postea persecutionis tempore nonnulli clanculo impetrare potuerunt? Quid, si et antequam teneretur? Neque enim propterea illi publicae leges parcere poterant, quantum attinet ad corporis mortem, quoniam divinitus remissionem acceperat peccatorum. Quid, si jam baptizatus in latrocimi facinus et crimen incurrerat, et non expers Baptismatis, sed tanquam poenitens accepit scelerum veniam quae baptizatus admisit? quandoquidem pietas tam fidelis, et Domino in animo ejus, et nobis in verbis ejus apparuit. Nam si eos, de quibus non scriptum est utrum fuerint baptizati, sine Baptismo de hac vita recessisse contendimus; ipsis calumniamur Apostolis, qui, praeter apostolum Paulum (Act. IX, 18), quando baptizati fuerint ignoramus. Sed si ipsos baptizatos esse per hoc nobis innotescere potuit, quod beato Petro Dominus ait; Qui lotus est, non indiget nisi ut pedes lavet (Joan. XIII, 10): quid de aliis, de quibus vel tale nihil legimus dictum, de Barnaba, de Timotheo, de Tito, de Sila, de Philemone, de ipsis evangelistis Marco et Luca, de innumerabilibus caeteris; quos absit ut baptizatos esse dubitemus, quamvis non legamus? Dinocrates autem septennis puer, in quibus annis pueri cum baptizantur, jam Symbolum reddunt, et pro se ipsi ad interrogata respondent, cur non tibi visus fuerit baptizatus potuisse ab impio patre ad Gentilium sacrilegia revocari, et ob hoc fuisse in poenis, de quibus sorore orante liberatus est, nescio. Neque enim et ipsum vel nunquam fuisse christianum, vel catechumenum defunctum fuisse legisti? Quanquam ipsa lectio non sit in eo canone Scripturarum, unde in hujusmodi quaestionibus testimonia proferenda sunt.