Catechesis ad illuminandos 2 (recensio e cod. Paris. 409) ̓ 1 ∆εῖνον ἡ ἁμαρτία καὶ νόσος χαλεπωτάτη ψυχῆς ... αὐτῆς τὰ νεῦρα, πυρὸς δὲ .. αὐτεξ. βλάστημα προαιρέσεως, καὶ ὅτι γε (υτ πριορ ἔκδοσις) .. ομ. σαφῶς ... ὁ καρπὸς κακὸς, ἐκ προαιρέσεως γὰρ τὸ κακὸν, ὁ φυτουργὸς ἀναίτιος. Λοιπὸν ἡ ἀμπ.. ἐκαρποφόρησεν ἐκ προαιρέσεως .. ἄνθρωπον ἐπ' εὐθείᾳ .. ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, ὥς φησιν ὁ ἀπόστολος. Ὡς κτίστης ἀγαθὸς .. τὸ δὲ καλῶς κτισθὲν .. ἐθεράπευον ἀεὶ τῷ κατέχοντι· ὑπόθου γάρ μοι .. ἕως ὅτου .. ἀπέθετο τὸν ἄνθρακα καὶ συναπέθετο τὸ φλέγον ... οὕτως καὶ ἡ ἁμαρτία τ. ν. τ. ψ. ὑποτέμνουσα .. καὶ ἐπικαλύπτει .. 2 Ἀλλ' ἐρεῖ τάχα ... τί ποτε ἄρα ἐστὶν .. κακὸν αὐτοπροαιρέτως αὐξάνον .. ἔστιν ἐν σοὶ .. τῆς κρίσεως, ὦ ἄνθρωπε .. οὐ φθόνος .. 3 Οὐ μόνον .. καὶ οὐ βλέψει σε .. ἐκδεσμεύει .. εἰς βόρβορόν σε φέρει κακῶν .. ἀλλὰ λέγεις .. ῥίζα μίᾳ .. πρὶν ἀνθέῃ, ἄνελε τὸ κακὸν, μὴ πελύκης? .. ἀρχόμενος ἀλγεῖν τὸν ὀφθαλμὸν, ἰατρεύου εὐκαίρως, ἵνα μὴ τυφλωθῇς καὶ τότε ἐπιζητήσῃς τὸν ἰατρόν. 4 Ἀρχηγὸς ἁμαρτίας ὁ δ. γεννήτωρ .. Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς εἴρηκε .. κατασκευασθεὶς ἐξ οἰκείας προαιρέσεως .. λαβὼν καὶ τὴν .. ἀρχ. γὰρ ὢν .. ὁ γὰρ σατανᾶς ἀντικείμενος λέγεται .. ταῦτα διηγήματα, ἀλλ' ἅπερ ἐμάθομεν .. λαβὼν θρῆνον .. ἡμέραις σου, ἀφ' ἦς ἡμέρας ἐκτίσθης, ἄχρις .. ἐν σοί. Πάνυ καλῶς τὸ εὑρέθη ἐν σοὶ, τὸ γὰρ κακὸν οὐκ ἔξωθεν (cf. priorem textum) .. ἀλλ' αὐτὸς ἐγέννησε τὸ κακόν· διὰ γὰρ τοῦτο εἴρηται· Ὑψώθη ἡ καρδία σου ἐπὶ τῷ κάλλει σου, καὶ .. σε. Καὶ τοῦτο συμφώνως ὁ Κύριος .. οὗτος ἐμβάλλει .. πειθομένοις αὐτῷ .. πᾶν εἶδος κακίας .. 5 Τί οὖν; ἀπολώλαμεν .. ἡ ἁμαρτία δεινὴ .. οὐκ ἔστιν ὀρθοποδῆσαι; ἵνα οὖν συντόμως εἴπωμεν· ἀπεθάνομεν, καὶ οὐκ ε. α...λάζαρον τετρ. στήσας, ἄνθρωπε, τὸν ὀδωδότα, οὐκ εὐκοπώτερόν σε τὸν ζῶντα δύναται ἀναστῆσαι (fere ut I.) .. ἐκχέσας, οὐ δύναταί σε ῥύσασθαι .. μὴ ῥίψωμεν ἑαυτοὺς εἰς ἀνέλπιστον κατάστασιν (cf.).. Καὶ γὰρ δεινόν ἐστιν τὸ μὴ πιστεύειν τῇ μετανοίᾳ, μετανοίᾳ γὰρ ὁ μὴ πρ. τ. σ. ἀφειδῶς προστίθησι τὰ κακά .. Καὶ γὰρ λῃστὴς ὁ μὴ κόλασιν προσδοκῶν, τὴν ἀπόνοιαν αὔξει .. μετεβλήθη .. διδ. οὐ καρποφορήσομεν .. 6 Φιλάνθρωπος οὐκ ὀλίγον· μὴ εἴπῃς ... πολλά μοι δεινὰ .. ἆρα συγχωρήσει; ἆρα παρέξει τὴν ἀμνηστίαν; .. ἁμαρτήματα τὴν ἰατρικὴν ἐμπειρίαν τοῦ δεσπότου· ταῦτα εἰδὼς, ὦ ἄνθρωπε, ἐπίδος σεαυτὸν μετὰ πίστεως, λέγε .. κατ' ἐμοῦ τὴν ἀνομίαν μ. τ. κ. καὶ γενήσεται καὶ ἐπὶ σοὶ παραπλήσιον τὸ ἑξῆς εἰρημένον (cod.. ῷ ε . εἰρημένῳ) καὶ ἀφῆκας. 7 A voce φιλανθρωπίαν semel scripta, ad eam- dem iterum positam fit transitus, omissis 5 ver- sibus, caetera editis auctiora ad primam Παρήκουσεν Ἀδὰμ ὁ πρῶτος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ· ἀλλ' οὐκ ἠδύνατο εὐθέως ἐπαγαγεῖν αὐτῷ τὸν θάνατον; ἤκουσε γὰρ μὴ φαγεῖν· τὸ δὲ μὴ φαγεῖν νηστείας ἐστὶ καὶ ἐγκρατείας ὑπόθεσις. Ἀλλ' ὅρα τι ποιεῖ ὁ φιλάνθρωπος· ἐκβάλλει μὲν αὐτὸν τοῦ παραδείσου (τῆς γὰρ διατριβῆς ἐκείνης ἀνάξιος ἦν διὰ τὴν ἁμαρτίαν) κατοικίζει δὲ κατεναντίον τοῦ παραδείσου, ἵνα βλέπων ὅθεν ἐξέπεσεν καὶ ἐκ ποίας τρυφῆς καὶ ἐξ οἵων εἰς οἷα κατηνέχθη, λοιπὸν ἐκμετανοίας σωθῇ, καὶ λυθρωθῇ (sic) τῆς πικρᾶς γεύσεως. Κάϊν ὁ πρωτότοκος ἄνθρωπος γέγονεν ἀδελφοκτόνος, εὑρετὴς κακῶν, ἀρχηγὸς τοῦ φόνου, φθονερὸς, πάσης κακίας δημιουργὸς, καὶ αὐτὸς γὰρ αἴτιος τῆς κακίας ἐγένετο. Τοῦ ἀγαθοῦ γὰρ ἐφθόνησε, καὶ ἀνεῖλε τὸν ἀδελφὸν, καὶ ἀνελὼν καταδικάζεται. Ἔφη γὰρ ὁ Θεὸς πρὸς αὐτόν· Ἔσῃ στένων καὶ τρέμων ε. τ. γ. Μέγα τὸ ἁμάρτημα, μικρὰ δὲ ἡ καταδίκη. 8 Φιλανθρωπία μὲν οὖν ἀληθῶς καὶ αὕτη Θεοῦ (rursus respicit priorem scripturam), ἀλλ' ἔτι μικρὰ ταῦτα πρὸς τὰ μέλλοντα ῥηθήσεσθαι. Ἀναλόγισαι γάρ μοι ... καὶ παρανομία πολλή· τότε τῆς γῆς κατεχύθη, καὶ διὰ ταύτην κατακλυσμὸς ἔμελλεν ἐπέρχεσθαι· καὶ τῷ φʹ μὲν ἔτει τὴν ἀπειλὴν ἐφέρει ὁ Θεὸς, τῷ δὲ χʹ ἐπάγει .. παρατεινόμενον. Ἆρα γὰρ ὅπερ ε. τ. μετὰ τὴν ἑκατονταετίαν, καὶ παραχρῆμα .. καιρὸν μετανοίας διδοὺς .. οἱ τότε ἄνθρωποι .. φιλανθρωπίας, εἰ ἐνήστευσαν, οὐκ ἂν τοιαῦτα ἔπαθον. 9 Ἴσως καὶ εἰς