Sive Bibliotheca Universalis, Integra, Uniformis, Commoda, Oeconomica, Omnium Ss. Patrum, Doctorum Scriptorumque Ecclesiasticorum Qui Ab Aevo Apostoli

 Sive Bibliotheca Universalis, Integra, Uniformis, Commoda, Oeconomica, Omnium Ss. Patrum, Doctorum Scriptorumque Ecclesiasticorum Qui Ab Aevo Apostoli

 Elenchus Rerum Quae In Hoc Volumine Continentur.

 Elenchus Rerum Quae In Hoc Volumine Continentur.

 Sigliorum Explicatio.

 Sigliorum Explicatio.

 Praefatio, In Qua, Post Enumeratas Sancti Cypriani Operum Editiones, De S. Martyris Doctrina Pluribus Disseritur. Auctore D. Prudentio Maran, O. S. B.

 Praefatio, In Qua, Post Enumeratas Sancti Cypriani Operum Editiones, De S. Martyris Doctrina Pluribus Disseritur. Auctore D. Prudentio Maran, O. S. B.

 I.—Cypriani Sententia De Unitate Et Infallibilitate Ecclesiae.

 II.—Refelluntur Qui Episcopos Apud Cyprianum Jure Divino A Presbyteris Distingui Negant.

 III.—Primatus Ecclesiae Romanae A S. Cypriano Semper Agnitus.

 IV.—De Dissensione S. Cypriani Cum S. Stephano.—Nullum Baptisma Probatum Stephano, Nisi Quod Ex Praescripta A Christo Forma Datum Esset.

 V.—S. Cyprianus Sententiam Adversariorum Minus Intellexit.—De Baptismo In Christi Nomine.—Stephani Sententia Orta Ab Apostolis.

 VI.—Quibus Potissimum Rationibus Sese S. Cyprianus Defenderit.—Nec Sacramenta A Malis In Ecclesia Administrata, Nec Traditionem Rejecit.

 VII.—Confirmationem Non Confundit S. Cyprianus Cum Impositione Manuum In Haereticos Redeuntes.—Confirmationem Inter Sacramenta Numerat.

 VIII.—Poenitentiae Sacramentum Ex S. Cypriani Testimoniis Defenditur.—Quam Necessarium Judicaverit, Quam Sancte Administrari Voluerit Ostenditur.—Nonn

 IX.—Utrum In Africa Ante S. Cyprianum Gravissimis Criminibus Negata Fuerit Communio Post Poenitentiam.

 X.—Utrum Nova Sub S. Cypriano Inducta Sit Disciplina, Ac Pristina Severitas In Solos Apostatas Et Desertores Retenta?

 XI.—Utrum S. Cyprianus Lapsis In Decursu Poenitentiae Morientibus Pacem Negaverit, His Tantum Exceptis Qui Libellos A Martyribus Acceperant.

 XII.—Utrum Concilium Carthaginense Poenitentiam Sacrificatis Per Totum Vitae Tempus Imposuerit.

 XIII.—De Christi In Eucharistia Praesentia.

 XIV.—De Communione Sub Utraque Specie.

 XV.—S. Cypriani Sententia De Sacrificio, De Purgatorio Et Invocatione Sanctorum.

 XVI.—De Christi Divinitate, Ejusque Gratia.

 Vita Sancti Cypriani, Cura D. Prudentii Maran O. S. B. Adornata.

 Vita Sancti Cypriani, Cura D. Prudentii Maran O. S. B. Adornata.

 I.—De S. Cypriano Nondum Christiano.—Distinguendus Est A Cypriano Antiocheno.

 II.—De S. Cypriani Conversione.—Catechumenus Bona Sua Distribuit, Seque Voto Continentiae Obstrinxit.—Incertum Quo Anno Et Tempore Baptizatus.

 III.—De Studiis Et Scriptis S. Cypriani A Baptismo Usque Ad Ordinationem.

 IV.—Cyprianus Presbyterium Et Sacerdotium Statim Accipit.—Quo Anno Ordinatus Episcopus.—Res Gestae Et Scriptae In Primordiis Episcopatus.

 V.—De Persecutione Decii Ejusque Initiis, Ac De Magno Lapsorum Et Confessorum Numero.

 VI.—In Quo Positum Eorum Delictum Qui Libellatici Appellati Sunt.

 VII.—Cyprianus Secedit In Persecutione Justissimis De Causis.

 VIII.—De Litteris Cleri Romani Carthaginem Missis, Postquam Cyprianum Secessisse Nuntiatum Est.

 IX.—De Prima Cypriani Romanorum Litteris Responsione.—De Tredecim Litteris Ante Secundam Responsionem Scriptis Et Simul Cum Illa Romam Perlatis, Ex Qu

 X.—Ordo Epistolarum Cypriani Ante Decimam Quintam Ad Romanos Scriptam Ac Primo De Quinta Et Nona.—Referenda Ad Aliud Tempus Trigesima Septima.

 XI.—Quinque S. Cypriani Litterae De Lapsis.—Facinus Presbyterorum Qui Communionem Lapsis Dederant, Non Dissimulavit.—Non Suspensionem Sed Excommunicat

 XII.—De Epistola XV S. Cypriani Et Pluribus Aliis Paulo Post Novo Tumultu Exorto Scriptis.

 XIII.—De Epistola Celerini Ad Lucianum Et Responso Luciani.

 XIV.—Scribit S. Cyprianus Ad Clerum De Ordinatione Saturi Et Optati.—Variae Lapsorum Ad Sanctum Cyprianum Litterae.—Clerus Removet A Communione Sua Ga

 XV.—Persecutio Recrudescit: Pax Futura S. Cypriano Revelatur.—Res Interim Ab Eo Gestae Et Scriptae Anno 250 Exeunte Recensentur.

 XVI.—Vicarios Pro Se Mittit Cyprianus.—Minae Felicissimi.

 XVII.—Schisma Felicissimi Anno 251 Ineunte.—Novatus Unus Ex Quinque Schismaticis Presbyteris.—De Epistola XL Cypriani.

 XVIII.—Redit Cyprianus Persecutione Sopita, Et Cum Collegis Deliberat De Causa Lapsorum Sed Ante Concilium Scribit Librum De Lapsis.

 XIX.—Prudentia Sancti Cypriani In Comprimendo Schismate Novatiani, Et Confirmando Episcopatu S. Cornelii.

 XX.—Quo Tempore Erupit Schisma Novatiani.

 XXI.—Quo Tempore Ordinatus Novatianus.

 XXII.—Ordo Rerum A Sancto Cypriano Gestarum In Causa Cornelii.

 XXIII.—Novi Conatus Novatiani.—Reditus Confessorum Romanorum In Ecclesiam Hortatu Cypriani: Id Ante Concilium Romanum Anni 251 Contigisse Ostenditur.

 XXIV.—De Gestis Et Scriptis S. Cypriani Anno 252, Ante Persecutionem.

 XXV.—Persecutio Revelatur Cypriano.—Hortatur Thibaritanos Ad Certamen.—Lapsis Poenitentibus Pacem Restituit In Concilio, Quod Ab Alio Idibus Maii Habi

 XXVI.—S. Cornelio Gratulatur Confessionis Laudem S. Cyprianus.—Confessores Carthaginenses Cohortatur Per Epist. LXXXI, Quam In Hac Persecutione Script

 XXVII.—Mira Charitas S. Cypriani In Pestis Calamitate.—Religionem Defendit Adversus Demetrianum.—Totius Ecclesiae Carthaginensis Prolixa In Redimendis

 XXVIII.—De Libris Et Epistolis Post Persecutionem Scriptis Sub Valeriano Atque In Primordiis Stephani Papae, Anno 253 Et 254.

 XXIX.—Dissensiones De Baptismo Exortae Anno 253 Exeunte: Ac S. Stephanus Ante Cum Orientalibus Quam Cum Afris Certavit.

 XXX.—Ordo Et Series Rerum In Africa Gestarum Anno 255 Et 256, Usque Ad Concilium Tertium Carthaginense.

 XXXI.—De Concilio Tertio Carthaginensi—Mittit Cyprianus Rogatianum Diaconum Ad Firmilianum.—De Epistola Firmiliani Ad Cyprianum.

 XXXII.—Nonnullae Observationes Adduntur In Hanc De Baptismo Controversiam.

 XXXIII.—De Epistola LXIII Cypriani Adversus Eos Qui Aquam Solam In Matutino Sacrificio Adhibebant.

 XXXIV.—Confessio Et Martyrium Cypriani.

 XXXV.—De Libris Cypriano Adscriptis, Ac Primum De Tribus Epistolis A Baluzio Vulgatis.—Recensentur Libri De Spectaculis, De Laude Martyrii, De Rebapti

 XXXVI.—De Singularitate Clericorum, Epistola Celsi Ad Vigilium, Et Nonnullis Aliis.

 XXXVII.—De S. Cypriani Antiocheni Poenitentia, Et Aliis Duobus Libellis Ad Eum Pertinentibus.

 Notitia Codicum Manuscriptorum Qui Ad Hanc Editionem Adornandam Adhibiti Fuere.

 Notitia Codicum Manuscriptorum Qui Ad Hanc Editionem Adornandam Adhibiti Fuere.

 D. Prud. Maran.

 Index Capitum Quae In Praefatione, Et Vita S. Cypriani, Nunc Primum Adornata, Continentur.

 Index Capitum Quae In Praefatione, Et Vita S. Cypriani, Nunc Primum Adornata, Continentur.

 Ordo Epistolarum Sancti Cypriani Quem Pamelius Et Baluzius Secuti Sunt, Comparatus Cum Ordine Editionis Oxoniensis.

 Ordo Epistolarum Sancti Cypriani Quem Pamelius Et Baluzius Secuti Sunt, Comparatus Cum Ordine Editionis Oxoniensis.

 Tractatus.

 Opuscula Vulgo Adscripta Sancto Cypriano, Ex Editionibus Oxoniana Et Baluziana.

 Ordo Epistolarum Alphabeticus.

 Ordo Epistolarum Et Tractatuum Sancti Cypriani, Accommodatus Ad Ea Quae In Vita S. Martyris Disseruimus.

 Ordo Epistolarum Et Tractatuum Sancti Cypriani, Accommodatus Ad Ea Quae In Vita S. Martyris Disseruimus.

 Divi Thascii Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris Operum Pars Prima.—Epistolae.

 Divi Thascii Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris Operum Pars Prima.—Epistolae.

 Epistola Prima. Ad Donatum

 Epistola II.

 Epistola III.

 Epistola IV.

 Epistola V.

 Epistola VI. (Erasm., I, 5 Pamel., VII Rig., Baluz., Paris., VI Oxon., Lips., XIII.)

 Epistola VII.

 Epistola VIII.

 Epistola IX.

 Epistola X.

 Epistola XI.

 Epistola XII.

 Epistola XIII.

 Epistola XIV.

 Epistola XV. (Erasm., II. 4. Pamel., XVI. Rig., Baluz., Paris., XV. Oxon., Lips. XXXVII.)

 Epistola XVI.

 Epistola XVII.

 Epistola XVIII. (Pamel., XIX. Rigalt., Baluz., Paris., XVIII. Oxon., Lips. XXIV.)

 28

 Epistola XX.

 Epistola XXI.

 Epistola XXII.

 ((Nota.))

 D. Pr. Maran.

 33

 Epistola XXV.

 Epistola XXVI.

 Epistola XXVII.

 Epistola XXVIII.

 Epistola XXIX.

 Epistola XXX. (Pamel., Rigalt., Baluz., XXX. Paris., XXIX. Oxon., Lips., XXXVI. Novat. opp. ed. Jackson. p. 309.)

 42

 Epistola XXXII.

 46 Epistola XXXIII.

 47

 Epistola XXXV.

 Epistola XXXVI.

 50

 51

 52

 Epistola XL. (Erasm., I, 8. Pamel., Rigalt., Baluz., XL. Paris., XXXIX. Oxon., Lips., XLIII.)

 Epistola XLI. (Erasm., II, 11. Pamel., Rigalt., Baluz., XLI. Paris., XL. Oxon., Lips., XLIV.)

 56 Epistola XLII.

 58 Epistola XLIII.

 Epistola XLIV.

 59 Epistola XLV.

 (Vide tom. III.)

 60 Epistola XLVI.

 (Vid. tom. III.)

 61 Epistola XLVII.

 (Vid. tom. III.)

 62 Epistola XLVIII.

 (Vid. tom. III.)

 63 Epistola XLIX.

 (Vid. tom. III.)

 64

 65 Epistola LI.

 Epistola LII. (Erasm., IV, 2. Pamel., Rigalt., Baluz., LII. Paris., LI. Coustant., Epist. Rom. Pont., I, p. 159: Galland., Bibl. vett. Pp. III, p. 347

 76

 Epistola LIV. (Erasm., I, 2. Pamel., Rigalt., Baluz., LIV. Paris., LIII. Oxon., Lips., LVII. Coustant., Epist. Rom. Pont., I, p. 167. Galland., Bibl.

 79 Epistola LV.

 90 Epistola LVI.

 Epistola LVII. (Erasm., I, 1. Pamel., Rigalt., Baluz., LVII. Paris., LVI. Oxon., Lips., LV.)

 96 Epistola LVIII.

 97 Epistola LIX.

 99

 Epistola LXI.

 102 Epistola LXII.

 Epistola LXIII.

 Epistola LXIV. (Erasm., I, 7. Pamel., Rigalt., Baluz., LXIV. Pariss., LXIII. Oxon., Lips., LXV.)

 Epistola LXV.

 Epistola LXVI.

 Epistola LXVII. (Erasm., III, 13. Pamel., Rigalt., Baluz., LXVII. Paris., LXVI. Lips., Oxon., LXVIII. Coustant., Epist. Rom. Pont. 4. p. 211.)

 117 Epistola LXVIII.

 121 Epistola LXIX.

 Epistola LXX. (Erasm., 1, 2. Pamel., Rigalt., Baluz., Oxon., Lips., LXX. Paris., LXIX. Routh., Rell. scr. III, p. 84 et 135.)

 126 Epistola LXXI. ad Quintinum,

 128 Epistola LXXII.

 129 Epistola LXXIII. de Haeret. bapt.,

 138 Epistola LXXIV. ad Pompeium

 142 Epistola LXXV. Script. Ecclesiasticor. Opusc. praecip.,

 151 Epistola LXXVI.

 158 Epistola LXXVII.

 Epistola LXXVIII. (Pamel., Rigalt., Baluz., LXXVIII. Paris., Oxon., Lips., LXXXII.)

 Epistola LXXIX.

 163

 Epistola LXXXI. (Erasm., IV, 1. Pamel., Rigalt., Baluz., LXXXI. Paris., LXXX. Oxon., Lips., VI.)

 Epistola LXXXII.

 Epistola LXXXIII.

 Epistola Cornelii Papae Ad Cyprianum.

 Ad Plebem Carthaginis.

 Ad Turasium Presbyterum.

 Thascii Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris Operum Pars II. Opuscula. Liber De Habitu Virginum. Liber De Lapsis. Liber De Unitate Ec

 Thascii Caecilii Cypriani Episcopi Carthaginensis Et Martyris Operum Pars II. Opuscula. Liber De Habitu Virginum. Liber De Lapsis. Liber De Unitate Ec

 173

 173

 Argumentum.

 I. Disciplina custos spei, retinaculum fidei, dux Continete disciplinam, ne forte irascatur Dominus, et pereatis a via recta, cum exarserit cito ira e

 Liber De Lapsis.

 Liber De Lapsis.

 Argumentum.

 Liber De Unitate Ecclesiae.

 Liber De Unitate Ecclesiae.

 Argumentum.

 204 Liber De Oratione Dominica.

 204 Liber De Oratione Dominica.

 Argumentum.

 Liber Ad Demetrianum.

 Liber Ad Demetrianum.

 Argumentum.

 Liber De Idolorum Vanitate. Quod Idola DII Non Sint, Et Quod Deus Unus Sit, Et Quod Per Christum Salus Credentibus Data Sit .

 Liber De Idolorum Vanitate. Quod Idola DII Non Sint, Et Quod Deus Unus Sit, Et Quod Per Christum Salus Credentibus Data Sit .

 Argumentum.

 229 Liber De Mortalitate.

 229 Liber De Mortalitate.

 Argumentum.

 237 Liber De Opere Et Eleemosynis.

 237 Liber De Opere Et Eleemosynis.

 247 Liber De Bono Patientiae.

 247 Liber De Bono Patientiae.

 Argumentum.

 Liber De Zelo Et Livore.

 Liber De Zelo Et Livore.

 Argumentum.

 Epistola Ad Fortunatum De Exhortatione Martyrii .

 Epistola Ad Fortunatum De Exhortatione Martyrii .

 Praefatio.

 Capitula Libri Sequentis.

 De Exhortatione Martyrii.

 Cap. I,—Quod Idola DII Non Sint, Et Quod Nec Elementa Vice Deorum Colenda Sint.

 Cap. II.—Quod Deus Solus Colendus Sit.

 Cap. III.—Quae Comminatio Dei Sit Adversus Eos Qui Idolis Sacrificant.

 Cap. IV.—Non Facile Ignoscere Deum Idololatris.

 Cap. V.— 265

 Cap. VI.—Quod, Redempti Et Vivificati Christi Sanguine, Nihil Christo Praeponere Debeamus.

 Caput VII.—Ereptos De Faucibus Diaboli, Et De Laqueis Saeculi Liberatos, Non Debere Denuo Ad Saeculum Reverti, Ne Perdant Quod Evaserint.

 Caput VIII.—Insistendum Esse Et Perseverandum In Fide Et Virtute, Et Coelestis Ac Spiritalis Gratiae Consummatione, Ut Ad Palmam Et Coronam Possit Per

 Caput IX.—Ad Hoc Pressuras Et Persecutiones Fieri, Ut Probemur.

 Caput X.—Timendas Non Esse Injurias Et Poenas Persecutionum, Quia Major Est Dominus Ad Protegendum, Quam Diabolus Ad Impugnandum.

 Caput XI.—Ante Praedictum Esse Quod Nos Mundus Odio Habiturus Esset, Et Quod Persecutiones Adversum Nos Excitaret, Et Quod Nihil Novum Christianis Acc

 Caput XII.—Quae Spes Et Merces Maneat Justos Et Martyres Post Conflictationes Hujus Temporis Et Passiones.

 Caput XIII.—Plus Nos Accipere In Passionis Mercede, Quam Quod Hic Sustinemus In Ipsa Passione.

 Testimoniorum Libri Tres Adversus Judaeos.

 Testimoniorum Libri Tres Adversus Judaeos.

 275 Capitula.

 Testimoniorum Liber Primus.

 Caput I.—Judaeos In Offensam Dei Graviter Deliquisse, Quod Dominum Dereliquerint

 Caput II.—Quod Prophetis Non Crediderint Et Eos Interfecerint.

 Cap. III.—Ante Praedictum Quod Dominum Neque Cognituri Neque Intellecturi Neque Recepturi Essent.

 Cap. IV.—Quod Scripturas Sanctas Intellecturi Judaei Non Essent, Intelligi Autem Haberent In Novissimis Temporibus Postea Quam Christus Venisset.

 Cap. V.—Nihil Posse Judaeos Intelligere De Scripturis, Nisi Prius Crediderint In Christum.

 Cap. VI.—Quod Hierusalem Perdituri Essent, Et Terram Quam Acceperant Relicturi.

 Cap. VII.—Item Quod Essent

 Cap. VIII.—Quod Circumcisio Prima Carnalis Evacuata Sit, Et Secunda Spiritalis Repromissa Sit.

 Cap. IX.—Quod Lex Prior, Quae Per Moysen Data Est, Cessatura Esset.

 Cap. X.—Quod Lex Nova Dari Haberet.

 Cap. XI.—Quod Dispositio Alia Et Testamentum Novum Dari Haberet.

 Cap. XII.—Quod Baptisma Vetus Cessaret Et Novum Inciperet.

 Cap. XIII.—Quod Jugum Vetus Evacuaretur Et Jugum Novum Daretur.

 Cap. XIV.—Quod Pastores Veteres Cessaturi Essent, Et Novi Inciperent.

 Cap. XV.—Quod Domus Et Templum Dei Christus Futurus Esset, Et Cessaret Templum Vetus, Et Novum Inciperet.

 Cap. XVI.—Quod Sacrificium Vetus Evacuaretur, Et Novum Celebraretur.

 Cap. XVII.—Quod Sacerdotium Vetus Cessaret, Et Novus Sacerdos Veniret, Qui In Aeternum Futurus Esset.

 Cap. XVIII.—Quod Propheta Alius, Sicut Moyses, Promissus Sit, Scilicet Qui Testamentum Novum Daret, Et Qui Magis Audiri Deberet.

 Cap. XIX.—Quod Duo Populi Praedicti Sint, Major Et Minor, Id Est Vetus Judaeorum, Et Novus, Qui Esset Ex Nobis, Futurus.

 Cap. XX.—Quod Ecclesia, Quae Prius Sterilis Fuerat, Plures Filios Habitura Esset Ex Gentibus, Quam Quot Synagoga Ante Habuisset.

 Cap. XXI.—Quod Gentes Magis In Christum Crediturae Essent.

 Cap. XXII.—Quod Panem Et Calicem Christi Et Omnem Gratiam Ejus Amissuri Essent Judaei, Nos Vero Accepturi Et Quod Christianorum Novum Nomen Benedicer

 Cap. XXIII.—Quod Ad Regnum Coelorum Magis Gentes Quam Judaei Perveniant.

 Cap. XXIV.—Quod Solo Hoc Judaei Accipere Veniam Possint Delictorum Suorum, Si Sanguinem Christi Occisi Baptismo Ejus Abluerint, Et In Ecclesiam Ejus T

 Liber Secundus.

 Capitula.

 Cap. I.—Christum Primogenitum Esse, Et Ipsum Esse Sapientiam Dei, Per Quem Omnia Facta Sunt.

 Cap. II.—Quod Sapientia Dei Christus Et De Sacramento Incarnationis Ejus Et Passionis, Et Calicis Et Altaris, Et Apostolorum Qui Missi Praedicaverunt

 Cap. III.—Quod Christus Idem Sit Sermo Dei.

 Cap. IV.—Quod Christus Idem Manus Et Brachium Dei Sit.

 Cap. V.—Quod Idem Angelus Et Deus Christus.

 Cap. VI.—Quod Deus Christus.

 Cap. VII.—Quod Christus Deus Venturus Esset Illuminator Et Salvator Generis Humani.

 Cap. VIII.—Quod Cum A Principio Filius Dei Fuisset, Generari Denuo Haberet Secundum Carnem.

 Cap. IX.—Quod Hoc Futurum Esset Signum Nativitatis Ejus, Ut De Virgine Nasceretur Homo Et Deus, Hominis Et Dei Filius.

 Cap. X.—Quod Et Homo Et Deus Christus, Ex Utroque Genere Concretus, Ut Mediator Esse Inter Nos Et Patrem Posset.

 Cap. XI.—Quod De Semine David Secundum Carnem Nasci Haberet.

 Cap. XII.—Quod In Bethlehem Nasceretur.

 Cap. XIII.—Quod Humilis In Primo Adventu Suo Veniret.

 Cap. XIV.—Quod Ipse Sit Justus Quem Judaei Occisuri Essent.

 Cap. XV.—Quod Ipse Dictus Sit Ovis Et Agnus Qui Occidi Haberet, Et De Sacramento 291

 Cap. XVI.—Quod Idem Et Lapis Dictus Sit.

 Cap. XVII.—Quod Deinde Idem Lapis Mons Fieret Et Impleret Totam Terram.

 Cap. XVIII.—Quod In Novissimis Temporibus Idem Mons Manifestaretur, Super Quem Gentes Venirent, Et In Quem Justi Quique Ascenderent.

 Cap. XIX.—Quod Ipse Sit Sponsus, Ecclesiam Habens Sponsam, De Qua Filii Spiritales Nascerentur.

 Cap. XX.—Quod Cruci Illum Fixuri Essent Judaei.

 Cap. XXI.—Quod In Passione Crucis Et Signo Virtus Omnis Sit Et Potestas.

 Cap. XXII.—Quod In Hoc Signo Crucis Salus Sit Omnibus Qui In Frontibus Notentur .

 Cap. XXIII.—Quod Medio Die In Passione Ejus Tenebrae Futurae Essent.

 Cap. XXIV.—Quod A Morte Non Vinceretur, Nec Apud Inferos Remansurus Esset.

 Cap. XXV.—Quod Ab Inferis Tertio Die Resurgeret.

 Cap. XXVI.—Quod, Cum Resurrexisset, Acciperet A Patre Omnem Potestatem, Et Potestas Ejus Aeterna Sit.

 Cap. XXVII.—Quod Perveniri Non Possit Ad Deum Patrem Nisi Per Filium Ejus Jesum 296

 Cap. XXVIII.—Quod Ipse Judex Venturus Sit.

 Cap. XXIX.—Quod Ipse Sit Rex In Aeternum Regnaturus.

 Cap. XXX.—Quod Ipse Sit Judex Et Rex .

 Liber Tertius .

 Capitula.

 302

 Cap. II—In Opere Et Eleeomosynis, Etiamsi Per Mediocritatem Minus Fiat, Ipsam Voluntatem Satis Esse.

 Cap. III—Agapen Et Dilectionem Fraternam Religiose Et Firmiter Exercendam.

 Cap. IV.—In Nullo Gloriandum, Quando Nostrum Nihil Sit.

 Cap. V.—Humilitatem Et Quietem In Omnibus Tenendam.

 Cap. VI.—Bonos Quosque Et Justos Plus Laborare, Sed Tolerare Debere, Quia Probantur.

 Cap. VII.—Non Contristandum Spiritum Sanctum, Quem Accepimus.

 Cap. VIII.—Iracundiam Vincendam Esse, Ne Cogat Delinquere.

 Cap. IX.—Invicem Se Fratres Sustinere Debere.

 Cap. X.—In Deum Solum Fidendum Et In Ipso Gloriandum Esse.

 Cap. XI.—Eum Qui Fidem Consecutus Est, Exposito Priore

 Cap. XII.—Non Jurandum.

 Cap. XIII.—Non Maledicendum.

 Cap. XIV.—Numquam Mussitandum, Sed Circa Omnia Quae Accidunt Benedicendum Deum.

 Cap. XV.—Ad Hoc Tentari Homines A Deo Ut Probentur .

 Cap. XVI.—De Bono Martyrii.

 Cap. XVII.—Minora Esse Quae In Saeculo Patimur Quam Sit Praemium Quod Promissum Est.

 Cap. XVIII.—Dilectioni Dei Et Christi Nihil Praeponendum.

 Cap. XIX.—Voluntati Non Nostrae, Sed Dei, Obtemperandum.

 Cap. XX.—Fundamentum Et Firmamentum Spei Et Fidei Esse Timorem.

 Cap. XXI.—Non Temere De Altero Judicandum.

 Cap. XXII.—Accepta Injuria, Remittendum Et Ignoscendum.

 Cap. XXIII.—Vicem Malis Non Reddendam.

 Cap. XXIV.—Non Posse Ad Patrem Perveniri Nisi Per Filium Ejus Jesum Christum

 Cap. XXV.—Ad Regnum Dei, Nisi Baptizatus Et Renatus Quis Fuerit, Pervenire Non Posse.

 Cap. XXVI.—Parum Esse Baptizari Et Eucharistiam Accipere, Nisi Quis Factis Et Opere Proficiat.

 Cap. XXVII.—Baptizatum Quoque Gratiam Perdere Quam Consecutus Sit, Nisi Innocentiam Servet.

 Cap. XXVIII.—Non Posse In Ecclesia Remitti Ei Qui In Deum Deliquerit.

 Cap. XXIX.—De Odio Nominis Ante Praedictum.

 Cap. XXX.—Quod Quis Deo Voverit Cito Reddendum.

 Cap. XXXI.—Eum Qui Non Crediderit Jam Judicatum Esse.

 Cap. XXXII.—De Bono Virginitatis Et Continentiae.

 Cap. XXXIII.—Nihil Patrem Judicare, Sed Filium, Et Patrem Ab Eo Non Honorificari A Quo Non Honorificatur Filius.

 Cap. XXXIV.—Fidelem Gentiliter Vivere Non Oportere .

 Cap. XXXV.—Deum Ad Hoc Patientem Esse, Ut Nos Poeniteat Peccati Nostri Et Reformemur.

 317 Cap. XXXVI.—Mulierem Ornari Saeculariter Non Debere.

 Cap. XXXVII.—Fidelem Non Oportere

 Cap. XXXVIII.—Servum Dei Innocentem Esse Debere, Ne Incidat In Poenam Saecularem.

 Cap. XXXIX.—Datum Nobis Esse Exemplum Vivendi In Christo.

 Cap. XL.—Non Jactanter Nec Tumultuose Operandum.

 Cap. XLI.—Inepte Et Scurriliter Non Loquendum.

 Cap. XLII.—Fidem In Totum Prodesse, Et Tantum Nos Posse Quantum Credimus.

 Cap. XLIII.—Posse Eum Statim Consequi Qui Vere Crediderit.

 Cap. XLIV.—Fideles Inter Se Disceptantes Non Debere Gentilem Judicem Experiri.

 Cap. XLV.—Spem Futurorum Esse, Et Ideo Fidem Nostram Circa Quae Promissa Sunt Patientem Esse Debere.

 Cap. XLVI.—Mulierem In Ecclesia Tacere Debere.

 Cap. XLVII.—Delicto Et Merito Nostro Fieri Ut Laboremus, Nec Dei Opem In Omnibus Sentiamus.

 Cap. XLVIII.—Non Foenerandum.

 319 Cap. XLIX.—Inimicos Quoque Diligendos.

 Cap. L.—Sacramentum Fidei Non Esse Profanandum.

 Cap. LI.—Quod Nemo In Opere Suo Extolli Debeat.

 Cap. LII.—Credendi Vel Non Libertatem In Arbitrio Positam.

 Cap. LIII.—Dei Arcana Perspici Non Posse, Et Ideo Fidem Nostram Simplicem Esse Debere.

 Cap. LIV.—Neminem Sine Sorde Et Sine Peccato Esse.

 Cap. LV.—Non Hominibus, Sed Deo, Placendum.

 Cap. LVI.—Deum Nihil Latere Ex His Quae Geruntur.

 Cap. LVII.—Fidelem Emendari Et Reservari .

 Cap. LVIII.—Neminem Contristari Morte Debere, Cum Sit In Vivendo Labor Et Periculum, In Moriendo Pax Et Resurgendi Securitas .

 Cap. LIX.—De Idolis Quae Gentiles Deos Putant.

 Cap. LX.—Ciborum Nimiam Concupiscentiam Non Appetendam.

 Cap. LXI.—Possidendi Concupiscentiam Et Pecuniam Non Appetendam.

 Cap. LXII.—Matrimonium Cum Gentilibus Non Jungendum.

 Cap. LXIII.—Grave Delictum Esse Fornicationis.

 Cap. LXIV.—Quae Sunt Carnalia Quae Mortem Pariant, Et Quae Spiritalia Quae Ad Vitam Ducant.

 Cap. LXV.—Omnia Delicta In Baptismo Deponi.

 Cap. LXVI.—Disciplinam Dei In Ecclesiasticis Praeceptis Observandam.

 Cap. LXVII.—Praedictum Quod Disciplinam Sanam Aspernaturi Essent.

 Cap. LXVIII.—Recedendum Ab Eo Qui Inordinate Et Contra Disciplinam

 Cap. LXIX.—Non In Sapientia Mundi Nec In Eloquentia Esse Regnum Dei, Sed In Fide Crucis Et In Virtute Conversationis.

 Cap. LXX.—Parentibus Obsequendum.

 Cap. LXXI.—Patres Quoque Asperos Esse Circa Filios Non Oportere.

 Cap. LXXII.—Servos, Cum Crediderint, Plus Dominis Carnalibus Servire Debere.

 Cap. LXXIII.—Item Dominos Mitiores Esse Debere.

 Cap. LXXIV.—Viduas Probatas Quasque Honorandas.

 Cap. LXXV.—Suorum, Et Maxime Fidelium, Curam Plus Unumquemque Habere Debere.

 Cap. LXXVI.—Majorem Natu Non Temere Accusandum.

 Cap. LXXVII.—Peccantem Publice Objurgandum.

 Cap. LXXVIII.—Cum Haereticis Non Loquendum.

 Cap. LXXIX.—Innocentiam Fidenter Petere Et Impetrare.

 Cap. LXXX.—Nihil Licere Diabolo In Hominem, Nisi Deus Permiserit.

 Cap. LXXXI.—Mercedem Mercenario Cito Reddendam.

 Cap. LXXXII.—Non Augurandum.

 Cap. LXXXIII.—Cirrum In Capite Non Habendum

 Cap. LXXXIV.—Non Vellendum.

 Cap. LXXXV.—Surgendum Cum Episcopus Et Presbyter Veniat.

 Cap. LXXXVI.—Schisma Non Faciendum, Etiamsi In Una Fide Et In Eadem Traditione Permaneat Qui Recedit.

 Cap. LXXXVII.—Fideles Simplices Cum Prudentia Esse Debere.

 Cap. LXXXVIII.—Fratrem Non Circumveniendum.

 Cap. LXXXIX.—Subito Venire Finem Mundi.

 Cap. XC.—Uxorem A Viro Non Recedere, Aut Si Recesserit, Innuptam Manere.

 Cap. XCI.—Tantum Unumquemque Tentari Quantum Potest Sustinere.

 Cap. XCII.—Non Quicquid Licet Esse Faciendum.

 Cap. XCIII.—Praedictum Quod Haereses Futurae Essent.

 Cap. XCIV.—Cum Timore Et Honore Eucharistiam Accipiendam.

 Cap. XCV.—Bonis Convivendum

 327 Cap. XCVI.—Factis, Non Verbis, Operandum.

 Cap. XCVII.—Et Ad Fidem Et Ad Consecutionem Properandum.

 Cap. XCVIII.—Catecuminum Peccare Jam Non Debere.

 Cap. XCIX.—Judicium Secundum Tempora Futurum, Vel Aequitatis Ante Legem, Vel Legis Post Moysen.

 Cap. C. Gratiam Dei Gratuitam Esse Debere.

 Cap. CI.—Spiritum Sanctum In Igne Frequenter Apparuisse.

 Cap. CII.—Correptionem Bonos Quosque Libenter Audire Debere.

 Cap. CIII.—A Multiloquentia Temperandum.

 Cap. CIV.—Non Mentiendum.

 Cap. CV.—Frequenter Emendandos Qui Delinquunt In Domestico Ministerio.

 Cap. CVI.—Injuria Accepta, Patientiam Tenendam, Et Ultionem Deo Relinquendam .

 Cap. CVII.—Non Detrahendum.

 Cap. CVIII.—Non Esse Proximo Insidiandum.

 Cap. CIX.—Infirmos Visitandos.

 Cap. CX.—Susurrones Maledictos Esse.

 Cap. CXI.—Sacrificia Malorum Acceptalia Non Esse.

 Cap. CXII.—Gravius Judicari De His Qui In Saeculo Plus Habuerunt Potestatis.

 Cap. CXIII.—Viduam Et Pupillos Protegi Oportere.

 Cap. CXIV.—Dum In Carne Est Quis, Exomologesin Facere Debere.

 Cap.—CXV. Adulationem Perniciosam Esse.

 Cap. CXVI.—Plus Ab Eo Diligi Deum, Cui In Baptismo Plura Peccata Dimittuntur.

 Cap. CXVII.—Fortem Congressionem Esse Adversus Diabolum, Et Ideo Fortiter Nos Stare Debere, Ut Possimus Vincere.

 Cap. CXVIII.—Item, De Antichristo, Quod In Hominem Veniat

 Cap. CXIX.—Grave Fuisse Jugum Legis, Quod A Nobis Abjectum Est, Et Leve Esse Jugum Domini, Quod A Nobis Susceptum Est.

 Cap. CXX.—Orationibus Insistendum.

 339 Liber De Spectaculis.

 339 Liber De Spectaculis.

 Argumentum.

 Liber De Laude Martyrii.

 Liber De Laude Martyrii.

 Argumentum.

 Ad Opera D. Cypriani Genuina Appendices.

 Prolegomena De Scriptis Sancti Cypriani Operibus Dubiis, Deperditis, Atque Eidem Suppositis.

 Prolegomena De Scriptis Sancti Cypriani Operibus Dubiis, Deperditis, Atque Eidem Suppositis.

 Articulus I. D. Cypriani opera dubia.

 Articulus II. Divo Cypriano supposita opera.

 Articulus III. De quibusdam S. Cypriani operibus deperditis.

 Appendix Prima. Opuscula Dubia.

 Appendix Prima. Opuscula Dubia.

 Liber De Disciplina Et Bono Pudicitiae. Epistola Ignoti Auctoris.

 Liber De Disciplina Et Bono Pudicitiae. Epistola Ignoti Auctoris.

 Monitum.

 Monitum.

 Appendix Secunda. Opuscula Supposita.

 Appendix Secunda. Opuscula Supposita.

 Liber De Aleatoribus. Tractatus Perperam Cypriano Adscriptus.

 Liber De Aleatoribus. Tractatus Perperam Cypriano Adscriptus.

 De Singularitate Clericorum. Tractatus Cypriano Perperam Adscriptus. Necnon Augustino Et Origeni Juxta Quosdam.

 De Singularitate Clericorum. Tractatus Cypriano Perperam Adscriptus. Necnon Augustino Et Origeni Juxta Quosdam.

 De Duodecim Abusionibus Saeculi Tractatus, Perperam Cypriano Et Augustino Adscriptus.

 De Duodecim Abusionibus Saeculi Tractatus, Perperam Cypriano Et Augustino Adscriptus.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Liber De Duplici Martyrio, Ad Fortunatum, Incerto Auctore.

 Liber De Duplici Martyrio, Ad Fortunatum, Incerto Auctore.

 Oratio Cypriani Antiocheni, Pro Martyribus.

 Oratio Cypriani Antiocheni, Pro Martyribus.

 Oratio Cypriani Antiocheni, Quam Sub Die Passionis Suae Dixit.

 Oratio Cypriani Antiocheni, Quam Sub Die Passionis Suae Dixit.

 De Montibus Sina Et Sion Tractatus Ignoti Auctoris, Adversus Judaeos.

 De Montibus Sina Et Sion Tractatus Ignoti Auctoris, Adversus Judaeos.

 Tractatus Adversus Judaeos Qui Insecuti Sunt Dominum Nostrum Jesum Christum, Incerto Auctore.

 Tractatus Adversus Judaeos Qui Insecuti Sunt Dominum Nostrum Jesum Christum, Incerto Auctore.

 Coena, Cypriano Falso Inscripta.

 Coena, Cypriano Falso Inscripta.

 De Revelatione Capitis Beati Joannis Baptistae Tractatus, Incerto Auctore.

 De Revelatione Capitis Beati Joannis Baptistae Tractatus, Incerto Auctore.

 De Pascha Computus.

 De Pascha Computus.

 Monitio Ad Lectorem. Johannes Wallis S. T. P. Geometriae Professor Oxonii. S.

 Incipit Expositio Bissexti. Aliter, Caecilii Cypriani De Pascha Computus Inchoat.

 W. Ad calcem codicis Rhemensis, habetur haec tabella, sed confusa et depravata, quam, ne quid deesse videatur, hic apponimus.

 Appendix Tertia.

 Appendix Tertia.

 Dissertatio De Cypriani Libris Ad Demetrianum, Et De Idolorum Vanitate. Auctore D. Nicol. Le Nourry. O. S. B.

 Dissertatio De Cypriani Libris Ad Demetrianum, Et De Idolorum Vanitate. Auctore D. Nicol. Le Nourry. O. S. B.

 Caput Primum. De libro ad Demetrianum.

 Articulus Primus. Analysis hujus libri.

 Articulus II. Ostenditur Cyprianum Carthaginis Episcopum et martyrem esse verum hujus libri parentem quis ille, et utrum primus in Africa martyr fuer

 Articulus III. De hujus libri titulo, et utrum contra solum Demetrianum scriptus sit.

 Articulus IV. Quis fuerit Demetrianus, ad quem hic liber directus fuit, an proconsul aut inferioris ordinis judex?

 Articulus V. Quibus rationibus Cyprianus ad hunc librum scribendum et divulgandum compulsus sit.

 Caput II. De hujus libri argumento, aetate, codicibus manuscriptis, editionibus, et quorumdam notis.

 Articulus Primus. De hujus lucubrationis argumento, et utrum Cyprianus suscepto vindicis Christianae religionis officio non plene, sicut contendit Lac

 Articulus II. De libri hujus aetate.

 Articulus III. De hujus libri manuscriptis codicibus.

 Articulus IV. De hujus libri editionibus.

 Articulus V. De variis in hunc librum annotationibus.

 Caput III. Novae In Hunc Librum Observationes.

 Articulus Primus. De sacrae Scripturae auctoritate, et quibusdam illius locis.

 Articulus II. Quomodo Cyprianus Deum exsistere demonstret ex recta humani corporis statura, ex solis et aliarum rerum creatione, atque ex publica daem

 Articulus III. Credendum Christo, qui sanguinis sui pretio hominem sacro Baptismate regenerat, de duplici mortis illius signo de poenitentia, ac quo

 Articulus IV. Utrum Cyprianus ignes purgatorios negaverit, quam diserte asserat aeternas fore poenas damnatorum, quorum brevis oculorum fructus perpet

 Articulus V. Quanta iniquitate ethnici condemnaverint Christianos, nec defensos, nec auditos quam mirabilis fuerit eorum, quorum numerus semper augeb

 Caput IV. Expenduntur Cypriani argumenta, quibus Demetrianum aliosque gentiles refellit, qui Christianos publicarum belli, famis, et pestis calamitatu

 Articulus Primus. Primum Cypriani argumentum ex mundi senio desumptum examinatur.

 Articulus II. Quam luculenter Cyprianus demonstret publicas calamitates non ideo accidisse, quia Christiani verum Deum venerabantur, sed quia ethnici

 Articulus III. Quomodo Cyprianus probaverit neutiquam Christianos, sed Gentiles bellorum fuisse causam.

 Articulus IV. Qua ratione Cyprianus ostendat non Christianos, sed gentiles sterilitatis et famis esse causam.

 Articulus V. Tantum abesse ut ethnici Deum, eorum criminibus offensum, curaverint pestis tempore placare, quin potius illum gravioribus flagitiis irri

 Articulus VI. Quanta misericordiae opera Christiani exhibuerint quibuslibet peste infectis morientibus, ac mortuis.

 Articulus VII. Cur Christiani, plane innocentes, iisdem publicis calamitatibus, ac scelerati gentiles affligebantur.

 Caput V. De Cypriani Libro De Idolorum Vanitate.

 Articulus Primus. Analysis hujus libri.

 Articulus II. De hujus libri auctore, titulo, initio, integritate, argumento et cur aliquando epistolae nomine inscribatur.

 Articulus III. Quo tempore, et quam festinanter hic liber a Cypriano scriptus fuerit.

 Articulus IV. De hujus libri manuscriptis et editis codicibus ac variorum in illum notis.

 Caput VI. Novae In Hunc Librum Observationes.

 Articulus Primus. De iis, quae Cyprianus ex Tertulliano et Minucio Felice excerpsit, ac quomodo duobus aliis in libris ea sacrae Scripturae testimonii

 Articulus II. Quam luculenter Cyprianus asserat orthodoxum de suprema Christi divinitate, et sanctissimae Trinitatis mysterio documentum.

 Articulus III. De Christo homine, ac quo sensu dici potuerit, Spiritus sanctus carne induitur.

 Articulus IV. De idololatriae origine, et ridiculis quibusdam Romanorum diis, in dubio aut notho hujus libri fragmento notatis, ac de crudeli Consulum

 Carmen Ad Felicem, De Resurrectione Mortuorum. ( E Veterum Scriptor. et Monum. amplissima Collectione, tom.

 Carmen Ad Felicem, De Resurrectione Mortuorum. ( E Veterum Scriptor. et Monum. amplissima Collectione, tom.

 Observatio Praevia D. Edm. Martene.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 V.

 VI.

 VII.

 VIII.

 IX.

 X

 XI.

 XII.

 XIII.

 XIV.

 XV.

 Explicit.

 Appendix Quarta.

 Appendix Quarta.

 Oxoniensis Editionis Selectae In Cyprianum Notae.

 Oxoniensis Editionis Selectae In Cyprianum Notae.

 Epistola Prima.

 Epistola II.

 Epistola III.

 Epistola IV.

 Epistola V.

 Epistola VI.

 Epistola VII.

 Epistola VIII.

 Epistola IX.

 Epistola X.

 Epistola XI.

 Epistola XII.

 Epistola XIII.

 Epistola XIV.

 Epistola XV.

 Epistola XVI.

 Epistola XVII.

 Epistola XVIII.

 Epistola XX.

 Epistola XXI.

 Epistola XXII.

 Epistola XXIII.

 Epistola XXIV.

 Epistola XXV.

 Epistola XXVI.

 Epistola XXVII.

 Epistola XXVIII.

 Epistola XXIX.

 Epistola XXX.

 Epistola XXXI.

 Epistola XXXII.

 Epistola XXXIII.

 Epistola XXXIV.

 Epistola XXXV.

 Epistola XXXVI.

 Epistola XXXVII.

 Epistola XXXVIII.

 Epistola XXXIX.

 Epistola XL.

 Epistola XLI.

 Epistola XLII.

 Epistola XLIII.

 Ann. DCCLII. Epistola LIV.

 Epistola LVI.

 Epistola LVIII.

 Ann. CCLIII. Epistola LXII.

 Epistola LXIII.

 Epistola LXIV.

 Epistola LXV.

 Anno CCLIV. Epist. LXVI.

 Ann. CCLVI. Epistola LXXXVI.

 Ann. CCLVII. Epistola LXXVII.

 Epistola LXXVIII.

 Epistola LXXIX.

 Epistola LXXX.

 Epistola LXXXI.

 Circa Ann. CCXLVI. Ad Donatum Liber De Gratia Dei.

 Ann. CCXLVII. De Idolorum Vanitate Liber.

 Circa Ann. CCXLVIII. Testimoniorum Ad Quirinum Adversus Judaeos

 Circa Ann. CCXLVIII. Testimoniorum Ad Quirinum Adversus Judaeos

 Praefatio In Duos Libros Priores.

 Liber Primus.

 Testimoniorum Liber Secundus.

 Circa Ann. CCXLIX. Testimoniorum Liber Tertius.

 De Habitu Virginum.

 De Unitate Ecclesiae Liber.

 De Lapsis.

 De Oratione Dominica.

 De Mortalitate.

 De Exhortatione Martyrii.

 In Librum De Exhortatione Martyrii.

 In Ad Demetrianum.

 In Librum De Opere Et Eleemosynis.

 In Librum De Bono Patientiae.

 In Librum De Zelo Et Livore.

 Martin. Jos. Routh. S. T. P. Collegii S. Magdalenae Oxon. Praesidis, In Quatuor D. Cypriani Libros Annotationes Selectae. (E Script. Ecclesiastic. opu

 Martin. Jos. Routh. S. T. P. Collegii S. Magdalenae Oxon. Praesidis, In Quatuor D. Cypriani Libros Annotationes Selectae. (E Script. Ecclesiastic. opu

 In Librum De Idolorum Vanitate.

 In Librum De Mortalitate.

 In Librum De Opere Et Eleemosynis.

 In Librum De Zelo Et Livore.

 S. Cypriani Exhortatio Ad Poenitentiam.

 S. Cypriani Exhortatio Ad Poenitentiam.

 Monitum.

 Joannis Chrysostomi Trombellii Praefatio.

 Exhortatio S. Cypriani De Poenitentia Incipit.

 De Titulo, Ac Meta, Seu Argumento Superioris Opusculi.

 De Titulo, Ac Meta, Seu Argumento Superioris Opusculi.

 Caput Primum.

 Caput II.

 Index Rerum Et Verborum.

 Index Rerum Et Verborum.

 Numeri Romani tomum, Arabici autem columnas indicant. Ad tomum IV recurritur quoties tomi numerus deficit. Ratio hujus est quod opera nostri Cypriani

 A

 B

 C

 D

 E

 F

 G

 H

 I

 J

 L

 M

 N

 O

 P

 Q

 R

 S

 T

 U

 V

 X

 Z

 Syllabus Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Syllabus Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Finis Tomi Quarti.

De Revelatione Capitis Beati Joannis Baptistae Tractatus, Incerto Auctore.

0931D I. Narrat Josephus vinctum fuisse abductum Joannem Baptistam in castellum Macheronta, ibique caput ejus truncatum fuisse; narrat historia ecclesiastica sepultum in Sebaste, civitate regionis Palestinae, quae 0932D quondam Samaria est appellata. Post longum vero tempus, monumentum ejus pagani invaserunt, et ossa per campi planitiem dissipaverunt, rursumque collecta igne concremaverunt, et postea per agros cremata 0933A projecerunt. Postea vero advenerunt quidam monachi, religiosi viri, de Hierosolymis ad locum ejusdem monumenti, audientes ea quae Joanni acciderant, et quicquid potuerunt ex ossibus illius colligentes, ad patrem suum Philippum detulerunt Hierosolymam, et ille transmisit ea cum aliis viris religiosis Athanasio Alexandriae pontifici fidelissimo. Ibique miro modo fuerunt servata, usque ad tempus Theophili ejusdem urbis episcopi. Qui Theophilus, jubente Theodosio principe, omnia idolorum fana in illa regione, Christo favente, destruxit, et ecclesiam mirae magnitudinis construxit, et in honorem ejusdem sancti Joannis Baptistae consecravit, et illius ossa quae sibi direxerat suprascriptus Athanasius, in eadem ecclesia congregatis ibi vicinis pontificibus ex omni parte catervatim, 0933B omnibusque ordinibus clericorum et populorum, honorifice constituit. Igitur, accedente Paschali festivitate, decollatus est Joannes Baptista imperante nequissimo Herode, qui dari saltanti puellae caput ejus jussit; et multo post decollationem ejus, accedente illo anno quo constructa est ecclesia in nomine ejus, et ossa ejus ibidem collocata a Theophilo pontifice, jubente Theodosio principe, in honore ejus consecrata est quarto kalendas septembris. Solemnitas namque ejus mirifice est consecrata in dedicando. Caput autem illius tunc temporis repositum erat in loco quo illud in absconso uxor Herodis deposuerat, nemine sciente, postquam a filia in disco suscepit.

II. Si quis omnia plenius voluerit scire, Chronicam 0933C Marcellini principis legat; et ibi reperiet duos monachos ab Oriente in Hierusalem venisse causa orationis in tempore Marciani imperatoris. Quibus monachis in visione angelica dictum est: «Ite ad palatium Herodis, qui quondam hic fuit perfidus princeps: introeuntes perspicite diligenter, et ubi fumum e terra ascendentem videritis, fodientes ibi, caput Joannis Baptistae incunctanter invenietis.» Et ita fecerunt, et cum magno honore clanculum secum Hierosolymam deportaverunt. Et non multo post a latronibus 0934A raptum est: qui mittentes in quemdam specum, ibidem dimiserunt, donec idem Joannes, Christo auxiliante, cuidam viro religioso nomine Marcello, sacerdoti, qui in eodem specu morabatur ut eremita, revelavit, dicens: «Accipe caput meum, quod in hoc specu depositum est a latronibus, et defer illud Juranno episcopo, qui nunc praeest Alexandriae civitati post Theophilum Deo charum, ubi reliquiae corporis mei requiescunt.» Et sic fecit Marcellus, Christo annuente. In eadem igitur solemnitate collectionis reliquiarum illius translationis et ecclesiae consecrationis, allatum est caput Joannis Baptistae ad civitatem Alexandriae a Marcello presbytero, et datum Juranno episcopo, quarto kalendas septembris. Et Jurannus suscepit illud, collocans mirabiliter in eodem loco perpetim 0934B custodiendum. Et ideo hodierna festivitas collectio reliquiarum beati Joannis Baptistae, non decollatio nominanda, Christo annuente, et inventio ac revelatio capitis ejus. Jamque idem vir Domini Jurannus episcopus, et Marcellus sacerdos feliciter ad Dominum ex hoc mundo in pace migraverant.

III. Annis evolventibus non plurimis, cuidam viro religioso sacerdoti ac monacho, Felici nomine, qui orationis gratia ab occidentali parte in illis diebus Hierosolymam adierat, angelica visione dictum est: «Felix, surge concitus, et pergens ad civitatem Alexandriae, invenies ibi ecclesiam in honorem sancti Joannis Baptistae consecratam, ubi caput ejus cum tribus parvulis Innocentibus reconditum est. Quod accipiens transfer in partibus Galliarum in regione Aquitaniae 0934C in locum quem tibi ostendero.» De qua visione certus et expergefactus reverendus senex, gaudio amplissimo repletus, pergens illico ubi jussus fuerat, sicut ei dictum fuerat, cuncta reperiens, rectori sui itineris grates innumeras rependit, properansque ad locum, thesaurum sibi a Deo destinatum in unius sportellae conclusit sinu: statimque retro iter arripiens, junctis sibi sociis septem fratribus suis, qui cum eo abierant, vallansque clam omnem regionem illam, perveniens ad littora maris, invenit navem cum remigiis ac 0935A gubernaculis a Deo paratam; quam ingressus est cum thesauro et magni pretii margaritis. Igitur fratres et socii ejus descendentes cum eo in navi, gratias agentes, in hymnis et laudibus Deum benedicentes, alta petunt aequora.

IV. Cumque in mare iter agere coepisset, Felix, elevatis oculis, ad coelum palmas tetendit, dicens: «Domine Jesu Christe, qui fecisti coelum et terram, mare et omnia qui in eis sunt, et profundum abyssi intueris, qui super undas maris siccis pedibus ambulasti, et Petrum mergentem manu erexisti, et Paulum ter de naufragio liberasti; libera nos de magnis fluctibus hujus pelagi, ut viventes benedicamus nomen tuum in saecula saeculorum. Mittere etiam, Domine, dignare sanctum Angelum tuum de coelis, ut sit dux itineris 0935B nostri, sicut fuit quondam patribus nostris, quando eduxisti eos de terra Aegypti in fortitudine magna, et in manu tua valida; et perduc nos recto itinere ad locum optatum, ad sanctas et pretiosas margaritas collocandas.»

V. Haec et his similia orante beato Felice, ecce nubes lucida descendit supra navem, et de medio nubis egressa est columba ad instar nivis candida, et super puppim navis immobilis perstitit, tam in die quam in nocte, usque dum in partibus Aquitaniae ad littus maris Oceani pertingerent. Cumque non longe a terra se esse cognovissent, diverterunt ad portum qui appellatur Angolismensis, qui est situs in pago Alniensi. Ibique euntes de navi ad terram, paulisper requieverunt. Moventes autem ex eodem loco, duobus milliaribus peractis, in venerunt eminus corpora mortuorum, 0935C regem videlicet Wandalorum cum omni exercitu suo jacentem super faciem terrae, ut opinor, quasi viginti millia virorum: quoniam egressus fuerat idem populus crassa cervice de vagatione sua per mare cum classe magna, et ventus vehemens irruit in eos, et transvexit in partes Occidentis in supradictum portum Angolismensem. Nuntiatumque est Pipino regi Aquitarum, quod gens Wandala regnum ejus invaderet: misitque in omnes terminos Aquitanorum ac Xanctonicae, nec non Angolismae, sive omnes terminos eorum, ut contra eos pergerent ac dimicarent: quia idem rex Pipinus tunc morabatur in territorio Alniensi super fluvium Vultronae, in palatio quod vocatur Engeriacum, inter medios fines Pictavorum ac Xanctonicae. Denique, cum idem rex Pipinus cum omni multitudine 0935D armatorum occurreret hostibus suis, fecit Dominus salutem magnam omni exercitui suo, ita ut nullus evaderet ex hac multitudine, qui non caede vastaretur. Supradictus autem rex videns sibi a Domino auxilium de coelo fuisse praestitum, et ultionem de inimicis, ita ut non minuerentur de exercitu suo, nisi viginti viri quos prae caeteris valde diligebat. Quos accipiens, 0936A singulis deposuit feretris. Laetus pro victoria, moestus pro amissorum funeribus exercitum revocat, pergere cupiens ad propria.

VI. Cumque ab hac caede quasi quatuor milliaribus disjuncti essent, figere tentoria imperat; pressusque somno, stratum suum parari in papilionibus jubet. Tunc, pro lassitudine somno ingruente, vox divina oblata est, dicens ad eum: «Cur te piger somnus ita pressit? Noveris magni viri Joannis Baptistae caput ex transmarinis partibus ab Oriente cum tribus parvulis Innocentibus ad hunc pagum deferri, et propter ejus meritum in hoc praelio divinitus victoriam tibi a Deo esse collatam.» Respondit ei rex Pipinus in visione, dicens: «Si tanta beneficia propter ejus meritum in me vigent, indica mihi quid agam, aut quemadmodum 0936B investigare vel invenire potero eum.» Respondit et vox divina, dicens: «Ecce post tergum tuum sequuntur te septem fratres in habitu peregrinorum, et unus qui caeteris praeesse videtur, Felix vocatur. Vade in occursum eorum cum paucis, et in humilitate cordis benigne suscipe: adornatasque pretiosissimas margaritas pacifice tecum ducere coneris, et videbis magnalia Dei.» Vir autem Domini Felix, visa tanta multitudine caesorum corporum, pavore perterritus, tamen de adjutorio Dei confisus, confortat socios, et ut paulisper iter agerent, admonet. Divertentesque ex adverso, parvulum sibi statuerunt habitaculum, ut eadem nocte usque mane in eodem permanere potuissent.

VII. Praedictus autem rex Pipinus a somno evigilans, 0936C intra semetipsum cogitare tacitus coepit ex visione quam viderat, quid agere deberet; recogitans quia in antiquis est sapientia, et multorum peritorum prudentia. Mittensque concitus accersiri jubet virum prudentem ac bonis operibus pollentem, nomine Felicem, ut de tanta manifesta visione Dominum pulsaret, ut ei salubre consilium suggerere dignaretur. Igitur consilio inventum est ut exutis vestibus et calceamentis suis in cinere et cilicio nudis plantis incedentes, sicuti oraculo divino admonitus fuerat, obviam famulis Dei procederent. Cumque se mutuo conspexissent, jacentes, tam ipse quam omnes qui aderant, proni in terram tamdiu adoraverunt, quoadusque famuli Dei ad locum ubi jacebant, pertingerent. Cumque Dominum benedixissent, et se invicem 0936D salutassent, osculum pacis sibimet dederunt. Levantesque se a terra, lacrymabiliter interrogabant se invicem, qua causa haec quae viderant et audierant, accidissent. Vir autem Domini Felix cuncta intelligens a Deo esse manifestata, retexit historias quemadmodum Hierosolymam adierat orationis gratia, et thesaurum absconditum divina misericordia ei revelaverat. Et facta oratione cum omnes respondissent: Amen, 0937A elevatis Felix pretiosissimis margaritis, capite scilicet Joannis Baptistae et reliquiis sociorum ejus beatorum martyrum Innocentium; cum hymnis et laudibus psallentium dirigit chorum.

VII. Quo audito, cunctus exercitus qui in castris erat, quasi unus vir ei obviam processit numero triginta millia virorum. Exsequias vero mortuorum qui in praelio corruerant, secum deferentes, petebant auxilium de coelo a Domino per praecursorem suum Joannem, ut cujus reliquiae deportarentur divina gratia manifestare dignaretur; promittentes se tantam fidem habere, ut quidquid peteretur, sanctus Joannes Domino annuente tribuere posset: apprehendentesque sportellam, in qua beati Joannis Baptistae caput continebatur, singulis feretris imposuerunt, mortuos 0937B tangentes. Miro atque inaestimabili modo, mox ut tetigit ossa jacentium, vita per mortuum mortuis reddita est. Surrexerunt autem eadem hora ab officio funeris, viginti viri tam celeriter ac si a somno essent excitati; et qui a flentibus amicis portabantur ad tumulandum, iisdem gaudentibus ad vitam redeunt. Videns autem rex Pipinus et cunctus exercitus magnalia quae circa eos Dominus gesserat per praecursorem suum Joannem Baptistam; plaudentes manibus benedicebant Dominum, qui fecit mirabilia in coelo et in terra. Vir autem Domini Felix et socii ejus gaudio repleti, una cum rege Pipino et exercitu ejus, levantes caput beati ac praecellentissimi praecursoris Christi Joannis Baptistae et beatorum Innocentium, cum gaudio et laetitia iter agere coeperunt. Cumque 0937C nulla mora fieret in eundo, pervenerunt ad quamdam villam, quae appellatur Vultronia. Cumque ibidem paulisper quievissent, obvius eis quidam caecus factus est, qui statim sanus effectus est per beatissimi Praecursoris merita. Cumque de eodem loco eis moveri placuisset, arripiunt iter per viam quae ducit ad paludem cognomine Mathevallis. Cumque eis aliquantulum ibi requiescere placuisset, ecce quidam debilis pedibus qui se erigere omnino nequibat, rependo se trahens obviam eis processit. Qui invocans meritum beati Joannis, ita redditus est sanitati, ut firmus et stabilis sine dolore incederet cum turbis.

VIII. Jamque propinquantes ad locum quo tendebant, super fluvium Vultroniae ad palatium nomine 0938A Engeriacum pervenerunt. Audiens autem omnis populus, a maximo usque ad minimum, a viro usque ad mulierem, omnes simul in unum conglobati obviam eis processerunt. Cumque ibidem ante palatium regis Pipini pervenissent, in basilica beatissimae et gloriosissimae semper Virginis Mariae, cum magno fervore et studio, illico ad custodiendum deposuerunt. Laetatusque est universus populus laetitia magna, et celebraverunt solemnitatem hujus diei quarto kalendas septembris, et reversi sunt unusquisque ad habitacula sua. Igitur beatus Felix et socii ejus cum venerando rege inter caetera Dominum deprecabantur, ut eis salubre consilium suggereret, quonam in loco sancta membra locarent. Aedificantesque basilicam, et in ea concavum ciborium cum sex columnis marmoreis 0938B mirifici operis bene compositis, non longe a Vultroniae littore, sed, ut arbitror, centum stadiis. In quo cum aromatibus et plurimis bonis odoribus condientes caput beati Joannis Baptistae almi praecursoris Christi, et beatorum trium Innocentium corpora simul in hoc ciborio concluserunt, bitumineque sigillato munierunt. Domino autem auxiliante, hoc aedificium completum est feliciter. Fecit etiam idem rex fontem ductorium, qui a duobus fere milliaribus per profundissimos terrae meatus ad palatium ejus ductus decurreret, et in ipsam basilicam per ferrum et aes introduceretur, ac subtus ciborium per concavam marmoream columnam ebulliret: ibique sacri baptismatis ablutio fieret: sicque iterum ad primos aditus reflecteretur. Convocans igitur rex Pipinus et beatus Felix pontifices 0938C et sacerdotes, omnesque patriae nobiles, benedicentes ecclesiam, atque in honore ejusdem Joannis Baptistae dedicando mirifice consecrantes, praediis ac possessionibus suis a progenitoribus sibi dimissis eam nobiliter dotaverunt. Ordinatisque omnibus necessariis, monachos ibidem Deo in perpetuum servituros statuerunt, postmodum multa Domino mirabilia operante per famulum suum Joannem Baptistam. Tandem vero metam narrationi ponentes, eremus immensitatem bonitatis Christi, ut sua potenti dextra suffultos nos ad aeternae quietis stationem perducat, qui vivit et regnat cum Patre et Spiritu sancto per omnia saecula.