Patrologiae Cursus Completus

 Patrologiae Cursus Completus

 Elenchus Operum. Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Anno Domini Cccc. Sanctus Phoebadius, Aginnensis Episcopus.

 Anno Domini Cccc. Sanctus Phoebadius, Aginnensis Episcopus.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Sancti Phoebadii Aginnensis Episcopi Opuscula Adversus Arianos.

 Sancti Phoebadii Aginnensis Episcopi Opuscula Adversus Arianos.

 I. Liber Contra Arianos.

 I. Liber Contra Arianos.

 Caput I. Disputationis occasio et argumentum.

 Caput II. Arianorum fallaciae.

 Caput III. Venenum melle litum.

 Caput IV. Deus unus, aut nullus. Caeci haeretici.

 Caput V. Arianorum blasphemiae. Epistola Potamii.

 Caput VI. Nicaena synodus. Veritas incorrupta.

 Caput VII. Substantiae vox explicatur.

 Caput VIII. Haereticorum objectiones solvuntur.

 Caput IX. Ignota Christi nativitas. Christus ex Deo, in Deo, cum Deo.

 Caput X. Doctrina hujusmodi exponitur. Verbis, non sensu, haeretici nobis conveniunt.

 Caput XI. Per Spiritum Dei secreta cognoscimus.

 Caput XII. Mali doctores quid sentiant, quomodo pugnent.

 Caput XIII. Christus, speculum Dei majestatis, plenam Patris imaginem reddit. Sabellii haeresis.

 Caput XIV. Ex sacris litteris doctrina catholica confirmata.

 Caput XV. Ambigue loquuntur haeretici. Unus Deus. In Patre Deo Filius Deus.

 Caput XVI. Filius, imago ingeniti Dei, non potest coepisse post Deum. Pater non est sine Filio.

 Caput XVII. Haeretici quidquid de Patre negant, de Filio confitentur. Quomodo visibilis Deus Filius.

 Caput XVIII. Filius Dei unitatis vinculum servans cum Patre, in terris hominem gestabat, neque a coelis aberat.

 Caput XIX. Ariomanitae aliud ore, aliud corde sentiunt.

 Caput XX. Alius a Patre Filius, distinctione, non divisione personarum. Sermo Dei, non sonus vocis, sed res substantiva.

 Caput XXI. Locus Rom. XI, 36 expositus.

 Caput XXII. Quid Patropassiani? quid Ariani? Fidei regula quae?

 Caput XXIII. De Hosio episcopo Cordubensi judicium auctoris.

 II. De Fide Orthodoxa, Contra Arianos, Alias De Filii Divinitate Et Consubstantialitate, Tractatus.

 II. De Fide Orthodoxa, Contra Arianos, Alias De Filii Divinitate Et Consubstantialitate, Tractatus.

 Prologus.

 Caput I. Nihil periculosius iis haereticis, quibus multa nobiscum paria sunt. Hi cum integre per omnia decurrere videantur, uno tantum verbo simplicem

 Caput II. De Arianorum haereseos confutatione per firmissimas rationes, et evidentia sacrae Scripturae testimonia. Ita Deum Filium de Deo ponunt, ut e

 Caput III. Solvuntur argumenta quibus Ariani haeresim suam astruunt, dicentes potissimum propterea ὁμοούσιον admitti non oportere, quod in Scripturis

 Caput IV. Quo argumento Ariani Deum non esse substantium probare contendant. Ejusdem argumenti dissolutio.

 Caput V. Cum unitas substantiae in Patre et Filio, non solum prophetica, sed et evangelica auctoritate comprobetur, dici non potest in sacris litteris

 Caput VI. Quid sit Deus. Utrum ei aliquid possit comparari. Ratio quaedam est, quae apud Graecos Λόγος nominatur, quae inter Patrem et Filium personas

 Caput VII. De remotione occasionis erroris quam haereticus homo ex hoc capere posset, quod duo nomina vel duae personae, id est, Patris et Filii, stat

 Caput VIII. Haereseos Arianae mysterium detegitur. Cur Filium de substantia Patris credi nolint. Arianis argumentis respondetur. Multum interest inter

 III. Libellus Fidei.

 III. Libellus Fidei.

 Anno Domini Cccci. S. Anastasius I Papa.

 Anno Domini Cccci. S. Anastasius I Papa.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Vita S. Anastasii I Papae.

 I. (Ex libro pontificali.)

 II. (Ex Coust. Epist. Rom. Pontif.)

 III. (Ex Galland. Bibl. Vet. Patr. tom. VIII.)

 IV. (Ex Schoenem. Biblioth. tom. I.)

 Notitia Epist. Non Exstantium, Quae Ad Anastasium Papam Attinent.

 I. (Ex Coustant. Epist. Rom. Pont.)

 II.

 III.

 IV.

 VI.

 VII.

 VIII.

 IX.

 XI.

 XII.

 XIII.

 S. Anastasii I Papae Epistolae Et Decreta.

 S. Anastasii I Papae Epistolae Et Decreta.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola I. Anastasii I Romanae Urbis Episcopi Ad Joannem Episcopum Jerosolymorum, Super Nomine Rufini. A Joanne consultus Anastasius, utrum Rufinus o

 Epistola II. Ad Simplicianum. Studium Theophili ac vigilantiam laudat, cujus litteris conventus, Simpliciano Mediolanensi episcopo denuntiat a se quo

 Appendix. Epistolae Duae S. Anastasio Perperam Attributae. (Ex Labb. Conc. tom. II.)

 Appendix. Epistolae Duae S. Anastasio Perperam Attributae. (Ex Labb. Conc. tom. II.)

 Epistola Prima. Ad Omnes Germaniae Ac Burgundiae Episcopos. Ut sanctum Evangelium universi, non sedentes, sed stantes audiant. Transmarini quomodo ad

 Epistola II. Ad Nerianum. Nerianum religiosum virum ob parentum amissionem solatur.

 Anno Domini Cccci. Faustus Manichaeus. Liber Contra Fidem Catholicam.

 Anno Domini Cccci. Faustus Manichaeus. Liber Contra Fidem Catholicam.

 Anno Domini Cccciii. Sulpicius Severus.

 Anno Domini Cccciii. Sulpicius Severus.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Veterum Testimonia De Sulpicio Severo.

 Veterum Testimonia De Sulpicio Severo.

 I. S. Paulinus Nolanus, epist. 5, alias 1, scripta anno 395, num. 5 et 6, ita ad eum scribit:

 Idem epist. 11, alias 5, scripta anno 397, ad eumdem, num. 4.

 Idem epist. 23, alias 3 et 4, scripta anno 401 ad eumdem, num. 3, de Victore loquens:

 Idem. epist. 24, alias 2, scripta et missa cum superiore, num. 1:

 Idem. epist. 27, alias 14, scripta itidem anno 401, ad eumdem, num 3:

 Idem epist. 28, alias 9, scripta anno 402, num. 5:

 Idem epist. 29, alias 10, scripta eodem quo superior tempore ad eumdem, num 6:

 Idem epist. 32, alias 12, scripta anno 403 ad eumdem. Inter versiculos, quos mittit ipsi aliquibus in locis basilicae ab eo aedificatae et depictae pa

 II. Paulinus S. Ambrosii Mediolanensis episcopi notarius, initio ejus Vitae quam scripsisse autumant anno 412 aut 413 aut saltem 422 ad beatum Augusti

 III. S. Hieronymus scribens, circa annum 415, in Ezechielis cap. XXXVI:

 IV. Uranius presbyter in epistola ad Pacatum De Obitu S. Paulini, scripta anno 441 aut paulo post:

 VI. Paulini Petrocoricensis, qui Vitam beati Martini versu expressit circa annum 460, lib. V, vers. 193 et seqq.:

 VII. Gennadius in Catalogo de Viris illustribus, quem scribebat circa annum sub numero

 VIII. Gelasius in concilio LXX episcoporum, Decreto de Apocryphis Scripturis edito anno

 IX. Vigilius Tapsensis, qui floruit sub finem saeculi V non interpres sed auctor disputationis Athanasii contra Arium, in Prooemio:

 XI. Venantius Fortunatus, qui postea fuit Pictavensis episcopus, in Vita Martini scripta ante annum 570, lib. II, vers. 467 et seqq.:

 XII. Gregorius Turonensis Hist. Franc. lib. I, cap.

 Idem lib. II Hist. Franc., in Proaemio:

 Idem Hist. Franc. lib. X, cap.

 Idem lib. I Mirac. S. Martini:

 Idem in epistola praemissa quatuor libris de Miraculis S. Martini episcopi:

 Idem lib. I de Mirac. S. Martini cap. 4, in fine:

 Idem lib. II de Mirac. S. Mart. cap.

 Idem ibidem, cap. 49:

 XIII. Jonas monachus Bobiensis, fere aequalis S. Columbano abbati, qui obiit anno 615, cujusque vitam scripsit, quae habetur saeculo II Benedict. apud

 XIV. In Prologo Vitae S. Projecti episcopi et martyris, cujus mortem Sigebertus anno 670 consignat, auctore coaetaneo anonymo.

 XV. Ex Epitome Canonum, quam Adrianus summus Pontifex Carolo magno Romae obtulit anno circiter 774

 XVI. Ex Collectione historica chronographica ex Idatio, collectore quodam Gallo, Carolo magno compari:

 XVII. Martyrologium Rhabani, ex tom. part. Thes. Monum. Eccl. Henrici Canisii, ad annum

 XVIII. Ado Viennensis in Chronico, quod perduxit ad annum 874.

 XIX. S. Odo Abbas Cluniacensis, qui obiit anno 842, Serm. 4 de combustione Basilicae beati Martini, qui habetur tom. XVII Bibl. Pp. pag.

 XX. Hugo archidiaconus Turonensis in Dialogo de quodam miraculo quod contigit in translatione S. Martini, quem Dialogum scriptum vult Mabillonius post

 XXI. Hermanus Contractus in Chronico juxta editionem Canisii Antiqu. Lection. tom. III, part. quod perduxit ad annum 1054, haec habet ad annum

 XXII. Petrus Damiani, qui floruit circa annum 1070, in sermone de S. Martino:

 XXIII. Sigebertus Gemblacensis monachus in Chronico, quod ad annum usque 1112 perduxit, haec habet ad annum 399:

 XXIV. S. Uldaricus in collectione Antiquiorum consuetudinum Cluniacensis Monasterii concinnata anno 1110, haec habet cap. 43, quod est etc.:

 XXV. Honorius Augustodunensis, qui floruit circa annum 1130, lib. II de Scriptoribus Ecclesiasticis cap.

 XXVI. S. Bernardus Claraevallensis Abbas, qui obiit anno 1153, Sermonem quem habuit in festo S. Martini, Severi verba usurpat saepius, et ipsius nomen

 XXVII. Chronographus Saxo a Leibnitzio editus, quique ad annum 1188 annales suos protulit, proindeque illo ipso tempore vixisse credi potest, pag. 84:

 XXVIII. Guibertus Martinus abbas Gemblacensis, qui anno 1208 obiisse dicitur, in elogio seu apologia Severi, quae habetur apud Boll. 29 Januar. pag. 9

 XXIX. Ex Chronico Turonensi, quod in annum 1222 desinit, apud Martene tom. V Veterum Scriptorum, etc. pag.

 XXX. Anonymus in Prologo S. Paulini, ex codice Cluniacensi apud P. Le Brunium in Testimoniis:

 XXXI. Historia Septem Dormientium apud Gregorium Turonensem col. 1726 novissimae editionis:

 Sulpicii Severi Chronicorum, Quae Vulgo Inscribuntur Historia Sacra, Libri Duo.

 Sulpicii Severi Chronicorum, Quae Vulgo Inscribuntur Historia Sacra, Libri Duo.

 Prologus.

 Liber Primus.

 Liber Secundus.

 Sulpicii Severi De Vita Beati Martini Liber Unus.

 Sulpicii Severi De Vita Beati Martini Liber Unus.

 Auctoris Ad Desiderium Epistola De Libro Vitae B. Martini.

 Incipit Liber.

 Sulpicii Severi Epistolae Tres.

 Sulpicii Severi Epistolae Tres.

 Epistola I. Ad Eusebium Presbyterum. Contra aemulos virtutum beati Martini.

 Epistola II. Ad Aurelium Diaconum. De obitu et apparitione beati Martini.

 Epistola III. Ad Bassulam Socrum Suam. Quomodo beatus Martinus ex hac vita ad immortalem transierit.

 Sulpicii Severi Dialogi.

 Sulpicii Severi Dialogi.

 Dialogus I.

 Dialogus II. Sed potius Dialogi I pars altera.

 Dialogus III. Qui tamen dicendus esset Secundus.

 Appendix Ad Sulpicii Severi Operum Editionem Veronensem, Qua Continentur Epistolae VII Antea Evulgatae.

 Appendix Ad Sulpicii Severi Operum Editionem Veronensem, Qua Continentur Epistolae VII Antea Evulgatae.

 Epistola Prima. Ad Claudiam Sororem Suam. De ultimo judicio.

 Epistola II. Ad Eamdem. De Virginitate.

 Epistola III. Ad Sanctum Paulinum Episcopum. Severus coquum mittit ad praeparandos monachorum cibos aptum.

 Epistola IV.

 Epistola V. Ad Salvium. Conqueritur rusticos exagitari, juraque et possessiones aliorum usurpari.

 Epistola VI.

 Epistola VII. Cirtensis Plebis Ad S. Augustinum, sub falso Sulpicii Severi nomine vulgata. Laudatur Augustinus ob sapientiam et mansuetudinem, queis u

 S. Augustini Epistola CXLIV. Augustinus Cirtensibus a factione Donatistarum conversis ad Ecclesiae catholicae societatem gratulatur admonens ut hoc di

 S. Augustini Epistola CXLIV. Augustinus Cirtensibus a factione Donatistarum conversis ad Ecclesiae catholicae societatem gratulatur admonens ut hoc di

 Anno Domini Ccccv. Secundinus Manichaeus, Epistola Ad Augustinum.

 Anno Domini Ccccv. Secundinus Manichaeus, Epistola Ad Augustinum.

 Anno Domini Ccccvii. Sanctus Chromatius, Episcopus Aquileiensis.

 Anno Domini Ccccvii. Sanctus Chromatius, Episcopus Aquileiensis.

 Praefatio Editoris.

 Praefatio Editoris.

 De S. Chromatio Veterum Testimonia Selecta.

 De S. Chromatio Veterum Testimonia Selecta.

 ((LXXXI)) Lectiones Propriae, pro secundo Nocturno, ad Officium Sancti Chromatii episcopi Aquileiensis: Ex Libello, Cui Titulus: Officia Propria Sanct

 ((LXXXI)) Lectiones Propriae, pro secundo Nocturno, ad Officium Sancti Chromatii episcopi Aquileiensis: Ex Libello, Cui Titulus: Officia Propria Sanct

 Die II Decembris. In Festo Sancti Chromatii episcopi Aquileiensis.

 Lectio V.

 Lectio VI.

 Anno Scriptorum Cum gratia et privilegio.

 Anno Scriptorum Cum gratia et privilegio.

 ((LXXXV)) De S. Chromatio Andreas Gallandius In Prolegomenis Bibliothecae Veterum Patrum Antiquorumque Scriptorum Ecclesiasticorum,

 ((LXXXV)) De S. Chromatio Andreas Gallandius In Prolegomenis Bibliothecae Veterum Patrum Antiquorumque Scriptorum Ecclesiasticorum,

 Sancti Chromatii Aquileiensis Episcopi Tractatus Singularis Seu Sermo, De Octo Beatitudinibus.

 Sancti Chromatii Aquileiensis Episcopi Tractatus Singularis Seu Sermo, De Octo Beatitudinibus.

 Sancti Chromatii Aquileiensis Episcopi Tractatus, Qui Supersunt, In Evangelium S. Matthaei.

 Sancti Chromatii Aquileiensis Episcopi Tractatus, Qui Supersunt, In Evangelium S. Matthaei.

 13 Tractatus I , In caput Evangelii S. Matthaei.

 Tractatus II . In caput Evangelii S. Matthaei.

 Tractatus III . In caput Evangelii S. Matthaei.

 Tractatus IV . In caput Evangelii S. Matthaei.

 Tractatus V . In caput V Evangelii S. Matthaei.

 43 Tractatus VI . In caput Evangelii S. Matthaei.

 Tractatus VII . In caput Evangelii S. Matthaei.

 Tractatus VIII . In caput Evangelii S. Matthaei.

 54 Tractatus IX . In caput Evangelii S. Matthaei.

 58 Tractatus X . In caput Evangelii S. Matthaei.

 Tractatus XII . In caput et Evangelii S. Matthaei.

 Tractatus XIII . In caput Evangelii S. Matthaei.

 Tractatus XIV . In caput Evangelii S. Matthaei.

 Tractatus XV . In caput Evangelii S. Matthaei.

 87 Tractatus XVI . In caput Evangelii S. Matthaei.

 Tractatus XVII. In caput Evangelii S. Matthaei.

 Dicta A Sancto Chromatio, Dum Presbyter esset Aquileiensis Ecclesiae, In Concilio Aquileiae habito, anno 381, sub sancto Valeriano episcopo Aquileiens

 Dicta A Sancto Chromatio, Dum Presbyter esset Aquileiensis Ecclesiae, In Concilio Aquileiae habito, anno 381, sub sancto Valeriano episcopo Aquileiens

 Appendix. Scripta Deperdita Sancti Chromatii. 97

 Appendix. Scripta Deperdita Sancti Chromatii. 97

 Scripta S. Chromatio Falso Attributa. 99

 Scripta S. Chromatio Falso Attributa. 99

 Monitum De Sequentibus Epistolis, Ex Bibliotheca Sancta Sixti Senensis libro pag. 138 tomi editionis Neapolitanae Fr. Pii-Thomae Milante

 Epistola I. Sub sanctorum Chromatii et Heliodori nomine, ad sanctum Hieronymum, de duobus apocryphis libris videlicet, cui accedit Pseudo-Hieronymi g

 Epistola II. Hieronymi, Chromatio Et Heliodoro Episcopis.

 Epistola III. Ejusdem Pseudo-Hieronymi Ad Eosdem. In alia epistola, versioni libri de Nativitate Mariae praemissa.

 Monitum De Sequentibus Epistolis, Ex Tractatione De Martyrologio Romano,

 Epistola IV. Itidem sub sanctorum Chromatii et Heliodori nomine, ad eumdem sanctum Hieronymum, de Natalitiis sanctorum, seu de opere Martyrologii coll

 Epistola V. Chromatii et Heliodori Episcoporum Ad Beatum Hieronymum, De opere Martyrologii colligendo.

 106 Epistola VI. Beati Hieronymi Ad Eosdem, Super eo ipso Responsio.

 Ex Historia Litteraria Aquileiensi Justi Fontanini Archiepiscopi Ancyrani, Romae edita, an. 1742

 Ex Historia Litteraria Aquileiensi Justi Fontanini Archiepiscopi Ancyrani, Romae edita, an. 1742

 109 Libri III Caput III.

 121 Libri III Caput IV.

 Ex Monumentis Ecclesiae Aquileiensis Commentario Illustratis a Fr. Bernardo Maria de Rubeis Ordinis Praedicatorum. Argentinae (seu Venetiis) 1740. 139

 Ex Monumentis Ecclesiae Aquileiensis Commentario Illustratis a Fr. Bernardo Maria de Rubeis Ordinis Praedicatorum. Argentinae (seu Venetiis) 1740. 139

 Caput X.

 145 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Ex Dissertationibus Variae Eruditionis Fr. Bernardi Mariae De Rubeis Ordinis Praedicatorum. Venetiis 1762.

 Ex Dissertationibus Variae Eruditionis Fr. Bernardi Mariae De Rubeis Ordinis Praedicatorum. Venetiis 1762.

 161 Capitis XVIII. Num. V Et VI.

 Anno Domini Ccccviii. Sanctus Victricius Episcopus Rhothomagensis

 Anno Domini Ccccviii. Sanctus Victricius Episcopus Rhothomagensis

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Praefatio Joannis Lebeuf Ad Subsequentem Librum De Laude Sanctorum.

 Praefatio Joannis Lebeuf Ad Subsequentem Librum De Laude Sanctorum.

 Sancti Victricii Rothomagensis Episcopi Liber De Laude Sanctorum. Ex ms. Codice S. Galli annorum plus mille.

 Sancti Victricii Rothomagensis Episcopi Liber De Laude Sanctorum. Ex ms. Codice S. Galli annorum plus mille.

 Anno Domini Ccccxvii. Pammachius Et Oceanus. Aliquot Epistolae.

 Anno Domini Ccccxvii. Pammachius Et Oceanus. Aliquot Epistolae.

 Anno Domini Ccccxvii. Innocentius I Papa.

 Anno Domini Ccccxvii. Innocentius I Papa.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Notitiae Biographicae. I.

 Notae Severini Binii.

 II. (Ex Coustant. Epist. Rom. Pont. tom. I.)

 III. (Ex Galland. Biblioth. Vet. Patr. tom. VIII.)

 S. Innocentii I Papae Epistolae Et Decreta.

 S. Innocentii I Papae Epistolae Et Decreta.

 Epistola I, Innocentii Papae I Ad Anysium Thessalonicensem Episcopum. Anysio Innocentius eam in Illyrici Ecclesias potestatem confirmat, quam Anastasi

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola II. E veteri exemplari Colbertino, not. 932.

 Innocentius Victricio episcopo Rotomagensi, salutem.

 Cap. I.

 Cap. II.

 Cap. III.

 Cap. IV.

 Cap. V.

 Cap. VI.

 Cap. VII.

 Cap. VIII.

 Cap. IX.

 Cap. X et XI.

 Cap. XII.

 Cap. XIII.

 Cap. XIV.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola III. De dissensione corruptaque disciplina Ecclesiarum Hispaniae.

 Innocentius universis episcopis in Toletana synodo constitutis, dilectissimis fratribus, in Domino salutem.

 Cap. I.

 Cap. II.

 Cap. III.

 Cap. IV.

 Cap. V.

 Cap. VI.

 Epistola Eadem.

 Innocentius universis episcopis in Toletana ( plures mss. Tolosana) synodo constitutis dilectissimis fratribus in Domino salutem.

 Epistola IV . Joannis Constantinopolitanae Urbis Episcopi Ad Innocentium Papam.

 Epistola V . Innocentii I Papae Ad Theophilum Alexandrinae Ecclesiae Episcopum. Se a Joannis communione discedere non posse, nisi legitimo judicio dam

 Epistola VI .

 Innocentius Exsuperio episcopo Tolosano salutem.

 Cap. I.

 Cap. II.

 Cap. III.

 Cap. IV.

 Cap. V.

 Cap. VI.

 Cap. VII.

 Epistola VII . Ad Clerum Et Populum Constantinopolitanum. Eos ex ipsorummel sententia consolatus Innocentius, iniquam alterius episcopi in locum Joann

 Epistola VIII. Seu Exemplum Sacrae Honorii Augusti Missae Ad Principem Orientis Arcadium. Dolet Honorius de iis, quae in die Paschae Constantinopoli p

 Epistola IX.

 Honorii Imperatoris Ad Arcadium Augustum.

 Epistola X. Innocentii I Papae Ad Aurelium Garthaginiensium Et Augustinum Hipponensium Episcopos, Salutatoria et plena charitate.

 Epistola XI. Joannis Chrysostomi Episcopi Ad Innocentium Papam. Illius erga se paternum affectum et summam in rebus afflictis vigilantiam laudat, et u

 Epistola XII . Innocentii Papae Ad Joannem Chrysostomum Constantinopolitanum Episcopum. Joannem ob oculos posita patientiae commendatione consolatur.

 Epistola XIII. Rufo Thessalonicensi Episcopo. Variarum ei committitur cura provinciarum, in quibus vicarius Innocentii et inter primates primus consti

 Epistola XIV. De ratione Paschali anni

 Innocentius Aurelio.

 Epistola XV. Innocentii Papae, Ad Julianam Nobilem Exhortatoria.

 Epistola XVI. De suscipiendis clericis, quos Bonosus, antequam damnaretur, ordinasse cognoscitur.

 Innocentius Marciano Episcopo Naissitano.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola XVII. Ex Dionysio Exiguo.

 Innocentius Rufo, Eusebio, Eustathio, Claudio, Maximiano, Eugenio, Gerontio, Joanni Polychronio, Sophronio, Flaviano, Hilario, Macedonio, Calicratio,

 Cap. I.

 Cap. II.

 Cap. III.

 Cap. IV.

 Cap. V.

 Cap. VI.

 Cap. VII.

 Epistola XVIII . De Bubalio et Tauriano damnatis a provincialibus episcopis, quorum sententiam sedes apostolica retractare curavit.

 Monitum In Epistolas Sequentes.

 Epistola XIX . Innocentii Papae I Ad Alexandrum Antiochenum Episcopum. De Pace. Quae Antiochiae propter pacem sunt gesta recolens, summa votorum potit

 Epistola XX Innocentii Papae I Ad Alexandrum Antiochiae Episcopum. De Pace. Innocentius legationem ab Alexandro Antiocheno episcopo ad se destinatam s

 Innocentius Alexandro Episcopo.

 Epistola XXI Innocentii Papae I Ad Acacium Beroeae Episcopum. Qua conditione Acacio Innocentius communionem concedat.

 Epistola XXII . De Attico Constantinopolitano Episcopo. Communionem ei non reddendam esse, nisi prius eam legatione solemni rogaverit, et quae Antioch

 Innocentius Maximiano Episcopo.

 Epistola XXIII. De pace Antiochenae ecclesiae impertita.

 Innocentius Bonifacio Presbytero.

 Epistola XXIV , Ad Alexandrum Episcopum Antiochenum.

 Innocentius Alexandro Episcopo.

 Cap. I.

 Cap. II.

 Epistola XXV . Ex Dionysio Exiguo.

 Innocentius Decentio episcopo Eugubino salutem.

 Cap. I.

 Cap. II.

 Cap. III.

 Cap. IV.

 Cap. V.

 Cap. VI.

 Cap. VII.

 Cap. VIII.

 Monitum In Epistolas Subsequentes.

 Epistola XXVI. Carthaginensis Concilii Ad Innocentium. Ut sententiae suae, qua Pelagii Coelestiique impietates damnarunt, apostolicae sedis accedat au

 Epistola XXVII. Milevitani Concilii Ad Innocentium Papam.

 Epistola XXVIII . Episcoporum Quinque Ad Innocentium Papam. Pelagii retegunt ac refutant haeresim, qua ad cupiditates domandas, tentationesque vincend

 Epistola XXIX. Innocentius episcopis Carthaginensis concilii rescribens eorum adversus Pelagianos haereticos doctrinam atque sententiam laudet et conf

 Innocentius Aurelio, Numidio, Rusticiano, Fidentiano, Evagrio, Antonio, Palatino, Adeodato, Vincentio, Publiano, Theasio, Tuto, Pannonio, Victori, Res

 Epistola XXX. Innocentii Papae Ad Concilium Milevitanum. Patres concilii Milevitani laudat, tum quod haereticos pertinaces segregandos, et correctos c

 Innocentius Silvano seni, Valentino, et caeteris qui in Milevitana synodo interfuerunt, dilectissimis fratribus in Domino salutem.

 Epistola XXXI. Rescribit Innocentius quinque episcopis, quid de eorum sententia, quid de Pelagii perfidia sentiret, se jam satis notum fecisse: haeret

 Innocentius , Aurelio, Alypio, Augustino, Evodio, Possidio episcopis salutem.

 Epistola XXXII. Aurelium Innocentius familiaritae resalutat.

 Innocentius Aurelio episcopo Carthaginensi.

 Monitum In Epistolas Tres Sequentes.

 Epistola XXXIII. Litteras Aurelio mittit Innocentius Hieronymo reddendas.

 Epistola XXXIV. Innocentius Hieronymum, ob ea quae passus est consolatur, et quid pro tempore faciendum duxerit, ac jam fecerit, declarat.

 Epistola XXXV. Joannem Hieronymum Hierosolymitanum prospicere debuisse, ne tot ac tantis malis, quibus afflictae sunt Paula et Eustochium, opprimerent

 Epistola XXXVI. Si maritus cujus uxor in captivitatem fuerat abducta, alteram acceperit, revertente prima, secunda mulier debet excludi.

 Innocentius Probo.

 Epistola XXXVII. 1. Si quis volens partem sibi corporis amputavit, clericus esse non potest nolens autem potest. Quod digami admitti ad clerum non po

 Innocentius Felici episcopo Nucerino.

 Cap. I.

 Cap. II.

 Cap. III.

 Cap. IV.

 Epistola XXXVIII. Ut ii, qui in presbyterio filios genuerunt, removeri ab officio debeant.

 Innocentius Maximo et Severo episcopis per Brittios.

 Epistola XXXIX. Quod post poenitentiam nullus ad clerum possit admitti.

 Innocentius Agapito, Macedonio et Mariano epicopis Apulis.

 Epistola XL. In paroeciam alienam invadere, aut quidquam in ea, inconsulto ipsius episcopo, agere non licere.

 Innocentius Florentino episcopo Tiburtinensi.

 Epistola XLI. Ut Laurentius haereticos Photini venena sectantes curet expelli.

 Epistola XLII. Seu Litterarum Pelagii Ad Papam Innocentium, Post Mortem Ejus, Sed Cum Eum Defunctum Nesciret, Scriptarum Fragmenta.

 Monitum In Fragmentum Sequens. (Spicileg. Maii, tom. III.)

 Epistola XLIII. Seu Fragmentum Epistolae Quam Ad Severianum Episcopum Scripsit Innocentius Unus Ex Primis Romae Episcopis.

 Appendix Ad Epistolas S. Innocentii I Papae. Notitia Epistolarum Non Exstantium, Quae Ad Innocentium Attinent. (D. Coust. Epist. Rom. Pontif. tom. I.)

 Appendix Ad Epistolas S. Innocentii I Papae. Notitia Epistolarum Non Exstantium, Quae Ad Innocentium Attinent. (D. Coust. Epist. Rom. Pontif. tom. I.)

 Decreta Ex Epistolis S. Innocentii I Excerpta. (Coll. Concil. Mansi tom. III.)

 Decreta Ex Epistolis S. Innocentii I Excerpta. (Coll. Concil. Mansi tom. III.)

 De Epistola Innocentii Papae I Ex Concilio Nicaeno.

 Dissertatio In sequentem Epitomen epistolae Innocentii.

 I. Ex Epistola Innocentii Ad Exsuperium.

 II. Ex Epistola Innocentii Ad Universos Episcopos In Tolosa.

 III. Innocentii Ad Victorium Episcopum.

 IV. Innocentii Ad Episcopum ( sic ).

 VI. Innocentii Ad Aurelium Episcopum.

 Observatio Phillippi Labbei S. J.

 Epistolae S. Innocentio I Attributae. (D. Constant. Append. ad tom. I.)

 Epistolae S. Innocentio I Attributae. (D. Constant. Append. ad tom. I.)

 Monitum In Quatuor Epistolas Subsequentes.

 Epistola I. Adversus Arcadium, Eudoxiam, Arsacium ac Theophilum sententia profertur.

 Inocentii Archiepiscopi Romani Ad Arcadium Imperatorem.

 Epistola II.

 Arcadii Imperatoris Ad Innocentium Papam.

 Epistola III. Arcadii Imperatoris Ad Innocentium Papam. Se insontem esse eorum quae in legatos ipsius aut in Joannem admissa sunt, eorum auctores a se

 Epistola IV.

 Innocentii Papae Ad Arcadium Imperatorem.

 Jac. Sirmondi Notae Posthumae.

 Jac. Sirmondi Notae Posthumae.

 In Epist. II, Ad Vitricium.

 In Epist. VI, Ad Exuperium.

 In Epist. III. Ad Synodum Tolosanam.

 Anno Domini CDXVII. Zosimus Papa.

 Anno Domini CDXVII. Zosimus Papa.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Notitiae Biographicae. I.

 Notae Severini Binii

 II. (Ex Collecl. Epist. Rom. Pont. Constantii tom. I.)

 Zosimi Papae Epistolae Et Decreta. (Ex Editione P. Constantii Epist. Rom. Pontif. tom. I.)

 Zosimi Papae Epistolae Et Decreta. (Ex Editione P. Constantii Epist. Rom. Pontif. tom. I.)

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola I. Ad Episcopos Galliae. De privilegiis ecclesiae Arelatensis.

 Cap. I.

 Cap. II.

 Cap. III.

 Monitum. In Duas Epistolas Subsequentes.

 Epistola II . De causa Coelestii. Quid instaurato Romae Coelestii judicio gestum sit. Eum, nisi intra duos menses veniant qui praesentem redarguant, e

 Zosimus Aurelio et universis episcopis per Africam constitutis dilectissimis fratribus in Domino salutem.

 Epistola III. Pelagium missis litteris ac libello fidei, rursumque Coelestium sese purgasse, neque accusatoribus eorum tam sublestae fidei viris facil

 Zosimus episcopus Aurelio et universis episcopis per Africam constitutis, dilectissimis fratribus in Domino salutem.

 Epistola IV. De Urso et Tuentio episcopis illicite ordinatis, ut nusquam in Ecclesiae communione suscipiantur.

 Zosimus Aurelio et universis episcopis per Africam constitutis, universis episcopis per Gallias et septem provincias constitutis, universis episcopis

 Epistola V . Ut metropolitanus Arelatensis in provincia Viennensi et in utraque Narbonensi ordinandorum episcoporum habeat potestatem

 Zosimus episcopis provinciae Viennensis et Narbonensis secundae, a pari.

 Epistola VI . Hilarium nullo niti jure ad ordinandos in prima Narbonensi episcopos, ac ne quid inde sibi usurpet.

 Zosimus Hilario episcopo Narbonensis primae provinciae.

 Epistola VII. Metropolitani dignitas a Proculo usurpata, Patroclo asseritur. Ipsius est cuivis de Galliae clero formatas dare. Ordinationes praecipite

 Zosimus Patroclo episcopo Arelatensi.

 Epistola VIII. Seu Libellus Paulini Diaconi Adversus Coelestium Zosimo Episcopo Datus. Quod Zosimus Coelestii haeresim condemnarit, ejusdemque adversu

 Epistola IX . I. Quod monachi vel laici nisi per gradus ecclesiasticos non debeant ad summum sacerdotium pervenire. Quod si quis interdicta despexerit

 Zosimus Hesychio episcopo Salonitano.

 Cap. I.

 Cap. II.

 Cap. III.

 Epistola X . Adversus Proculi ausus et illicitas ordinationes.

 Zosimus Patroclo episcopo Arelatensi.

 Epistola XI . Patroclo commissum esse, ut Proculi loco alium episcopum accipiant.

 Epistola XII . Zosimus auctoritate sedis suae pluribus explicata, certiores Afros facit, se non omnem, ut ipsis visum est, Coelestii verbis fidem comm

 Zosimus Aurelio ac caeteris, qui in concilio Carthaginensi adfuerunt, dilectissimis fratribus in Domino salutem.

 Epistola XIII. Seu Honorii Constitutio Ad Agricolam Praefectum. Ut septem provinciarum concilium singulis annis Arelate habeatur.

 Epistola XIV. Seu Commonitorium Zosimi Papae Presbyteris Et Diaconibus Suis Ravennae Constitutis. De presbyteris quibusdam rebellibus, et iis qui se e

 Epistola XV. Seu Commonitorium Zosimi Papae Ad Legatos Suos.

 Epistola XVI. De spretis judiciorum regulis, adeo ut sacerdotes praesentibus laicis judicentur, et accusato imponatur necessitas adversarium suum quae

 Zosimus episcopis per Byzacium constitutis dilectissimis fratribus in Domino salutem.

 Appendix Ad Opera S. Zosimi Papae. Notitia Scriptorum Non Exstantium, Quae Ad Zosimum Papam Attinent. (D. Coustant. Epist. Rom. Pont. tom. I.)

 Appendix Ad Opera S. Zosimi Papae. Notitia Scriptorum Non Exstantium, Quae Ad Zosimum Papam Attinent. (D. Coustant. Epist. Rom. Pont. tom. I.)

 I.

 II.

 III.

 IV.

 VI.

 VII.

 Fragmentum I Tractoriae Zosimi.

 Fragmentum II.

 Fragmentum III.

 IX.

 XI.

 XII.

 XIII.

 XIV.

 XV.

 XVI.

 Decreta Ex Epistolis S. Zosimi Excerpta. (Ex Coll. Concil. Mansi tom. IV.)

 Decreta Ex Epistolis S. Zosimi Excerpta. (Ex Coll. Concil. Mansi tom. IV.)

 Ex Epistola Ad Hesychium Episcopum. (Mansi tom. IV.)

 I.

 II.

 III.

 IV.

 VI.

 Epistola S. Zosimo Papae Attributa. (D. Coust. Append. ad tom. I Epist. Rom. Pontif.)

 Epistola S. Zosimo Papae Attributa. (D. Coust. Append. ad tom. I Epist. Rom. Pontif.)

 Censura Epistolae.

 Ad Simplicium Viennensem Episcopum Ut viciniores intra provinciam civitates, donec res plenius excutiatur, sibi vindicet. Lazarum damnatum esse.

 Zosimus episcopus Simplicio Viennensi archiepiscopo salutem.

 Anno Domini Ccccxviii. Paulinus Mediolanensis.

 Anno Domini Ccccxviii. Paulinus Mediolanensis.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Paulini Diaconi Opuscula.

 I. Vita Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi A Paulino Ejus Notario Ad B. Augustinum Conscripta.

 I. Vita Sancti Ambrosii Mediolanensis Episcopi A Paulino Ejus Notario Ad B. Augustinum Conscripta.

 II. Libellus Adversus Coelestium, Zosimo Papae Oblatus.

 II. Libellus Adversus Coelestium, Zosimo Papae Oblatus.

 III. De Benedictionibus Patriarcharum Libellus.

 III. De Benedictionibus Patriarcharum Libellus.

 Praefatio.

 Caput Primum. Benedictio Ruben.

 Caput II. Benedictio Simeon et Levi.

 Caput III. Benedictio Judae.

 Caput IV. Benedictio Zabulon.

 Caput V. Benedictio Issachar.

 Caput VI. Benedictio Dan.

 Caput VII. Benedictio Gad.

 Caput VIII. Benedictio Aser.

 Caput IX. Benedictio Nephthali.

 Caput X. Benedictio Joseph.

 Caput XI. Benedictio Benjamin.

 Anno Domini Ccccxviii. Severus Majoricensis. Nullam in variis Patrum Bibliothecis de hoc Severo mentionem expiscari licuit neque aliud de Vita ejus m

 Anno Domini Ccccxviii. Severus Majoricensis. Nullam in variis Patrum Bibliothecis de hoc Severo mentionem expiscari licuit neque aliud de Vita ejus m

 Anno Domini Ccccxix. S. Bonifacius I, Papa.

 Anno Domini Ccccxix. S. Bonifacius I, Papa.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 S. Bonifacii I, Papae, Epistolae Et Decreta.

 S. Bonifacii I, Papae, Epistolae Et Decreta.

 Monitum In Tres Subsequentes Epistolas

 Epistola I Romanorum Presbyterorum Ad Honorium Imperatorem, Seu Exemplum Precum Presbyterorum Pro Bonifacio. Bonifacii legitimam, Eulalii vero illegit

 Epistola II . Ab Omni Concilio Africano Ad Bonifacium Urbis Romae Episcopum, De clericorum causis et de appellationibus episcoporum, id, quod Zosimi c

 Epistola III . De Maximo Valentinae civitatis episcopo diversis criminibus accusato, ut in synodo provinciae illius causa discutiatur.

 Monitum In Duas Epistolas Subsequentes.

 Epistola IV. Ut Corinthii Perigenem quem expetunt episcopum accipiant.

 Epistola V . Rufi in implendo vicarii apostolicae sedis officio vigilantia laudatur. Idem explicatur officium. Memorat Bonifacius plures episcopos, su

 Epistola VI Augustini Hipponensis Episcopi Ad Bonifacium Papam.

 Epistola VII , Seu supplicatio ut constituatur a principe, quatenus in urbe Roma per ambitum numquam pontifex ordinetur.

 Epistola VIII . Seu Rescriptum Honorii Augusti Ad Bonifacium Papam. In quo statuit Imperator, ut si denuo Romae duo episcopi ordinati fuerint, ambo de

 Epistola IX . Qua ecclesiae Constantinop. jura in Illyricum propagantur.

 Epistola X . Seu Exemplar Epistolae Piissimi Imperatoris Honorii Ad Theodosium Augustum. Ut superiorem constitutionem abroget.

 Epistola XI. Seu Rescriptum Theodosii Augusti Ad Honorium Augustum. Se praecepisse ut remotis quae sibi subrepta fuerant, illaesa servarentur Romani a

 Epistola XII . Bonifacii I, Papae, Ad Hilarium Narbonensem Episcopum. Ut in unaquaque provincia nemo, contempto metropolitano, episcopus ordinetur.

 Epistola XIII . Rufum de concessa sibi vicarii B. Petri dignitate ac munere Bonifacius admonet, communicatque cum eo, et quid circa varia, quae illis

 Epistola XIV . Concessa Rufo potestas, quam nonnulli contemnebant, asserta primum apostolicae sedis auctoritate, confirmatur.

 Epistola XV.

 Appendix Ad Epistolas S. Bonifacii I Papae. Notitia Scriptorum Non Exstantium Quae Ad Bonifacium I Papam Attinent.

 Appendix Ad Epistolas S. Bonifacii I Papae. Notitia Scriptorum Non Exstantium Quae Ad Bonifacium I Papam Attinent.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 V.

 VI.

 VII.

 VIII.

 IX.

 XI.

 Decreta Ex Epistolis S. Bonifacii I Papae. Sunt autem desumpta ex decretis Gratiani, et ex vetustis codicibus aliis.

 Decreta Ex Epistolis S. Bonifacii I Papae. Sunt autem desumpta ex decretis Gratiani, et ex vetustis codicibus aliis.

 I. Ante annos triginta presbyter non ordinetur.

 II. Primati deferuntur negotia quae metropolitanus explicare non valet.

 III. Quidquid Domino consecratur, ad jus pertinet sacerdotis.

 IV.

 V. De episcopis qui fratribus nocere desiderant.

 VI. Si episcopus expulsus ausus fuerit ingredi civitatem.

 VII. Ad Eleutherium comitem.

 Epistolae S. Bonifacio I Attributae, Et Numquam Ante Mansi Editae.

 Epistolae S. Bonifacio I Attributae, Et Numquam Ante Mansi Editae.

 Epistola I. Ad Justum Dorobernensem Episcopum, Cui pallium transmittit.

 Epistola II. Ad Episcopum Et Presbyteros Vicarios A Papa Zosimo Ad Africanam Synodum Directos.

 Joannis Dominici Mansi In superiorem Epistolam Adnotatio.

 Anno Domini Ccccxx. Sanctus Gaudentius, Brixiae Episcopus.

 Anno Domini Ccccxx. Sanctus Gaudentius, Brixiae Episcopus.

 Prolegomena. (Biblioth. Schoenn. tom. I.)

 Prolegomena. (Biblioth. Schoenn. tom. I.)

 Saeculo XVI.

 Saeculo XVII.

 Saeculo XVIII.

 Praefatio P. Galeardi In Editione Operum S. Gaudentii.

 Praefatio P. Galeardi In Editione Operum S. Gaudentii.

 Testimonia De Gaudentio.

 Testimonia De Gaudentio.

 Sancti Gaudentii Brixiae Episcopi Tractatus Vel Sermones Qui Exstant.

 Sancti Gaudentii Brixiae Episcopi Tractatus Vel Sermones Qui Exstant.

 Praefatio. Servo Christi Benivolo Gaudentius .

 Incipiunt Tractatus Vel Sermones.

 Sermo I. De Exodi Lectione Primus. Nocte vigiliarum de Paschae observatione.

 Sermo II. De Exodi Lectione Secundus. Egressis a fonte neophtyis. De ratione Sacramentorum quae catechumenos audire non congruit, licet eadem scripta

 Sermo III. De Exodi Lectione Terti Prima dominica Paschae.

 Sermo IV. De Exodi Lectione Quartus.

 Sermo V. De Exodi Lectione Quintus.

 Sermo VI, De Exodi Lectione Sextus

 Sermo VII, De Exodi Lectione Septimus.

 Sermo VIII, De Evangelii Lectione Primus.

 Sermo IX, De Evangelii Lectione Secundus.

 Sermo X. In Exodi Lectione Octavus.

 Sermo XI. De Diversis Capitulis Primus. De Paralytico.

 Sermo XII. De Diversis Capitulis Secundus. De eo quod ait Dominus Jesus: Nunc judicium est hujus mundi.

 Sermo XIII. De Diversis Capitulis Tertius. Die natali Domini. Contra avaritiam Judae et pro pauperibus.

 Sermo XIV. De Diversis Capitulis Quartus. De promissione adventus Paracleti.

 Sermo XV. De Diversis Capitulis Quintus. Die natali Machabaeorum . De his beatis Martyribus.

 Sermo XVII. De Diversis Capitulis Septimus. Die dedicationis basilicae

 Sermo XVIII. De Diversis Capitulis Octavus. Seu responsio S. Episcopi ad Serminium de villico iniquitatis.

 Sermo XIX. De Diversis Capitulis Nonus. Seu responsio ejusdem S. Episcopi ad Paulum diaconum, De eo quod Dominus Jesus Apostolis: Quia Pater major me

 Sermo XX. De Diversis Capitulis Decimus. De Petro et Paulo.

 Sermo XXI. De Diversis Capitulis Undecimus. Seu Oratio B. Gaudentii episcopi de vita et obitu B. Philastrii episcopi praedecessoris sui.

 Admonitio In Sequentem Rhythmum.

 Admonitio In Sequentem Rhythmum.

 Ad Laudem Beati Filastrii Episcopi Carmen Saphicum Pentametrum.

 Ad Laudem Beati Filastrii Episcopi Carmen Saphicum Pentametrum.

 Anno Domini Ccccxx. Sanctus Aurelius Episcopus Carthaginensis.

 Anno Domini Ccccxx. Sanctus Aurelius Episcopus Carthaginensis.

 Prolegomena. (Biblioth. Vet. Patr. Galland. tom. VIII.)

 Prolegomena. (Biblioth. Vet. Patr. Galland. tom. VIII.)

 Sancti Aurelii Carthaginensis Episcopi Epistola Ad Omnes Episcopos Per Byzacenam Et Arzugytanam Provinciam Constitutos. (Indidem pag. 129)

 Sancti Aurelii Carthaginensis Episcopi Epistola Ad Omnes Episcopos Per Byzacenam Et Arzugytanam Provinciam Constitutos. (Indidem pag. 129)

 Synodica Aurelii Carthaginensis Episcopi. Ex libello synodico, apud Labb. Concil. tom. II, col. 1184.

 Synodica Aurelii Carthaginensis Episcopi. Ex libello synodico, apud Labb. Concil. tom. II, col. 1184.

 Appendix.

 Appendix.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola Aurelii Damaso Papae.

 Epistola Aurelii Damaso Papae.

 Anno Domini Ccccxx. Bachiarius Monachus.

 Anno Domini Ccccxx. Bachiarius Monachus.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Bachiarii Fides.

 Bachiarii Fides.

 Bachiarii Ad Januarium Liber De Reparatione Lapsi

 Bachiarii Ad Januarium Liber De Reparatione Lapsi

 Anno Domini Ccccxx. Zacchaeus Christianus Et Evagrius Monachus.

 Anno Domini Ccccxx. Zacchaeus Christianus Et Evagrius Monachus.

 Prolegomena .

 Prolegomena .

 Consultationum Zacchaei Christiani Et Apollonii Philosophi Libri Tres.

 Consultationum Zacchaei Christiani Et Apollonii Philosophi Libri Tres.

 Liber Primus.

 Praefatio.

 Caput I. Si Christus Deus et homo esse possit.

 Caput II. Quomodo idem Christus sit Dei Filius.

 Caput III. Ne sine causa sit haec colluctatio.

 Caput IV. Si de Christo aliquid poetae dicant.

 Caput V. Non solum de dictis poeticis, sed de praesentibus miraculis.

 Caput VI. Ut quid ad rationem dandam de daemoniis dicatur.

 Caput VII. Quae necessitas Deo fuit descendendi ad terras.

 Caput VIII. Quare incorruptibilem hominem Deus suscepit.

 Caput IX. Quare Deus ex femina nascatur.

 Caput X Quomodo fragilitatem humanam evasit ex Virgine natus.

 Caput XI. Quomodo per aetates diversas Deus creverit.

 Caput XII. De virtutibus Christi.

 Caput XIII. Si Christus alios suscitavit, quomodo morte non caruit.

 Caput XIV. Qui sit diabolus, vel quod peccatum hominis.

 Caput XV. Si Deus impassibilis est, quare irascitur et vindicat.

 Caput XVI. Quomodo post diluvium homines sint creati.

 Caput XVII. Unde origo Judaeorum.

 Caput XVIII. Quare post egressionem Aegypti in eremo ducti sunt, vel cur Lex data sit.

 Caput XIX. Si Lex plus attulit hominibus quam natura.

 Caput XX. Quare salus hominum tam tarde advenerit.

 Caput XXI. Si praefinita consummatio sit, an ordo exhibeat finem.

 Caput XXII. Si corpora reformentur in resurrectionem.

 Caput XXIII. De neglectis et a bestiis devoratis.

 Caput XXIV. Quomodo moles coeli aut facta sit aut fine praetereat.

 Caput XXV. Si mundus reparetur in melius.

 Caput XXVI. Cur frustra adorentur idola, si in templis donant responsa.

 Caput XXVII. Si Deus solus debetur honorari, quare et homines honorantur, et imagines sculpuntur in vasis Dei.

 Caput XXVIII. Quare Christiani fatum non credunt.

 Caput XXIX. Quare Christiani fatum non credunt.

 Caput XXX. Si diabolus in occultis nocet, quomodo potest in cursibus lunae vel siderum cum sint in praesenti nocere.

 Caput XXXI. Qui sint daemones, et a quo diabolus.

 Caput XXXII. Cur praescius futurorum Deus fecerit diabolum, qui futurus esset hominibus inimicus.

 Caput XXXIII. Si peccavit diabolus cum sociis, quare non statim interfectus est.

 Caput XXXIV. Quare Deus non angelum misit, qui aut hominem restitueret aut diabolum perderet.

 Caput XXXV. Cur iniqui florent et recti premuntur.

 Caput XXXVI. Si justus est Deus, quare infantes, malorum nescii, diversis malis afficiuntur.

 Caput XXXVII. Quae sit plenitudo legis, confessio credulitatis ad Deum.

 Caput XXXVIII.

 Liber Secundus.

 Praefatio.

 Caput I. Si sit tertia in religionis honore persona.

 Caput II. Si Spiritus sanctus Deus sit.

 Caput III. Si Scripturis sanctis possit firmari haec elocutio.

 Caput IV. Quid Judaeis respondendum sit.

 Caput V. Si et in aliis seducantur Judaei, praeter id quod Dei Filium non credunt.

 Caput VI. Si Dominicae passionis sacramenta prophetarum oraculis sunt praedicta.

 Caput VII. Cur antiquae legis portio sit recisa, vel quae volumina observantiam justitiae tradiderint

 Caput VIII. Quae sit Judaeis in circumcisione justitia.

 Caput IX. Cur patriarchis licuit habere in conjugio plures.

 Caput X. Quae gentium offensae cur Judaeis, quibus prius Lex data est, abjectis, gentes quotidie amplectitur Deus, edocet.

 Caput XI. Quae haereticorum genera vel errores.

 Caput XII. Contra Manichaeos, qui duos dicunt esse Dei filios.

 Caput XIII. Contra Marcionitas et Photinianos, quorum unus Dei Filium fuisse corporalem refutat, alius pro tempore fuisse corporeum, perpetuum esse no

 Caput XIV. Contra Sabellianos, qui Spiritum sanctum negant Deum, credendum donum potius quam donatorem.

 Caput XV. Contra Patripassianos, qui Patrem passum esse existimant.

 Caput XVI. Contra Arianos, qui Filium et Sanctum Spiritum esse minores Patre dicunt.

 Caput XVII. Contra Novatianos, qui unitatem dissentiunt, et semel lapsum restaurari posse non credunt.

 Caput XVIII. Quae Novatianis respondenda sint.

 Caput XIX. Quae sit mysteriorum divinorum integra plenitudo.

 Caput XX. Confessio ad Deum.

 Liber Tertius.

 Praefatio.

 Caput I. Quae opportuna vivendi forma.

 Caput II. Quae sit sublimioris vitae regula conservanda.

 Caput III. Quae instituta monachorum vel quare a multis odio habeantur.

 Caput IV. Si fideles monachi a Dei praecepto haec gerant.

 Caput V. Ex quibus Scripturis continentia vel virginitas praedicentur vel si praeceptum est ut conjugia pro Dei amore separentur.

 Caput VI. Quae consuetudo psallendi orandique sit, vel unde monachis haec praecepta venerunt.

 Caput VII. Si Antichristus veniet, aut quo mundus fine claudatur.

 Caput VIII. Quando veniet, vel quae longinquitas regni ejus.

 Caput IX. Quibus Scripturis sit resurrectio repromissa.

 Caput X. Oratio ad Deum

 Altercatio Inter Theophilum Christianum Et Simonem Judaeum, Evagrio Auctore. (Ex. ms. codice Vindocinensi, Biblioth. Galland. tom. IX.)

 Altercatio Inter Theophilum Christianum Et Simonem Judaeum, Evagrio Auctore. (Ex. ms. codice Vindocinensi, Biblioth. Galland. tom. IX.)

 Evagrii Monachi Sententiae. (Cod. Regular. Luc. Holsten. tom. VI.)

 Evagrii Monachi Sententiae. (Cod. Regular. Luc. Holsten. tom. VI.)

 I. Ad Eos Qui In Coenobiis Et Xenodochiis Habitant Fratres.

 II. Ad Virgines.

 Index Rerum Quae Continentur In Operibus S. Chromatii, Simul Ac In Prolegomenis Et Commentariis Ad Haec Opera Pertinentibus, a col. hujus tomi 247 usq

 Index Rerum Quae Continentur In Operibus S. Chromatii, Simul Ac In Prolegomenis Et Commentariis Ad Haec Opera Pertinentibus, a col. hujus tomi 247 usq

 Index Rerum Et Verborum Quae In Operibus S. Gaudentii Continentur, A col. hujus tomi 791 usque ad 1006.

 Index Rerum Et Verborum Quae In Operibus S. Gaudentii Continentur, A col. hujus tomi 791 usque ad 1006.

 Ordo Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Ordo Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 S. Phoebadius

 S. Anastasius I Papa.

 Faustus Manichaeus.

 Sulpicius Severus.

 Secundinus Manichaeus.

 S. Chromatius.

 Appendix Ad S. Chromatium.

 S. Victricius Rothomagensis.

 Pammachius Et Oceanus

 S. Innocentius I Papa.

 S. Zosimus Papa.

 Paulinus Mediolanensis.

 Severus Majoricensis.

 S. Bonifacius I Papa.

 S. Gaudentius.

 S. Aurelius Carthaginensis.

 Bachiarius Monachus.

 Zacchaeus Christianus Et Evagrius Monachus.

Appendix Ad Epistolas S. Innocentii I Papae. Notitia Epistolarum Non Exstantium, Quae Ad Innocentium Attinent.
(D. Coust. Epist. Rom. Pontif. tom. I.)

0611D 1. Anno 404, mense Aprili. Litterae Theophili adversus Joannem Chrys.—Theophilus Alexandrinus episcopus epistola ad Innocentium scripta, et per Alexandrinum lectorem delata, Joannem a se depositum referebat. Quam epistolam, inquit Palladius, Dial. c. 1, pag. 9, cum legisset «beatus papa Innocentius, parum abfuit, quin temeritatem Theophili atque superbiam condemnaret, quod et solus scripsisset, nec claram ejus rei notitiam misisset, nec cur aut quibuscum Joannem deposuerat indicasset.» Haec epistola prima ex iis fuit, quas Innocentius de Joannis causa, postquam ille ab episcopatu dejectus 0612D est, accepit. Quapropter statim a Joannis depositione, post tumultum magno sabbato in Ecclesia Constantinop. excitatum, hoc est mense Aprili anni 404, scripta jure existimetur. Ad hanc epistolam, aut ad alteram, de qua num. 4 dicturi sumus, referendum videtur, quod Palladius pag. 151 de Theophilo scribit: «Is in sua ad Innocentium papam epistola, vituperans beatum Joannem, Epiphanium nominat sanctissimum, quem inquit, antea probris affecerat ut haereticum aut schismaticum.»

2. Eodem tempore. Epistolae tres in gratiam Joannis. —Triduo postquam proximae Theophili litterae 0613A Innocentio redditae sunt, inquit Palladius, pag. 9 et 10, «quatuor episcopi e partibus Joannis viri religiosi, Pansophius Pisidiae, Pappus Syriae, Demetrius Galatiae secundae, Eugenius Phrygiae tres epistolas (Innocentio) tradiderunt, unam Joannis episcopi, alteram 40 episcoporum de communione Joannis, tertiam cleri Joannis, omnes inter se consentientes, et indisciplinatorum quorumdam tumultum significantes.» E tribus illis epistolis sola Joannis, id est superior quarta, ad nos pervenit. Si autem tres inter se consentiebant, ex eo quod in epistola Joannis etiamnum legimus, non latet omnino quid in aliis duabus efferebatur.

3. Anno 404, circa Junium. Innocentii communicatoriae litterae ad utramque partem.—Tunc Innocentius 0613B paci prospiciendum ratus, donec ejus firmandae tempus affulgeret, duas scripsit epistolas, unam Theophilo eique adhaerentibus, et alteram Joanni ac sociis quibus quidem litteris utrique parti communionem suam impertiebat. De illis Palladius, cap. 3, pag. 22 et 23, hoc tantum memoriae commendavit: «Ad haec beatus Innocentius utrique parti pares litteras communionis misit, improbans judicium quod a Theophilo factum videbatur, dicens debere aliam cogi synodum irreprehensibilem Occidentalium et Orientalium; primum quidem secedentibus ab illo consessu amicis, deinde et inimicis; a neutris enim ut plurimum rectum proficisci judicium.» Quae autem ad partes Joannis scripta erat, a Demetrio Pisinuntis in Galatia secunda metropolitano episcopo, qui novissime 0613C cum Pansophio, Pappo et Eugenio Romam venerat, perlata est. Eugenium vero hac occasione Orientem percurrisse, atque istis Innocentii papae litteris ostensis Romanorum cum Joanne episcopo communionem probasse Palladius, pag. 27, tradit. Hae litterae ab Innocentio brevi intervallo postquam superiores seu Theophili, seu Joannis ejusque partium accepit, transmissae sunt.

4. Circa idem tempus litterae Theophili contra Joannem.—Exinde Innocentio redditae sunt iteratae Theophili Alexandrini episcopi litterae, de quibus Palladius haec habet: Paucis post diebus, quam Innocentius proxime dictas epistolas scripsisset, «advenit quidam Theophili presbyter Petrus cum Martyrio ecclesiae Cp. diacono, qui reddiderunt Theophili 0613D litteras cum quibusdam gestis, in quibus Joannes a triginta sex episcopis, quorum viginti novem Aegyptii, et aliarum regionum septem erant, condemnatus videbatur.» His autem actis perlectis, eodem Palladio teste, «nullas graves esse accusationes, neque Joannem adfuisse, neque coram reprehensum esse» Innocentius comperit. Litteris illis quid rescripserit is papa, in ejus epistola 5 legere est.

5. Anno 404, mense Junio. Litterae pro Joanne.— Vix dimiserat Innocentius Petrum et Martyrium, qui proximam Theophili epistolam attulerant, cum viginti quinque episcoporum ac paulo amplius, qui de Joannis synodo erant, litteras accepit. Quippe, inquit Palladius, pag. 24, «modico post tempore advenit 0614A presbyter Constantinopolitanae Ecclesiae Theotecuus nomine, reddens epistolas synodi Joannis viginti quinque episcoporum aut paulo plus, quibus docebant et Joannem militari manu urbe expulsum, et Cucusum in exsilium esse missum, atque succensam esse ecclesiam.» Porro hoc incendium anno 404, Junii 20 die, contigisse memoratur. Ex quo sequitur, ut eodem mense exeunte litterae illae conscriptae fuerint. In Codice Theod. lib. XVI, tit. 2, lex 37 exstat, mensis Augusti 29 die data, qua cum plurimi Joannis clerici hujus incendii causa custodiae traditi fuissent, atque inquisitione facta nullus inventus esset reus, illos Arcadius relaxari jussit.

6. Eodem tempore, Joannis adversarii scribunt.— Paulo post Acacii, Pauli, Antiochi, Severiani ac 0614B paucorum aliorum litteras (Pallad. pag. 25) , «in quibus calumniabantur Joannem, quasi ecclesiam incendisset, ad Innocentium» pertulit homuncio Paternus nomine, omni contumelia dignus, nec ad eas Innocentius respondere dignatus est.

7. Eodem tempore, Afri Innocentio legatos suos commendant.—Ad idem tempus attinent Carthaginensis concilii, anno 404, VI kalendas Julias, habiti ad Innocentium papam litterae, Cod. can. eccl. Afric. sub finem cap. 93 memoratae. Ubi enim hoc concilium legationem decrevit ad imperatores mittendam, qua leges ad reprimendam Donatistarum petulantiam rogarentur, statim addit: «Litterae etiam ad episcopum Romanae Ecclesiae pro legatorum commendatione mittendae.» Tum legati destinati 0614C Theasius et Evodius, iisque datae quatuor epistolae, quas Possidius in catalogo epistolarum Augustini sic continua serie recenset: «Innocentio episcopo, imperatoribus, Stilichoni, praefectis Italiae.» Unde litteras illas ab Augustino conscriptas esse colligitur.

8. Circa mensem Augustum rescribit Innocentius episcopis synodi Joannis.—Innocentius Theotecno, qui episcoporum synodi Joannis epistolas ipsi attulerat, litteras ad Joannem ac caeteros communionis ejus socios reddidit, quibus «eos cum lacrymis bono animo esse hortabatur: siquidem opem illis ferre, quia potentes ad malum obstarent, non posset.» Sic porro loquebatur Innocentius, quia manifesta Honorii et Arcadii dissidia impedimento erant, quominus 0614D concilium, in quo malis Ecclesiae remedium quaerendum erat, convocaretur. Theotecnus autem episcoporum synodi Joannis epistolas ad Innocentium perlaturus, post 24 mensis Junii diem Constantinopoli Romam profectus fuerat: adeoque nec quod illis rescripsit Innocentius, citius mense Augusto subsequente tradi eidem potuit.

9. Anno 404, circa Novemb., Porphyrii ad Innocentium litterae.—Cum in Armenia exsularet Joannes Chrysostomus, accidit ut Flavianus Antiochensis episcopus moreretur (Pallad. pag. 144) . Tum Porphyrius in ejus locum ab Acacio, Severiano et Antiocho ordinatus, de ordinatione sua Innocentium statim certiorem fecit. Verum, Palladio teste, pag. 0615A 141, Innocentii responso dignus habitus non fuit. Quam perversi fuerint illius mores, fuse idem Palladius, pag. 142 et seq. exponit. Ex Arcadii autem constitutione, quae Codici Theod. lib. XVI, tit. 4, leg. 6, inserta est, Porphyrium anno 404, ante 18 mensis Novembris diem ordinatum fuisse constat.

10. Anno 405, Innocentius ad Afros rescribit, ejusque litterae in concilio recitantur.—In concilio Carthaginensi, quod anno 405, X kalendas Septembris, celebratum est, recitatae sunt Innocentii litterae, quibus cavebatur ne ad transmarina episcopi facile pergerent (Cod. can. eccl. Afr., c. 94) . Hae Roma in Africam relatae creduntur per Theasium atque Evodium, qui mense Junio anni 404 ad imperatorem cum litteris ad Innocentium legati fuerant. Ubi vero 0615B recitatae sunt praedicatae Innocentii litterae, «hoc ipsum,» quod in illis praescribebatur, «episcoporum sententiis confirmatum fuit.» Jam antea in Sardicensi concilio, can. 8, maxime propter Afros decretum fuerat, «ne episcopi ad comitatum accedant, nisi forte ii qui religiosissimi imperatoris litteris invitati fuerint vel vocati,» cum videlicet expostulasset Gratus Carthaginensis episcopus, quod ea de re sua ipsius consilia spernerentur. Ne tamen hinc communes ecclesiarum utilitates negligi contingeret, addidit eadem synodus, can. 9, ut si episcopi preces pro viduis aut pupillis aliisve iniqua vi oppressis offerendas haberent, non perferrent ipsi per se, sed «per diaconos suos eas destinarent.» Quocirca praedictum concilium, in quo recitatae sunt Innocentii 0615C litterae, «ut propter gratiarum actionem et exclusionem Donatistarum duo clerici ecclesiae Carthaginensis (non duo episcopi) ad comitatum mittantur,» constituit.

11. Circa initium ann. 405, Exsuperii epistola.—Ad anni 405 initia pertinere videtur Exsuperii Tolosani episcopi epistola varias complectens quaestiones, quibus Innocentius per epistolam 6 satisfacit.

12. Quindecim episcoporum ad Innocentium litterae.—Circa idem tempus accepit Innocentius episcoporum quindecim e synodo Joannis litteras, quas Palladius, pag. 26, memorat his verbis: «Post Cyriacum advenit Eulysius episcopus Apameae Bithyniae, reddens litteras quindecim episcoporum e synodo Joannis, in quibus et priorem et praesentem 0615D totius Constantinopolis direptionem describebant.» Quibus verbis proxime praemittit Palladius, Eulysium Synnadorum episcopum, nullas quidem ferentem epistolas, sed ad ea quae gerebantur enarranda idoneum, Romam confugisse, commotum videlicet iniquitate imperialis praecepti, quo edicebatur: «Si quis non communicet Theophilo, Arsacio et Porphyrio, ille quidem episcopatu arceatur, ac simul amittat quam visus fuerit habere substantiam pecuniarum.» Unde tempus expiscari licet, quo litterae illae Innocentio redditae sunt. Vel enim ibi indicatur Arcadii praeceptum «de his, qui ab Arsacii, Theophili, Porphyrii reverentissimorum sacrae legis antistitum communione dissentiunt, ab Ecclesia procul dubio 0616A repellendis» (Cod. Th. lib. XVI, tit. 4, leg. 6) , vel aliquod posterius, in quo priori poenae adjecta sit mulcta pecuniae. Atqui Arcadii constitutio ad rectores provinciarum data legitur XIV kalendas Decembris Cp. Honorio et Aristenaeto coss., hoc est anno 404, mensis Novembris 18 die. Ex quo praedictas quindecim episcoporum litteras Innocentio ante initium anni 405 reddi nequivisse conficitur, tametsi eas existimare liceat circa exitum anni 404 conscriptas.

13. Anysii Thessalonic. episcopi ad Innocentium epistola.—Idem Eulysius simul ad Innocentium attulit epistolam «Anysii optimi senis,» ut loquitur Palladius, pag. 27, «qui Romanae Ecclesiae (in causa Joannis) judicio stare se scribebat.»

14. Edictum contra clericos qui cum Joanne communicabant.—Elapso 0616B mense post adventum Cyriaci Synnadorum episcopi, Romam item accessit Palladius Helenopolis episcopus, Lausiacae scriptor, exemplum ferens edicti, quod Palladius alter in Vita Chrysostomi, pag. 27, sic exprimit: «Quicumque occultaverit omnino episcopum aut clericum qui communicet cum Joanne, domus ejus publicetur.» Quibus verbis eum notare ac summatim perstringere illud arbitramur, quod Arcadius, anno 404, Augusti 29 die sanxit in hunc modum: «Nec proscriptionis periculo domus careant, quas episcopos vel clericos peregrinos post publicationem edictorum et nostrae serenitatis affatus probabitur suscepisse: pari forma servanda, si quae domus cives clericos nova ac tumultuosa conventicula extra ecclesiam celebrantes 0616C susceperint» (Cod. Th. lib, XVI, tit. 2, leg. 37) .

15. Cleri Cp. ad Innocentium litterae.—Post Palladii in Urbem ingressum, eodem devenere «Germanus presbyter et Cassianus viri religiosi litteras totius cleri Joannis (Innocentio) reddentes (Pallad. pag. 27) , quibus scribunt suam ipsorum Ecclesiam vim atque tyrannidem perpessam esse, episcopo suo militari manu ejecto, inque exsilium acto per factionem Acacii Beroeae episcopi, Theophili Alexandrini, Antiochi Ptolemaidis, et Severiani Gabalorum.» Ab istarum litterarum exordio pii illi clerici plura proferebant Scripturarum testimonia, in quibus consolationem habere se testificabantur. Deinde ubi episcoporum, qui Joanni adversabantur, violentiam, necnon canones, quibus facinora sua tueri conabantur, 0616D exposuerant, quid de canonibus illis sentiendum esset, expetebant. Ipsis rescripsit Innocentius, ejusque epistola, nempe septima, ad nos pervenit.

16. Aliquanto post delatae tum episcoporum Cariae, tum presbyterorum Antiochiae litterae.—Demetrius Pesinuntis episcopus, cum Orientem peragrasset, Romam denuo post Germani et Cassiani adventum rediisse a Palladio narratur cum litteris tum episcoporum Cariae, «quibus illi Joannis communionem complectuntur,» tum presbyterorum Antiochiae, «quibus Romanorum,» in retinenda videlicet ejusdem Joannis communione, sequuntur disciplinam, et Porphyrii ordinationem contra jus et fas factam deplorant» (Pallad. pag. 28) . Nempe, uti Palladius, 0617A pag. 145 et 146, narrat, Porphyrius missis ad Comitatum et potentiores episcopos pecuniis effecerat, ut Constantius, qui inter caeteros presbyteros eminebat, tamquam populorum perturbator relegaretur. Alios vero presbyteros atque clericos in custodiam mitti curaverat. Tum prima die celebritatis ludorum Olympiorum, cum civitas omnis ad suburbana athletas spectatura transisset, in ecclesiam irrupit; ibique cum Acacio, Severiano et Antiocho episcopis, quos apud se absconderat, ac paucis clericis «clam ordinatus est clausis januis, et tanta cum festinatione, ut ne precationem quidem ad finem perduxerint, metuentes ne deprehenderentur.»

17. Anno 405 jam labente, Innocentius ad Honorium scribit de misero Ecclesiarum statu.—Subinde 0617B Domitianus presbyter et oeconomus ecclesiae Constantinopol., necnon Vallagas Nisibenus presbyter, qui et monasteriorum Mesopotamiae afflictionem narrabat, acta tradunt Innocentio Optati praefecti, quibus honestae mulieres ecclesiae Cp. diaconissae e genere consulum ad eum ducere cogebantur, aut communicare cum Arsacio in locum Joannis subrogato, aut fisco ducentas auri libras dare (Pallad. pag. 28) . Tum Innocentius, tot ac tanta sustinere amplius non valens mala, epistolam ad Honorium imperatorem scripsit, in qua singillatim quid ferrent litterae, quas de ecclesiae Cp. aliarumque misero statu a diversis acceperat, exposuit.

18. Paulo post synodus episcoporum Italiae cogitur.—Honorius vero statim ut hanc Innocentii 0617C epistolam accepit, ut Palladii verbis utar (Pal. pag. 29) , «Occidentalium synodum cogi, eosque cum unam simul sententiam tulissent, ad suam pietatem referre jubet.» Moxque «episcopi Italiae congregati Imperatorem orant, scribat fratri suo et consorti imperii Arcadio, ut praecipiat Thessalonicae synodum fieri, quo facilius utraque pars Orientis et Occidentis concurrere valeat, ac synodus non tam episcoporum numero, quam sententiae gravitate perfecta, certum et indubitatum judicium ferat.» Tunc celebrata quidem fuit synodus, sed ubi habita sit, Palladius non indicat. Tantum scimus ejus definitionem iis omnino consentaneam esse, quae Innocentius ab initio perturbationis hujus ac deinceps, ut supra, n. 3, et epist. 5 et 7 videre est, constanter censuerat. Unde 0617D aut eum praefuisse huic synodo, aut nihil in ea nisi ex ejus sententia actum esse conficitur.

Circa exitum anni 405, Honorius Innocentio scribit.—Proximae synodi decreto morem gerens Honorius, semel et bis ad Arcadium scribit: sed cum nihil proficeret, ac de tertia epistola ad eumdem mittenda cogitaret, scribit et ad Innocentium, ut «mittat quinque episcopos, ac Romanae Ecclesiae presbyteros duos cum uno diacono, qui eam ferant (Pallad. pag. 29) .» Ejus petitioni quomodo paruerit Innocentius, prima in ipsius epistolam 9 annotatione exposuimus.

19. Anno 406, Innocentius Arcadio scribit.—Innocentius non solum Honorio legatos, quos expetebat, 0618A dedit, Aemilium scilicet Beneventi episcopum, Cythegium et Gaudentium item episcopos, una cum Valentiniano et Bonifacio presbyteris, necnon uno Romanae Ecclesiae diacono cujus nomen siletur; sed et epistolam ipsis tradidit ad Arcadium imp. perferendam. Simul acceperunt iidem legati cum Honorii epistolam quam etiamnum habemus, tum Chromatii Aquileiensis, Venerii Mediolanensis, aliorumque Italiae episcoporum ad eumdem imperatorem litteras. Quo tempore suscepta sit illa legatio conjicere licet ex verbis legatorum, qui ubi se ad urbem regiam appulisse, statimque in suburbano detentos, ac triduo post dimissos, in maritimo Thraciae castro conclusos esse narrarunt, proxime subjiciunt: «Postridie miserunt ad nos, an aulici imperatoris, 0618B an Atticus, nescimus (ipse enim dicebatur Ecclesiae thronum invasisse), qui nobis tria numismatum millia tradebant, orantes ut Attico communicaremus.» Jam igitur defunctus erat Arsacius, et ejus loco Atticus suffectus fuerat; idque legati citatis verbis innuunt tunc primum audire se coepisse, cum ad urbem regiam accesserunt. Atqui Arsacium III Idus Novembris, Stilichone iterum et Anthemio consulibus, hoc est Novembris 11 die, anno 405, mortem oppetiisse, Socrates, lib. VI, c. 20, narrat. Idem et Atticum Arcadio VI et Probo consulibus, et quidem, ut Sozomenus, lib. VIII, c. 27, tradit, cum Constantinopolitana sedes quatuor menses vacasset, adeoque mense Martio anni 406 Arsacio subrogatum fuisse, ibidem testatur. Ex quo sequitur, ut et epistola 0618C Innocentii, de qua agimus, circa initium anni 406 scripta fuerit.

20. Eodem tempore, Commonitorium legatis datum. —Iisdem legatis traditum est Commonitorium synodi totius Occidentis (Pallad. pag. 31) , «quod continebat, Joannem judicium ingredi non debere, nisi prius ipsi restituta fuisset et ecclesia et communio: ut sublata causa detrectandi judicii, sua sponte consessum iniret.» Lampsacenae synodi sub Damaso habitae apud Sozomenum, lib. VI, c. 7, simile quoddam est constitutum, nimirum «ut episcopi, qui depositi fuerant ab iis qui dissimilem Patri Filium asserebant, sedes suas postliminio recuperent, quippe qui injuste spoliati fuissent: quod si quis eos accusare (exinde) vellet, sub paris condemnationis 0618D periculo id ageret.» Ubi episcopis injuste spoliatis et ejectis sedes suae restituuntur primum, ac tum demum eos accusandi locus permittitur. Ad hujusmodi decretorum imitationem Isidorus Mercator cum Symmachi papae in fictitia V synodo Romana sub eodem papa, tum vetustiorum pontificum nomine, multa similia confinxit, quae ipsum identidem repetere non piguit.

21. Anno 407, mense Junio, Afri Innocentium Theophilo reconciliare tentant.—Carthaginiense concilium, anno 407, Junii 13 die habitum, de litteris ad Innocentium papam scribendis hoc decretum edidit (Cod. can. eccl. Afr., c. 101) : «Placuit etiam, ut de dissensione Romanae atque Alexandrinae Ecclesiae 0619A ad sanctum papam Innocentium scribatur, quo utraque Ecclesia intra se pacem, quam Dominus praecepit, teneat.» Haec autem dissensio non alia fuit ab ea quae Joannis Chrysostomi causa excitata fuerat, cum Theophili adversus eum violentiam probare Innocentius nequivisset.

22. Anno 412, Junii 17 die, Innocentius ad episcopos Illyrici scribit.—Innocentii ad episcopos per Macedoniam, Achaiam, Thessaliam, Epirum veterem, Epirum novam, Cretam, Daciam Mediterraneam, Daciam Ripensem, Moesiam, Dardaniam et Praevalim constitutos litterae ab ipsomet Innocentio in epistola 13, n. 3, memorantur, ut una cum eadem (scilicet Junii 17 die anni 412) datae, quibus certiores eos faciebat, harum se provinciarum curam Rufo Thessalonicensi 0619B episcopo vice sui demandasse.

23. Anno 413, scribit ad Augustinum.—Augustinus in epistola olim 259, nunc 151, ad Caecilianum quondam Italiae praefectum, n. 2, memorat sibi «a fratribus epistolam missam sancti et praecipuis meritis venerandi papae Innocentii, quam, inquit, per tuam praestantiam ad me datam certis declaratur indiciis.» De hac epistola nihil aliunde quidquam novimus. Ex eo autem, quod praedicta Augustini ad Caecilianum epistola post mensem quidem Septembrem anni 413, sed non longe post scripta probatur, hoc Innocentii scriptum ad ipsummet annum 413 pertinere colligimus.

24. Anno 414, Macedones ab Innocentio quinque sibi concedi quaerunt.—Sequenti anno Innocentius 0619C Rufi aliorumque episcoporum Macedonum accepit epistolam quinque capitibus constantem: quorum primo, ut eos, qui viduas duxerant uxores, ad clerum et ad ipsum etiam summum sacerdotium ex provinciae suae consuetudine promovere sibi liceret, quaerebant.

Altero asserebant, «non dici oportere digamum eum qui catechumenus habuerit atque amiserit uxorem, si post baptismum aliam fuerit sortitus; quia illud conjugium per baptismi sacramentum cum caeteris criminibus sit ablutum;» adeoque nec a clero arcendum esse.

Tertia illorum quaestio circa eos versabatur, qui ab haereticis, nominatimque a Bonoso post condemnationem ordinati fuerant, num scilicet in suis honoribus recipiendi essent. Hoc autem licere sibi 0619D persuadebant ex indulgentia qua usi sunt cum Nicaeni Patres erga Novatianos, tum Anysius Thessalonicensis episcopus erga ipsosmet Bonosianos.

Quarto Innocentium rogabant, ut judicium adversus Photinum per falsum rumorem apostolicae sedi subreptum, et ab ejus decessore per insidias elicitum, in melius commutans, hunc episcopum constituere sibi permitteret.

Postremo, ut suam ipsorum adversus Eustathium diaconum confirmans sententiam eum diaconii spoliaret gratia, et diabolo in perpetuum manciparet, petebant. Ad singula illa capita Innocentius, anno 414 exeunte, in epistola 15, respondit.

25. Circa annum 414, litterae Macedonum ad Innocentium. 0620A His Innocentius rescribit. Epistola Innocentio supposita. Secundae Macedonum litterae.—Circa eumdem annum 414, Bubalius, Taurianus sive Tarianus aliique a Macedonibus condemnati, sedem apostolicam appellarunt. Quapropter Rufus ac socii Maximianum et Eumenium sive Eugenium Romam destinarunt cum litteris, in quibus Bubalii Taurianique crimina exponebantur. Tum Innocentius, re discussa, Macedonum legatis litteras reddidit, in quibus plenaria sensuum suorum expositione praemissa, Bubalii, Tauriani et sociorum condemnationem confirmabat. Sed dum legati moram faciunt in redeundo, Bubalius Innocentii nomine confingit epistolam, quam et Macedonibus objicit. Hi autem, fallacias illius saepius experti, novo commento fidem 0620B plane non habent, ac secundis litteris priorem querimoniam suam iterandam ducunt. Nec dissimulant sibi gravem ac molestam valde esse appellationum hujusmodi licentiam. Ad secundas illas litteras respondet Innocentius, epistola 18, cujus jacturam levius ferremus quam alterius, in qua totum hoc negotium, ac suam de eo sententiam plenarie et aperte explicabat.

26. Innocentii ad Orientis synodum litterae.—Huc referri possunt Innocentii ad Orientis synodum de omnibus quae ab Orientalibus pacem petentibus exigenda sint, plenissimae litterae; de quibus Innocentius ut dudum ante pacem Ecclesiae Antiochenae restitutam missis loquitur (Epist. 22) . Porro synodi Orientis nomine, Ecclesiae, quae Antiocheno antistiti 0620C suberant, intelligi solent.

27. Anno 414, Legatio et litterae de ordinatione Alexandri et pace Ecclesiae Antiochenae. Acacii scripta.—Alexander Antiochenus episcopus in Flaviani locum subrogatus, legationem ad Innocentium destinavit cum litteris, quibus et se legitime ordinatum, et exstincto schismate, quo Antiochena ecclesia a tot annis tam misere laborabat, pacem eidem ecclesiae feliciter redditam, eos vero qui Paulini Evagriique nomine olim censiti fuerant, summa charitate a se susceptos, item Elpidium ac Pappum, qui Joannis Chrysostomi causa fuerant expulsi, sine ulla controversia suas recuperasse Ecclesias, ipsius denique Joannis nomen sacris diptychis inscriptum fuisse nuntiabat. Quapropter ut Ecclesiae suae communionem 0620D impertiret Romana, flagitabat (Innoc. ep. 19) .

Litteris illis adjuncta erant Acacii Beroeae episcopi scripta, quibus et ille rogabat Innocentium, ut communionem, quam ipsi hactenus Joannis causa negarat, redderet.

28. Circa ann. 415, Innocentius Romae synodum habet de eadem re.—Legationis Antiochenae occasione Romae congregatum est concilium, cui viginti interfuerunt episcopi. In eo autem lectis Alexandri litteris, auditisque legatis, quorum princeps Cassianus presbyter exstitisse videtur, an omnibus ad pacem prius requisitis conditionibus Antiochiae satisfactum esset, diligenter est expensum. Inde Innocentius ad Alexandrum litteras cum privatas, tum 0621A communes a viginti episcopis subscriptas, cum ipsius synodi gestis et scriptis ad Acacium per Paulum presbyterum, Nicolaum diaconum ac Petrum subdiaconum misit (Innoc. epist. 19) . Tres illas epistolas etiamnum habemus, sed episcoporum viginti Italiae subscriptiones et subnexa eis gesta exciderunt. Tantum Maximianum Macedoniae episcopum huic synodo interfuisse ex epistola 23 discimus. Ex quo et alios aliarum provinciarum episcopos, qui in Urbe tum forte erant, ad eamdem de more vocatos esse conjectura est.

29. Aliquanto post Maximianus in Attici gratiam scribit.—Maximianus Macedoniae episcopus, cum pacis Alexandro episcopo et Antiochenae ecclesiae ab Innocentio concessae testis fuisset, in regiam urbem 0621B reversus, auctor fuisse videtur Attico, ut et ipse pacem sine mora peteret. Sive autem Atticus ab ea re se minime alienum significarit, et Maximianum, ut hanc sibi gratiam impetraret, rogarit, sive Maximianus hoc in se propria sponte ac praepropero unitatis studio susceperit, is, epistola cum libello ad Innocentium missa, ab hoc papa communicatorias ad Atticum Constantinop. litteras postulavit. Ad hanc Maximiani epistolam Innocentius respondet epistola 22.

30. Circa ann. 415, Alexander Innocentio nonnullas quaestiones proponit.—Alexander, misso commonitorio, ab Innocentio sciscitatur, primo, quae Antiocheni praesulis in ordinationibus episcoporum dioeceseos Orientis sit potestas: deinde «utrum divisis imperiali 0621C judicio provinciis, ut duae metropoles fiant, sic duo metropolitani episcopi debeant nominari» Tertio Cyprios, qui ad Orientis dioecesin pertinebant, «olim Arianae impietatis potentia fatigatos, non tenuisse canones Nicaenos in ordinandis episcopis,» sed episcopos suos nemine consulto ab eis ordinari conquestus, qui erga eos gerere se deberet quaesivit. Demum an Arianorum clerici ad Ecclesiam redeuntes «cum sacerdotii aut ministerii cujuspiam suscipi deberent dignitate,» postulavit. Ad singula Innocentii responsio habetur epist. 24.

31. Circa initium anni 416, Decentius et Coelestinus Innocentium de variis ritibus consulunt.—Item Decentius Eugubinus episcopus de variis consuetudinibus, quibus nonnullae Ecclesiae a Romana discrepabant, 0621D consulit: 1º de pace, quam in aliquot ecclesiis ante confecta mysteria vel populis imperant, vel sibi mutuo tradunt sacerdotes; 2º de nominibus, quae ante canonem recitant; 3º de infantibus, num presbyteris eos in fronte consignare liceat; 4º de sabbati jejunio; 5º de fermento, an die dominica per paroecias singulas mittendum sit, quomodo Romae per titulos mittitur; 6º de energumenis, an presbyteris aut diaconis liceat super eos manum imponere; 7º de poenitentibus, quando absolvendi sunt.

Simul etiam Decentius alteram ad Coelestinum tunc diaconum miserat epistolam, in qua tria praeterea hunc rogabat, primo soline sacerdotes, an caeteri etiam Christiani aegrotantes sancto chrismatis 0622A oleo perungi possint; deinde solisne presbyteris, an etiam episcopis chrismate infirmos ungere liceat, postremo an oleum illud poenitentibus sit infundendum.

Omnibus illis quaestionibus Innocentius, epistola 26, facit satis.

32. Anno 416, plura scripta, quae ad Pelagii causam attinent, ex Africa ad Innocentium missa.—In litteris, quas Afri, anno 416, ad Innocentium conscripserunt, plura memorantur monimenta ad eumdem missa, quae ad Pelagii ac Coelestii causam attinent (Epist. 26, n. 1) .

Ac primo quidem Carthaginensis synodus Herotis et Lazari episcoporum adversus Pelagium et Coelestium litteras epistolae suae se subjecisse indicat.

0622B Deinde eadem synodus eidem epistolae subnexa docet alterius Carthaginensis synodi ferme ante quinquennium habitae acta, quibus Coelestius episcopali judicio excisus fuerat.

Iis quoque adjunxerat, ut ex postremis epistolae ipsius verbis colligitur, Diospolitanae synodi gesta, quibus absolutum se Pelagius jactitabat, hoc est, qualia ab hoc haeretico adulterata fuerant. Non enim alia tunc in Africam pervenerant.

Paulo post Augustinus cum quatuor sociis ad Innocentium scribens (Innoc. epist. 28, n. 6) , epistolae suae se adjunxisse significat Pelagii librum sibi a Timasio et Jacobo hujus haeretici discipulis missum, necnon quem ad hunc refutandum De Natura et Gratia concinnaverat, quemque ipsi Jacobus et Timasius 0622C ob praedictum De Natura et Gratia librum, gratias agentes, epistolam scripserant, sicut et eam quam Augustinus scribendam duxit Pelagio, qui adulterata Palaestinae synodi gesta, «tamquam purgationis suae scripta,» ipsi transmiserat. Ex quibus monimentis tantum Augustini de Natura et Gratia liber, necnon Jacobi atque Timasii ad Augustinum epistola ad nos pervenerunt. De Pelagii autem libro quid sentiret Innocentius, epist. 31, n. 5, aperit.

33. Eustochii et Paulae ad Innocentium litterae.— Non multo post Eustochium et Paula litteras ad Innocentium miserunt, quibus gravissimam persecutionem sibi illatam ea modestia deplorabant, ut et auctoris illius nomen reticerent.

34. Hieronymi ad eumdem epistola.—Aliam simul 0622D scripsit Hieronymus epistolam, in qua non tacebat in quodnam incurrerat vitae discrimen, nisi eam ab impiorum impetu turris munitioris praesidio servasset. Eaque occasione quod animo conceperat Aurelius episcopus Innocentii invisendi studium notum ei faciebat.

35. Incerto tempore Felix Nueer. Innocentium consulit.—Felix episcopus Nucerinus, epistola ad Innocentium scripta testabatur, majorum se instituta sequentem, omnia quae aliquam susciperent dubitationem ad ipsum velut ad caput atque apicem episcopatus referre, ut quid sibi esset faciendum ab eo disceret. Sese quidem Dei ecclesias vel novas construxisse, vel lapsas reparasse; sed clericos, quos 0623A in illis constitueret, sibi deesse, aliquos vero vel mutilos vel digamos praesto esse significabat. Demum quosnam ex laicis ordinari canones prohiberent, edoceri flagitabat. Consultationi ejus satisfacit Innocentius, epist. 37.

36. Libellus contra presbyteros incontinentes.— Maximilianus, agens in rebus per Brutios, libellum ad Innocentium misit adversus quosdam hujus provinciae presbyteros, quos in presbyterio filios procreasse querebatur. Unde Innocentii epistolae 38 data occasio.

37. Libellus contra Modestum ex poenitente clericum factum.—Libellum alterum sibi Innocentius traditum memorat (Epist. 39) , sed unde acceperit silet, quo Modestum quemdam multis criminibus involutum, 0623B ob quae poenitentiam egerat, in Apulia non modo clericum effectum, sed et ad episcopatus apicem tendere denuntiabatur.

38. Libellus contra episcopum qui divina mysteria in aliena paroecia celebrarat.—Alius eidem papae datus est libellus (Epist. 40) , quo Ursus episcopus in paroecia Nomentana ad dioecesim suam pertinente 0624A Florentinum episcopum Tiburtinum se inscio divina mysteria celebrasse expostulabat.

39. Postremo desiderantur Laurentii Seniensis episcopi ad Innocentium litterae, quibus Photini sectatores in territorio suo versari, et publice in quorumdam possessionibus sibi conventicula praeparare nuntiabat.

40. Praeterea si pontificali libro habenda fides, Innocentius «constitutum fecit de omni Ecclesia, et de regulis monasteriorum, et de Judaeis et de Paganis.»

41. Epistolae supposititiae.—Inter tot sancti praesulis genuina scripta, etiam adulterinum ingenii sui partum immiscere, ac tanto nomini supponere nequaquam veritus est Isidorus Mercator. Sed supposititiam illam epistolam, quae Aurelio inscripta, in editione 0624B conciliorum 12 erat, parenti suo in tomo sequenti reddemus. Hujus autem tomi appendix, si tomus patiatur, quatuor alias falsas, duas Innocentii ad Arcadium scribentis, et alias duas Arcadii ad Innocentium rescribentis nominibus insignitas repraesentabit.