Caput IX.
1
est. Convocatis autem duodecim Apostolis, dedit illis virtutem, et potestatem super
omnia daemonia, et languores curandi.
2
Et misit illos praedicare regnum Dei, et sanare
3
aegrotos. Et dixit ad illos: Nihil tollatis in via, neque virgam, neque pera. . .
neque calciamenta, neque panem, neque pecuniam, neque duas tunicas habeatis.
4
In quamcumque domum intraveritis, ibi manete, et inde exite.
5
Et quicumque non receperint vos, exeuntes de civitate illa, pulverem vestrum de pedibus
excutite . . n testimonium illis.
6
Exeuntes autem, circuib . . . r muni. . . evangeli . . ntes, et curantes ubique.
7
Audiit autem Herodes Tetrarcha omnia, quae fiebant, et stupebat, eo quod diceretur
8
a quibusdam: Quia Johannes surrexit a mortuis: a quibusdam autem: Quia Helias apparu-
. . . ab aliis autem: Quia Propheta de antiquis surrexit.
9
Dixit au. . . †. . . Joha . . nem . . . collavi. Quis autem est hic, de quo audio
ego talia? Et quaerebat videre illum.
10
Et reversi Apostoli, narraverunt illi quaecumque fecerunt: et adsumens eos, secessit
seorsum in locum desertum, qui vocabatur Be-
11
t. . da. . . Turbae autem, cum cognovissent, secutae sunt eum: et, excipiens illos,
loquebatur illis de regno Dei, eos. . . necesse habebant curari, sanabat.
12
Dies autem coeperat declinare. Accedentes autem duodecim, dixerunt illi: Dimitte turbam
†, ut, euntes adjacentes vicos, et agros, reficiant se, et inveniant escas: quoniam
hic in deserto loco sumus.
13
Dixit autem ad illos: Date eis manducare. Qui dixerunt: Non sunt nobis plusquam quinque
panes, et pisces duo: nisi nos, euntes, emamus in omnem populum hunc
14
escas. Erant autem viri fere quinque milia. Dixit autem ad discipulos suos: Facite
illos recumbere per con- . . . quin . . . no . . . runt
15
. . recu . . . nt omnes.
16
Acceptis autem quinque panibus, et duobus piscibus, respiciens in caelum, benedixit
super illos †; et confregit, et dabat discipulis †, ut adponerent turbis.
17
Et manducaverunt, et satiati sunt. Et sublatum est, quod superfuit illis, fragmentorum
cophin . . . decim.
18
E . . . um est, . . . esset in . . . reto, aderant illi discipuli sui, et interrogavit
eos, dicens: Quem me dicunt turbae
19
esse? Qui respondentes, dixerunt: Johannem Baptistam; alii autem Heliam; aliqui vero,
quia Profeta unus de prioribus
20
surrexit. Dixit autem illis: Vos autem quem me dicitis esse? Respondens autem Petrus,
dixit:
21
Christum. Qui, cum obiurgasset illos, praecepit ne cui dicerent hoc,
22
dicens: Quoniam oportet Filium hominis multa pati, et reprobari a Senioribus, et Pontificibus,
et Scribis, et interfici, et post tertium diem resurgere.
23
Dicebat autem ad omnes: Si quis vult post me venire, abneget se ipsum, et sequatur
me.
24
Quisque enim voluerit animam suam salvam facere, perdet illam: et, qui perdiderit
animam suam causa mei, salvabit illam.
25
Qu . . . enim pro . . . homini lucrari mundum totum, se autem ipsum perdere, aut jacturam
faciat.
26
† Quisqu . . enim confusus fuer . . me, et m . . . hunc Fil . . . homin . . . fundet
. . . cum ven . .- rit in gl . .- ria sua, et . .- tris, et San . .- torum Angelorum.
27
. . co autem vo- . . . vere: sunt . . . dam hic . . . ntes, qui non gustabunt mortem,
. . onec vide- . . nt regnum . . ei. Fac-
28
. . um est autem . . ost haec ver- . . a, circiter . . ost dies oc- . . o adsumptis
. . . m Petro, . . . ohanne, et . . . bo, † ascen- . . . in mon- . . . m, ut ora-
29
. . t. Et factum . . st, dum o- . . at ipse, et facta est efigies vultus ejus alia,
et vestis ejus candida, praefulgens.
30
Et ecce viri duo conloquebantur ei. Erat autem Moyses, et Helias,
31
apparentes in gloriam: dicebant consummationem illius, quam inpleturus erat in Hierusalem.
32
Petrus autem, et qui cum eo erant, gravati sunt somno. Evigilantes autem, viderunt
gloriam ejus, et duos viros adsistentes ei.
33
Et factum est dum discerent ab illo, dixit Petrus: Magister, bonum est nos hic esse;
et faciamus tabernacula tria, unum Tibi, et unum Moysi, et unum Heliae: nesciens quid
diceret.
34
Haec autem eo dicente, facta est nubs, et obumbrabat illos: timuerunt autem, dum illi
intrarent
35
in nubem. Et vox facta est de nub. . . icens. . . t Filius. . . s electus; ipsum audite.
36
Et, cum facta est vox, inventus est Jesus solus. Et ipsi tacuerunt, et nemini indicaverunt
in illis diebus quidquam ex iis, quae viderant.
37
Factum est au- . . . per diem †, descendentibus eis de monte, occurrit illis turba
magna.
38
Et ecce vir de. . . rba ex- c. . . avit, dicens: Magister, oro te, respicias in filium
meum, quia unicus
39
mihi est: et ecce spiritus arripit illum subito, et concidit, et discarpit illum cum
spuma, et vix recedi. . ab illo, contribulans
40
eum: et p. . .- catus sum discipulos tuos, ut eicerent illum, et non potuerunt.
41
Respondens autem Jesus, dixit: O generatio incredibilis; quousque ero aput vos, et
sufferam vos? Adduc hoc filium
42
tuum. Adhuc autem † accedente illo, adlisit illum ille spiritus malus, et concarp-
43
sit. Imperavit autem Jesus spiritui † inmundo, et sanavit puerum, et reddidit illum
patri suo.
44
Stupebant autem omnes in magnalia Dei: omnibus autem mirantibus, de omnibus, quae
faciebat, dixit ad discipulos: Ponite vos in auribus vestris verba haec: Filius enim
hominis incipit tradi in manibus hominum.
45
Ad illi ignorabant verbum hoc; et erat occultum ab eis, ne intellegerent, et timebant
interrogare eum de verbo
46
hoc. I . . travit autem cogitatio in eis †, quis nam esset major illorum.
47
Jesus autem, visa cogitatione cordis illorum, adprehensum infantem, statuit apud
48
se, et dixit †: quicumque me recipit, non me recipit, sed eum, qui me misit. Qui enim
minimus in omnibus vobis est, hic est magnus.
49
Resp . . ndens autem Johannes, dixit: Magister, vidimus quendam in nomine tuo eicientem
daemonia, et prohibebamus illum; quoniam non sequitur nobiscum.
50
Dixit autem ad illum Jesus: Sinite illum, et nolite prohibere; qui enim non est adversus
vos, pro vobis est: nemo est enim, qui non faciat virtutem in nomine meo, et poterit
male loqui de me.
51
Factum est autem, dum conplerentur dies receptionis ejus, et ipse direxit faciem suam
ire in Hierusalem.
52
Et misit nuntios ante conspectum suum, et euntes, intraverunt in civitate Samaritanorum,
tanquam paraturi
53
illi. Et non receperunt eum, quoniam facies illius erat tendens in Hierusalem.
54
Videntes autem discipuli ejus Jacobus, et Johannes, dixerunt: Domine, vis, dicimus
ut ignis de caelo descendat super illos, et consumat eos, sicut Helias fecit?
55
Et conversus, objurgavit illos, dicens: Nescitis cujus spiritus estis.
56
Filius hominis non venit animas hominum † perdere, sed salvare. Et abierunt in aliut
cas-
57
tellum. Et factum est, euntibus illis in via, dixit quidam ad eum: Sequar te quocumque
58
ieris. Et † dixit ei Jesus: Vulpes cubilia habent, et volucres caeli nidos, ubi requiescant;
Filius autem hominis non habet, ubi capud
59
reclinet. Dixit autem ad illum: Sequere me. Qui dixit: Domine, permitte mihi prius
ire, et sepelire patrem
60
meum. Dixit autem † illi: Sine mortuos sepelire † mortuos suos: tu autem vade; adnuntia
regnum Dei.
61
Dixit autem et alius: Sequar te Dne; prius autem permitte mihi ire, et nuntiare eis,
qui in domo sunt.
62
Dixit autem ad illum Jesus: Nemo retro respiciens, et extendens manum super aratrum,
† aptus est reg-