Lam 5
1
Recordare, Domine, quid acciderit nobis ;
intuere et respice opprobrium nostrum.
2
Hæreditas nostra versa est ad alienos,
domus nostræ ad extraneos.
3
Pupilli facti sumus absque patre,
matres nostræ quasi viduæ.
4
Aquam nostram pecunia bibimus ;
ligna nostra pretio comparavimus.
5
Cervicibus nostris minabamur,
lassis non dabatur requies.
6
Ægypto dedimus manum et Assyriis,
ut saturaremur pane.
7
Patres nostri peccaverunt, et non sunt :
et nos iniquitates eorum portavimus.
8
Servi dominati sunt nostri :
non fuit qui redimeret de manu eorum.
9
In animabus nostris afferebamus panem nobis,
a facie gladii in deserto.
10
Pellis nostra quasi clibanus exusta est,
a facie tempestatum famis.
11
Mulieres in Sion humiliaverunt,
et virgines in civitatibus Juda.
12
Principes manu suspensi sunt ;
facies senum non erubuerunt.
13
Adolescentibus impudice abusi sunt,
et pueri in ligno corruerunt.
14
Senes defecerunt de portis,
juvenes de choro psallentium.
15
Defecit gaudium cordis nostri ;
versus est in luctum chorus noster.
16
Cecidit corona capitis nostri :
væ nobis, quia peccavimus !
17
Propterea mœstum factum est cor nostrum ;
ideo contenebrati sunt oculi nostri,
18
propter montem Sion quia disperiit ;
vulpes ambulaverunt in eo.
19
Tu autem, Domine, in æternum permanebis,
solium tuum in generationem et generationem.
20
Quare in perpetuum oblivisceris nostri,
derelinques nos in longitudine dierum ?
21
Converte nos, Domine, ad te, et convertemur ;
innova dies nostros, sicut a principio.
22
Sed projiciens repulisti nos :
iratus es contra nos vehementer.]