5. Horae Primae.

Audi laudes horae primae, Deus clementissime,
Quas tibi fundit devote nec non fidelissime
Grex pusillus ac misellus, humilis et modicus.
Namque tu es magnus sator, vitis et agricola,
Non confuse nec divise, tu pater familias,
Operarios conducens in electam vineam.
Quo existi primo mane Abel sacrificio,
Tertia progressus inde Noe arcam velitans,
Sextae pronotans et nonae Abraham et Moysen.
Hunc primum vivendi modum docens naturaliter.
Alterum per datam legem statuis legaliter,
Sicque gradibus ascensis iubes spiritaliter
Vivere, sic operari mystica in vinea,
Donec tandem tu venisti consecrans undecimam.
Spiritalis namque vita animalem iudicat
Et procedens aequa lance iam carnalem reprobat.
Inde fiunt iure primi, qui erant novissimi.
Ergo, Deus pie, clemens rexque praestantissime,
Nostram vineam moralem digneris excolere
Atque vitam puerilem misertus attollere
Ac primaevae iuventutis flosculos erigere,
Totum robur iuvenile miseranter regere
Ac corpus et cor senile pie iam invisere
Et facta divisione corporis et animae
In tuas sedes beatas dignanter recipere
Et, donec te videamus, hos dies disponere.

Audi laudis horae primae, Deus clementissime,

Grex pusillus ac misellus, humilis et modicus,

Non confuse nec divise tu pater familias,

Tertia progressus inde Noe aream velitans,

Donec tandem tu venisti consecrans undecimam.

Alterum per datam legem statuis legaliter

Vivere sic operari mystica in vinea,

Spiritalis namque vita animalem iudicat.

Ergo, Deus pie, clemens rexque praestantissime,

Redderesque nobis lucem vitas semper comitem.

Tartarique phlegetonta pingit contra tristia.

Lux aeterna, lumen potens, dies indeficiens

Destructorque tenebrarum, inlustrator mentium,

Faciente quod beati, quo liquente miseri,

Quo mortis victores facti, noctis atque sacculi,

Quae nulla fuscatur nocte solo gaudens lumine,

Quo morte perempta redit salvator ab inferis,

Qui crucis in ara pie nostrum flevit vespere

Se pro nobis offerendo hostiam placabilem

Mire vel multum, libra pensum, dulce sacrificium,

Sanguis, aqua, vitam nostram, mystica redemptio.

Sitque restat sepultura, qua quiescunt mortui.

Hoc currens nobis per simplum et proturbans geminum,

Quod docebat ad sepulcrum iuste sedens angelus.

Ergo te precamur, Deus fortis et omnipotens,

Vota nostri matutina digneris respicere,

Salvens nos, vigil aeternus, a noctis operibus,

Facias nos crucifixos vitiosis actibus,

Ut cum dies repentina tremendi iudicii,

Et tubae clangor audiri, qua resurgent mortui,

lmmutatos, incorrupos pariterque lucidos.

Hisque votis simul iunge, Deus clementissime,

Opem miseris instanter da misericorditer

Et tibi placere semper concede salubriter.

Proli magnae atque sancto flamini paraclito,

Quorum est una maiestas per aeterna saecula.

Quas tibi fundit devote nec non fidelissime,

Namque tu es magnus sator, vitis et agricola,

Operarior conducens electam in vineam,

Quo existi primo mane Abel sacrificio,

Sexta pronotans et nonae Abraham et Moysen,

Hunc primum vivendi modum docens naturaliter,

Sicque gradibus ascensis iubes spiritaliter.

Inde fiunt iure primi, qui erant novissimi,

Et procedens aequa lance iam carnalem reprobat.

Nostram vineam moralem digneris excolere

Atque vitam puerilem misertus attollere

Ac primaevae iuventutis flosculos erigere,

Totum robur iuvenile miseranter rcgere

Ac corpus et cor senile pie iam invisero,

Et facta divisione corporis et animae

In tua sedes beatas dignanter recipere

Atque ista modo primis austendas aspitiis

Hunc dem sine peccato dona nos transigere

Et, donec te videamus, hos dies disponere.