Apophth. VII. Dei pauperes non assuefaciendos instructis conviviis.

Eremita sancti Damiani, cum vir Dei in ecclesia reparanda toto conatu et magno cum labore inhiaret, mensam et mensae superimponenda solicite praeparabat. Quod ut b. pater et novus Dei athleta post aliquot dies secum consideravit, se ita reprehendit: "Invenies tu, peregrine in mundo, quocunque ieris, sacerdotem hunc, qui tantam tibi praestet humanitatem? Non est haec vita pauperis, quam elegisti. Modo ergo, sicut pauperem decet, vade et porta paropsidem in manu et ostiatiam, quae tibi cibaria pro Dei amore fideles dederint, in ea coaduna. Ita voluntarie vivere oportet pro amore illius, qui pauper natus, pauperrimus in saeculo vixit, nudus et pauper mansit in patibulo sepultusque est in alieno sepulchro. "