0VETEN. 9

Haec habet in cit. cap. Bonifacius VIII « consuetudi- nem quae inolevit qua Canonici... . . . seu Clerici cathedra- lium distributiones quotidianas (quae alias manualia be- neficia seu victualia nuncupantur et tantum residentibus t r i - buuntur) qualitercumque in civitatibus seu aliis locis sint praesentes licet divinis officiis non intersint, ex inte- gro percipiunt, ac si continuo ipsis Ecclesiis in iisdem of- ficiis deservirent, penitus improbantes : statuimus ut distri- butiones ipsae quotidianae in quibuscumque rebus consistant, Canonicis... Ecclesiarum, ipsarum qui eisdem officiis in ipsis Ecclesiis adfuerint tribuantur Qui vero aliter de distri- butionibus ipsis quidquam receperit (exceptis illis quos in- firmitais seu iusta et rationabilis corporalis necessitas aut evidens Ecclesiae utilitas excusaret) rerum sic receptarum dominium non acquirat, nec faciat eas suas, imo ad omnium restitutionem quae contra huiusmodi nostram receperit, te- neatur ». Item Conc. Trid. (Sess. 24, cap. XII) improbat quamcumque huius generis consuetudinem, eamdem prohi- bitionem renovans et quamvis collusionem et remissionem excludens.

Proinde causa fictae praesentiae, pro lucrandis distribu- tionibus, praeter infirmitatem seu corporalem necessitatem habetur Ecclesiae utilitas. Et ob hanc utilitatem explicatur quomodo ex Pontificio iure tamquam choro praesentes ha- beantur Canonicus Theologus tota die, qua legit (Bened. XIV Inst. Eccl. 107 § IX - in causa Mediolanen, an- no 1589, et in causa Lwiensi die IS Iunii 1622), et Ca- nonicus Poenitentiarius dum audit Confessiones (Conc. Trid. sess. 24, de Reform., cap. 8), necnon Canonicus Parochus Ecclesiae Cathedralis dum Parochialia munia actu exercet (Conc. Trid. sess. 22, cap. 3, de Reform., et Inst. Eccl. Benedicti XIV I. c. in causa Mediolanen. 13 Februarii 1639).

Praeterea ex certa iurisprudentia eruitur esse iuridicam causam, utilitatem Ecclesiae, quando haec resolvitur in ut i- litatem Capituli sive haec spectet ad eius personas, sive ad