Proph. VIII. Pauperum hospitalitatem Deo gratam.

Celanum ad praedicandum patre pergente miles quidam in oppidulo, per quod transibat, eum humiliter et devote in vitavit ad prandium. Votis annuit hospitis, cujus familia ad pauperum hospitum exultavit adventum. Dum cibus vero pararetur, solito more vir mente devotus offerens Deo preces et laudes seorsim in secreto loco stabat oculis et mente in coelum elevatis. Oratione completa benignum hospitem familiariter advocavit et ait:,, Ecce, frater hospes, tuis victus ,, precibus, ut manducarem, domum tuam intravi. Meis nunc ,, cito monitis acquiesce, quoniam non hic, sed alibi manducabis. Confitere nunc peccata tua verae poenitentiae dolore Contritus, nec in te remaneat quidquam, quod veridica confessione non pandas. Reddet tibi Dominus hodie vicem. quoniam tanta devotione suos pauperes suscepisti. " Acquievit vir ille continuo sermonibus sancti socioque ipsius peccata confitens domum suam disposuit et ad mortem suscipiendam, quantum valuit, se praeparavit. Ad mensam sederunt, et caeteris manducare incipientibus hospes juxta verbum hominis Dei spiritum exhalavit. Sicque factum est hospitalitis gratia promerente, ut juxta verbum veritatis prophetam recipiens mercedem prophetae reciperet, dum per sancti viri praenuntiationem propheticam subitae mortis damnum, aeternam scilicet condemnationem, evaderet et in aeterna tabernacula introiret. Bon. c. XI. n. 4.