iO ROMANA

toto suae vitae curriculo eundem exprimere omni contentione -conatus sit.

Si enim pudorem et verecundiam nostri parvuli herois in- tuemur, candore Aloisii radicasse videbimus. Nam si quae forte parentum iudicio indecora verba inter mensas, nescio a cuiusnam labiis excidissent, ipse repente pallore suffundebatur, ad cibos manus porrigere non poterat, ipsa deficiebat vox. Tanta animi anxietate premebatur! Eadem quoque exordiente aetate ne in- ter affines quidem sanguine alterius sexus oculos sustóllebat, et a nullis, non excepta ipsa matre, contrectari sinebat.

Exemplum quoque angelici illius iuvenis in recolenda et ve- hementissimo affectu veneranda Dei Matre adaequavit; cuius de cultu, ut multa in progressu huiusce orationis disseremus, ita nunc silentio praeterire minime possumus quod, eo tempore cum ipsae Virginis effigies deprava t iones mortalium indignan- tes oculis commoveri visae sunt, piissimus Dei Servus, collecta, quos poterat, devotorum caterva, sub solis occasum imagines Deiparae inter semitas publice extantes religioni circumibat, ibique positis in terram genibus, summa pietate et amoris aestu Lauretanas Litanias concinebat.

Verum cum Divo Aloisio Gonzaga et pudicitia assimilaretur, quod virginitatis lilium omni terrestri faece inviolatum in totam vitam custodivisset, et Beatae Virginis, quam leviter modo at- tigimus, strenua devotione emicuisset, sic severitate et afflicta- tione in innocuum corpus eundem heroem aemulatus est. Hinc lectulum transversis tigillis substernere, ac delicatum latus acu- tissimis stimulis clam comparatis in cilicii modum transfigere ut subucula sanguineis saepe notis rubuerit, et genitrici aspe- rum poenitentiae genus detexerit. Saepe in multam noctem il- lum ante altariolum orantem et meditantem parentes invene- runt, saepe in nuda terra somnum carpentem. Ciborum autem tanto utebatur, quanto vires non interirent. Delitiosarum gusta- tu epularum abstinebat. Veneris et sabbati, aut vigiliarum die- bus pane et aquae tantum haustu corpus macerare voluisset, nisi providens genitricis cura obstitisset. Matutinum quoque prandium pauperibus distribuebat, et cum eius mater, ne prae inedia elanguesceret, aliam illi cibi portiunculam apponeret, puer continuo reiiciebat, ut charitatis simul et poenitentiae meritum ob Virginis amorem moraretur. Non raro pecuniam quoque a parentibus acceptam in sinum pauperum recondebat. Quae ob