Litterae Apostolicae 11

inhaerentes, omnem daturi sint operam, ut Catholicae Religionis nomen in eorum regionibus splendidius augescat et animarum pro- fectus, divinique cultus augmentum meliori qua fieri poterit ratione promoveatur. Ea propter Nobis, Nostrisque in Apostolica Sede Suc- cessoribus iam nunc reservatum declaramus, ut praedictas Dioece- ses in alias, ubi opus erit, partiamur, earumque numerum augeamus, limites immutemus, ut quidquid aliud ad orthodoxae fidei propaga- tionem ibi magis conferre in Domino visum fuerit, libere perfi- ciam us.

Quod vero iisdem Ecclesiis valde profuturum perspicimus volu- mus ac iubemus, ut earumdem Praesules relationem sedium atque ovium eorum curae creditarum statu ad Nostram de Propaganda Fide Congregationem, quae hactenus peculiarem sedulamque de regionibus ipsis sollicitudinem gessit, transmittere numquam omit- tant; Nosque per eamdem Congregationem certiores faciant de iis omnibus, quae pro pastorali munere adimplendo et suarum Eccle- siarum incremento procurando nunciare se necessarium aut utile iudicaverint. Meminerint autem, se hanc relationem exhibere, sicut et SS. Apostolorum limina adire, quarto redeunte anno teneri, prout in Const. s. m. Sixti V diei XIII Kal. ianuarii anni millesimi quin- gentesimi octogesimi quinti data, quae incip. Romanus Pontifex, sancitum est. In ceteris pariter, quae eiusdem pastoralis officii sunt, Archiepiscopi et Episcopi supramemorati omnibus fruuntur iuribus et facultatibus, quibus alii aliarum gentium Catholici Antistites ex communi Sacrorum Canonum, et Apostolicarum Constitutionum vi fruuntur, ac frui possunt ac poterunt, iisdemque adstringatur obli- gationibus, quibus alii Archiepiscopi et Episcopi ex eadem communi et generali Catholicae Ecclesiae disciplina devincti sunt. Quaecum- que idcirco sive ex antiqua Ecclesiarum Scotiae ratione, sive in sub- sequenti Missionum conditione ex peculiaribus Constitutionibus, aut privilegiis vel consuetudinibus particularibus viguerint, mutatis nunc circumstantiis, nullum posthac sive ius, sive obligationem inducant. Atque eum in finem, ut nulla hac super re in posterum suboriri valeat dubitatio, Nos iisdem illis peculiaribus statutis, ordinationi- bus et privilegiis cuiuscumque generis et consuetudinibus a quo- cumque etiam vetustissimo et immemorabili tempore invectis, ac vigentibus, omnem prorsus obligandi, et iuris afferendi vim ex ple- nitudine Apostolicae auctoritatis adimimus. Quocirca Scotiae Praesu- libus integrum erit ea decernere, quae ad communis iuris executio- nem pertinent, quae ex generali ipsa Ecclesiae disciplina Episcoporum auctoritati permissa sunt. Pro certo autem teneant, Nos eis Apo- stolica Nostra auctoritate libenter fore adfuturos, atque in omnibus Nostram eis opem laturos, quae ad divini nominis gloriam amplifi- candam, et animarum spirituale bonum fovendum conducere visa fuerint. Cuius quidem propensae voluntatis Nostrae erga dilectam